ตอนที่ 8 ชวนชมฟิวส์ขาด

ตอนที่ 8 ชวนชมฟิวส์ขาด ชวนชมกลับมาได้สองอาทิตย์แล้ว ทุกอย่างราบรื่นดี กชพรให้พวกเธอแม่ลูกเช่าบ้านที่อยู่ใกล้โรงเรียน เดินแค่สิบนาทีก็ถึง แถวนี้การคมนาคมสะดวก สิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน บรรยากาศเงียบสงบ เหมาะกับการที่พวกเขาจะอยู่อาศัย ชวนชมพาภากรไปพบกับชนินทร์ ชนินทร์กับศมนยังคงอยู่ในชุมชนแออัด เจ็ดปีก่อน เนื่องจากพรรณวรติดหนี้เลยถูกตลาดมึดจับไป จากวันนั้นก็ยังไม่ได้ข่าวคราวอะไรเลย คนทางนั้นเขาโหดร้าย ไม่ใช่ชนินทร์ แม่ของพรรณวรก็เจอปัญหาเหมือนกัน เนื่องจากชีวิตรันทด ศมนเลยอารมณ์ไม่ดี ชนนทร์เป็นคนที่สงบใจเย็น เลยมีหลายครั้งที่ต้องอดทนรองรับอารมณ์ ชีวิตผ่านไปอย่างอยากลำบาก หลายปีที่ผ่านมา ชวนชมยุ่งอยู่กับการเรียน ทั้งต้องดูแลภากร ทั้งต้องทำงานหาเงิน ยุ่งตั้งแต่เช้าถึงค่ำ เลยไม่ได้กลับบ้าน ทำได้แค่โทรไปหาพ่อเธอที่บ้านทุกอาทิตย์ เจ็ดปีผ่านไปแล้ว มองดูชนินทร์ที่ผมเปลี่ยนเป็นสีขาว ชวนชมก็รู้สึกเศร้าอย่างพูดไม่ออก “ชวนชม? นี่คือชวนชมหรอ?” ศมนมองดูการแต่งตัวที่ดีของชวนชม แววตาเป็นประกาย “ชวนชม รีบพาพวกเราออกไปจากที่นี่ที ฉันทนมามากพอแล้ว พ่อของเธอมันห่วย ทำงานมาทั้งชีวิตไม่มีเก็บ โชคดีที่มีลูกสาวที่ดีอย่างเธอ รีบพาเราออกไปจากที่นี่ ยังไงฉันก็ถือเป็นแม่ที่ถูกต้องตามกฎหมายของเธอ เธอมีหน้าที่ต้องเลี้ยงดู” “หนูมีแม่แค่คนเดียว คุณเป็นแค่แม่เลี้ยง” ชวนชมยิ้มหวาน ให้ตาย นิสัยแย่ไม่เคยเปลี่ยน แถมยังจะมาให้เลี้ยงดู ถ้าไม่ได้เป็นเพราะพ่อของเธอนะ เธอไม่ไว้หน้าไปแล้ว ถ้าไม่ได้เป็นเพราะแม่ลูกหิวเงินคู่นี้ หลายปีที่ผ่านมาพ่อของเธอคงไม่ต้องลำบากขนาดนี้ “เธอพูดอะไร ไม่มีความกตัญญูสักนิด โถ่ ทำไมชีวิตฉันรันทดขนาดนี้ ชวนชม ไม่ว่ายังไง เธอก็ต้องเอาฉันออกจากที่นี่!” ศมนร้องไห้เสียงดัง นั่งลงไปกับพื้น ชนินทร์ก็ทำอะไรไม่ได้ ภากรดึงแขนเสื้อของชวนชม พูดด้วยเสียงอันไร้เดียงสา “หม่ามี๊ ครั้งที่แล้วที่แม่สอนผมคำว่าไร้สมอง ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วครับ” ศมนหยุดร้องทันที ชวนชมยิ้มแล้วพูดว่า “ลูกรักของหม่ามี๊ฉลาดที่สุดเลยครับ!” “แกกล้าว่าฉัน เด็กเลว!” เพียะ! เสียงที่ดังขึ้นในทันที ชวนชมอดไม่ได้ที่จะลงมือ “ถ้าคุณกล้า ก็ลองพูดอีกทีสิ!” ชวนชมดูภายนอกเป็นคนที่ไร้เดียงสา ไร้พิษภัย ใบหน้ามีรอยยิ้มอยู่เสมอ มีแค่คนที่สนิทกับเธอเท่านั้นที่รู้ว่า หญิงสาวคนนี้เป็นคนที่มีสองหน้า ไม่ว่าในใจเธออยากจะเฉือนคุณเป็นกี่ชิ้นก็ตามแต่ แต่ใบหน้าเธอจะยังมีรอยยิ้มไว้เสมอ แต่ครั้งนี้ทำให้หน้ากากนางฟ้าคนดีของเธอขาดลง มีแต่ไฟโกรธในตาของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะบ้านเธอมีแค่ผนังง่อยๆกั้น เธออยากจะเอาท่อนไม้แทงนางจริงๆ กล้ามาทำร้ายลูกน้อยของเธอ ทำหนึ่งทีเธอก็ตบคืนหนึ่งครั้ง ทำสองทีเธอก็จะตบสองครั้ง ศมนตกใจ ตะโกนเสียงดัง “ลูกสาวตบแม่ ลูกสาวตบแม่ พวกเธอมาดูแล้วตัดสินกันเร็ว ฟ้าต้องลงโทษ……” โถ่เว้ย! ทำไมเธอไม่เป็นนักแสดงซะ แสดงเก่งอย่างนี้คงได้รางวัลไม่น้อย? “คุณโวยวายพอหรือยัง” ชนินทร์หมดความอดทน พาชวนชมกับภากรออกไป ตอนนั้นทำไมเขาถึงตาบอดแต่งงานกับเธอได้ ช่างทำลายชีวิตเขาเหลือเกิน “พ่อคะ มาอยู่กับพวกเราเถอะ ให้หนูดูแลพ่อ หนูทำงานที่อังกฤษหนึ่งปี ตอนเรียนอยู่ก็ทำงานเสริม มีเงินเก็บอยู่ หนูดูแลพ่อกับกรได้ไม่มีปัญหา” ชนินทร์ถอนหายใจ ลูบหัวหลานของเขา “ชวนชม ไม่ลำบากลูกหรอก ลูกก็รู้นิสัยของศมนดี ถ้าพ่อไปอยู่กับลูก เขาต้องตามมาด้วยแน่ เขาขี้โมโหแถมยังติดการพนัน ที่บ้านไม่มีเงิน แถมยังไม่ได้คืน ถ้ารู้ว่าลูกมีเงิน ต้องมาพลาญเงินแน่ พ่อไม่อยากทำให้ลูกลำบาก แล้วลูกก็ยังต้องดูแลกรด้วย ” “พ่อคะ…. พ่ออยากให้หนูเห็นพ่อลำบากหรอ?” “พ่อชินแล้ว แค่เพียงลูกมีชีวิตที่ดี พ่อก็พอใจแล้ว” “งั้นถ้าหนูมีเวลาว่างจะพากรไปเยี่ยมนะ ถ้าพ่อมีเวลาก็มาหาพวกเราอยู่สักสองวัน กรคงดีใจน่าดู” “ใช่แล้ว คุณตา กรยังอยากฟังคุณาเล่านิทานอีก” “เด็กดี ตารู้แล้วลูก”