ตอนที่12 คุณมันคนหลอกลวง

ตอนที่12 คุณมันคนหลอกลวง เว่ยถิงโกรธจัดจึงผลักหนิงหรานขึ้นรถ เขาปิดประตู เขาจับที่คอของหนิงหราน “คุณไม่ได้บอกว่าพวกคุณบริสุทธิ์หรอกหรอ ทำไมเฉียวเห้าหยานถึงมาตรวจครรภ์เป็นเพื่อนคุณได้” หนิงหรานหายใจลำบาก “เขามาตรวจสุขภาพ พวกเราแค่บังเอิญเจอกันแค่นั้น” เว่ยถิงยิ้ม “ข้ออ้างนะสิ คุณนี้มันรอบคอบเสียจริง” หนิงหรานร้องไห้ “พวกเราแค่บังเอิญเจอกันจริงๆ” มองสายตาของเว่ยถิงที่เย็นชา หนิงหรานรู้สึกเต็มไปด้วยความน้อยใจและความโกรธ “เว่ยถิง คุณนี้มันสองมาตราฐานเสียจริง คุณบอกฉันว่าระหว่างฉันกับเฉียวเห้าหยานมีอะไรกัน แล้วคุณหละ คุณกับเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันมีอะไรกัน ไม่เพียงแค่นี้ ยังพามันเข้ามาอยู่ในบ้านของเรา นี้มันไม่เกินไปหน่อยหรอ” “คุณรู้ไหม ฉันเห็นคุณประคับประครองมัน ฉันอยากจะเข้าไปฆ่ามันเดียวนี้เลย” เว่ยถิงปากสั่น แล้วพูดออกมาว่า “เพราะฉันเป็นผู้ชาย คุณมันเป็นผู้หญิง ผู้หญิงก็ควรสงบจิตสงบใจ” หนิงหรานยิ้มอย่างขมขื่น “ใช่สิ หากว่าฉันเป็นผู้ชาย ตอนนี้ก็คงโดนเข้าใจผิดแล้ว” เว่ยถิงเพียงแค่รู้สึกว่าหนิงหรานกำลังเล่นตุกติก ก็รีบขับรถออกไป และขับอย่างรวดเร็ว และยังส่งข้อความบอกให้หมอหลิวมาทำแท้ง พอหนิงหรานมาถึงก็โดนเว่ยถิงลากเข้ามาที่ห้อง “เด็กนี้เก็บไว้ไม่ได้ เอามันออก” เว่ยถิงพูด หนิงหรานตกใจ รีบกุมท้องไว้ “ทำไม พวกเราไม่ใช่ตกลงกันแล้วหรอ ให้ฉันคลอดเด็กคนนี้” เว่ยถิงดูน่ากลัว “ฉันไม่อยากให้เมียของฉันคลิดเด็กเวรนี้” พูดจบเขาไม่มองหนิงหรานเลยแม้แต่น้อย รีบเดินออกไป แล้วล็อกประตู “ไม่นะ ปล่อยฉันออกไป ถิง อย่าทำแบบนี้” หนิงหรานเคาะประตูจบแทบจะเป็นบ้า แต่ข้างนอกกลับไม่ตอบสนอง เว่ยถิงยืนอยู่ข้างนอกฟังเธอร้องไห้ เพียงแค่ในใจรู้สึกสับสนวุ่นวาย เขาจุดบุหรี่ขึ้น และสูบมันอย่างหนัก ควาทเจ็บปวดของหนิงหรานตอนนี้ล่วนเป็นสิ่งที่เธอแสวงหามาเอง ใครบอกให้เธอหน้าไม่อาย ไปท้องเด็กบ้านั้น หนิงหรานโดนขังไว้ในห้อง ตะโกนแล้วตะโกนเล่า ตอนนี้ธอเริ่มกลัวแล้ว ตอนนี้เว่ยถิงเป็นเธอและเฉียวเห้าหยานอยู่ด้วยกัน ก็ยิ่งเชื่อเข้าไปใหญ่ว่าเด็กในท้องนั้นเป็นลูกของเฉียวเห้าหยาน เธอไม่อยากเสียลูกกคนนี้ไป ไม่นาน ห้องนอนของเธอก็ถูกเปิดออก ใบหน้าของเว่ยถิงน่ากลัวมาก เหมือนปีศาจร้าย หนิงหรานพอเห็นเขาเดินเข้ามา เธอก็คุกเข่าลงขอร้องเขา “ถิง ขอร้องหละ ให้ฉันเก็บลูกคนนี้ไว้เถอะ เด็กคนนี้ลูกของคุณจริงๆ” เว่ยถิงไม่พูดอะไร ปล่อยให้เธอคุกเข่าร้องไห้ที่พื้น รอให้หมอหลิวเตรียมอุปกรณ์เสร็จแล้วเข้ามา หนิงหรานก็ยิ่งร้องไห้หนักขึ้น “ถิง ครั้งที่แล้วคุณไม่ใช่บอกฉันหรอกว่าให้คลอดเด็กคนนี้ได้ ทำไมตอนนี้คุณเปลี่ยนใจแล้วหละ คุณมันคนหลอกลวง” “เตรียมเสร็จแล้วหละก็ รีบเข้ามาทำแท้งให้เธอ” เว่ยถิงพูด ไม่ลังเลแม้แต่น้อย ในใจของหมอหลิวถอนหายใจ เรื่องที่คุณชายเว่ยตัดสินใจนั้น ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถเปลี่ยนมันได้ เขาเดินเข้าไปหาหนิงหราน “คุณนาย รีบขึ้นไปนอนบนเตียงเถอะ” หนิงหรานนั่งอยู่ปรายเตียง กอดหมอนไว้แน่น เหมือนว่าทำแบบนี้จะสามารถปกป้องลูกในท้องของเธอไว้ได้ เธอมองเห็นหมอหลิวพูดอย่างอ่อนโยนตรงหน้า ในขณะเดียวกันก็คิดว่าน่าหวาดกลัว “ไม่ พวกคุณอย่าเข้ามานะ อย่ามาทำร้ายลูกของฉันนะ ขอร้องหละ”