ตอนที่13 การตบ(1)

ตอนที่13 การตบ(1) จรินทร์เดินลงมาใต้หอพัก “รินทร์!” ณภัทรที่รออยู่ด้านหลัง เมื่อเห็นเธอสายตาก็เป็นประกายรีบเข้ามาหาเธอ ใบหน้าของเขาซีดเสียว ดวงตาหมองค้ำ ใต้ตาแดงกล่ำ ต่างกับศาสตราจารย์ณภัทรที่สดใสในอดีต เมื่อพบคนตรงหน้า สีหน้าของจรินทร์ก็เย็นชาขึ้นมาทันที และเดินไปทางอื่น ณภัทรรีบตามมาขวางเธอไว้และพูดด้วยเสียงวิตกกังวลว่า “ริน อย่าพึ่งไป เธอฟังฉันพูดจบก่อนได้ไหม” จรินทร์สะบัดมือของเขาออกอย่างเย็นชา “ณภัทรไม่ว่านายจะพูดอะไร ฉันก็ไม่มีทางยกโทษให้นาย” ณภัทรเพียงแค่คิดว่าจรินทร์ยังโกรธเขาอยู่ ในใจรู้สึกอารมณ์เสียและโกรธตัวเอง “ริน ฉันรู้แล้วว่าเรื่องนี้ฉันผิด ฉันขอโทษคุณ เธอใจเย็นๆและฟังฉันสักหน่อยเถอะ” ยังไงเขาก็เป็นผู้ชายที่เป็นผู้ใหญ่แล้ว วันนั้นดื่มเหล้าจนเมา ในโรงแรมเผชิญกับการกระทำที่กล้าหารของกชกร เขาเลยอดทนไม่ได้ แต่คำอธิบายเหล่านี้มีแต่จะทำให้จรินทร์โกรธมากขึ้นเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะปิดบังสิ่งที่เกิดวันนั้น มีแค่การสำนึกผิด “รินทร์ ถ้าเธอไม่สามารถให้อภัยฉันได้จริงละก็ ฉันก็จะไม่ขอให้เธอให้อภัยฉัน แต่ฉันจะขอแค่โอกาสฉันได้แก้ตัว ถ้าในอนาคตฉันมีผู้หญิงคนอื่นอีก เธอก็ทิ้งฉันเลย โอเคไหม” จรินทร์เหมินหน้าหนีและหัวเราะอย่างเย็นชา “นายสกปรกไปแล้ว มีสิทธิ์อะไรมาให้ฉันให้โอกาสนาย จะให้ฉันไปอยู่ร่วมกับผู้ชายห่วยๆแบบนี้เหรอ” “จรินทร์เธอ...”ณภัทรเริ่มโกรธขึ้นมา นิ่งจนพูดไม่ออกไปสักครู่ จรินทร์ก้มมองดูเวลา เธอเสียเวลาไปกับณภัทรมากเกินไป ตอนนี้หกโมงครึ่งแล้ว บวกกับเวลาการจราจรติดขัดบนถนน เธอไปสายแน่นอนร้อยเปอร์เซนต์ เธอไม่ต้องการสนใจณภัทรอีก จึงก้าวขาเตรียมเดินจากไป แต่ณภัทรจะยอมแพ้ง่ายๆได้ยังไง เขาจึงรีบเข้าไปล้อมรอบและดึงแขนของเธอ แววตาเต็มไปด้วยความอ้อนวอนไม่ลดละ “รินทร์ เธอโหดร้ายจริงต้องการเลิกกับฉันขนาดนั้นเลยเหรอ เธอลืมที่เธอบอกว่าอยากแต่งงานกับฉันแล้วเหรอ” เธอโหดร้ายเหรอ จรินท์ยิ้มยั่วยุ “ณภัทรรบกวนนายคิดกลับกันนะ ถ้าคืนนั้นเป็นฉันที่หักหลังนาย นายจะเป็นยังไง” ณภัทรนิ่งไป ถ้าเปลี่ยนเป็นจรินทร์ เขาก็คงเป็นบ้าไปแล้ว เขายิ้มอย่างขมขื่นใช่เขาสกปรกทำไมเขาต้องได้รับการให้อภัยจากจรินทร์ด้วยล่ะ แต่ ให้เขามองจรินทร์จากไป เขาก็ทำไม่ได้จริง เพียงแค่เขาคิดว่าจะมีคนอื่นมาแทนที่ตัวเองในไม่ช้าก็เร็วหัวใจของเขาก็จะเจ็บปวดเหมือนเลือดออก “ไม่!” ณภัทรส่ายหัวและพูดอย่างโศกเศร้าว่า “จรินทร์เธอลองมองฉัน ฉันไม่เชื่อว่าเธอไม่รู้สึกกับฉันแล้ว เธอยังชอบฉันอยู่ใช่ไหมล่ะ” เมื่อได้ฟัง จรินทร์ก็เงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่เธอชอบมานานหลายปีอย่างจริงจัง เธอรู้สึกว่าใบหน้าของณภัทรนั้นคุ้นเคย แต่ดูเหมือนจะกลายเป็นคนแปลกหน้า ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอยังคงมีความรู้สึกของคู่รักเพราะทั้งสองคนก็เคยรักซึ่งกันและกันขนาดนั้น อย่างไรก็ตามเรื่องของเขาและกชกรเป็นเหมือนหนามทิ่มแทง