ตอนที่ 18 รอคอยเธอมาถึง

ตอนที่ 18 รอคอยเธอมาถึง สไปรต์ รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองตกเข้าไปในหลุมน้ำแข็งธิตกรกับสาธินสบตากัน ธิตกรนั้นเดินไปทางเสา ส่วนสไปรต์นั้นก็รีบวิ่งไป ในตอนที่เธอเร่งรีบนั้นธิตกรอึ้งไปเลยจากนั้นก็กัดฟันแน่นๆ ผู้หญิงบ้า เธอเป็นคนที่เข้ามาหาเรื่องเองทุกครั้ง! แค่แป๊บเดียว สไปรต์ก็เข้าไปในหมู่คนที่กำลังเต้นอยู่จนหายไป สาธินพูดด้วยรอยยิ้มแต่ก็เหมือนจะไม่ยิ้ม “ใจเย็นๆที่เธอใส่นั่นคือกี่เพ้า เป็นชุดทำงานของที่นี่หาได้ง่ายมาก” ธิตกรยิ้มอย่างเยือกเย็นรอยยิ้มนั้นให้ความรู้สึกที่น่ากลัว สไปรต์นั่งพักหายใจที่ห้องพักผ่อน พอนึกถึงธิตกรเธอก็ยิ่งรู้สึกไม่สบายใจ เรื่องของวันนั้นผิดทั้งสองคนแต่ถ้าพลอยรัตน์ไม่วางยาทุกอย่างก็อาจจะไม่เกิดขึ้น ระหว่างพวกเขาเป็นเพียงเส้นขนาน แต่ตอนนี้ในใจสไปรต์กลับรู้สึกกังวล หัวหน้าที่แบ่งงานมาเห็นสีหน้าของเธอไม่ค่อยดี ก็เลยถามว่า “ไม่ค่อยสบายหรอ?” ในใจของสไปรต์คิด ตอนนี้ตัวเองใส่ชุดกี่เพ้า ง่ายมากที่คนอื่นจำเธอได้ ธิตกรมีอำนาจเยอะ ง่ายมากที่จะหาตัวเธอ เธอก็เลยพูดไปว่า “ผู้จัดการ ฉันไม่ค่อยสบาย คุณให้ฉันกลับบ้านก่อนได้ไหม” “ที่เธอมาก็เป็นแค่คนที่มาทำงานแทน ช่างเถอะ ฉันก็ไม่อยากจะถือสาอะไร ฉันจะไม่หักเงินเดือนของกันยา เธอไม่สบายก็กลับเถอะ “ขอบคุณผู้จัดการมากๆนะคะ” สไปรต์พูดคำขอบคุณกับเขาแล้วรีบเปลี่ยนเสื้อของตัวเองคืน จากนั้นก็เดินออกจากบาร์บลูเบอรี่ เพิ่งเดินไปได้ช่วงหนึ่งด้านหลังก็มีรถวิ่งมาอย่างรวดเร็วสไปรต์ที่กำลังเดินตามไฟเขียวอยู่ ความเร็วของรถก็ไม่มีการลดลงและพุ่งมาทางเธอ สไปรต์ตกใจไปหมด ยืนอยู่ที่เดิมนิ่งๆ แสงไฟของรถที่ส่องมาทำให้เธอลืมตาไม่ได้ เสียงเบรกของรถที่น่ากลัวดังขึ้น อีกแค่ไม่กี่เซนก็จะชนสไปรต์แล้ว สไปรต์ถอยหลังหนึ่งก้าวก็เลยทำให้ขาพลิกและล้มลงบนพื้น ตอนนี้ในใจเธอยังรู้สึกกลัวอยู่ หันหน้ามองไป จากนั้นบนใบหน้าเธอเต็มไปด้วยความตกใจนี่เป็นครั้งที่ 2 ที่จะถูกรถXA8888ชน สีเงินที่เงางาม ทะเบียนรถที่ดูเท่ รถบูกาตี้ที่น่าเกร็งขาม เธอขูดโดนสีของรถเพียงแค่นิดเดียวก็ไม่มีปัญญาคืน ในทั้งชีวิตมี 2 ครั้งที่จะถูกรถหรูแบบนี้ชนโอกาสมันน้อยจริงๆ สไปรต์ลุกขึ้นมาจากพื้น แล้วสบตากับธิตกรที่ออกจากรถพอดี ในใจของสไปรต์นั้นตกใจไปหมด ถึงแม้จะเป็นคู่แค้นกันแต่ก็ไม่ควรแค้นขนาดนี้ ครั้งนี้เธอแน่ใจแล้วว่าธิตกรนั้นกำลังรอตัวเองตกเข้าไปในแผนของเขาอยู่