ตอนที่ 5 ปีศาจกับกระต่าย

ตอนที่ 5 ปีศาจกับกระต่าย ห้องที่หรูหรานี้ประดับด้วยไฟสีเหลืองอ่อน พื้นที่ปูนั้นเป็นสีขาวหยก ทุกอย่างดูอบอุ่นไปหมด ตัวของสไปรต์ร้อนแต่ก็ได้สติคืนไม่น้อย เธอเหมือนจูบผู้ชายแปลกหน้าที่ห้องน้ำไป แต่ผู้ชายคนนี้คือใครเธอคิดไม่ออกแล้ว สไปรต์ลงจากเตียงแล้วมองไปรอบๆ เหมือนนี่จะเป็นโรงแรม เธอเดินไปข้างๆเตียงและเปิดผ้าม่าน วิวที่สวยงามพออยู่ตรงหน้านั้นสวยงามกว่าเดิม ไฟข้างถนนดูสว่าง ทุกการออกแบบของตึกเพิ่มความหรูหราให้กับเมืองนี้ นี่คือโรงแรมGK Oriental International Hotel เป็นโรงแรมที่หรูและมีชื่อเสียงที่สุดในเมือง เอ “เธอตื่นแล้วเหรอ!”ในมุมความมืดมีเสียงผู้ชายดังขึ้น มีเสียงอันมีเสน่ห์ปนอยู่ ถึงแม้จะเป็นเสียงที่สไปรต์ฟังแล้วไพเราะที่สุด แต่เธอก็ตกใจจนได้ เธอรีบก้าวถอยหลังหลายก้าวแล้วมองไปที่มุมความมืดนั้น มีผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนโซฟา ทั้งตัวอยู่ในความมืด ปลายนิ้วมือนั้นมีไฟบุหรี่สีแดงสว่างอยู่ ทำให้เขาดูเหมือนปีศาจ “ใครอยู่ตรงนั้น?” สไปรต์ถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นๆ เธอเดินเท้าเปล่าเข้าไปใกล้ๆ แต่กลับได้ยินเสียงหัวเราะอันเย็นชาของผู้ชาย จากนั้นก็เอาก้นบุหรี่ไปทิ้งและเปิดไฟที่ตั้งอยู่บนโต๊ะห้อง คนนั้นนั่งอยู่บนโซฟาสีขาวมีผมสีดำสั้นเป็นของที่นิยมที่สุดในตอนนี้ บนหน้าผากก็มีผมน้อยนิดปกคลุมอยู่ ท่าทางของเขานั้นดูไม่ใช่ผู้ชายเรียบร้อยนัก สายตาที่แหลมคมพร้อมกับจมูกที่เหมือนถูกแกะสลักมา ริมฝีปากที่บางๆ สัดส่วนบนหน้าของเขาเหมือนเป็นภาพวาดที่ดีที่สุด เส้นทุกเส้นนั้นเผยให้เห็นถึงความรู้และความงามของเมืองนี้ ชุดสูทที่เขาใส่คือชุดที่ออกใหม่ในฤดูนี้สัดส่วนและหุ่นที่ดีนั้นทำให้ดูเพอร์เฟคไปหมด ชุดสูทผู้ชายส่วนใหญ่เป็นแบบเล็กเหมาะกับผู้ชายที่หุ่นดีใส่ ไม่เว่อร์วังแต่ก็มีความหรูหราอยู่ เนคไทก์สีเงินถูกเขากระชากไว้ข้างๆและแกะกระดุมที่อยู่บนเสื้อบนสุด 3 เม็ดออก ทำให้เห็นสีผิวแทนและไหปลาร้าของเขาที่ดูมีเสน่ห์ ผู้ชายคนนี้คือปีศาจนี่คือคำวิจารณ์ที่สไปรต์ให้กับธิตกรที่เจอกันครั้งแรก ผู้หญิงคนนี้เหมือนกระต่ายขาวมาก นี่เป็นครั้งที่ 2 ที่ธิตกรเจอเธอและรู้สึกแบบนี้ ปีศาจเดินเข้าหากระต่ายทีละก้าวทีละก้าว สไปรต์ตกใจในความกดดันที่ธิตกรให้ออกมา จนเธอถอยหลังติดต่อกัน เธอรู้สึกเหมือนรูขุมขนของตัวเองเปิดกว้าง มีความรู้สึกอยากจะหนีออกจากหน้าต่าง บ้าไปแล้ว นี่มันปีศาจชัดๆ แค่ยกมือขึ้นก็ทำให้คนรู้สึกมึนเมา เธอรีบก้มหน้าลงไม่กล้าสบตาธิตกรกลัวว่าตาอันมืดมนของเขานั้นจะดึงดูดเธอเข้าไปด้านใน วินาทีที่ก้มหน้าไปก็เห็นเพชรติดอยู่ที่แขนเสื้อ แสงสว่างที่แพร่ออกมาทำให้ตัวเธอแข็งไปหมด บนโลกใบนี้ถนนแคบจริงๆ แต่แคบแค่ไหนก็ไม่ใช่แคบขนาดนี้นี่ สไปรต์รีบหาวิธีจัดการทันที “ขอบคุณที่วันนี้นายช่วยฉันไว้ วันหลังค่อยตอบแทนนายนะ ฉันไปก่อนแล้ว” คนสมัยก่อนว่ากันว่า แผนที่ดีที่สุดก็คือหนี ถ้าตอนนี้เธอไม่หนีแล้วจะรอถึงตอนไหนล่ะ