ตอนที่2 ประกาศอำนาจ（2）

ตอนที่2 ประกาศอำนาจ（2） มองไปที่แผ่นหลังของหญิงสาวที่หนีไป ริมฝีปากของชโนดมขยับอย่างครุ่นคิด มือก็หยิบไอริสวิสกี้ขึ้นจิบอย่างไม่รีบร้อน พลางกดโทรศัพท์ไปด้วย แวตาเต็มไปด้วยความต้องการที่มุ่งมั่น จรินทร์ออกมาจากบาร์ เพื่อจะไปโบกรถที่ริมถนนทันใดนั้น แขนของเธอก็ถูกชายเชิ้ตขาวดึงไว้ “ริน ทำไมเธอวิ่งมาถึงทีนี้ล่ะ ฉันตามหาเธอทั้งบ่าย อย่าโกรธฉันอีกนะ ฟังฉันอธิบายก่อนโอเคมั้ย” ณภัทรหายใจไม่ทันรีบกลุ้มมือจรินทร์อย่างร้อนรน คนที่เคยใจจืดใจดำไม่แยแสอะไรอย่างเขา ใบหน้าเต็มไปด้วยความอ้อนวอน ณภัทรเป็นนักวิชาการที่มีพรสวรรค์มีชื่อเสียงในเมืองเมฆ หน้าตาหล่อเหลาอย่างไม่ต้องพูด นิสัยอบอุ่นนุ่มนวลเป็นอาจารย์ในสาขาวิชาประวัติศาสตร์ตั้งแต่อายุยังน้อย บุคลิกสง่างามดูดีเต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้。 เดิมที่เขาเป็นคู่หมั้นของเธอ แต่เสียดาย.... จรินทร์รวบรวมความรังเกียจไว้ในแววตาของเธอ สะบัดมือออกจากมือของณภัทรและตบไปที่ใบหน้าเขา “นายมันน่าขยะแขยง ฉันจะพูดอีกครั้ง ไปให้พ้น ในเมื่อหักหลังฉันไปแล้วทำไมยังมีหน้ามาหาฉันอีก” ณภัทรรับแรงตบนั้นไปเต็มๆดวงตาที่สดใสก็วูบไป แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อย “ริน ฉันขอร้องนะ เธอยกโทษให้ผมสักครั้งเถอะ ฉันเห็นกชกรเป็นเหมือนน้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น ไม่เคยมีอะไรเกินเลยไปมากกว่านี้ เมื่อวานมันเป็นอุบัติเหตุ” เธอผลักณภัทรออกไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวของเธอ “ณภัทรนายเห็นฉันโง่รึไง แต่ไหนแต่ไรไม่เคยเกินเลย แต่ไหนแต่ไรไม่เคยให้เปิดช่องให้เธอ งั้นจะเกิดเหตุเมื่อคืนได้ยังไงกัน” “ไม่นะ ไม่ใช่อย่างที่เธอคิด” ณภัทรที่มักจะดูดี ครั้งนี้กลับไม่ยอมขึ้นมา จับแขนบอบบางของจรินทร์ไว้แน่นไม่ยอมปล่อย ในขณะที่ทั้งสองถกเถียงกันอยู่นั้น ชโนดมที่ไม่รู้มาตั้งแต่เมื่อไหร่และยืนมองจากด้านหลังอยู่นานจึงเปิดปากพูดออกมา “ปล่อยเธอซะ” ท่าทางของชโนดมหล่อมากจริง ร่างกายของผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่มีเสน่ห์ดูแพงสุขุมเยือกเย็น เสียงของเขาไม่ดัง แต่กลับทำให้ยากที่จะไม่สนใจเขา และสามารถข่มณภัทรได้เช่นกัน ณภัทรตกใจเล็กน้อย “เขาคือใครริน” จรินทร์ยิ้มอย่างเย็นชา “คำถามที่ดีนะ เขาคือสามีฉันถ้านายยังไม่ปล่อยฉัน ฉันจะให้สามีฉันจัดการนายแน่” ทันใดนั้นสีหน้าของณภัทรก็เปลี่ยนไป “ริน เธอพูดไร้สาระอะไรอยู่ ฉันไม่ต้องการให้เธอพูดแบนนี้นะสามีของเธอต้องเป็นฉันคนเดียวเท่านั้น!” จรินทร์พูดอย่างเด็ดขาดว่า “ไม่ ฉันไม่ได้พูดไร้สาระ ที่จริงแล้วเขาก็เป็นสามีของฉันแต่นาย มันก็เป็นชู้ของกชกร !” นึกถึงภาพเปลือยกายนั่นที่กชกรส่งมาที่มือถือของตัวเองแล้ว ใจของจรินทร์ก็เจ็บปวดราวกับมีเข็มทิ่มแทง เธอหันกลับไป ไม่มองณภัทรอีก จงใจส่งสายตาหวานฉ่ำไปที่ชโนดม และพูดเสียงหวานว่า “ที่รักคะ” ชโนดมก็ตอบกลับไปด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยความรักเช่นกันว่า “ที่รักครับ” ทันใดนั้นสีหน้าของณภัทรก็เปลี่ยนเป็นซีดเผือดทันที เขาหายใจเข้าลึกๆและพูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า “ริน ฉันขอร้องล่ะอย่างแกล้งกันแล้วได้ไหม ฉันรู้นะว่าเธอจงใจพูดแบบนี้ ต้องการประชดฉัน ฉันยอมรับเลยว่าฉันทนไม่ได้จริง รินอย่าทำแบบนี้เลยนะ เธอจะตบจะตีฉันยังไงก็ได้ ขอแค่เธอให้โอกาสฉันซักครั้ง” น้ำเสียงที่ตกลงไป แฝงไปด้วยความเจ็บปวดของณภัทร เพียงแค่มีมือที่แข็งแกร่งจับแขนของเขา เขาก็ต้องคลายมือของจรินทร์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ชโนดมรวบตัวจรินทร์ไว้ในอ้อมแขนของเขา และประกาศอย่างพลการว่า “เธอเป็นผู้หญิงของฉัน นายช่วยออกให้ห่างจากเธอด้วย” เดิมทีณภัทรต้องการที่จะปฏิเสธ แต่ชั่วครู่หนึ่งก็สบตากับสายตาหยิ่งยโสของชะโนดม ก็ทำให้เขาอ้าปากพูดไม่ออก