ตอนที่ 170 การเตรียมตัวอย่างใกล้ชิดที่สุด

ตอนที่ 170 การเตรียมตัวอย่างใกล้ชิดที่สุด “ฉันไม่ใส่หรอกค่ะ แล้วฉันก็ไม่กลัวพวกเขาจะไปพูดกันด้วย บอกคุณภพธรให้แจ้งบริษัทให้หน่อยค่ะว่าฉันทำกล่องนั้นหาย ดังนั้นชุดที่เตรียมไว้ก็หาไม่เจอแล้ว” ในเมื่อมาเป็นแบบนี้ พวกเธอเองก็ไม่มีวิธีอื่นเช่นกัน พี่นัฎพยักหน้ารับ “พี่รู้แล้วล่ะ แต่ว่า ตอนนี้จะไปหาชุดราตรีที่เหมาะกับงานได้จากที่ไหนกันล่ะ? งานก็มีพรุ่งนี้แล้วด้วย!” จิดาภาที่นั่งอยู่บนเตียงในโรงแรม เธอเองก็ไม่รู้เช่นกัน แต่ในหัวของเธอนั้นบอกเธอได้อย่างชัดเจนเรื่องหนึ่งว่า เธอจะต้องแสดงออกมาเป็นตัวเองด้วยความสมบูรณ์แบบมากที่สุด ถึงจะสามารถหยุดคำพูดของพวกคนที่ต้องการจะเมาท์เธอให้สนุกปากแบบนั้นได้! บางทีอาจจะเป็นเพราะใจตรงกัน หรือบางทีอาจจะเป็นเพราะคนรักของเธอคอยส่งคนมาติดตามข่าวคราวของเธอก็ได้ เช้าวันรุ่งขึ้น ผู้จัดการของโรงแรมก็ขึ้นมาหาเธอด้วยตัวเอง อีกทั้งยังพานักออกแบบชาวจีนเชื้อสายฝรั่งเศส กรรณิกามาด้วย เธอไม่ใช่นักออกแบบแฟชั่นที่โด่งดังที่สุด แต่การออกแบบของเธอนั้นเน้นความเรียบง่ายสุภาพเป็นหลัก ความงามแบบตะวันออกของศิลปินหญิงที่สามารถแสดงออกมาได้อย่างชัดเจนที่สุด และเป็นที่ชื่นชอบแนวใหม่ของแฟชั่นนี้ “คุณจิดาภา สวัสดีค่ะ ฉันได้รับมอบหมายหน้าที่นี้มาค่ะ แล้วฉันก็นำชุดที่ฉันออกแบบมาใหม่ล่าสุดสองชุดนี้มาให้คุณ หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะสามารถเพิ่มสีสันให้กับแฟชั่นของคุณได้ค่ะ” กรรณิกาเอาชุดที่เธอนำมานั้นให้จิดาภาดู ชุดหนึ่งเป็นชุดกี่เพ้ายาวสีม่วงอ่อน ตรงปกและช่วงไหล่มีประดับด้วยมุก และมีลายปัก นับว่าเป็นจุดเด่นแบบสไตล์จีนๆยิ่งนัก ส่วนอีกชุดหนึ่งนั้นสวยยิ่งกว่า แม้จะทำเป็นสไตล์เสื้อและกางเกง แต่กางเกงมีขนาดใหญ่ คล้ายๆกับกระโปรง บวกกับทั้งชุดที่มีสีครีมและสีชมพูที่มาผสมกันนั้น ทำให้เมื่อสวมใส่แล้ว ดูสง่า ในแบบที่ดูอ่อนโยนอีกด้วย “ฉันลองชุดนี้แล้วกันค่ะ” จิดาภาไม่จำเป็นต้องรู้ว่าใครเชิญเธอมากัน คนที่จะคอยเป็นห่วงเธอมากขนาดนี้ หากไม่ใช่จิรภาสแล้วจะมีใครได้อีก? หลังจากที่จิดาภาสวมใส่ชุดนั้นแล้ว ราวกับเปลี่ยนไปเป็นคนละคน พี่นัฎเอ่ยชม “ราวกับว่าชุดนี้ทำไว้เพื่อเธอเลยนะ!” แล้วหลังจากนั้นก็ใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายรูปเก็บไว้สองสามรูป แม้แต่กรรณิกาเองก็ยังต้องเอ่ยชมเธอ “คุณเหมือนเป็นนางแบบมากจริงๆเลยนะคะ รูปร่างของคุณมีความโดดเด่นมากกว่านางแบบบางคนเสียอีก ไม่คิดจะเปลี่ยนสายงานมาบ้างหรือคะ?” “....ขอบคุณนะคะ คุณชมกันเกินไปแล้ว ถ้าอย่างนั้นฉันจะใส่ชุดนี้ไปร่วมงานแฟชั่นในคืนนี้แล้วกันนะคะ” หลังจากที่จัดการเรื่องชุดที่จะใส่เสร็จเรียบร้อยแล้วนั้น จิดาภาจึงแต่งหน้าให้เข้ากันกับชุดที่เธอจะใส่ในค่ำคืนนี้ แล้วพาพี่นัฎและภพธร ปรากฏตัวในงานนั้นอย่างตรงเวลา การปรากฏตัวของเธอนั้นเป็นที่สนใจในหมู่นักข่าวเป็นจำนวนไม่น้อยเลย และยิ่งเป็นเพราะชุดที่ดูโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์เช่นนี้ทำให้ผู้กำกับอย่างเจนนิเฟอร์มองเห็นเธอได้อย่างชัดเจนท่ามกลางผู้คนมากมายขนาดนี้ “เธอก็เป็นนางแบบหรือ?” โชว์สุดท้ายของในเวที Tกำลังขาดนางแบบไปหนึ่งคน เขากำลังรู้สึกโมโหกับเรื่องนี้อยู่พอดี หลังจากที่ทางทีมงานมองไปยังจิดาภาแล้วจึงตอบว่า “เธอเป็นนักแสดงครับ ให้ไปเชิญเธอมาไหมครับ?” เจนนิเฟอร์อายุราวสี่สิบปี ที่เป็นหลักและนำพาการแสดงไปสู่ระดับนานาชาติมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง ทั้งยังเคยลงนิตยสารนักธุรกิจฟอบส์ อีกทั้งค่าตัวของเขานั้นก็มาจากการออกแบบเหล่านี้ทั้งหมด จะพูดได้ว่าเขาเป็นตัวท็อปของแฟชั่นคนหนึ่งเลยก็ว่าได้ “ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันไปหาเธอเอง!” เขารักการออกแบบ และยิ่งให้ความเคารพกับนางแบบด้วยเช่นกัน เนื่องจากว่าการออกแบบชุดให้ออกมาสมบูรณ์แบบชุดหนึ่งนั้น ไม่เพียงแต่นักออกแบบจะต้องมีทักษะที่ดีเพียงเท่านั้น จะต้องการนางแบบเพื่อแสดงออกมาให้ดีด้วยเช่นกัน “คุณจิดาภา สวัสดีครับ” เจนนิเฟอร์ใช้ภาษาจีนในการกล่าวทักทายจิดาภา และแสดงออกถึงเจตนา ว่าต้องการจะเชิญให้จิดาภาร่วมเดินแบบในเวทีTในโชว์สุดท้ายของงาน รับหน้าที่เป็นนางแบบในช่วงสุดท้าย จิดาภารู้สึกตกใจและตื่นเต้น “จริงหรือคะ?” “แน่นอนครับ! หวังว่าคุณจะยอมรับในการขอร้องที่ดูจะกะทันหันนี้ของผม แต่ผมรู้สึกว่าคุณจะต้องเหมาะสมกับชุดกระโปรงชุดนั้นที่ผมออกแบบอย่างแน่นอนเลยครับ แน่นอนว่าชุดที่คุณใส่อยู่นี้ก็สวยมากเช่นกัน” จิดาภาคิดพิจารณาเล็กน้อย แล้วจึงยอมรับในคำเชิญชวนของเจนนิเฟอร์ไปในที่สุด ในเมื่อญาณินีอยากเห็นเธออับอายขายหน้าล่ะก็ เธอก็อยากจะเอาชนะให้สวยงามยิ่งขึ้นไปอีก เข้าร่วมในการแฟชั่นโชว์และเดินแบบบนเวทีTนั้นแตกต่างกัน จิดาภาเดินเข้าไปยังหลังเวทีพร้อมกับเจนนิเฟอร์ เมื่อยืนอยู่กับนางแบบคนอื่นๆแล้วนั้นถึงแม้ว่าความสูงจะดูมีระยะห่างจากนางแบบคนอื่นๆอยู่บ้าง แต่จิดาภาชนะตรงที่หน้าตาและรูปร่างของเธอ อีกทั้งในการเดินรอบสุดท้ายนี้ จิดาภายังต้องเดินคู่กันกับนายแบบชายต่างประเทศคนหนึ่งอีกด้วย นายแบบหนุ่มคนนี้มีดวงตาทั้งสองข้างเป็นสีฟ้า ผมสีทองของเขาเมื่อมีแสงไฟกระทบแล้วนั้นทำให้ดูส่องประกายตาเป็นอย่างมาก เขาหันมาทางจิดาภาด้วยมาดอันหล่อเหลาพลางขยิบตาส่งให้เธอ ก่อนที่จะเดินมาชวนคุย เขาตั้งใจยื่นมือมาสัมผัสด้านหลังของจิดาภา "คุณสวยจริงๆ....." เขาคิดว่าจิดาภาฟังภาษาฝรั่งเศสไม่เข้าใจ จึงพูดเป็นภาษาอังกฤษขึ้นมาอีกครั้ง นี่ไม่ได้เป็นการเอ่ยชื่นชมพอเป็นมารยาทแล้ว แต่นี่เขากำลังก่อกวน! จิดาภามองเขากลับไปด้วยสายตาอันแสนเย็นชา แล้วผลักมือเขาออกไปอย่างไม่เกรงใจ แล้วพูดเป็นภาษาฝรั่งเศสกับเขา "ฉันขอไม่รับคำชมของคุณนะคะ กรุณาระวังการกระทำของคุณด้วยนะคะ" เมื่อจิดาภาพูดจบแล้ว จึงเดินเลี่ยงออกไปทันที ส่วนนายแบบผู้ชายคนนั้นยังคงยืนอยู่ที่เดิม มองดูจิดาภาที่เดินห่างออกไป เขาชอบผู้หญิงที่ดูมีความท้าทายเช่นนี้ อยู่ในวงการนี้มานาน จิดาภาเคยเจอเรื่องแบบนี้ เธอจะดูแลปกป้องตัวเองให้ดี จะไม่ให้ใครมารังแกเธอได้ หลังจากที่จิดาภาลองชุดที่จะต้องใส่เดินแบบแล้วนั้น พอดีเป็นอย่างมาก ทำให้เจนนิเฟอร์และคนที่ออกแบบเอ่ยชมกันไม่หยุด กรรณิกาเองก็เป็นหนึ่งในนั้น เธอชูนิ้วโป้งให้กับจิดาภา หลังจากที่จิดาภาออกมาจากงานแล้วนั้น ภพธรรอรับเธออยู่ตรงประตูทางด้านหลัง "เมื่อครู่มีคนแอบถ่าย" ภพธรเตรียมรับมือไว้แล้ว ดังนั้นเขาจึงสังเกตเห็นแสงแฟลตสะท้อนมาทางกระจกมองหลัง เขาที่เตรียมจะลงจากรถไปตาม ถูกจิดาภาเรียกไว้เสียก่อน "ช่างเถอะค่ะ กลับโรงแรมกันดีกว่า" ถ้าหากภพธรตามไป อาจจะเป็นที่ดึงดูดผู้คนมากกว่าเดิม.... จิดาภามีลางสังหรณ์ว่าจะต้องเกี่ยวข้องกับบุคคลในประเทศอย่างแน่นอน ปาปารัซซี่คนที่แอบถ่ายนี้เป็นคนที่ญาณินีส่งมา เขาหลบอยู่ในมุมประตูด้านหลังของงาน แล้วกดดูรูปที่เพิ่งถ่ายไปเมื่อครู่ เป็นเพราะเขาได้รับการอนุญาตมาจากญาณินี ให้เขาได้รับบัตรทำงานเข้าออกที่นี่ได้ และเขาก็สามารถถ่ายรูปตอนที่นายแบบคนนั้นชวนเธอคุยไว้ได้ด้วยเช่นกัน เขายิ้มอย่างพอใจ ครั้งนี้คงจะได้เงินจำนวนไม่น้อยเลยทีเดียว เขาส่งรูปให้กับคมสร นี่เพียงแค่วันแรก ก็เป็นไปตามที่คาดการณ์ไว้แล้ว รอจนจิดาภากลับมา เกรงว่าสิ่งที่รอเธออยู่นั้นคงจะเป็นการถูกโจมตีจากโลกอินเตอร์เน็ตอย่างแน่นอน ส่วนนักข่าวคนที่เคยเจอจิดาภาที่สนามบิน ตนุภัทร ก็อยู่ที่งานด้วย เขาคิดว่าถ้าหากเขาถ่ายรูปผู้ชายคนที่มีความสัมพันธ์สนิทแนบชิดกับจิดาภาได้นั้น เขาจะต้องเป็นคนดังได้อย่างแน่นอน ครั้งนี้จิดาภามาร่วมงานแฟชั่นนี้ถึงที่ปารีส ผู้ชายคนนั้นจะไม่มาด้วยหรือ? เขารู้สึกว่าปาปารัซซี่คนนั้นที่คอยตามจิดาภาอยู่ตลอดแบบนั้นช่างโง่เสียเหลือเกิน ที่เขาต้องการจะถ่ายไม่ใช่จิดาภาที่ถูกคนอื่นก่อกวน แต่เข้าต้องการถ่ายรูปคนรักตัวจริงของเธอต่างหาก! เขาต้องการจะทำข่าวที่เป็นเพียงหนึ่งเดียว ถ่ายหลักฐานที่เป็นความจริง! เขาได้เตรียมทุกอย่างไว้หมดแล้ว แม้กระทั่งจองห้องพักชั้นเดียวกันกับจิดาภา จิดาภานั่งอยู่บนรถด้วยความรู้สึกที่เหนื่อยล้าเล็กน้อย อาจจะเป็นเพราะว่ามีโอกาสได้ร่วมงานแบบนี้เป็นครั้งแรก จิตใจของเธอจึงอยู่ในสภาวะที่เคร่งเครียดเช่นนี้ บวกกับต้องเดินบนรองเท้าส้นสูงอยู่ตลอด ทำให้ขาบวมจนรู้สึกเจ็บ... พี่นัฎที่เห็นแบบนี้แล้วรู้สึกสงสารเธอ ภพธรจอดรถอยู่ในที่จอดรถหน้าลิฟต์ของโรงแรม กลับมองเห็นเบื้องหลังอันแสนคุ้นเคยนั่น เมื่อพี่นัฎเห็นแล้ว รู้สึกตกใจ ขณะที่กำลังจะเรียกจิดาภานั้น กลับพบว่าเธอหลับไปเสียแล้ว "ไม่ต้องหรอกครับ ให้เธอนอนไปก่อนสักพัก" จิรภาสเดินเข้าไปหา แล้วใช้แขนทั้งสองข้างรวบเอวเธอขึ้นมาอุ้มไว้ "โรงแรมนี้นักข่าวเยอะเหลือเกิน ไม่ปลอดภัย ผมจะพาเธอไปพักที่ส่วนตัวหน่อย เดี๋ยวที่อยู่จะส่งให้พวกคุณนะครับ"