已经是第一章了
บทที่166 ผู้ชายคนชั่วร้าย
บทที่166 ผู้ชายคนชั่วร้าย
สายตาลงที่ริมฝีปากของเธอในเวลานี้ ริมฝีปากสีชมพูดูซีดไปหน่อย
ใช้นิ้วมือลงไปเช็ดอย่างหนัก ราวกับว่ามันสกปรกมากทีเดียว
เธอยังไม่ตื่นเหมือนเดิม แค่ขมวดคิ้วขึ้นอย่างไม่สบายใจ จากนั้นก็ยังส่งเสียงหายใจลึก ๆต่อ แต่ลมหายใจของเธอก็ยังร้อนอยู่
ลมหายใจนั้นทำให้ใจเขาสั่นไหว ดึงเข็มขัดชุดนอนของเธอออก ปล่อยให้ร่างอันสวยงามของเธอเปิดโปงต่อหน้าเขาทันที
ไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้เห็น แต่ก็ยังทำให้เขาคอแห้งตัวร้อน
เพ็ญภัทร์บอกว่า ในสายตาของเพ็ญนีติ์มีความรักต่อเขา
เพ็ญภัทร์บอกว่า สละเธอแล้วก็ควรดูแลเพ็ญนีติ์ให้ดี
เพ็ญภัทร์ยังบอกว่า เธออยากให้เขามีความสุข
เพราะว่าถ้าเขามีความสุข เธอถึงจะมีความสุขอย่างสบายใจ
ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็ดีกับเพ็ญนีติ์จริงๆเถอะ
ด้วยวิธีนี้เพ็ญภัทร์จะมีความสุขและเพ็ญนีติ์ก็จะมีความสุขเช่นกันมั้ง
หกปีกับหกเดือน ทุกครั้งที่เธอจากไปก็กระทบกระเทือนหัวใจของเขาเสมอเธอรู้หรือไหม?
แต่เขาไม่เคยพูดอะไร
บางสิ่งบางอย่างจะเป็นความลับของเขาตลอดไป
หกปีกับหกเดือน สามารถปลุกหัวใจของชายคนหนึ่งได้ แม้ว่ามันไม่ได้จดจำในส่วนลึกของหัวใจ แต่ก็อยู่ในใจไม่เคยลืมและไม่สามารถลบได้อีกต่อไป
เพราะมีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าความเป็นห่วงเป็นอย่างไรในเวลาสองช่วงนั้น
ชุดนอนแดงเหมือนไฟลื่นหล่นลง เผยให้เห็นไหล่เล็กบอบบางของเธอ นุ่มขาวเหมือนนม ก้าวเข้าสู่ห้องอาบน้ำ เธอยังคงนอนหลับอยู่ในอ้อมกอดของเขาเหมือนสัตว์เลี้ยงตัวเล็ก ๆ เพียงเพ็ญนีติ์เท่านั้นที่อะไรก็ไม่รู้
น้ำอุ่นล้างร่างกายของเธออยู่ ทุก ๆ นิ้วก็ติดอุณหภูมิของนิ้วมือปุริม ซ้อนทับกับเธอ เหมือนหัวใจกำลังถูกเผา
นิ้วมือเขาตกลงบนท้องน้อยของเธออย่างฉับพลัน
แผลแคบยาวแผลหนึ่ง แสบตาขนาด
ลูบไล้แผลนั้น เขาเพิ่งจำได้ว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ตรวจร่างกายของเธอภายใต้แสงสว่างเช่นนี้ ไม่นึกว่ายังไม่เคยตั้งใจไปสนแผงของเธอในอดีต
แผลนั้นเกิดที่เวลาเปิดท้องผ่าตัดเพื่อคลอดอ้อยและส้ม
คลอดลูกโดยการผ่าตัดเปิดท้อง แม้เป็นเพียงการผ่าตัดปกติในสังคมสมัยใหม่นี้ แต่อย่างไรก็ตาม เคยเปิดท้องก็ต้องได้รับบาดเจ็บ
แต่ในเวลานั้น เขากลับไม่ได้อยู่เคียงข้างเธอ
นิ้วมือยิ่งเบาลงเมื่อผ่านแผลนั้น ราวกับว่าถ้าหนักไปหน่อยก็จะทำให้เธอรู้สึกเจ็บ
ล้างร่างกายส่วนบนของเธอเสร็จอย่างระมัดระวัง เธอยังคงนอนหลับอย่างเงี่ยบๆเหมือนลูกแมวในอ้อมกอดเขา ขนตายาวๆกระพริบบางครั้ง เหมือนพัดเล็กด้ามหนึ่ง ทำให้เขาต้องจ้องมองเธออย่างหยุดไม่ได้
หากไม่ใช่เป็นหวัด เธอจะไม่ยอมปล่อยให้เขาทำเช่นนี้หรอก
จำรูญคนเลวที่ทำให้เธอเป็นหวัด
ผู้หญิงยังนอนอย่างสบายใจในอ้อมกอดของเขา จับแขนข้างหนึ่งไว้ในมือราวกับว่ากลัวจะถูกทอดทิ้ง
อาบน้ำเสร็จ อุ้มเธอเดินออกจากห้อง จุดสูงของเขาอยู่ที่ต่อกับทางร่างของเธอ ยิ่งสูงขึ้นไป วางเธอไว้บนเตียงอีกครั้ง ดึงผ้าห่มไปห่มร่างเธอ โทรศัพท์อยู่ข้างหมอนของเธอเปล่งแสงออกมาในทันใดนั้น
เขาหันหัวมาดู แสงนั้นก็มืดลงตาม มันจะต้องเป็นสแปมแน่ๆ
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาก็หยิบโทรศัพท์ของเธอขึ้นมา หรือปิดเครื่องให้เธอจะดีกว่า เธอจะได้นอนหลับสนิท
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ขณะที่กำลังจะปิดเครื่อง ข้อความสั้น ๆ ที่เปิดมานานแล้วก็ออกมาต่อหน้า เห็นได้ชัดว่าเธอได้เปิดมาก่อน
เขาเหลือบมองไปที่นั่น แล้วก็มีรอยยิ้มเกิดที่สายตาเขาทันที
คำทักทายอย่างกังวลของชายคนนั้น แต่เธอไม่ได้ตอบอะไรเลย
งั้นก็แสดงว่า ...
รอยยิ้มบนใบหน้ายิ่งสดใสขึ้นเรื่อย ๆ
ในที่สุดก็ปิดโทรศัพท์ให้เธอ หยิบเหล้าที่อยู่ด้านข้าง จุดเป็นไฟ เห็นไฟนั้นสูงขึ้นแล้วก็เป่าให้ดับ แล้วเปิดผ้าห่ม เผยให้เห็นร่างผู้หญิงอันอวบหอมนุ่มนวล
ลองอุณหภูมิเหล้านั้นก่อน ถึงแม้ว่ามันจะยังร้อนมาก แต่เขารู้ว่าจะไม่ร้อนมากแล้วหลังจากผ่านมือของเขา
เอาฝ่ามือถูเบา ๆ ถูผ่านหน้าอกของเธอ แล้วพลิกร่างเธอ หลงรักกระดูกไหปลาร้าอันสวยงามของเธอนั้น ใช้ปลายนิ้วติดเหล้าที่ถูกเผาถูร่างของเธออีกครั้ง ทุกที่ถูกถูผ่านก็จะออกสีชมพูดึงดูดใจคน
หลังจากทำทุกอย่างเสร็จ เขาก็ปิดไฟ แล้วกอดร่างผู้หญิงในความมืดเข้านอน เขาหลับไปอย่างเงียบ ๆ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาไม่ได้อยากได้ผู้หญิงในเวลานั้น
อยู่กับกลิ่นเหล้าและกลิ่นหอมผู้หญิง คืนนั้นปุริมนอนหลับดีมาก
เพ็ญนีติ์ไม่รู้ว่านอนนานแค่ไหนแล้ว พลิกร่างกายอย่างไม่สบาย มือก็จับผ้าห่อแน่นๆ ทันใดนั้น มือตกลงบนผิวที่เรียบเนียน "อ้อย ส้ม ... " คิดว่าเป็นเด็กๆเธอเรียกชื่ออย่างเวียนหัว แล้วค่อย ๆ ลืมตาขึ้น
สายตาที่ถึง หน้าอกที่เปลือยเปล่าของชายนั้นดูเซ็กซี่และล่อใจมาก แต่ส่วนคิ้วนั้นมีรอยเหี่ยวย่นเล็กน้อยราวกับว่ามีบางสิ่งบางอย่างยังรบกวนเขาอยู่ในฝัน
และเธอเองก็ยังเปลือยกายอยู่
หายใจถี่ขึ้นทันที มันจะเป็นไปได้ยังไง?
เธอไม่รู้อะไรเลยจริงๆ จำไม่ได้ด้วยซ้ำ
ความโกรธของเธอได้เพิ่มมากขึ้นเมื่อเห็นปุริมกำลังนอนสบายอยู่ข้างๆ เพ็ญนีติ์กระโดดลงจากเตียง แต่อาการเป็นหวัดของเธอเพิ่งดีขึ้นนิดหนึ่ง ทำให้เธอยังเวียนหัวบ้าง เธอยืนอยู่ข้างเตียง ฉวยโอกาสที่ปุริมยังไม่ตื่นรีบควักเอาผ้าปูที่นอนผืนหนึ่งครอบคลุมร่างกายก่อน ผืนผ้าปูที่นอนสีขาวนั้นคลุมอยู่ร่างเธอเหมือนกระโปรงยาวที่ถูกตัดด็วยมืออย่างไม่ได้ตั้งใจ สะท้อนให้ผิวเธอดูดีกว่าเมื่อคืนอีก
เขายังนอนหลับอยู่ หลับอย่างสงบ ทำให้เธอโกรธยิ่งขึ้น
ผ้าห่มที่ล้มลงบนพื้นบอกเธอว่าเมื่อคืนปุริมเป็นคนอุ้มเธอเข้ามาในห้อง
เดินตรงไปที่ห้องน้ำด้วยเท้าเปล่า เปิดประตูแล้วปิด จากนั้นก็เอากะละมังใส่น้ำเย็น ใส่จนเต็ม แม้กระทั่งจะหนักจนถึงยกไม่ค่อยไหวก็ตาม
แต่เธอก็ไม่ใส่ใจ เดินไปที่ปุริม เธอโกรธมาก เพราะเธอไม่มีความสัมพันธ์กับเขาแล้ว ทำไมเขายังอุ้มเธอไว้ที่ห้องของเขาและยังนอนหลับอยู่ด้วยกันเช่นนี้ เรื่องแบบนี้จะทำให้เธอรู้สึกยังไงดี
มีกลิ่นเหล้าอยู่ในห้อง แต่เมื่อคืนนี้เธอไม่ได้ดื่มเหล้าสักหน่อย สูดดมร่างกายของตน แม้กลิ่นนั้นไม่ค่อยหนักเท่าไหร่่ แต่มันก็มีกลิ่นเหล้าอยู่แน่นอน
ไม่สนใจแล้ว เธอก็ไม่รู้ว่าเมื่อวันคืนเกิดอะไรขึ้น ยกน้ำมาแล้วก็ยืนอยู่ตรงหน้าเขา เขายังหลับอยู่ แค่คิ้วที่ย่นบนใบหน้านั้นได้จางลงเล็กน้อย
มือของเพ็ญนีติ์ที่กำลังถือกะละมังสั่นไหวไปนิด หนักจริง
ขณะที่เธอกำลังจะเทน้ำลงไปที่ปุริม ชายคนนั้นกลับพลิกตัวนอนต่ออย่างสบายและแขนข้างหนึ่งก็ตกลงในที่ที่เธอนอน "เพ็ญนีติ์ ... "
เสียงชัดเจนขนาด แต่เสียงมีเลศนัยนั้น ทำให้เธอตัวสั่น เขาคิดเธอเป็นคนแบบไหนแน่?
เธอโมโหรุนแรงขึ้น จ้องมองเขาอย่างโกรธ สองมือเทน้ำออกแรง "ซา" น้ำทั้งกะละมังตกด้วยเส้นโค้งวงกลมอันสวยงาม แล้วลงที่ตัวปุริมอย่างไม่ได้เสียแม้แต่หยดเดียว
ชายผู้อยู่บนเตียงเปียกโชกเหมือนเป็ดตกน้ำทันที
"จีหลิง" การกระเด้งกระดอนโดยอัตโมมัติ ปุริมนั่งขึ้นเหมือนหุ่นไม้ตัวหนึ่ง
หยดน้ำไหลลงที่ใบหน้าและเส้นผม แต่มันวิเศษจริงๆ เขาไม่ได้ดูเหมือนตกสถานการณ์ที่ลำบาก แต่กลับดูเซ็กซี่เป็นพิเศษ
อย่างไรก็ตาม ความเย็นของน้ำก็ทำให้เขาจามขึ้น "อาฆิ่น ... " หยดน้ำยังหยดอยู่และในที่สุดเขาก็ตื่นขึ้นมาจริงๆ
เงยหน้าขึ้นมองเธอและมองไปที่กะละมังในมือของเธอ "เพ็ญนีติ์ คุณกำลังจะฆ่าสามีของตน"
"ปุริม อย่าลืมว่าสิ่งเหล่านั้นคุณคืนให้ฉันแล้ว ฉันฉีกขาดพวกนั้นไปแล้วด้วย ดังนั้นฉันจึงไม่มีความสัมพันธ์กับคุณในเวลานี้ คุณพูดมา ใครบอกให้คุณพาฉันไปที่ห้องของคุณ?" เมื่อมองเขานั่งอยู่บนเตียงด้วยเธออยู่ที่ที่สูง เธอรู้สึกว่าเธอสูงกว่าเขาในลักษณะพลังเป็นครั้งแรก ความรู้สึกแบบนี้ดีจริง
เธอชอบ
ชายคนนั้นก็ไม่ได้รีบร้อนไปเช็ดตัวให้แห้ง แต่กลับนอนหงายอยู่ด้านหลังและวางตัวไว้ด้านหน้าเพ็ญนีติ์ตามใจชอบ "เพ็ญนีติ์ ถ้าคุณกล้าทำ ก็เทน้ำฉันอีกรอบสิ ฉันอยากโดนเทน้ำมากทีเดียว"
เขาคิดว่าเธอไม่กล้าเหรอ?
เมื่อกี้เทน้ำลงเขาไปแล้ว เขาก็ไม่ได้ทำอะไรกับเธอเลย "ปุริม คุณพูดเอง ถ้าเป็นชายชตรีก็ต้องรับผิดชอบกับสิ่งที่พูด"
วางมือทั้งสองไว้บนหมอนแล้วพักอยู่ใต้ศีรษะ เขาไม่ได้อายสำหรับร่างเปลือยของเขาเลย "อืม ฉันอยากโดนจริงๆ "
เพ็ญนีติ์เดินก้าวใหญ่อย่างรีบร้อนไปที่ห้องน้ำอีกครั้ง ร่างกายยังอ่อนแอนั้นไม่รู้ทำไมมีกำลังขึ้นอย่างฉับพลันได้ยังไง งั้นก็เล่นเขาไปเถอะ น้ำเต็มกะละมังรอบใหม่รีบมาถึงในเวลาพริบตา "ปุริม ฉันจะเทแล้ว นี่คือสิ่งที่คุณให้ฉันทำ ตามที่คุณขอก็แล้วกัน"
เขากระพริบตา ขนตายาวมากจนผู้หญิงจะอิจฉา ผู้ชายจะมีขนตายาวขนาดนี้ได้อย่างไร สวยจนน่าริษยา “อืม เทเถอะ อย่าเปลืองน้ำ”
เขาทำให้เธอโกรธอีกครั้ง นี่เป็นเรื่องอะไร มือที่ถือน้ำไม่ได้ลังเลแม้แต่น้อยแล้วก็เทลงไปตรงๆ
เตียงเปียก ชายผู้ชั่วร้ายบนเตียงคนนี้ก็เปียก
“มาอีกสิ อย่าหยุดเลย” เขายิ้ม ดูเหมือนไม่ได้โกรธจริงๆ
กะละมังในมือของเธอตกลงพื้น เธอไม่ทำแล้ว "ฉันเหนื่อยละ ไม่ค่อยรับใช้คุณแล้ว"
"อาฆิ่น ... " เขาจามอีกครั้ง แล้วพูดด้วยยิ้มว่า: "ได้ งั้นฉันรับใช้ตัวเองก็ได้ ฉันจะอาบน้ำเย็น"
เธอคิดว่าเขาล้อเล่น แต่เขาลุกขึ้นยืนจริง ๆ เดินไปต่อหน้าเธออย่างนั้น ไม่ได้ปิดปังที่ส่วนตัวของเขาด้วย ปล่อยให้เธอต้องรีบหันหัวไปไม่มองเขา เธอนั่งบนโซฟาอย่างโกรธ ห้องนี้อบอุ่นมาก แอร์ใช้งานได้ดี แต่เธอมั่นใจว่าเขาต้องหนาวมากเพราะโดนน้ำเย็น
เสียงอาบน้ำแพร่ออกมาจากห้องน้ำ ราวกับว่าจะให้เธอเชื่อ เขาไม่ได้ปิดประตูห้องน้ำ ไม่มีไอน้ำร้อนออกมา ก็แสดงว่าเขากำลังอาบน้ำด้วยน้ำเย็นจริงๆ
已经是最新一章了
加载中
