ตอนที่ 32 ตัวผู้หรือตัวเมีย(1)

ตอนที่ 32 ตัวผู้หรือตัวเมีย(1) ซินเหยารู้สึกประหลาดใจ ทำไมกำลังภายในถึงเพิ่มขึ้นมาขนาดนี้กัน สงสัยว่า... ซินเหยามองเสี่ยวป๋านที่ดูมีความสุขอยู่ข้างกาย นึกถึงเรื่องเมื่อคืนวานที่มันนำไข่มุกสีฟ้าประหลาดๆมาให้... และเมื่อนางกลืนไข่มุกสีฟ้าลงไป ร่างของนางก็เริ่มมีความเปลี่ยนแปลงอย่างน่าประหลาด.. เมื่อฟื้นขึ้นมา จุดดันเถียนในตัวของนางก็ถูกเปิดออก กำลังภายในถูกบรรจุจนเต็มเปี่ยม... “ไข่มุกสีฟ้านั้นคือยาครอบจักรวาลเป็นแน่ เสี่ยวป๋าน เจ้าช่างแสนรู้นัก ถึงได้หาของขวัญที่ดีขนาดนี้มาให้แก่ข้า กำลังภายในถูกเติมเต็มเช่นนี้ เมื่อรวมกับกระบี่หลีฮัวที่ประณีตเล่มนี้ ภายหลังเจ้าและข้าย่อมมีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้น หลังจากนั้นค่อยตามหาชายรับใช้มาสองคน ข้าหนึ่งคน เจ้าหนึ่งคนนะ” ซินเหยาลูบหัวของเสี่ยวป๋านไปมา เพียงแค่ได้ยินคำว่าหนุ่มๆ... ทันใดนั้นเสี่ยวป๋านก็แสยะยิ้ม และดีดดิ้นอย่างโมโห ซินเหยาชะงักก่อนจะเอ่ยขึ้น “หือ ข้าลืมเรื่องเพศของเจ้าไปเสียสนิท เจ้าเป็นตัวผู้อย่างนั้นหรือ มานี่ มาให้นายเจ้าตรวจเสีย จะได้รู้เสียทีว่าเจ้าเป็นตัวผู้หรือตัวเมียกันแน่” “จีจี” เสี่ยวป๋านตกใจจนร้องลั่น แล้วรีบหนีไปอย่างไว “ฮะฮะ ดูท่าจะเป็นตัวผู้ แถมขี้อายเสียด้วย ไว้ข้าจะหาสาวๆมาให้เจ้าแล้วกัน” ซินเหยาหัวเราะน้อยๆ กำลังภายในพลุ่งพล่าน ทั่วร่างเต็มไปด้วยพลังที่ล้นปรี่ ราวกับสามารถจะบินขึ้นฟ้าได้ เช่นนั้น ลองทดสอบความแข็งแกร่งพลังภายในดูดีหรือไม่ ซินเหยาดึงดาบอ้านฉาวมาจากช่วงเอว นางถ่ายเทพลังเข้าไปในตัวดาบ ดาบบางแข็งขึ้นมาในทันใด เสียงดาบดังขึ้นในอากาศ แล้วระเบิดพลังออกมาอย่างร้ายกาจ “จิตสังหารรุนแรงมาก” ซินเหยาเองยังสะดุ้งตกใจ “คุณหนูเก้าเจ้าคะ คุณหนูเก้า นายท่านรองเรียกไปพบเจ้าค่ะ” ทันใดนั้นก็มีสาวใช้นางหนึ่งวิ่งมา ซินเหยาจึงรีบซ่อนพลังภายในทันที สาวใช้ที่วิ่งมา นางชื่อป๋านหนิง ยามที่ซินเหยายังหลับใหล โจว๋หยุนถิงมักจะเรียกนางมาคอยรับใช้ ซินเหยาเองก็จำนางได้ “คุณหนูเก้า ในที่สุดก็ตามหาท่านพบ” ป๋านหนิงกล่าว “หาข้าหรือ” ซินเหยารู้สึกตกใจ นางอยู่ที่เรือนนี้เพียงลำพังอย่างเงียบๆ ไม่เคยมีใครผ่านมาไถ่ถามตลอดสามเดือนที่ผ่านมา นางยังคิดเลยว่าตัวเองคงถูกหลงลืมไปเสียแล้ว “เจ้าค่ะ นายท่านรอง นายท่านรองเรียกคุณหนูไปพบเจ้าค่ะ” “ไปที่ไหนอย่างนั้นหรือ” “ศาลเจ้าตระกูลโจว๋เจ้าค่ะ” “อือ” ซินเหยาพยักหน้ารับ แล้วกล่าว “เจ้ากลับไปก่อนเถอะ ข้าชำระร่างแล้วจะรีบตามไป” นางนิ่งเงียบเพื่อรอให้สาวใช้ป๋านหนิงจากไปเสียก่อน ในใจของนางเริ่มนึกถึงเรื่องราวที่ร้ายแรง ศาลเจ้าตระกูลโจว๋อย่างนั้นหรือ นั่นคือสถานที่คำนับบรรพบุรุษของตระกูลโจว๋ เป็นสถานที่อันศักดิ์สิทธิ์ มีเพียงการกราบไหว้บรรพบุรุษตระกูลโจว๋เท่านั้น ที่จะเชิญชวนทุกคนมารวมตัวกันที่ศาลเจ้าตระกูลโจว๋ และในช่วงเวลาปกติ หญิงสาวในตระกูลไม่สามารถเข้าไปศาลเจ้าได้ตามใจชอบ หรือว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นในตระกูลโจว๋กัน น่าสงสัยว่าเรื่องนั้นจะเกี่ยวข้องกับตัวนาง ซินเหยามั่นใจว่าต้องเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแน่ๆ และในใจของนางสัมผัสได้ว่าเรื่องนั้นย่อมเกี่ยวข้องกับนางเป็นแน่... นางวางถั่วไว้ให้เสี่ยวป๋านเล็กน้อย แล้วรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า และซ่อนดาบอ้านฉาวไว้ในที่ลับตา แล้วจึงเดินออกมาจากบ้านรินน้ำเสี่ยวจู้ เพื่อไปยังศาลเจ้าตระกูลโจว๋ หน้าประตูศาลเจ้ามีกิเลนที่ทรงพลังสองตนคอยปกปักอยู่ บรรดาลูกหลานของตระกูลโจว๋ต่างทยอยกันเข้าไป ซินเหยาเมื่อเห็นว่านายหญิงเซียวก็มาด้วยเช่นกัน จึงเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ “นายหญิง วันนี้มันวันอะไรหรือเจ้าคะ”