已经是第一章了
ตอนที่18 ข้าไม่โทษท่านหรอก
ตอนที่18 ข้าไม่โทษท่านหรอก
ซินเหยารีบกล่าวต่อ “พี่สี่ ข้าอยากจะช่วยท่านจริงๆ แต่ข้าก็ช่วยไม่ได้”
โจว๋หยุนถิงกล่าวด้วยความกังวัล “น้องหญิง เจ้าน่าจะทราบพี่สี่ใช่ว่าจะต้องให้เจ้าประสบความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ ไม่จำเป็นต้องมีความสามารถมากมาย แต่หากเจ้าจะยืนหยัดอยู่ที่จวนอ๋องโจว๋ เจ้าก็จำเป็นจะต้องรักษาฐานะและศักดิ์ศรีของตนเอง แต่เจ้าในยามนี้ทั้งไร้การศึกษา ทั้งไร้วรยุทธ์ ขยะไร้ค่ามากเป็นสองเท่า! พี่สี่ปวดร้าวใจยิ่งนัก อนาคตหลังจากนี้ของเจ้าอาจจะเลวร้ายยิ่งกว่าพี่สี่!”
ไร้การศึกษา?
ไร้วรยุทธ์?
ขยะไร้ค่าสองเท่า?
ซินเหยายิ้มบาง
นางที่เป็นสายลับอัจฉริยะ พอเดินทางข้ามมาโลกใบนี้แล้วอย่างไรจึงได้กลายเป็นขยะ? นี่ไม่ใช่ว่าเป็นการดูถูกไปหน่อยหรือ?
โจว๋หยุนถิงกล่าว “ซินเหยา พี่สี่เพื่อเจ้าแล้วกังวลใจแทบตาย แต่ตัวเจ้าเองกลับไม่ร้อนใจเลยสักนิด”
ซินเหยาหัวเราะตอบ “พี่สี่ ท่านอย่าได้เป็นห่วงข้า”
โจว๋หยุนถิงตอบ “ข้าจะไม่กังวลได้อย่างไรกันเล่า? ขยะไร้ค่าที่อยู่ในจวนอ๋องโจว๋นั้นไร้สถานะแม้แต่น้อย! นี่เจ้ารู้หรือไม่? ทดสอบพรสวรรค์ด้านการต่อสู้ก็ไม่ผ่าน แม้แต่พี่สาวร่วมอุทรของเจ้า ยังจ้องจะเล่นงานน้องสาวแท้ๆอย่างเจ้าเลย แล้วเจ้าคิดว่าผู้อื่นจะทำอะไรกับเจ้าบ้าง?”
ซินเหยาตอบ “พี่สี่ ซินเหยามีหนทางรับมือ ท่านโปรดวางใจก็พอ”
ซินเหยาทราบว่าโจว๋หยุนถิงถึงแม้จะไร้เดียงสาไปหน่อย หัวเก่าเกินไปบ้าง แต่กลับเป็นผู้มีจิตใจดีงามคนหนึ่ง เป็นคนในโลกนี้ที่นางเชื่อถือได้โดยไม่จำเป็นต้องเผื่อใจ
“ช่างเถิดๆ กลับก่อนแล้วค่อยว่ากัน หลายวันมานี้ไม่ค่อยสงบ พวกเรารีบสักหน่อย คนขับรถ ขับให้เร็วหน่อย”โจว๋หยุนถิงให้เร่งความเร็วมากขึ้น
ซินเหยาเองเพิ่งสังเกตเห็น
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะนั่งอยู่ภายในรถม้าหรู แต่ข้างนอกมีเสียงอึกทึกวุ่นวายไม่หยุดหย่อน
“พี่สี่ ดูเหมือนจะเกิดเรื่องงั้นหรือ?”
“อืม”
“มีอะไรงั้นหรือเจ้าคะ?”
“สองสามวันนี้เมืองหลวงมีกฎอัยการศึก”
“เพราะเหตุใดกัน?”
“ช่วงก่อนหน้านี้พระราชวังหลวงมีนักฆ่า หน่วยองครักษ์ส่วนพระองค์ได้ปิดเมืองแน่นหนา เพื่อจับกุมนักฆ่า”
“อ้อ นักฆ่าหรือ”
ซินเหยาส่งเสียงตอบรับโดยไม่ได้ถามอะไรอีก เรื่องของนักฆ่าไม่ได้เกี่ยวข้องกับนางเสียหน่อย
คำกล่าวของโจว๋หยุนถิงนั้นไม่ได้ผิดเลย
การต้อนรับซินเหยาที่จวนอ๋องโจว๋ จากชนชั้นเจ้าหญิงร่วงหล่นเป็นทาสหญิงไปในทันที
ต่อให้แม้โจว๋หยุนถิงที่หัวเบี้ยรับผิดชอบธุระน้อยใหญ่ของจวนอ๋องโจว๋เคยสั่งว่าไม่อาจละเลยซินเหยาอยู่ก่อนแล้ว แต่ซินเหยาก็ยังประสบกับการต้อนรับเย็นชา คนสกุลโจว๋ชี้ไม้ชี้มือซุบซิบนินทาลับหลังนาง แม้กระทั่งอาหารการกินในยามปกติก็ลดมาตรฐานลงไปหลายขุม ไม่มีเนื้อสัตว์ ไม่มีน้ำแกง มีแค่เพียงกับข้าวผักชืดๆสองจาน
ซินเหยาตระหนักในใจ ถ้าหากพี่สี่มิใช่หัวเบี้ยของจวนอ๋องโจว๋ เกรงว่าแม้แต่กับข้าวที่เย็นชืดก็คงไม่มีคนมาส่งให้นาง ต้องไปหารับประทานที่ครัวด้วยตนเอง
พี่สาวแท้ๆของนาง คุณหนูหกโจว๋ปี้หลัวนำหญิงรับใช้ติดตามนามว่ายีหยุน มาเอ็ดตะโรอยู่ครั้งหนึ่ง ใช้วาจาดุจยาพิษสาปแช่งซินเหยาเพื่อแย่งชิงเรือนลั่วหวี่ที่ซึ่งแต่เดิมนั้นเป็นของนาง
ในจวนอ๋องโจว๋เรือนลั่วหวี่ไม่นับว่าเป็นบ้านลานสวนที่หรูหรา วิเวกวังเวงอยู่บ้างด้วยเพราะห่างไกลจากเรือนหลัก ค่อนข้างเงียบสงบ ยามปกติน้อยคนที่จะไปมาหาสู่
คุณหนูหกสกุลโจว๋ที่นับว่ายังได้รับความสำคัญในจวนอ๋องโจว๋ต้องการเรือนเดี่ยวหลังสักหลัง โจว๋หยุนถิงเองก็เคยรับปากว่าจะยกเรือนลั่วหวี่ให้แก่นาง แต่นางกลับเกลียดชังซินเหยาที่มาแย่งเรือนแสนสงบแห่งนี้ไป ยังเกลียดชังซินเหยาที่มาแย่งพี่ชายเพียงหนึ่งเดียวของนาง บางครั้งกระทั่งตัวนางเองก็ยังสับสน
ถูกคุณหนูนิสัยเสียประเภทนี้รังควาน ซินเหยาขี้คร้านเกินไปที่จะปะทะกับนาง
จะอวดประชันก็ดี จะแข่งขันชิงบ้านก็ดี ล้วนเป็นนางที่ทึกทักทั้งสิ้น
อย่างไรก็ตามซินเหยามิได้สนใจ หนึ่งเดียวที่ยังพอใส่ใจอยู่บ้างก็คือสถานะคุณหนูเก้าจวนอ๋องโจว๋ นี่เป็นพาสปอร์ตผ่านทางดีที่สุดในโลก
รอจนนางเข้าใจและคุ้นเคยกับโลกแห่งนี้มากขึ้นอีกหน่อย พี่น้องงั้นหรือ? บ้านงั้นหรือ? สิ่งเหล่านี้นางไม่สนเลยแม้แต่น้อย
ท่าทีที่ไม่แยแสของซินเหยาทำให้โจว๋ปี้หลัวพาลโกรธมากยิ่งขึ้น นางรู้สึกว่าซินเหยากำลังดูถูกนาง เยาะเย้ยนาง!
ก่อนที่คุณหนูเจ้าอารมณ์ร้ายจะจากไป กล่าวเตือนซินเหยาด้วยความอาฆาตรุนแรง นางจะไม่ยอมรามืออย่างเด็ดขาด!
ซินเหยาประคองรอยยิ้มอย่างอ่อนโยน
และบางครารอยยิ้มก็ทำให้ศัตรูเดือดดาลยิ่งกว่าอาวุธ
ซินเหยาเข้าใจถึงข้อนี้อย่างลึกซึ้ง
ยิ่งไปกว่านั้นโจว๋ปี้หลัวที่อารมณ์ร้ายยังห่างไกลคุณสมบัติเกินกว่าที่จะเป็นศัตรูของนาง! ซินเหยาจึงคร้านจะสนใจนาง
โจว๋ปี้หลัวพาหญิงรับใช้ตัวร้ายเดินจากไปไม่นาน โจว๋หยุนถิงก็รีบร้อนเดินเข้ามา
已经是最新一章了
加载中
