บทที่ 50 เชื่อใจเจ้า（1）

บทที่ 50 เชื่อใจเจ้า（1） “ไม่ !ข้าไม่มีวัน!อาจารย์!” “ดี! ข้าเชื่อใจเจ้า!” ใจในซินเหยาไม่แน่ใจว่าที่ตัดสินใจแบบนี้มันถูก หรือมันผิดกันแน่ อาจจะเป็นโชคชะตาลิขิต ถ้าหากนางไม่ทะลุมิติมา ราชวงศ์เทียนส้งในตอนนี้หรืออีกหน่อยในระยะเวลาข้างหน้าก็ต้องมีมาเฟียปรากฏขึ้น แต่ว่าจะยังไงก็ต้องมีสักวันที่ปรากฏขึ้น หากต้องรอไปจนถึงมีมาเฟียมาปรากฏขึ้นวันนั้น โลกใบนี้คงเจ๋งไม่เป็นท่าไปแล้ว! การปรากฏตัวของซินเหยาทำให้มีมาเฟียมาเร็วขึ้น แต่ว่าอาจจะสามารถช่วยธรรมชาติของมาเฟียได้ ถ้าหาว่ามาเฟียใช้เพื่อต่อต้านหัวรุนแรง เจ้าหน้าที่ที่คดโกง ทุจริต และรักษาความสงบมั่นคงทางสังคม มันจะเป็นเรื่องที่ดีมากแค่ไหนกันนะ อยู่ดี ๆ ซินเหยาก็ยิ้มไม่ออก เด็กที่ยืนอยู่ข้างหน้าก็มีใบหน้าสับสน เขาไม่มีทางรู้ได้ว่าไหลของตัวเองจะต้องแบกรับภาระที่ยิ่งใหญ่ไว้อีกนาน ความสามารถยิ่งมา ความรับผิดชอบก็ยิ่งใหญ่ตามไป! อาจจะต้องรอให้ถึงวันที่เขามีกำลังความสามารถวันนั้น ถึงจะได้เข้าใจถึงคำว่าความรับผิดชอบอย่างแท้จริง ส้งชิงเห็นสีหน้าซินเหยาบางทีก็จริงจัง บางทีก็เบาใจ ค่อย ๆถามขึ้นมา: “อาจารย์ แต่ว่าข้าควรทำอย่างไรดี “ ซินเหยาตอบ: “ อันนี้ต้องผ่านกระบวนการอีกยาวไกล อย่างน้อยที่สุด ต้องใช้เวลาหนึ่งปีถึงจะเริ่มทำกลุ่มมาเฟียให้เป็นรูปเป็นร่างได้ “ ส้งชิงพูด: “งั้นก้าวแรกข้าควรเริ่มยังไง” ซินเหยา: “ เจ้ามีอะไรที่พิเศษบางไหม โดยเฉพาะความภักดี จะเป็นการดีที่สุดถ้าจะเป็นเพื่อนหรือคนที่โตมาด้วยกันแต่เล็ก” ส้งชิง: “มีซิ ข้างบ้านมี. หลัวเสี่ยงหู่ ต้าซ่วนโถ โกวไห่ หมานโถ ลูกหมา พวกเขาโตมากับข้าตั้งแต่เด็ก พวกเราไปขึ้นเขาล่าสัตว์บ่อย ๆ แต่ว่าพวกเขาก็เป็นเด็กยากจน ชอบโดนรังแกบ่อย ๆ ไม่มีใครเป็นวรยุทธ์ เกรงว่าพวกเขาคงช่วยอะไรไม่ได้” ซินเหยา:”พวกเขาจะเป็นผู้ช่วยกำลังสำคัญที่สุดในอนาคต เจ้าจำไว้ ต้องนำพวกเขาทั้งหมดมาทำให้เป็นกลุ่มที่สามัคคีย์ก่อน อีกสองวันข้าจะหาคนที่เหมาะสมมาสอนบู๊พวกเจ้า ก่อนที่จะถึงขั้นตอนต่อไปถ้าไม่มีข้า พวกเจ้าห้ามทำอะไรผาดโผน ต้องตั้งใจในการฝึกบู๊ให้ดี” ส้งชิง: “แล้วหลังจากนั้นหล่ะ” ซินเหยา “ถึงเวลาแล้วข้าจะมาหาเจ้าเอง อีกอย่าง เจ้าควรจะเปลี่ยนชื่อ ส้งชิงไม่มีอายนักสังหารเลย เปลี่ยนเป็นชิงหลงแล้วกัน พี่ใหญ่มาเฟียทั่วไปก็จะมีชื่อที่ทำให้ผู้คนกลัว !” “ ได้ ข้าเชื่ออาจารย์” ส้งชิงพยักหน้าแรง ๆ ถึงแม่ว่าเข้าจะไม่เข้าใจว่าอะไรคือมาเฟีย อะไรคือพี่ใหญ่มาเฟีย...... แต่ว่าเขามีลางสังหรณ์ พายุลูกใหญ่กำลังจะพัดมาแล้ว! ฟ้าเร่มจะมืด ซินเหยาไม่ค่อยวางใจเสี่ยวป๋านที่ดื่มจนเมาแล้วปล่อยทิ้งไว้ที่ร้านพัก ค่อย ๆ บอกลาส้งชิงกลับร้านพัก...... วังวุ่นวายแล้ว! เพราะว่า ฮ่องเต้หายไปแล้ว! นางใจขึ้นที เหล่าสนมวุ่นวายกันไปหมด แต่ว่า ไม่มีใครกล้าไปแจ้งไท่เฮา ไท่เฮาโหดกว่าฮ่องเต้ไปอีก เฉิงเสี้ยงและพอมดได้รับข่าว ก็รีบเข้าวังไป ถึงได้รู้ว่าฮ่องเต้หายไปแล้วจริง ๆ เฉิงเสี้ยงพูด: “ตอนกลางวันเพิ่งกลับวัง ตอนเย็นจะหายไปได้อย่างไรหรือว่าฮ่องเต้ไปไหน” พ่อมดส่ายหน้า “ข้าสับสนมากกว่าเจ้าอีก” เฉิงเสี้ยงพูด: “อยู่ข้างกายฮ่องเต้มากที่สุดก็คือเจ้า เจ้าไม่รู้แล้วใครจะรู้หล่ะ” พ่อมดสีหน้าขมขื่น: “เฉิงเสี้ยงอาจจะไม่รู้ นอกจากเวลาปรึกษาราชการ ฮ่องเต้ก็จะไม่ได้เจอกับข้า” เฉิงเสี้ยงพูด: “ ฮ่องเต้ช่วงนี้ดูลึกลับ หรือว่าจะแอบทำอะไร” พ่อมดพูด: “ตั้งแต่พิธีกรรมสุดท้ายของสวรรค์ดูเหมือนว่าฮ่องเต้จะเปลี่ยนไปเป็นอีกคน เหมือนวิญญาณไม่อยู่กับตัว อารมณ์ก็โมโหรุนแรงกว่าเมื่อก่อนมาก เรื่องนี้ลองไปถามหลี่เฟยดู ฮ่องเต้โปรดนาง” เฉิงเสี้ยงจับขันทีมาคนหนึ่ง ถาม: “เจ้าไปเชิญหลี่เฟยมาสักหน่อย” ขันทีเหตุด้วยฮ่องเต้หายไปก็กลัวเหมือนตายไปครึ่งหนึ่ง ตอนนี้ไหลเลยจะกล้าไปทำให้หลี่เฟยตกใจ” อันนี้......อันนี้เกรงว่าหลี่เฟยคงจะด่าจนเลือดออกหัว!” เฉิงเสี้ยงพูด: “เจ้าก็พูดไปว่าข้าถางเปิ่นขุยกับพ่อมดเชิญนางมา! นางจะด่าเจ้าได้อย่างไรรีบไปรีบมา ! ฮ่องเต้หายไป เจ้าเป็นขันทีตกงาน ชีวิตน้อยๆนี้ยังจะเอาไม่เอา” “ได้! ได้! ท่านเฉิงเสี้ยง!” ขันทีวิ่งออกไปด้วยความหวาดกลัว ผ่านไปสักพักก็ไปเชิญหลี่เฟยมา หลี่เฟยตาคมขนคิ้วงาม มีน้ำมีนวล เป็นสาวงามเป็นหนึ่งในวังหลัง แม้แต่เฉิงเสี้ยงกับพ่อมดเห็นแล้วยังตาลุกวาว แต่เป็นผู้หญิงของฮ่องเต้อำมหิต ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะอาดเอื้อมได้ แค่เพียงแอบคิดเงียบ ๆ ยังไม่กล้า เฉิงเสี้ยงและพ่อมดคารวะหลี่เฟย ทำความเคารพแบบง่าย ๆ ถึงแม้ว่าเฉิงเสี้ยงกับพ่อมดจะอยู่ในวังและมีอำนาจเต็มที่ แต่ว่าจะเป็นนายเป็นข้าราชบริพาลมีความแตกต่าง พวกเขาเจอกับหลี่เฟยก็ต้องทำความเคารพ หลี่เฟยปรากฏตัวขึ้น พร้อมสีหน้าที่ไม่พอใจ คล้ายกับว่าฮอร์โมนทำงานไม่สมดุล พอเห็นเฉิงเสี้ยงกับพ่อมดก็พูดขึ้น: “ฮ่องเต้หายไปใช่ไหม” เฉิงเสี้ยงตอบ: “หรือหลี่เฟยจะรู้ตั้งนานแล้ว” หลี่เฟยพูดเสียงเรียบ “ ก่อนหน้านี้มีขันทีเข้าไปในวังถามว่าฮ่องเต้มีมาหาไหม ตอนนี้ก็เห็นเฉิงเสี้ยงกับพ่อมันข้าราชบริพาลใหญ่ดูลุกลี้ลุกลน เลยคิดว่าฮ่องเต้คงจะหายไปจริง ๆแล้ว อย่างไร เรื่องนี้ไม่เกิดขึ้นช้าก็เร็ว!” คำพูดของหลี่เฟยมี...... เฉิงเสี้ยงฟังออกได้ทันที: “หลี่เฟย ท่านสามารถพูดอธิบายให้กระจ่างหน่อยได้ไหม ตอนนี้ภารกิจเร่งด่วนคือตามหาฮ่องเต้! หลี่เฟยท่านเป็นนางสนมคนที่ฮ่องเต้โปรดที่สุดรักที่สุด.....”