ตอนที่ 10

ตอนที่ 10 เวนัสยืนนิ่งเหมือนคนโดนฟ้าผ่า มองดูปาณีอย่างไม่วางตา จันวิภาตบไหล่ลูกชายตัวเอง พูดอย่างประหลาดใจว่า “เด็กบ้า ยืนนิ่งอยู่ทำไม? ยังไม่รีบทักทายอีก?” เวนัสที่เพิ่งรู้สึกตัวชี้ไปทางปาณีพร้อมพูดว่า “อย่าบอกนะว่าเธอคือน้าสะใภ้!” จันวิภาตบท้ายทอยลูกชาย “นั่นปาณี น้าสะใภ้ของลูก ยังจะไม่ทักทายอีก?” ปกติเวนัสเป็นคนที่อ่อนโยนและมีมารยาท ทำไมวันนี้เหมือนคนสติไม่ดี ไม่มีมารยาทเลย ไม่ว่าจันวิภาจะรักลูกชายขนาดไหน แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าน้องชายที่พิการคนนี้ เธอก็กลายเป็นคนใจร้อน กลัวเวนัสจะไร้มารยาทแล้วทำให้ธามนิธิไม่สบายใจ และจะยิ่งทำให้ปาณีรู้สึกว่าคนบ้านนี้ไม่ชอบเธอ ถ้าทำให้ปาณีไม่พอใจแล้วหนีไปจะทำยังไง เวนัสไม่สามารถเรียกคำว่าน้าสะใภ้ออกไปได้ เขาคิดไปคิดมา จึงอ้างว่า “ดูๆไปแล้วอายุเธอน้อยกว่าผมอีก!” ความเป็นจริงเธออายุน้อยกว่าแค่ 2 เดือนเหอะ! “ไม่ว่าอายุจะน้อยแค่ไหนเขาก็เป็นน้าสะใภ้ลูก! ลำดับอาวุโสในบ้านเป็นแบบนี้ บอกให้เรียกน้าสะใภ้ก็เรียกซะดีๆ” จันวิภาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมวันนี้เวนัสถึงเป็นแบบนี้ไปได้ ทำไมถึงไม่ยอมทักทายน้าสะใภ้ เธอเดินเข้าไปกระซิบหูลูกชายว่า “ลูกอยากทำให้น้าของลูกโกธรใช่ไหม?” เวนัสได้ยินเช่นนี้ ในใจของเขากระวนกระวายมากขึ้น เขาจึงตัดสินใจสะบัดแขนแล้วเดินออกไปเลย จันวิภาโกธรจนหน้าชา เธอยิ้มแล้วพูดกับปาณีว่า “ปาณีจ้ะ อย่าไปใส่ใจเลยนะ เวนัสเป็นคนขี้อาย ไม่ได้ตั้งใจเป็นศัตรูกับหนูนะ เราทั้งครอบครัวยินดีต้อนรับหนูมากๆนะจ้ะ” ปาณีรู้ดีว่าทำไมเวนัสถึงไม่ยอมเรียกเธอว่าน้าสะใภ้ เธอจึงไม่โวยวายอะไร เพราะว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเวนัส หากพูดออกไป ทุกคนจะอึดอัดใจมากกว่านี้ เพราะฉะนั้นปิดเรื่องนี้ไว้จะดีกว่า เธอพยักหน้าตอบว่า “ไม่เป็นไรค่ะพี่สาว หนูไม่ได้ถือสาอะไรค่ะ” จันวิภาจับมือเธอด้วยความปีติยินดีว่า “ปาณี หนูช่างเป็นเด็กดีจริงๆ” ดีกว่านลินคนนั้นหลายเท่า! ปาณีหน้าแดงจากความเขินอายที่ถูกชมเมื่อกี้ เธอไม่คิดเลยว่าพี่สาวของธามนิธิจะใจดีขนาดนี้ แม้ภายนอกจะเป็นสาวแกร่ง แต่แท้จริงแล้วใจเธอมีความเมตตามาก ไม่มีความกดดัน รังแกเหมือนในภาพที่เธอคิดไว้เลย นี่สินะถึงเป็นคุณสมบัติของลูกคนรวยที่แท้จริง นึกถึงคำพูดของธามนิธิที่บอกเธอว่าคนบ้านเขาเป็นมิตรมาก ตอนแรกเธอยังคิดว่านั่นเป็นคำปลอบใจของเขา แต่ตอนนี้ปาณีกลับเชื่อคำพูดเหล่านั้นแล้ว ขณะที่พวกเขาพูดคุยเรื่องจิปาถะกัน คุณชัยพรและคุณฐิติพรก็นำอาหารที่พวกท่านทำเสร็จแล้วมาวางไว้บนโต๊ะทีละจาน มองดูพวกท่านสองคนที่ใส่ผ้ากันเปื้อนไว้ เสื้อผ้าเต็มไปด้วยควันจากการทำอาหาร ดูแล้วไม่เหมือนท่านประธานและคุณนายของบริษัทข้ามชาติที่โด่งดังเลย ปาณีเห็นภาพเช่นนี้ ใจของเธอได้ลืมความตื่นเต้นเหล่านั้นไป มองดูครอบครัวที่รักใคร่กลมเกลียวกันนี้ ทำให้เธอคิดถึงครอบครัวที่แตกสลายของเธอ ทำให้เธออิจฉาเขายิ่งนัก “ปาณี มานั่งนี่สิลูก” คุณฐิติพรชวนปาณีไปนั่งบนโต๊ะอาหาร ตั้งแต่วินาทีที่เธอเห็นหญิงสาวที่น่ารักและเรียบร้อยคนนี้ เธอก็รู้สึกประทับใจในตัวเธอ ปาณีรีบเดินเข้าไป แต่กลับโดนธามนิธิที่อยู่ข้างๆเธอจับแขนไว้ “นั่งข้างๆผม” “อ๋อ ได้ค่ะ” ปาณีเดินไปนั่งข้างๆธามนิธิอย่างว่านอนสอนง่าย คุณฐิติพรเห็นภาพเช่นนี้ ทำให้เธอมีความสุขมากๆ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยรอยยิ้ม เพราะตั้งแต่เกิดอุบัติเหตุ ธามนิธิปฏิเสธที่จะให้คนอื่นเข้าใกล้ แม้แต่คนในครอบครัวเข้าใกล้ เขาก็รู้สึกไม่พอใจ แต่วันนี้เขากลับบอกให้ปาณีนั่งข้างๆ เขาคงจะชอบเธอมากจริงๆ