ตอนที่3ทะเบียนสมรส（1）

ตอนที่3ทะเบียนสมรส（1） ชโนดมก้มหัวลง สายตาที่เย้ายวนมองไปที่ใบหน้าขาวเล็กที่สวยงามของจรินทร์ “รินทร์ หลังจากนี้ถ้าตอนที่ผมไม่ได้อยู่ข้างคุณ ห้ามให้ผู้ชายคนไหนสัมผัสคุณเด็ดขาด” เฮ้ แสดงได้ดีทีเดียว ค่อนข้างเหมือนแบบนั้นเลย จรินทร์รีบตอบกลับอย่างรวดเร็วและมีไหวพริบว่า “อืม ที่รักแต่วันนี้เขาตอแยไม่เลิก ฉันไม่ได้เกี่ยวข้องกับเขาแล้ว” เธอเขย่งตัวขึ้น หยิกไปที่แก้มของชโนดมและพูดอย่างน่ารักว่า “ที่รักอย่าโกรธนะ ตอนนี้ฉันรักคุณคนเดียว” ใจจะเจ็บปวดขนาดไหน การแสดงตอนนี้ของเธอค่อนข้างสมจริงขนาดนั้น มือใหญ่ของชโนดมเกลี่ยไปที่ปอยผมที่ปรกหน้าผากของจรินทร์และบีบที่แก้มของเธอ “ผมก็รักคุณคนเดียวเช่นกันครับ” คนสองคนแสดงความรักกัน และณภัทรก็ถูกทำเหมือนเขาเป็นอากาศไม่มีตัวตนอยู่ตรงนี้หน้าซีดเผือดเลียริมฝีปากคลุ้งไปด้วยความโกรธ ชโนดมพาจรินทร์ไปรถโรลส์รอยซ์ที่จอดอยู่ริมถนน “รอก่อน! ริน อย่าไปกับเขา!”ณภัทรที่กลับมามีสติก็ร้องเรียกออกมา และรีบไปขวางทางด้านหน้าของคนทั้งสอง “ริน!”ณภัทรจ้องไปที่ดวงตาของจรินทร์อย่างอ้อนวอน “อย่างอนแล้วดีไหม เธอคิดว่าฉันจะเชื่อว่าเธอหาคนให้ได้แล้วงั้นเหรอ เขาคือคนที่เธอเอามาเพื่อแสดงตบตาฉัน ฉันรู้หมดล่ะ” จรินทร์หัวเราะออกมาด้วยความโกรธสุดๆ “ณภัทร ต้องทำยังไงนายถึงจะเชื่อ” “ริน ฉันรู้ว่าเธอยังรักฉันอยู่ ถ้าอยากให้ฉันเชื่อเธองั้นฉันก็ต้องเห็นงานแต่งของพวกเธอด้วยตาของฉันเอง ไม่งั้นถ้าเธอฆ่าฉันให้ตายฉันก็ไม่เชื่อ” ณภัทรพูดอย่างนุ่มนวลและหนักแน่น “จะเชื่อหรือไม่แล้วแต่นายเถอะ !”จรินทร์หันหน้าไปหัวเราะอย่างเย็นชา “รินทร์” ชโนดมพูดขึ้นมา ริมฝีปากเย็นชากำลังเอ่ยความหมายที่โหดร้ายออกมา“ในเมื่อเขาต้องการเห็นทะเบียนสมรสของเราด้วยตาของเขาเอง ทำไมไม่สนองให้เขาล่ะ” นิ้วนักเปียโนที่เรียวยาวของเขายกขึ้นมาที่ด้านข้างใบหู ช่วยเกลี่ยผมของเธอให้เป็นทรง บรรยากาศของทั้งสองก็หวานชื่นคนอื่นยากที่จะแทรกขึ้นมาทันที การแสดงนี้เป็นการแสดงระดับเทพจริงๆ! จรินทร์แอบชื่นชมอยู่ในใจ ช่างเป็นการจับคู่ที่สมบูรณ์แบบ และเธอจึงพูดอย่างบ่นๆว่า“แต่วันนี้เลยมันไม่เร็วไปเหรอ” พอชโนดมได้ยินเขาก็เหล่ตามอง จากนั้นทั้งร่างกายก็ปล่อยไอเย็นชาออกมาอย่างฉับพลัน “เร็วเหรอ เธอแน่ใจนะว่าไม่ได้ลืมอดีตของเขา” จรินทร์อารมณ์เสียขึ้นมาอีกครั้ง หันไปมองชโนดมและหันกลับไปจ้องณภัทรอีกครั้ง จากนั้นจึงหันไปเกาะชโนดมราวกับเป็นเด็กน้อย “ไปเลยที่รัก ไปวันนี้เลย” “ดี” ชโนดมก้มล้มจูบที่หน้าผากของเธอ และหมุนตัวไปเปิดประตูรถให้เธอเข้าไปนั่งด้านข้างคนขับ เมื่อปิดประตูเรียบร้อย ชโนดมจึงหันกลับมา ส่งสายตายั่วโมโหที่ดูเหยียดหยามและเยือกเย็นกลับไปให้ณภัทร ณทัทรจึงโกรธมาก ต้องการที่จะหารเรื่องชโนดม แต่ผู้ชายคนนั้นก็ขึ้นรถสตาร์ทและขับออกไป การแสดงออกค่อนข้างมั่นใจ ทำให้ณภัทรไขว้เขว่เล็กหน่อย หรือระหว่างพวกเขาจะมีอะไรจริงๆ ความรู้สึกสั่นระรัวราวกับน้ำท่วมทะลัก ทำให้ณภัทรไม่กล้าชักช้าไปกว่านี้ จึงยกมือขึ้นเรียกแท็กซี่คันหนึ่ง และไปตามทางถนนและหยุดลงหน้าสำนักงานจดทะเบียน เห็นคนทั้งสองจับมือเขาไปในห้องแผนกจดทะเบียนจริง ณภัทรเองก็ไม่รอช้ารีบส่ง ตั๋วให้คนขับเพื่อจ่ายค่าโดยสารและรีบลงจากรถเพื่อไปห้องนั้น จรินทร์นั่งอยู่บนโซฟากับชโนดมในห้องจดทะเบียน เธอย่นใบหน้าและพูดบ่นๆว่า “เมื่อกี้พึ่งมีโอกาสที่จะรีบกำตัดเขาได้ ทำไมคุณต้องจงใจเก็บเขาไว้ให้ยืดเยื้อด้วย”