ตอนที่9 ผมจะให้ลูกของคุณใช้คืน

ในมือของแน่ร์ฉิงฉิงเต็มไปด้วยน้ำ เธอพูดอย่างอ่อ่นแรงว่า “ถิง อย่าโกรธเลย เป็นฉันเองที่ยอมให้หรานหรานตีฉัน ด่าฉัน ฉันแค่อยากให้เขายอมยกโทษให้ฉัน” เป็นครั้งแรกที่หนิงหรานเห็นริษยาแบบนี้ “แน่ร์ฉิงฉิง เธอทำแบบนี้ทำไม น้ำนี้จริงจริงแล้วเธอเองต่างหากที่สาดใส่ตัวเอง” ผู้หญิงคนนี้สามารถทำให้ขาวเป็นดำได้จริงๆ ที่เธอเควี้ยงไปนั้นจริงๆเป็นแก้วที่น้ำเย็นแล้ว จริงเป็นตัวแน่ร์ฉิงฉิงเองต่างหากที่ทำตัวเอง ถิงโกรธจนใช้เท้าถีบชุดน้ำชา “คุณยังจะพูดโกหกอยู่หรอ ฉิงฉิงอยู่ดีๆจะเอาน้ำชามาสาดใส่ตัวเองทำไม” แน่ร์ฉิงฉิงจับท้องตัวเอง “ถิง ท้องของฉันรู้สึกไม่ดีเลย คุณพาฉันไปโรงพยาบาลได้ไหม ฉันเจ็บมากเลย” อาภิงรีบพยุงแน่ร์ฉิงฉิง “หนิงหราน ถ้าเด็กในท้องของแน่ร์ฉิงฉิงเป็นอะไรไป ผมจะให้ลูกของคุณใช้คืน” หนิงหรานหน้าซีดมองดูเว่ยถิงพยุงแน่ร์ฉิงฉิงออกไป อดกลั้นไม่ไหวร้องไห้ออกมา เว่ยถิง คุณทำไมถึงได้โหดร้ายทารุณเช่นนี้ ทำไมกล้าพยุงผู้หญิงคนอื่นต่อหน้าเธอ? เมื่อวาลตอนที่จะให้เธอทำแท้งนั้น เว่ยถิงเรียกหมอมาทำแท้งที่บ้าน โดนไม่คำนึงถึงสุขภาพของเธอเลยแม้แต่น้อย แต่วันนี้เพียงแค่เห็นแน่ร์ฉิงฉิงโดนน้ำร้อนลวกก็รีบพาเธอไปโรงพยาบาล นี้มันเกินไปแล้ว หนิงหรานรู้สึกว่าตัวเองแทบจะรับไม่ไหวแล้ว นี้แค่วันแรก เธอกลับคิดว่าตัวเองใกล้จะเป็นบ้าไปเสียแล้ว มองเห็นเว่ยถิงพยุงผู้หญิงคนอื่นออกไป ในใจของเธอก็อิจฉาริษยา แค้นจนตะเป็นบ้า เมื่อวานเธอยังยอมเลิกกับเว่ยถิง แต่ตอนนี้เธอเห็นเขาสนิทกับผู้หญิงคนอื่นและมีลูกด้วย ก็รู้สึกว่าทั้งโลกแทบจะพังทลาย สรุปแล้วจะเอายังไง เธอถึงจะได้ถิงกลับมา รอให้เว่ยถิงพยุงแน่ร์ฉิงฉิงกลับมา หนิงหรานก็ตัดสินใจเรียบร้อยแล้ว เธอจะไปขอแน่ร์ฉิงฉิง ให้แน่ร์ฉิงฉิงคืนเว่ยถิงให้กับเธอ ในตอนที่เว่ยถิงไปอาบน้ำ หนิงหรานก็เข้าไปในห้องของแน่ร์ฉิงฉิง แน่ร์ฉิงฉิงเห็นหนิงหรานเดินเข้ามา เธอก็ยิ้มเบาๆที่มุมปาก “ดูสิ ผู้ชายของเธอตอนนี้ในใจทั้งหมดก็เทมาอยู่ที่ฉัน รู้สึกเจ็บใช่ไหมหละ” เป็นแน่ร์ฉิงฉิงต่างหากที่รู้จักกับถิงก่อน แล้วทำไมเว่ยถิงถึงได้ชอบหนิงหราน ใช่ ตระกูลของเธอไม่ใหญ่เท่าหนิงหราน แต่นอกจากนั้นแล้ว เธอมีตรงไหนที่เทียบกับหนิงหรานไม่ได้หล่ะ หนิงหรานยิ้มที่มุมปาก “ใช่ ในใจของฉันเจ็บมาก แน่ร์ฉิงฉิง นี้คือชีวิตที่เธอต้องการหรอ ฉันให้เธอสิบล้าน ออกไปจากชีวิตของเว่ยถิง” แน่ร์ฉิงฉิงยิ้ม “เธอนี้น่าขำเสียจริง ถิงเป็นถึงประธานบริษัทตระกูลเว่ย เขาสามารถให้ฉันมากกว่าสิบล้าน” หนิงหรานสูบลมหายใจเข้าลึกๆ “สามสิบล้านพอไหม” เธอสามารถหาไม่ได้ก็แค่นี้แล้ว แน่ร์ฉิงฉิงมองเห็นเงาหน้าประตูห้อง เธอก็ร้องไห้ขึ้นทันที “หรานหราน ขอร้องเธอหละ อย่าให้ฉันเอาเด็กออกเลยนะ อย่าให้ฉันต้องออกไปจากชีวิตถิงเลย ฉันยอมเป็นวัวเป็นควายให้เธอก็ได้” หนิงหรานตกใจ ข้างหลังของเธอมีเสียงเย็นชาดังขึ้น “หนิงหราน เธอกล้ามาลังควานฉิงฉิง” เธอหันหน้ากลับไปก็เห็นเว่ยถิงเดินเข้ามา ใบหน้าเคร่งเครียดมองเธอ เธอตกใจจนต้องถอยหลังหนึ่งก้าว “ฉันเปล่านะ ฉันแค่มา” “พอได้แล้ว เธอนี้มันนางอสรพิษ ออกไปจากห้องของฉิงฉิงเดียวนี้นะ” เว่ยถิงนึกถึงโทรศัพท์เมื่อตอนกลางวัน ก็ทำให้เขาขยะแขยงเป็นที่สุด “ได้ ฉันออกไปก็ได้” หนิงหรานหายใจเข้าลึกๆ หันหน้าเดินออกจากห้องของแน่ร์ฉิงฉิงไป น้ำตาก็ค่อยๆไหลออกมา เธอควรจะทำยังไงดี เว่ยถิงถึงจะเชื่อเธอ