ตอนที่ 9

ตอนที่ 9 เมื่อใกล้ถึงเมืองชยุต ปาณีที่หลับมาตลอดทางก็ตื่นสักที เมื่อใกล้ถึงเมืองชยุตขึ้นทุกที ปาณีจึงรู้สึกตื่นกลัว เธอจับแขนเสื้อของธามนิธิพร้อมกับพูดว่า “คุณอา หนูไม่ต้องเตรียมของขวัญไปจริงหรอคะ?” กลับไปบ้านสามีครั้งแรก ไม่มีของขวัญติดไม้ติดมือดูเหมือนจะไม่ค่อยมีมารยาทนะ ธามนิธิลูบหัวเธอเบาๆพร้อมกับพูดว่า “ไม่ต้องลำบากหรอก เธอกลับมาด้วยก็ถือเป็นของขวัญที่ดีที่สุดแล้ว” ประโยคเดียวแต่ทำให้ปาณีหน้าแดงไม่น้อย อีกทั้งยังช่วยคลายความกังวนตื่นเต้นของเธอลงได้ “คุณธามนิธิ ถึงแล้วครับ” ไวยาตย์ที่เป็นคนขับรถพูดขึ้นมาเมื่อรถจอดอยู่หน้าคฤหาสน์แห่งหนึ่ง ปาณีมองออกไปยังนอกหน้าต่าง สิ่งที่เธอมองเห็นเป็นภาพที่เห็นได้ในละครเท่านั้น คฤหาสน์ที่เก่าแก่หรูหราตั้งตระหง่านอยู่ด้านหน้าของเธอ เธอตกใจอย่างมาก เธอลงจากรถตามธามนิธิเข้าไป จันวิภาที่รอคอยพวกเธอมาตั้งนาน เมื่อรู้ว่าทั้งคู่มาถึงแล้วเธอจึงรีบออกไปต้อนรับ “ธามนิธิ พวกเธอมาถึงสักที” เธอเดินมาเข็นรถเข็นของธามนิธิด้วยความใส่ใจ สายตาของเธอเหลือบไปเห็นหญิงสาวที่อยู่ข้างๆของชายหนุ่ม พอเธอเห็นหญิงสาวในชุดเดรสยาวสีขาวยืนอยู่ตรงนั้น เส้นผมเงาดำที่ยาวถึงเอว หน้าตาน่ารกสดใส บนใบหน้ามีความเขินอายเล็กน้อย ทำให้เธอชอบเด็กคนนี้ตั้งแต่แรกพบ จันวิภาพูด “หนูก็คือปาณีใช่ไหมจ้ะ?” สำหรับหญิงสาวที่ไม่รังเกียจที่น้องชายตัวเองพิการ อีกทั้งยังยอมแต่งงานกับเขา จันวิภาชอบเธอมาก บวกกับเธออายุใกล้เคียงกับลูกชายของตัวเอง จันวิภามองเธอด้วยสายตาที่รักและห่วงใย “สวัสดีค่ะพี่สาว” ธามนิธิแนะนำให้ปาณีรู้จักครอบครัวของเขาอย่างคร่าวๆตั้งแต่อยู่ในรถแล้ว ตอนนี้เธอเลยเรียกออกไปอย่างคุ้นเคยว่า “พี่สาว” จันวิภายิ้มรับ “เป็นเด็กดีจริงๆ!” เพราะเธออายุมากกว่าธามนิธิถึง 10 ปี สำหรับเธอแล้ว ธามนิธิเปรียบเสมือนลูกชายของเธอด้วย แต่ตอนนี้ธามนิธิต้องมาเจอเรื่องร้ายๆเหล่านี้ เธอก็รู้สึกเจ็บปวดใจเช่นกัน เพราะฉะนั้น การที่ปาณีหญิงสาวธรรมดาแต่งงานกับธามนิธิ เธอไม่คัดค้านใดๆ ขอแค่ธามนิธิมีความสุข เขาจะทำอะไรก็ได้ เธอเก็บความเจ็บปวดเหล่านั้นไว้ในใจ พร้อมพูดว่า “ในเมื่อกลับมาแล้วก็อย่ายืนอยู่หน้าบ้านเลย เราเข้าบ้านกันเถอะ” หลังจากพูดจบ เธอก็เดินเข็นรถเข็นเข้าบ้านไป ปาณีเดินตามหลังไปติดๆ พอรู้ว่าธามนิธิจะกลับมาบ้าน พ่อแม่ของเขาก็แย่งกันทำกับข้าวอยู่ในครัว ตอนนี้มีเพียงแต่ลูกชายของจันวิภาเท่านั้นที่นั่งเล่นมือถืออยู่ในห้องรับแขก จันวิภาไปถึงก็ตะโกนเรียกลูกชายว่า “ลูก น้าของลูกกลับมาแล้วจ้ะ มาทักทายเร็ว” พอได้ยิน คนที่นั่งอยู่บนโซฟาก็เก็บมือถืออย่างว่านอนสอนง่าย เดินมาหยุดอยู่หน้าธามนิธิแล้วพูดว่า “สวัสดีครับ คุณน้า” ปาณีที่ยืนอยู่หลังธามนิธิ พอได้ยินเสียงนี้ เธอถึงกับตกใจ เธอเงยหน้าขึ้นมอง หลังจากเห็นชัดแล้วว่าคนตรงหน้าคือใคร เธอยืนอึ้ง เวนัส? ทำไมถึงเป็นเขาไปได้ เวนัสที่อยู่ตรงหน้าก็ยังคงเหมือนวันนั้น วันที่อยู่หน้าบ้านของติรยา เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวยืนสูงสง่าอยู่ตรงนั้น เธอมองไปทางเขาอย่างนิ่งๆ ไม่เคยคิดเลยว่าเวนัสจะเป็นหลานชายของธามนิธิ! แต่คนที่ดูตกใจมากกว่าปาณีคือเวนัส ในใจของเขารู้สึกประหลาดใจไม่ต่างจากเธอ แม้ว่าจะเลิกกับปาณีอย่ากะทันหัน แต่ในใจของเขาก็ยังชอบเธออยู่ไม่มากก็น้อย ที่เลิกกันในตอนนั้น เป็นเพราะความโกธรที่ปาณีไม่ใส่ใจเขา แต่วันนี้กลับเห็นเธอยืนอยู่ตรงหน้า เขาจึงรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก ทำไมเธอถึงมาโผล่ในบ้านวิสิทธิ์เวชได้? และยังโผล่มาพร้อมกับน้าของเขา? หรือว่าเธอจะเป็นเจ้าสาวของน้าชาย น้าสะใภ้ของเขา?!