ตอนที่43 เกือบจะโดนแอบถ่าย

ตอนที่43 เกือบจะโดนแอบถ่าย นัชชากลัวผู้ชายสองคนที่ไล่ตามเธอ แต่ก็สลัดมือของเขาไม่ได้ เธอเงยหน้ามองเขาสะดุดเข้ากับดวงตาดำสนิท ดวงตาที่นิ่งทำให้คนรู้สึกปลอดภัย เธออดกลั้นน้ำตามาทั้งคืน ตอนนี้เธอไม่สามารถพูดออกมาเต็มประโยคได้ “ช่วยฉันด้วย...............” ไม่ต้องถามว่าเกิดอะไรขึ้น แค่สามคำนี้ก็ทำให้เดาเรื่องได้ เตชิตขมวดคิ้วแน่น มองใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา ขาวซีด หน้าอกมีรอยมือเหมือนถูกจับกด เขายกมือเช็ดน้ำตาให้เธอ “ไม่ต้องกลัว” ยิ่งเขาพูดเธอก็ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม หลักจากที่ตกใจกลัวน้ำตาก็ไหลไม่หยุด เธอหยุดร้องไม่ได้ ตัวเธอก็สั่นกลัวไม่หยุด เตชิตปวดใจ ดึงเธอเข้ามากอดไว้ ให้เธอพยุงตัวเองยืนไว้ เสื้อตรงหน้าอกเปียกไปด้วยน้ำตาของเธอ น้ำตาที่อุ่นๆทำให้เลือดร้อนที่อยู่ในร่างกายของเขาตื่นขึ้น มันกี่มาแล้วที่เขาไม่เคยอารมณ์เสียและร้อนใจแบบนี้ ผู้ชายสองคนที่ไล่ตามเธอก็มายืนอยู่หน้าประลิฟท์พอดี “ไอ่ผู้หญิงบ้า กล้าวิ่งหนี ดูว่าฉันจะ..............” ยังไม่ทันที่จะพูดจบ เห็นภาพตรงหน้าไม่คิดว่าจะมีคนอื่นอยู่ด้วย พอเห็นสถานการณ์ตรงหน้าไม่ค่อยจะปกติ พวกเขาเลยส่งสายตากันแล้ววิ่งหนีออกมา เตชิตหันไปส่งสายตาให้การ์ด “ตามมันไป” วิ่งออกมาได้ไม่ถึง15เมตร สองคนนั้นก็ถูกจับกดไว้ที่พื้น เตชิตพยุงเธอเดินออกไป มองสองคนนั้น สายตาเยือกเย็นที่เขาจ้องมอง แม้แต่อากาศก็เหมือนจะกลายเป็นน้ำแข็ง ทำให้คนรู้สึกหวาดกลัว หน้าของพวกเขาถูกเหยียบด้วยตีน กับสายตาที่ถูกกดดันจากเตชิต แต่ก็ยังทำปากเก่ง “แกเป็นใคร ฉันขอเตือนอย่ามาเสือกยุ่งเรื่องคนอื่น” นัชชาที่ได้ยินเสียงเขาก็แอบกลัวตัวเริ่มสั่น เห็นปฏิกิริยาของเธอ เขาก็ยื่นมือมาจับหลังเธอ ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “บอกฉันมาว่าไอ่พวกนี้มันทำอะไรเธอบ้าง” นัชชาส่ายหน้า เธอกลัวจนปะติดปะต่อคำพูดไม่ได้ “พวกเขา......พาฉันเข้าไปในห้อง ฉัน...ฉันไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ไม่มีแรง...............” เตชิตมองเธอ ร่างกาไม่ได้มีบาดแผลถูกทำร้าย ถอดเสื้อไปคลุมตัวแล้วดันให้เธอไปยืนอยู่ข้างหลัง “เด็กดี เธออยู่คนเดียวไปก่อน” นัชชามุดหน้าเข้าไปในเสื้อ ได้กลิ่นที่คุ้นเคย เธอเริ่มร้องไห้ นึกคิดถ้าวันนี้ไม่เจอเขาที่นี่ ไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับตัวเอง เตชิตปลดกระดุมแล้วพับแขนเสื้อขึ้น เขาเดินมายืนอยู่ข้างหน้าผู้ชายสองคนนี้ ไม่รู้เป็นเพราะพวกนั้นนอนแนบกับพื้นรึเปล่าเลยรู้สึกเหมือนเตชิตตัวใหญ่มาก ใบหน้าที่เย็นชากับสายตาที่เครียดแค้น เตชิตถามสองคนนั้น “ใครใช้ให้พวกมึงแตะต้องเธอ ห้ะ” สองคนนั้นตื่นกลัวแต่ก็ยังปากดีสู้ “เธอนุ่งอยู่ที่ห้องคนเดียวแล้วยังไม่ปิดประตู ใครจะไปรู้ว่าเธอจะทำอะไร พวกเราเพิ่งเข้าไปเธอก็กระโดดเข้าหา มีของดีป้อนถึงปากขนาดนี้จะมีใครโง่ปฏิเสธล่ะ” เตชิตเหยียบกระทืบไปที่ท้อง “พูดให้มันดีๆหน่อย” “มีคนใช้กำลัง” เขาตะโกนด้วยความเจ็บ “ผู้จัดการอยู่ไหน” ไม่นานก็มีเสียงตอบรับ “ใครถามหาผู้จัดการ” ถ้าเกิดเตชิตเป็นผู้ชายนิ่ง ลึกลับ งั้นผู้ชายที่เดินมาก็แตกต่างกับเขาโดยสิ้นเชิง “สวัสดีครับ ท่านประธานชนัย” พนักงานคนหนึ่งเดินผ่านจึงทักทาย เขาโบกมือรับ แล้วเดินตรงมาทางนี้ มองด้วยสายตาตื่นเต้นเหมือนจะมีเรื่องสนุกๆเกิดขึ้น “เต คุณไม่มาไม่เท่าไหร่ พอคุณมาก็สร้างเรื่องเลย เค้ากลัวนะตัวเอง” เตชิตมองด้วยสายตาจริงจังไม่มีอารมณ์มาเล่นๆ “ที่นี่มาตรฐานเริ่มเสื่อมแล้วนะ หมาที่ไหนก็ปล่อยให้เข้ามา” ผู้ชายสองคนนั้นเพิ่งมองเห็นผู้ชายที่มาเมื่อครู่แบบชัดๆ “ชะ ชนัยหรอ” เป็นเจ้าของคลับ พ่อเริ่มธุรกิจด้วยทุ่งน้ำมัน ตระกูลธิสกุลไม่ใช่ใครที่จะมาหยามได้ง่ายๆ พอเห็นชนัยอยู่ที่นี่ แล้วยังพูดคุยด้วยความสนิทสนม............. เขากลัว ผู้ชายคนนี้คงจะไม่ใช่คนธรรมดา ชนัยได้ยินมีคนเรียกชื่อตัวเอง ยกคิ้วถาม “แกเรียกฉันหรอ” ผู้ชายกลืนน้ำลายลงคอ ไม่รู้ว่าชนัยหมายความว่ายังไง เลยไม่ได้ตอบกลับ “พวกเราสนิทกันหรอ” ชนัยพูดจบ อีกคนก็รีบเปลี่ยนคำพูด “ท่านประธานครับ เป็นความผิดของพวกผมเองที่ไม่รู้จักที่ ไม่รู้ว่าเขาเป็นเพื่อนของคุณ พวกผมไม่กล้าแล้ว ช่วยปล่อยเราไปสักครั้งนะครับ” ชนัยส่ายหน้าทำเหมือนผิดหวัง ทำท่ายกมือปัดฝุ่นที่ไม่ติดอยู่จริง “เรื่องนี้มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับฉัน” เตชิตยกปลายเท้าออกแรงเหยียบไปที่ไหปลาร้า เป็นตำแหน่งที่........... เสียงที่ครวญครางอยู่ข้างหู กล้ามีเรื่องกับเตชิต ไม่ได้อยากตายหรอกหรอ “ยอมแล้วๆ” ผู้ชายอีกคนเห็นเพื่อนทรมานก็ยอมพูดสารภาพ “ดวิษ ใช้ให้พวกฉันวางยาผู้หญิงคนนี้” นัชชาพอเดาออกว่ามันเป็นยังไง แต่พอได้ยินด้วยหูตัวเองก็แอบขนลุก ดวิษต้องการทำร้ายเธอจนตาย วิธีสกปรกแบบนี้ก็เอามาใช้กับเธอ ถึงแม้ว่าจะไม่มีความรู้สึกต่อเธอแต่การกระทำป่าเถื่อนแบบนี้ก็กล้าทำกับเธอ เตชิตเหล่มองด้วยสายตาอาฆาต “หลังจากนั้นล่ะ” “ถ่ายรูปเธอ ก็แบบ........” เขาหยุดแล้วพูดด้วยน้ำเสียงบางเบา “แบบเปลือยกาย ให้คนหนึ่งถ่ายภาพ อีกคน...........” ไม่ต้องพูดต่อ เตชิตก็เดาได้ว่าอะไร เขาโกรธมากขึ้นกว่าเดิม ชนัยมองไปทางนัชชา หน้าของเธอถูกเสื้อคลุมบังเอาไว้ครึ่งหน้า ความสูงร้อยหกสิบห้านิดๆ ผู้หญิงตัวเล็กยังกล้าทำร้าย เลวจริงๆ