ตอนที่6 แน่ร์ฉิงฉิงท้องแล้วหรอ

ตอนที่6 แน่ร์ฉิงฉิงท้องแล้วหรอ หนิงหรานอดไม่ได้ร้องไห้ออกมาอย่างหนัก เธอปีนขึ้นไปนั่งคุกเข้าหน้าหมอหลิว “ขอร้องหละหมอ ปล่อยฉันกับลูกเธอ ขอร้องหละ” หมอหลิวยิ่งกลืนไม่เข้าคายไม่ออกอีกครั้ง เพียงแต่เรื่องครอบครัวของตระกูลเว่ยเขาเองก็เข้ามายุ่งไม่ได้ เขารีบพยุงหนิงหรานขึ้นมา “คุณนายเว่ย คุณรีบลุกขึ้น ในเมื่อเป็นอย่างนี้ พวกเรารอคุณชายเว่ยกลับมาแล้วค่อยว่ากันใหม่เถอะนะ” หนิงหรานพยักหน้า “ขอบคุณ ขอบคุณคุณหมอหลิว” แต่ว่าเธอเองก็ทายออกว่า ตอนนี้เว่ยถิงไม่เชื่อว่าเธอบริสุทธิ์ หากเธอยังคงอยู่ที่นี้ ยิ่งทำให้เด็กในท้องได้รับอันตรายอีกครั้ง ไม่ได้ เธอจะต้องออกไปจากที่นี้ หลังจากที่หมอหลิวกลับไป เธอก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้า และหนีออกทางประตูหลัง ไม่สนว่าสองเท้าจะเจ็บหนัก แต่เธอก็ยิ่งคงวิ่งต่อไป กลับถึงบ้านแม่เธอ เธอรู้สึกว่าในที่สุดก็สบายใจได้แล้ว แม่ของหนิงหรานหลี่ซิ่วเจินเห็นเธอกลับมาก็ตกใจใหญ่ “วันนี้ทำไมมาคนเดียวหละ” แต่ก่อนหนิงหรานกลับมา เว่ยถิงต้องมาส่งเธอด้วยตัวเขาเอง ใบหน้าของหนิงหรานยิ้มจืดๆ “วันนี้ถิงค่อนข้างยุ่งเล็กน้อย ให้คนมาส่งฉันนะ” เธอไม่อยากให้พ่อแม่ต้องเป็นห่วง ดังนั้นก็ไม่พูดอะไร พูดคุยกับพ่อแม่สักพัก แล้วก็หาข้ออ้างขึ้นห้องไปพักผ่อน วันนี้แค่เพียงพริบตาก็เกิดเรื่องมากมาย หนิงหรานคิดว่าตัวเองรับเรื่องพวกนี้ไม่ไหว เวียนหัวและหลับไป ในตอนที่หลับไปแล้ว “พึง” เสียงดังขึ้น ประตูห้องของเธอถูกเปิดออก ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธของเว่ยถิงเธอเข้ามา หนิงหรานตกใจอีกครั้ง รีบดึงผ้าห่มมาคลุมตัวเอง “ถิง คุณ คุณเข้ามาได้ยังไง” เว่ยถิงยิ้ม “ถ้าฉันไม่มา คุณตั้งใจจะรบกวนบ้านพ่อแม่คุณอย่างนี้ตลอดไปหรอ” หนิงหรานกัดฟัน “ฉันอยู่บ้านพ่อแม่ฉัน จะเรียกว่ารบกวนได้ย่างไร” เว่ยถิงมองเธอที่อยู่ข้างหน้า “หนิงหราน ฉันให้เกรียติคุณ คุณไม่เอาจะเอาโทษ เพียงแค่คุณเอาเด็กบ้านี้ออก ผมยอมที่จะไม่หย่ากับคุณ” หนิงหราน “ถิง ฉันไม่ได้โกหกคุณจริงๆ เว่ยถิงยิ้ม “เพียงแค่คุณเอามันออก ผมก็จะเชื่อคุณ” หนิงหรานส่ายหน้า “ไม่ คุณยกเลิกความคิดนี้ไปซ่ะ” แน่ร์ฉิงฉิงเดินเข้ามา “หรานหราน ฉันมีข่าวดีจะบอกกับเธอ ฉันท้องแล้ว” หนิงหรานเหมือนตกนรกอีกครั้งมองเธอที่กำลังลูบท้องของตัเอง “พวกคุณสองคนอยู่ด้วยกันตั้งแต่เมื่อไร” แน่ร์ฉิงฉิงกลืนไม่เข้าคายไม่ออกได้แต่มองหนิงหราน และพูดกับเว่ยถิงว่า “ก็ หนึ่งเดือนก่อน วันนั้นเธอไม่อยู่บ้าน ฉันไปหาเธอ ก็พบว่า” หนิงหรานมองเว่ยถิงที่สงบไม่พูดอะไร เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา เธอยิ้มจนน้ำตาแทบจะไหลออกมา เธอพูดกับเขา “ถึงว่าคุณถึงอยากจะหย่ากับฉัน ที่แท้คุณก็มีอะไรกับนางเมียน้อยคนนี้แล้วสินะ” “โทษฉันเองที่ตาบอด แน่ร์ฉิงฉิง นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกเราไม่มีอะไรต่อกันอีก” หนิงหรานพูดออกมาอย่าแค้นอกแค้นใจ เธอดึงกำไลที่อยู่ในแขนนั้นออกมา “ชึก” เพียงพริบตากำไรก็กลงที่พื้น นี้คือกำไรที่แน่ร์ฉิงฉิงส่งให้เธอเป็นของขวัญในปีก่อน แน่ร์ฉิงฉิงร้องไห้ออกมาอย่างหนัก “หรานหราน เธออย่าทำอย่างนี้ เธอเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน วันนั้น วันนั้นเป็นฉันเองที่ไม่ควบคุมตัวเอง อย่าโทษถิงเลย โทษฉันสิ โทษฉันที่รักเขามากเกินไป” “แต่ว่าตอนนี้ฉันมีท้องลูกของเขาแล้ว ขอร้องหละ เธอยอมหย่ากับเขาเถอะนะ ลูกของฉันไม่ไม่สามารถขาดพ่อได้นะ”