已经是第一章了
ตอนที่7 กักขังตลอดชีวิต
ตอนที่7 กักขังตลอดชีวิต
หนิงหรานยิ้ม “ลูกของเธอท้องการพ่อ แล้วลูกของฉันหละ ไม่ต้องการพ่อหรอกหรือ”
นี้คืออะไร แค่มือที่สาม กล้าดียังไงวิ่งมาบอกว่าลูกของเธอต้องการพ่อ น่าขำเสียจริง
！”
เว่ยถิงได้ยินคำว่า “พ่อ” เพียงคำเดียว ก็ขมวดคิ้วขึ้นมา แน่ร์ฉิงฉิงสังเกตกับจุดนี้ รีบคุกเข้าต่อหน้าหนิงหราน “หรานหราน ฉันรู้ว่าฉันผิดต่อคุณ แต่ว่าฉันรักถิงจริงๆ อีกอย่างคุณไม่ใช่ว่ามีความสัมพันธ์ดีกับเฉียวเห้าหยานหรอกหรือ ถึงแม้เธอจะไม่มีถิงอยู่ แต่เธอก็อยู่อย่างมีความสุขได้นิ”
เธอร้องไห้อย่างไม่ทัดได้หายอกหายใจ และดูเหมือนน่าสงสารอย่างจับใจ
เว่ยถิงรีบไปพยังเธอขึ้น “เด็กในท้องของเธอเป็นลูกฉัน ทำไมต้องไปข้อร้องมันด้วย สงบจิตสงบใจอุ้มท้องก็พอแล้ว”
เขาก้มหน้ามองหนิงหรานอย่างเย็นชา “ออกมากลับบ้านไปกับฉัน หรือว่าคุณอยากให้ที่บ้านคุณรับรู้ว่าคุณไปมีชู้ที่บ้านผู้ชายคนอื่น”
หนิงหรานตอบ “ถ้าฉันกลับบ้านไปกลับคุณ คุณจะเอาให้ฉันเอาเด็กออกใช่หรือไม่”
เว่ยถิงเห็นเธอไม่ยอมรับเรื่องที่เป็นชู้กับเฉียวเห้าหยาน ในใจก็เย็นชา เขาเดินเข้าไปพยุงหนิงหราน แล้วเดินออกไป
เด็กในท้องของหนิงหราน ต้องเอาออกเท่านั้น
แน่ร์ฉิงฉิงในตอนนี้เอง กัดฟันแล้ววิ่งตามไป ดูเหมือนเว่ยถิงรู้เรื่องของหนิงหรานและเฉียวเห้าหยาน แต่ในใจยังคงรักหนิงหราน
หากจะดูตามรอบเดือนของหนิงหรานแล้ว เด็กคนนั้นต้องเป็นของเว่ยถิงแน่ ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เธาจะต้องหาโอกาสฆ่าเด็กคนนั้นซ่ะ
หนิงหรานโดนเว่ยถิงบังคับกลับบ้าน แน่ร์ฉิงฉิงก็กลับเข้าห้องไปด้วย
เมื่อกลัวว่าเว่ยถิงจะใส่ยาลงไปในอาหาร หนิงหรานเลยไม่กล้าทานอาหารเย็น
รอเว่ยถิงเปิประตูเข้ามานั้น หนิงหรานขาอ่อนแรง
เว่ยถิงเห็นดังนั้นก็รู้สึกโกรธ เธอกลัวว่าเขาจะทำร้ายเด็กขนาดนั้นเลยหรือ
“เด็กนี้ คุณจะคลอดก็ได้ แต่ว่า คุณห้ามเลี้ยงมัน” เว่ยถิงพูด
หนิงหรานเหมือนมีความหวังอีกครั้ง “จริงนะ”
เว่ยถิงมองเธอที่ดูเหมือนมีคว่มหวัง ในใจก็เจ็บขึ้นมา “คุณไม่ยอมหรอ”
หนิงหรานส่ายหัว “ยอมสิ ฉันยอม”
ขอแค่ได้คลอดด็กคนนี้ออกมา เว่ยถิงจะต้องชอบเขามากๆแน่ และจะได้รู้ว่าเด็กคนนี้แท้จริงคือลูกของเขา
ในใจของเว่ยถิงเหมือนไฟปะทะขึ้น เดินเข้าไปบีบคอของหนิงหราน “ไอ้เด็กเวรนี้มันสำคัญกับคุณมากหรอ แม้กระทั่งยอมหย่ากับฉันเพื่อจะคลอดมันออกมา”
หนิงหรานน้ำตาไหลออกมา เธาไม่อยากอธิบายอะไรอีกแล้ว คนที่ไม่ยอมเชื่อคุณ คุณจะพูดยังไงก็ไม่มีความหมาย
เว่ยถิงยิ้ม “หนิงหราน ผมขอเตือนคุณไว้ก่อนนะ ผมจะไม่ยอมเลิกกับคุณแน่นอน ผมจะให้ชีวิตทั้งชีวิตนี้ของคุณไม่ได้อยู่คู่กับเฉียวเห้าหยานแน่”
พูดจบ เขาก็หันหน้าเดินออกไป “ปึง” เสียงประตูห้องหนิงหรานปิดลง
หนิงหรานปีนขึ้นเตียง แล้วเริ่มร้องไห้อีกครั้ง ระหว่างเธอและเว่ยถิงมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น คืนนี้เว่ยถิงคงจะนอนกับแน่ร์ฉิงฉิงเป็นแน่
ฮึฮึ จริงอย่างที่เว่ยถิงนึกไว้ ทำแบบนี้จะทำให้เธอเจ็บมากยิ่งขึ้น
หนิงหรานจับหัวใจของตัวเอง ตรงนี้เจ็บ เจ็บเหลือเกิน
เธอกลั้นน้ำตาแล้วค่อยๆลูบ “เด็กน้อย อย่ากลัวไปนะ พ่อเขาไม่ใช่ว่าไม่รักเราหลอก อันที่จริงในใจของเขายังสนใจหนูอยู่นะ”
ว่ากันว่าท้องอ่อนๆสามารถรับรู้ความรู้สึกได้ เธออยากจะให้เด็กคนนี้รับรู้ถึงความรักและความหวัง
แน่ร์ฉิงฉิงไปหาเว่ยถิงที่ห้องทำงานแต่โดนเขาปฏิเสธ เธอเลยกลับเข้าไปนอนในห้อง สายตาเย็นชา เจ้าเด็กเวรที่อยู่ในท้องหนิงหรานนั้น เธอจะต้องหาวิธีเอามันออกให้ได้
已经是最新一章了
加载中
