ตอนที่ 19 ผู้ชายจะทำให้ผู้หญิงลำบากใจทำไม

ตอนที่ 19 ผู้ชายจะทำให้ผู้หญิงลำบากใจทำไม ผู้ชายคนนี้ตั้งใจชนเธอชัดๆ ธิตกรที่อยู่ภายใต้แสงไฟ ใส่ชุดสูทสีม่วง พร้อมกับสร้อยคอเส้นสีแดงที่มีหยกสีม่วงห้อยอยู่ ตอนที่ห้อยอยู่ที่คอนั้นดูเด่นมากยิ่งทำให้เขาดูมีมีเสน่ห์ไปกว่าเดิม ธิตกรเหมือนเป็นนักล่าที่ดีที่สุด มองไปทางสไปรต์ด้วยสีหน้าที่เย็นชา “อยากจะหนีหรอ?แล้วเธอจะหนีไปไหนล่ะ?” สไปรต์พยายามยิ้ม ในเวลานี้เธอขยับตัวไม่ได้ ธิตกรเดินมาทางเธอ ทีละก้าวๆ ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะผู้หญิงคนนี้เข้ามาถึงตัวเขา เขาอาจจะชนตอนที่เธอยังมีสติได้ขนาดนี้ อยู่ดีๆธิตกรก็ไปบีบที่คอของเธอ จากนั้นเอาตัวเธอโยนไปที่รถแรงเขาทำทุกอย่างกะทันหันเกินไป สไปรต์เตรียมตัวไม่ทัน ทำให้เธอเจ็บจนขมวดคิ้ว ธิตกรพูดทีละถ้อยคำว่า “ฉันชื่อธิตกร” เขาพูดด้วยน้ำเสียงช้าๆ เป็นความช้าที่มีความรู้สึกอันตรายถึงชีวิต ตาที่หรี่อยู่เหมือนซ่อนความโหดร้ายทั้งหมดไว้ เอาความเห็นตัวเองเป็นใหญ่ ความเย็นชารวมไปถึงไร้ความเป็นมนุษย์เหมือนดอกไม้ที่มีพิษ สไปรต์ ไม่เข้าใจทำไมเขาต้องบอกชื่อของเขาให้กับเธอด้วย ธิตกรจ้องมองไปที่ตาของเธอ“ที่ฉันบอกเธอเพราะอยากจะให้เธอรู้ว่าใครเป็นคนเอาชีวิตเธอ” หน้าของสไปรต์ซีดไปหมด เธอดูออกว่าผู้ชายคนนี้กำลังจริงจังอยู่ เขาอยากจะเอาชีวิตเธอไปจริงๆ เขาไม่ใช่ผู้ชายที่พูดเล่นเขาไม่รู้จักคำว่าล้อเล่น พูดอะไรก็คืออย่างนั้น มือที่บีบคอของเธอเริ่มบีบแน่นขึ้น แค่ใช้แรงอีกนิดนึงก็บีบคอของเธอหักได้ อยู่ดีๆสไปรต์ก็ยิ้ม ยิ้มบานเหมือนดอกไม้ ราวกับดอกบัวสีขาวที่บานที่สุด “คุณธิตกร ถึงแม้คุณอยากจะฆ่าคนให้ตาย คุณก็ควรจะเลือกที่มันเปลี่ยวกว่านี้” สไปรต์รู้สึกอยากจะกดไลค์ให้กับความกล้าของตัวเองในตอนนี้หรืออาจเป็นเพราะเธอนั้นไม่อยากมีอะไรติดค้าง และไม่กลัวที่จะเสียไป เวลาเผชิญหน้ากับความตายเธอก็เลยเงียบแบบนี้ เธอชี้ไปทางกล้องวงจรปิดแล้วพูดว่า “การพัฒนาของเมืองเอ นั้นว่องไวมากทุกสถานที่เต็มไปด้วยกล้องวงจรปิดคุณธิตกรคงไม่อยากหาเรื่องให้ตัวเองมั้ง” ธิตกรมองไปทางเธอด้วยสีหน้าที่เย็นชาในดวงตาของเขามีความแปลกใจแว๊บผ่านอายุของเธอไม่มากแถมยังเป็นเด็กเสิร์ฟที่บาร์บลูเบอร์รี่ในวันนั้น เธอก็ใส่ชุดราตรีที่ราคาถูกแถมยังกินยาอีก ดูยังไงก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่ดี แต่ที่ตัวของผู้หญิงคนนี้กลับมีความรู้สึกที่เป็นสาวความรู้มาก เหมือนเด็กผู้หญิงที่โตมาในตระกูลที่มีมารยาท นิสัยดีสงบ ทั้งที่เธอนั้นก็กลัวและตัวสั่นแต่กลับชี้ไปทางกล้องวงจรแล้วบอกเขาว่าถ้าอยากจะฆ่าคนตายก็ควรจะเลือกที่มันเปลี่ยวๆเขาไม่เคยเห็นผู้หญิงที่กล้าหาญขนาดนี้มาก่อนธิตกรปล่อยตัวสไปรต์พอเธอได้อิสระก็ตั้งสติและสูบลมหายใจที่ได้มายาก “อยากมีชีวิตอยู่ต่อไหม?”เขาเปลี่ยนความคิดกระทันหัน ถ้าผู้หญิงที่มีความซุกซนแบบนี้ตายไป คงเสียดายแย่ โลกใบนี้น่าเบื่อเกินไปแล้ว เขาคิดเพียงว่าตัวเองต้องหาความสุขให้ตัวเอง “อยาก!” สไปรต์ไม่โง่ถึงขั้นเป็นศัตรูกับความโชคดีของตัวเองสันนิษฐานดูก็รู้ว่าเขาเป็นคนพูดแล้วต้องทำตามคำพูด ถ้าเขาคิดที่อยากจะปล่อยเธอไป แค่ช่วงเวลาเพียงชั่ววูบ ไม่ว่าอะไรจะมาเปลี่ยนความคิดของเขา เธอไม่ควรที่จะปล่อยโอกาสนี้ไป “ชื่อ” สไปรต์