已经是第一章了
ตอนที่ 11 การต่อสู้
ตอนที่ 11 การต่อสู้
แน่ร์ฉิงฉิงมองเห็นหนิงหรานและเฉียวเห้าหยาน เธอกระตุกแขนเว่ยถิง “ถิง คุณดูสิ หรานหรานอยู่นั้น”
เว่ยถิงเงยหน้าขึ้นมอง ใบหน้าที่หล่อของเขากลายเป็นสีดำทันที ทั่วทั้งร่างเต็มไปด้วยเหงื่อและความโกรธ
ใช่สิ เขาไม่ได้ตอบตกลงมาตรวจครรภ์เป็นเพื่อนหนิงหราน หนิงหรานก็คงไปหาชู้รักของเขาให้มาเป็นเพื่อน นี้คงตั้งใจจะให้คนอื่นรู้สินะว่าเขาโดนสวมเขา
เขาปล่อยแน่ร์ฉิงฉิง แล้วเดินไปที่หนิงหราน “ภรรยาที่ดีของฉันดูเหมือนมีคนดูแลเยอะจริง แค่มาตรวจครรภ์ ยังต้องให้คุณชายเฉียวมาเป็นเพื่อน”
เฉียวเห้าหยานมองเว่ยถิง “คุณชายเว่ยไม่มีเวลา เรื่องของหรานหราน ฉันยินดีมาอยู่แล้ว”
หนิงหรานรีบหันหน้ามองเขา และร้อนใจ “คุณอย่าพูดเรื่องไร้สาระ”
ทั่วทั้งตัวของเว่ยถิงเต็มไปด้วยเหงื่อและความโกรธ เขาดึงคอเสื้อของเฉียวเห้าหยาน แล้วอัดเข้าไปที่หน้าของเฉียวเห้าหยาน “ไอ้เวรตะไล หนิงหรานเป็นเมียฉันนะ แกยินดีห่าอะไร กูไม่ยอมหรอก”
เฉียวเห้าหยานเองก็โกรธจัด เขายิ้ม และยกหมัดขึ้นอัดเข้าไปที่หน้าของเว่ยถิง “หรานหราน เป็นเมียของคุณนะถูกแล้ว แต่แกทำกับเธออย่างนี้ได้ยังไง แกกล้าเลี้ยงเมียน้อยหรอ แกกล้าทำกับเธอแบบนี้หรอ”
มองเห็นปากของเว่ยถิงมีเลือดออก หนิงหรานก็รีบเข้าไป “อย่าทะเลาะกันเลย อย่าทะเลาะกัน พวกคุณหยุดเดียวนี้นะ”
เว่ยถิงกำลังจะแตะเข้าไป พอเห็นหนิงหรานเข้ามา ก็ยอมปล่อยเขาลง เขาหันหน้าและตะโกนใส่เธอทันที “คุณเดินเข้ามาเวลานี้ทำไม หาเรื่องตายหรอ”
เฉียวเห้าหยาน ขมวดคิ้ว “เว่ยถิง แกอ่อนโยนกับหรานหรานหน่อย”
เว่ยถิงดึงเอวของหนิงหรานเข้ามาประชิด เหมือนว่าเขาเป็นเจ้าของ “นี้คือผู้หญิงของฉัน ฉันจะทำอะไรก็ได้”
“หากว่าแกทำไม่ดีกับเธอหละก็ ฉันจะแย่งเธอไปจากแก” ใบหน้าของเฉียวเห้าหยานยิ้ม เหมือนพูดอย่างจริงจัง
เว่ยถิงยิ่งโกรธจัด “หากว่าแกไม่กลัวตาย ก็รีบมาลองดูสิ”
หนิงหรานเห็นพวกเขาสองคนทะเลาะกันก็ปวดหัวขึ้นมา “พอได้แล้ว ถิง หยุดพูดได้แล้ว ที่นี้คือโรงพยาบาลนะ”
คนเยอะปากก็เยอะ มองพวกเขาทะเลาะกันที่นี้ ดูเหมือนพรุ่งนี้คงจะต้องขึ้นหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่งแล้ว
เว่ยถิงเหมือนยิ้มและไม่ยิ้มมองไปที่เธอ และพูดข้างหูว่า “ทำไม คุณเป็นห่วงเฉียวเห้าหยานกลัวเขาโดนรังแกหรือ”
หนิงหรานซ่ายหน้า “ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น”
เว่ยถิงไม่สนใจเธอ แล้วพูดกับเฉียวเห้าหยานว่า “เฉียวเห้าหยานแกฟังให้ดี ผู้หญิงของฉัน ต่อให้ฉันตาย ก็ยังคงใช้นามสกุลของฉัน ทางทีดีแกควรรักษาระยะห่างเข้าไว้ อย่าทำให้ภรรยาของฉันต้องเสื่อมเสีย ไม่อย่างนั้น อย่าหาว่าฉันไม่เตือน”
พูดเสร็จ เขาก็พาหนิงหรานเดินออกไป
หนิงหรานอยากหันกลับไปคุยกับเฉียวเห้าหยาน แต่กลัวเว่ยถิงยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ จึงทำได้แค่ก้มหน้าเดินกลับไปพร้อมเขา
แน่ร์ฉิงฉิงนั้นดูเหมือนถูกลืม และยืนอย่างโดดเดี่ยว
เฉียวเห้าหยานเดินเข้าไป เขาดูเย็นชาและอ่อนโยน “แน่ร์ฉิงฉิง ผมไม่คิดว่าคุณจะต่ำต้อยแบบนี้ ไปเมียน้อยของเว่ยถิง คุณนี้มัน กล้าทรยศความเป็นเพื่อนของหรานหรานหรือ”
“ใช่ คนอย่างคุณ คงไม่เข้าใจคำว่าเพื่อนหรอก ฉันเตือนคุณไว้ก่อนนะ อย่าทำเรื่องทรยศหักหลังความเป็นเพื่อนของหรานหราน ไม่อย่างนั้น ฉันจะจัดการกับเธอแทนหรานหราน”
พูดจบ เฉียวเห้าหยานก็เดินออกไป เหมือนเป็นการดูหมิ่นแน่ร์ฉิงฉิง
แน่ร์ฉิงฉิงมองหลังของเฉียวเห้าหยานด้วยความแค้น คนแบบนี้ใครๆก็ต่างดูถูกเธอ เฉียวเห้าหยานก็เช่นกัน หนิงหรานก็เช่นกัน สักวันเถอะ เธอจะทำให้พวกเขาต้องเสียใจ
已经是最新一章了
加载中
