ตอนที่ 10 club star

ตอนที่ 10 club star “ชอบความรู้สึกแบบนี้ไหม?” ตะวันหันหน้าไปถาม “อืม ชอบสิ ฉันไม่เคยสัมผัสความรู้สึกแบบนี้เลย อยู่ในที่ที่ไม่คุ้นเคย นั่งอยู่บนรถของผู้ชายที่ไม่คุ้นเคย และกำลังไปในที่ที่ไม่คุ้นเคยเช่นกัน” กชวรรณพูดด้วยความตื่นเต้น ถึงแม้ว่าเธอจะไม่เคยมีแฟน แต่ว่าเธอก็ไม่ได้เป็นคนหัวโบราณ สำหรับเรื่องโรแมนติกๆแล้ว เธอก็มีประสบการณ์เหมือนกัน เหมือนตอนนี้ เธอคิดว่ามันเป็นอะไรที่โรแมนติกมาก “ถ้าชอบล่ะก็ งั้นคุณก็ไม่ต้องคิดอะไรมากแล้ว รีบมาเข้าร่วมกับคณะของเราเถอะ ที่นี่จะทำให้คุณได้พบกับชีวิตใหม่ๆนะ” “จริงหรอ? แต่ว่า นายรู้ไหมว่าความฝันของฉันคืออะไร” เพราะว่าตื่นเต้น เธอเลยคิดถึงความฝันของตัวเอง เธอคิดว่าตะวันเป็นคนที่ดีคนหนี่ง ดังนั้น ถ้าบอกความฝันให้เขารู้ก็คงจะไม่เป็นอะไร สำหรับคนที่เมืองดาว ก็ไม่มีอะไรที่เข้ากันไม่ได้ คนที่นี่ล้วนจริงใจ อยู่ที่นี่มีความคิดอย่างไรก็สามารถแชร์กันได้ ไม่มีใครจะมาหัวเราะเยาะคุณหรอก “คืออะไรล่ะ ผมรู้ว่าคุณเป็นคนที่มีความฝันอันยิ่งใหญ่ พูดมาเถอะ พูดความฝันให้ท้องฟ้าฟัง ความฝันจะต้องเป็นจริงแน่” “ฉันอยากเป็นดารา ฉันอยากเป็นดาราดัง” “จริงหรอ?” “จริงสิ” “งั้นผมขอให้ความฝันของคุณสำเร็จ” “ขอบคุณค่ะ” “เป็นผมต่างหากที่ต้องขอบคุณ เพราะวันนี้คุณทำให้คณะของเราได้มีความรู้สึกที่ไม่แหมือนเดิม” “ใช่แล้ว คณะของพวกนายไปโชว์ที่อื่นบ่อยไหม ความหมายของฉันก็คือ พวกนายไปร้องเพลงที่ผับกันบ่อยไหม” กชวรรณถาม “ใช่แล้ว แต่ว่าไม่ได้บ่อย อาทิตย์หนึ่งก็สองสามครั้ง เพราะว่าต้องดูว่ามีผับเชิญไหม มีบางผับที่พกราสนิทด้วย แล้วคิดว่าคณะเราเหมาะกับที่นั่น ถึงจะเชิญเราไปเล่น แต่ไม่ว่าจะเป็นผับที่ไหนเชิญเราไปเล่น สำหรับพวกเขาแล้ว เป้นเรื่องที่ไม่ค่อยคุ้ม คุณรู้ไหมว่าเพราะอะไร?” “ไม่รู้สิ หรือว่าพวกนายเก็บเงินน้อยหรอ?” “มันก็เป็นแค่ส่วนหนึ่ง ทุกครั้งที่พวกเราไปเล่นที่ผับ ก็ไม่ได้ค่าตัวแพงหรอก ปกติคืนหนึ่งได้สองพันห้า พอดีพวกเราคนละห้าร้อย” “พวกนายไม่ได้มีกันสี่คนหรอ?” “ใช่สี่คน แต่อีกหนึ่งร้อยนั้นเก็บไว้ในธนาคารของคณะ เผื่อพวกเราคนไหนต้องใช้เงิน อย่างเช่นการซ่อมแซม หรืออื่นๆ” ตะวันขับรถไปคุยกับกชวรรณไป เขาเล่นเรื่องของคณะให้เธอฟังมากมาย อย่างเรื่องที่เธอไม่เคยรู้มาก่อน หลังจากที่พวกเขามาถึงที่ club star คนอื่นๆก็มาถึงกันพอดี ตะวันนำรถไปจอดไว้ที่หน้าทางเข้าของผับ แล้วหันกลับมามองกชวรรณที่ลงจากรถไป แล้วค่อยพูดกับพวกพี่ๆน้องๆว่า “เป็นยังไงพวกพี่น้อง สภาพของพวกนายไหวไหม?” “ไม่มีปัญหา” พวกเขาทั้งสามเกือบจะพูดออกมาพร้อมๆกัน กชวรรณมองดูพวกเขาสี่คน คิดว่าพวกเขาเต็มไปด้วยสปิริท พวกเข้าล้วนแล้วแต่ยังอายุไม่เกินสามสิบหีทั้งนั้น เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด มองไปที่ร่างกายของพวกเขา คุณก็จะเห็นได้ถึงจังหวะของความเยาว์วัย “กชวรรณ ทำไมเธอมาที่นี่ได้ วันนี้เธอจะขึ้นไปร้องเพลงหรอ?” บอยถาม “ไม่ใช่ค่ะ คือหัวหน้าของพวกคุณเรียกฉันมาต่างหาก มาดูเสน่ห์ของพวกคุณไง” กชวรรรพูดอย่างยิ้มๆ “จริงๆ พวกเราไม่มีเก่งมากอย่างที่คุณคิดหรอก” ตะวันบอก เขาคิดว่าคณะของเขายังดีไม่ถึงมาตรฐาน เพราะว่าเพิ่งจะมารวมตัวกันได้แค่ครึ่งปี เวลาเพียงแค่นี้คงทำอะไรดีได้ไม่มากนัก เพียงแค่พวกเขาต้องหาเลี้ยงปากท้อง เลยช่วยไม่ได้ที่จะต้องออกไป เพราะถ้าคุณไม่มีเวทีให้แสดงแล้วล่ะก็ คุณก็จะไม่มีกิน ถ้าไม่มีกินก็ไม่ต้องพูดถึงการซ้อมเลย “พวกเราเข้าไปกันเถอะ กชวรรณ อีกเดี๋ยวเธอดื่มเหล้าไปดูพวกเราไปแล้วกัน ถ้าพวกเราแสดงเสร็จเดี๋ยวมาชนแก้วด้วย คุณคงดื่มเป็นใช่ไหม?” เสือพูด เขาเป็นผู้ชายที่ชอบดื่มเหล้ามาก เพราะเขาคิดว่าเหล้าทำให้เขาลืมเรื่องเศร้าๆทั้งหมดไปได้ ถ้าไม่ใช่เพราะคณะนี้ช่วยเข้าไว้ เขาอาจจะกอดขวดเหล้าตายไปแล้ว ที่เขาไม่มีความสุขก็เพราะ พอเขามาถึงที่นี่ ก็ไม่เจอกับคนที่ดี พอถึงเวลาที่ต้องกลับบ้าน หรือตอนที่อยากจะละทิ้งความฝันที่มีต่อเสียงดนตรี กลับได้ยินข่าวเศร้าของคนในครอบครัว เลยทำให้เขาเข้าไปที่ร้านตัดผมแล้วบอกให้ช่างโกนหัวให้ จากนั้นก็เริ่มติดเหล้า แล้วก็หลังจากที่เขาโกนหัวนั้น อาจเป็นเพราะเจอโชคชะตาอันเลวร้าย เขาเลยไม่กลับไปไว้ผมอีก ในผับ เนื่องจากตอนนี้ยังคงเช้าอยู่ ก็เลยยังไม่มีลูกค้ามา สมาชิกของวงก็เลยขึ้นไปเตรียมของต่างๆบนเวทีก่อน พอจัดการอะไรเรียบร้อยเสร็จ พวกเข้าลงมานั่งกับกชวรรณ แต่ละคนต่างก็มองเธอ เหมือนว่าเธอเป็นจ้าหญิงของพวกเขาก็ไม่ปาน “กชวรรณ คุณคิดแล้วหรือยัง ว่าจะเข้าร่วมกับคณะของเราไหม?” คิมถามกชวรรณ เขาก็รู้สึกว่าถ้ามีนักร้องนำเป็นผู้หญิง ก็เป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่ “เธอยังไม่ได้ตัดสินใจ พวกเราอย่าไปบังคับเธอเลย รออีกสักสองสามวันเถอะ” วันพูด ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกดีกับเธอ แต่ถ้าอีกฝ่ายไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาล่ะก็ เขาก็จะไม่รุกอะไร เพราะเขาก็ไม่ใช่คนที่จะจีบใครก่อน นอกจากจะเห็นว่าอีกฝ่ายก้มีความรู้สึกเหมือนกัน พวกเขาทั้งหลายนั่งกันอยู่ตรงนั้น หลังจากที่แต่ละคนดื่มกันไปคนละแก้วแล้วถึงได้เดินขึ้นเวทีไป ในตอนนั้น คนก็เริ่มมากันเยอะแล้ว น่าจะเกือบเต็มร้าน พอเห็นว่ามีพวกเขาขึ้นไปบนเวที ลูกค้าก็มองไปยังพวกเขา พอพวกเขาประจำที่ ก็มีพิธีกรเดินขึ้นมา ในมือถือไมโครโฟน แล้วพูดว่า “สวัสดีตอนค่ำครับทุกคน ดีใจอย่างมากที่วันนี้บนเวทีของเรานั้น ได้เชิญวงดนตรีที่เริ่มมีชื่อเสียงเล็กๆของกรุงเทพมา พวกเขาจะมาเล่นเพลงให้เราฟัง ทุกคนปรบมือให้ด้วยครับ….” พอพิธีกรพูดจบ พวกเขาก็เริ่มทำการแสดง เริ่มด้วยกีต้าร์ จากนั้นก็ต่อด้วยกลองชุด ตามด้วยเบส แล้วตามมาด้วยตะวันนักร้องนำที่เริ่มเปล่งเสียง กชวรรณมองไปยังตะวันที่อยู่บนเวที รู้สึกเหมือนว่าเขาเป็นดาราคนหนึ่ง เธอไม่เคยมีประสบการณ์แบบนี้มาก่อน นั่นก็คือการเข้าใกล้ดารา ถึงแม้ว่าดาราคนนี้จะมีคนรู้จักไม่เยอะ แต่ว่าฟังจากที่พิธีกรแนะนำแล้ว แถมยังมีผลตอบรับแบบนั้นจากลูกค้าอีก ก็รู้สึกได้ว่าพวกเขาก็เป็นที่รู้จักนะ แต่ดาราดัง ต้องมีคนรู้จักและให้ความสนใจมากมาย ตัวเธอเองจะมีวันนั้นไหมนะ? มองดูตะวันที่ตั้งใจร้องเพลง กชวรรณก็เริ่มคิดไปถึงว่าถ้าวันหนึ่งเธอได้ไปยืนร้องเพลงอยู่บนเวทีนั้นจะดีแค่ไหนกัน ข้างล่างมีแฟนคลับอยู่ พวกเขากำลังตั้งใจฟังเธอร้องเพลง รอจนเธอแสดงเสร็จพวกเขาก็จะโบกมือและตะโกนโห่ร้อง แบบนั้นก็จะทำให้ใจของเธอนั้นได้รับการเติมเต็ม เมื่อคิดถึงตรงนี้ ใบหน้าของเธอก็เผยรอยยิ้มที่เหมือนกับว่าความฝันนั้นได้เป็นจริงแล้ว “ต่อไปเป็นเพลงที่พวกเราแต่งขึ้นมา วังว่าทุกคนจะชอบนะครับ” ตะวันพูด จากนั้นก็เริ่มร้องตามจังหวะของตัวเอง ในตอนนั้น สมาชิกคนอื่นๆก็ได้นั่งอยู่กับที่ แต่ว่าทุกคนกลับเริ่มสูบบุหรี่ ตะวันเล่นกีตาร์โปร่ง เริ่มด้วยการหลับตาลง จากนั้นก็เริ่มร้องเพลง “เธอมาจากที่ที่ผมไม่เคยไป นำรอยยิ้มมาให้ เธอใส่กระโปรง น่าหลงใหลแบบนั้น น่ารักแบบนี้ ผมมองดูคุณ ก็เหมือนมองเห็นใบไม้ผลิ ที่ดอกบานสะพรั่ง รอยยิ้ม…” ตะวันร้องด้วยความรู้สึกที่ลึกซึ้ง ราวกับว่าโลกนี้เหลือเขาแค่เพียงคนเดียว เมามาย หลงใหล น่าประทับใจ ทำให้คนผู้ฟังนั้นล้วนแล้วแต่นั่งฟังอย่างเงียบๆ รู้สึกว่าเพลงนี้ช่างไพเราะเหลือเกิน พวกเขาประทับใจกันมาก เมื่อจบท่อนสุดท้าย คนข้างล่างต่างก็ปรบมือให้ กชวรรณก็ปรบมือเช่นกัน เพราะเธอคิดว่าเพลงนี้นั้นเพราะมาก ต่อไปก็เป็นการแสดงของวงต่อ ตอนนั้นเธอกำลังถูกเบนความสนใจจากบนเวที เพราะว่ามีผู้ชายคนหนึ่งมานั่งลงตรงข้ามเธอ “สวัสดีครับ คุณจะว่าอะไรไหมถ้าผมจะขอนั่งตรงนี้?” ผู้ชายคนนี้พูดกับเธอพร้อมยิ้มให้ เป็นผู้ชายสูงหล่อ ดูจากเสื้อผาที่เขาสวมใส่ ก็น่าจะเป็นคนที่มีเงิน “ไม่ว่าอะไรค่ะ” กชวรรณพยักหน้า บนหน้าของเธอนั้นยิ้มอยู่เป็นปกติอยู่แล้ว ทำให้ผู้ชายคนนี้คิดว่าเธอนั้นยิ้มให้เขา เลยยิ้มแล้วพูดว่า “ผมชื่อชนาธิป” “สวัสดีค่ะ” กชวรรณทักทายด้วยรอยยิ้ม “เหล้าคุณหมดแล้ว ผมสั่งให้อีกแก้ว” พูดแล้วเขาก็เรียกพนักงานที่กำลังเดินผ่านไป “คุณครับ มานี่หน่อยครับ เอาเบียร์มาหน่อยครับ” “ไม่ต้องแล้วค่ะ ฉันดื่มไปเยอะแล้ว แล้วฉันก็มากับคนอื่น ขอบคุณคุณมาก” กชวรรณพูด “ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเลี้ยงคุณกับเพื่อน” ชนาธิปพูด จากนั้นก็ส่งสัญญาณมือไปยังสาวเชียร์เบียร์ให้รีบเอาเบียร์มาเสิร์ฟ