ตอนที่ 174 ข่าว

ตอนที่ 174 ข่าว “แน่นอนสิ ได้ยินมาว่าฝ่ายนั้นให้เงินเยอะเลยนะ คุณเองก็ใช่ว่าจะไม่รู้ว่าเจอร์รี่ปฏิบัติกับคนอื่นอย่างไร เขาจะทิ้งโอกาสดีๆแบบนี้ไปได้อย่างไรกัน!” พี่นัฎปิดปากลงด้วยความตกใจ “ทำอย่างไรดี?” ภพธรจึงรีบดึงเธอให้รีบออกมาจากตรงนั้น สถานการณ์ตอนนี้จะต้องหาวิธีการรับมือโดยด่วน! มิเช่นนั้นจิดาภาจะกลายเป็นตัวตลกของงานแสดงโชว์นี้อย่างแน่นอน ให้เขาเดินออกมาจากจิดาภาก่อน แล้วค่อยให้จิดาภาอับอายขายหน้าผู้คนทั่วโลก.... กลอุบายแบบนี้ คงมีเพียงแค่คมสรเท่านั้นที่คิดได้ “ผมจะไปหาคุณจิรภาส ส่วนคุณไปหาจิดาภาที่หลังเวที เตือนเธอไว้ ให้เธอระวังเจอร์รี่ไว้ด้วย! ถ้าหากว่าหลบเลี่ยงไม่ได้ล่ะก็ ก็ไม่ต้องร่วมงานแสดงโชว์นี้แล้ว!” ยอมที่จะไม่โดดเด่น เพื่อรักษาชื่อเสียงตอนนี้ของเธอเอาไว้ดีกว่า เพียงแต่เขาและพี่นัฎรู้ดีว่า จิดาภาเป็นคนที่เจอเรื่องอะไรแล้วจะไม่ยอมถอยง่ายๆ ในกลุ่มผู้ชม จิรภาสที่สวมสูทสีแดงเข้ม มองไปทางเวที เพียงอีกแค่สิบนาที ภรรยาของเขาก็จะกลายเป็นจุดสนใจในทั้งงานนี้แล้ว เขาจะไม่มาเพื่อแสดงความยินดีกับเธอได้อย่างไรกัน ภพธรที่เดินมาข้างๆเขา แล้วเล่าเรื่องที่เมื่อสักครู่ไปได้ยินมาให้เขาฟัง “ไปหาคนที่พวกเขาซื้อตัวมาให้เจอ แล้วยื่นข้อเสนอให้ตัวเลขที่สูงกว่า...ไม่ว่าจะเท่าไหร่ก็ตาม” สีหน้าของจิรภาสเคร่งเครียดพลางเอ่ยออกมาด้วยความเยือกเย็น ซึ่งแตกต่างจากเมื่อครู่เป็นอย่างมาก “เรื่องอื่น กลับประเทศไปแล้วค่อยว่ากัน” กล้าแตะต้องจิดาภา พวกเขากล้ามากเสียจริงๆ ภพธรพยักหน้ารับ เวลาแบบนี้นั้นใช้เงินในการแก้ไขปัญหาคงจะเป็นวิธีที่เร็วที่สุด และได้ผลที่สุด พวกเขาพลาดโอกาสที่จะได้เจรจาไปแล้ว ขอเพียงแค่หวังว่าทางฝ่ายนั้นจะเป็นคนที่เห็นแก่เงินจริงๆ หลังจากนั้นประมาณแปดนาที ภพธรที่อยู่อีกทางด้านหนึ่งในงานพยักหน้าให้กับตฤณ ตฤณจึงรีบรายงานกับจิรภาสว่าจัดการเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว แต่...จะเป็นอย่างที่คิดไว้หรือเปล่า? ดวงตาอันแสนเยือกเย็นของจิรภาสจ้องมองไปยังม่านบนเวที ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ก็ตาม หัวใจของเขาก็ยังคงเป็นห่วงจิดาภาเสมอ บางทีโลกภายนอกมองว่าจิดาภาเป็นศิลปินที่ประสบความสำเร็จคนหนึ่ง แต่ในใจของเขานั้น เธอยังเป็นคนที่มีค่าที่จะต้องได้รับการปกป้องเสมอ ถึงจิดาภาจะล้มลงในระหว่างที่เดินแบบแสดงโชว์เข้าจริงๆ เขาก็ไม่สูญเสียความมั่นใจในตัวเธอไปอยู่ดี เวลานี้ หัวใจของเขากลับรู้สึกได้รับผลกระทบ และตื่นเต้นแทนเธอไปแล้ว ทางด้านหลังของจิรภาส มีกล้องถ่ายรูปและกล้องวีดิโอนับไม่ถ้วนที่หันไปทางด้านบนเวที และเมื่อมีเสียงดนตรีดังขึ้น แสงไฟที่มีสีสันก็สว่างขึ้นทั่วทั้งเวที บรรดานายแบบและนางแบบจากหลากหลายประเทศต่างพากันเดินขึ้นมาบนเวที เพื่อแสดงผลงานอันยอดเยี่ยมของผู้ที่ออกแบบแฟชั่นนี้ แต่จิรภาสนั้นไม่สามารถจะมองสิ่งอื่นได้เลย เขาได้ทำในสิ่งที่พอจะสามารถทำได้ไปหมดแล้ว คราวนี้ก็คงจะต้องรอดูจิดาภาที่จะสามารถแก้ไขมันได้หรือเปล่าเท่านั้น....เขารอไม่ไหวแล้วจริงๆที่อยากจะให้เธอเซ็นสัญญากับทางเค.เอฟ นั่นเป็นเพราะว่าเธอทำให้เขารู้สึกกังวลมากจริงๆ จู่ๆจิรภาสก็พบว่าตอนนี้ตัวเขาเองได้สูญเสียความสงบอย่างที่เขาเคยเป็นไปเสียแล้ว มือของเขากำหมัดแน่น เป็นเรื่องยากที่เขาจะสามารถชมการแสดงโชว์ในค่ำคืนนี้ได้ด้วยหัวใจที่ปกติ จิดาภา ผมเชื่อว่าคุณจะสามารถไปยืนตรงตำแหน่งนั้นที่เป็นของคุณได้อย่างมีเกียรติ! แสงไฟที่เปลี่ยนสีไป ตามมาด้วยนายแบบและนางแบบชุดสุดท้ายขึ้นบนเวทีT ส่วนนายแบบและนางแบบที่ยืนอยู่รั้งท้ายสุดนั้นคือจิดาภาและเจอร์รี่นั่นเอง! เสียงปรบมือดังสนั่นและเสียงร้องทั่วทั้งงาน จิดาภาสวมใส่ชุดที่ดีที่สุดของปีที่เจนนิเฟอร์เป็นคนออกแบบ เธอเดินขึ้นมาบนเวที ก้าวย่างไปอย่างมั่นคง ด้วยท่าทางนิ่งๆ เวลานี้เองที่ทำให้เธอกลายเป็นจุดสนใจของผู้คนทั่วทั้งงานไปแล้ว นั่นเป็นเพราะเธอเป็นศิลปินหญิงเอเชียเพียงคนเดียวบนเวทีนี้ ไม่ได้มีมาตรฐานที่เหนือกว่านางแบบคนอื่นๆ แต่ลักษณะที่โดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ เสน่ห์ในตัวของเธอนั้นดึงดูดผู้ชมในงานแทบทุกคน นักออกแบบกว่าสิบคนที่พากันเอ่ยชื่นชมเธอไม่ขาดปาก และกล้องที่จับภาพแทบจะทุกตัวก็พุ่งตรงไปที่เธอเช่นกัน! เธอจะกลายเป็นที่จับตามองในวงการแฟชั่นคนใหม่! ดวงตาที่น่าหลงใหลและคุณสมบัติที่สวยงามเช่นนี้ทำให้เป็นที่น่าจดจำยิ่งนัก! เมื่อเธอปรากฏตัว นางแบบคนอื่นๆก็กลายเป็นตัวที่ขลับให้เธอดูโดดเด่นขึ้นเลย สายตาของจิรภาสโฟกัสไปที่เท้าของจิดาภา และเมื่อตอนที่เจอร์รี่เข้าใกล้เธอนั้น เขาก็เกร็งคอแล้วตะโกนออกไปโดยไม่มีเสียงว่าให้เธอระวัง “ศิลปินหญิงคนนี้เก่งเสียจริงๆ!” “ฉันไม่เคยเห็นนางแบบคนไหนที่สามารถจะดูเข้ากันกับชุดเสื้อผ้าที่ใส่ได้แบบนี้มาก่อนเลย ฉันอยากจะเชิญเธอให้มาเดินแบบแบรนด์ของฉันบ้างเหมือนกัน” แววตาที่สงบนิ่งของเธอนั้นซ่อนแรงดึงดูดที่ยากที่จะต้านทานได้เอาไว้ เธอไม่เพียงแค่จะแสดงออกถึงความงามของชุดที่ใส่เพียงเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังสามารถแสดงออกมาให้เห็นถึงจิตวิญญาณในการออกแบบอีกด้วย การหมุนตัว...เดินกลับไป...ล้วนแต่เป็นการเคลื่อนไหวที่ราบรื่นและเป็นธรรมชาติเป็นอย่างมาก ราวกับนางแบบระดับโลกอย่างไรอย่างนั้น เธอไม่พลาดที่จะมองเห็นคนที่คอยสนใจเธอมากที่สุดอย่างเขา ตอนที่เธอมองเห็นจิรภาสนั้น แววตาของเธอก็ปรากฏความรู้สึกของเธอส่งผ่านออกมา ไม่ว่าจะสุดหล้าฟ้าเขียว พายุลมแรงแค่ไหน เขาเป็นคนที่จะคอยปกป้องเธอตลอด ทำให้เธอรู้สึกอุ่นใจ ไม่ว่าจะเป็นเมื่อไหร่ เขาก็จะเป็นคนแรกที่ยืนมือออกมาหาเธอ การแสดงออกของเธอนั้นเปลี่ยนแปลงไปเพราะจิรภาส ทันใดนั้นรอยยิ้มที่น่าหลงใหลของเธอก็ปรากฏขึ้น จึงทำให้ผู้คนต่างส่งเสียงให้กับเธอ! เมื่อวันนี้ผ่านไป ชื่อของจิดาภาจะถูกประทับไว้ที่เวทีงานแสดงแฟชั่นที่ปารีสแห่งนี้ตลอดไป และรอยยิ้มของเธอนั้นก็ถูกถ่ายไว้โดยกล้องไว้ด้วยเช่นกัน จิดาภาและเจอร์รี่ยืนอยู่ตรงจุดเดียวกัน เธอไม่ได้แสดงออกถึงสิ่งที่เธอคิดอยู่ภายในใจ แต่กลับเอามือวางไว้บนไหล่ของเขาแทน สวยงามเหลือเกิน! การเดินแบบของจิดาภาบนเวทีนี้สมบูรณ์แบบ ไม่มีที่ติเลย หลังจากที่พวกเขาเดินกลับเข้าไปแล้ว ผู้คนในงานยังคงวิพากษ์วิจารณ์กันไม่หยุด ว่าเจนนิเฟอร์มองเห็นแววในอนาคตในเส้นทางที่จะรุ่งโรจน์ของศิลปินเอเชียหญิงคนนี้ รอจนจิดาภาและนายแบบ นางแบบคนอื่นๆเดินขึ้นมาบนเวทีอีกครั้ง พร้อมกับนักออกแบบที่ขึ้นมาเพื่อน้อมรับเสียงปรบมือจากผู้ชม เธอมองไปยังคนๆนั้นของเธอตลอดเวลา ดวงตาของทั้งสองสอดประสานกันท่ามกลางอากาศ อีกเพียงนิดเดียวจิดาภาก็จะอดทนต่อไปไม่ไหว เธออยากจะรีบวิ่งลงเวทีไปกอดเขาเหลือเกิน ......... “อะไรนะ! พวกเขาทำงานกันอย่างไร!” ญาณินีทุบโต๊ะกาแฟด้วยความโมโห “โทรหาพวกเขาเดี๋ยวนี้!” แต่โทรศัพท์ของผู้จัดการส่วนตัวเจอร์รี่นั้นติดต่อไม่ได้เสียแล้ว ญาณินีทำใจให้ยอมรับกับความจริงนี้ได้อย่างยากลำบากยิ่งนัก กับดักที่เธอวางไว้ตั้งมากมาย ไม่นึกเลยว่าจิดาภาจะไม่ติดกับเลยแม้แต่อันเดียว! ครั้งนี้ที่จิดาภาเปิดตัวอย่างมีเกียรติที่งานแสดงแฟชั่นโชว์นี้ หลังจากกลับมาเธอจะต้องมีชื่อเสียงมากยิ่งขึ้น แต่ทางฝั่งญาณินี....การทุ่มเทอย่างยากลำบากกลับสูญเปล่า หลังจากที่เสร็จสิ้นกิจกรรมทั้งหมดแล้ว จิดาภาจึงมีโอกาสได้พักผ่อน ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องไม่ง่ายเลย หลังจากที่เธอเช็ดเครื่องสำอางออกเรียบร้อยแล้วนั้น ก็ได้ปฏิเสธการสัมภาษณ์จากนักข่าวไป ทิ้งความรู้สึกให้ดูลึกลับไว้เช่นนี้ก็ดีเหมือนกัน ตอนนี้เธออยากจะเจอจิรภาส เธออยากจะกอดเขา รถของจิรภาสจอดอยู่บริเวณใกล้ๆกับงานแสดง เมื่อจิดาภาขึ้นรถแล้วนั้น ตนุภัทรก็ตามพวกเขามาด้วย แต่น่าเสียดายที่กระจกรถของจิรภาสนั้นทำมาจากวัสดุพิเศษ สถานการณ์ภายในรถไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย แต่เขาก็ยังคงไม่ยอมหยุดไว้เพียงแค่นี้ ตามพวกเขาเข้าไปยังคฤหาสน์ที่อยู่ใกล้ๆกับพื้นที่ส่วนบุคคลนั้น เขารออยู่หน้าประตูด้านนอก เขาไม่เชื่อหรอกว่าจะถ่ายอะไรไม่ได้เลย! จิรภาสเดินโอบจิดาภาขึ้นบันไดไปพร้อมกันกับเขา พลางมองหน้ากันด้วยความรู้สึกที่ลึกซึ้ง “คุณจะมาทำไมไม่บอกฉันเลยล่ะคะ?” จิดาภาพิงไปที่อกของเขาพลางกล่าวด้วยความออดอ้อน “ถ้ารู้ว่าคุณอยู่ด้วย ฉันจะต้องทำให้ดียิ่งกว่านี้อีก!” “ไม่ครับ ผมหวังแค่ว่าความสวยงามที่แท้จริงของคุณนั้นจะเก็บเอาไว้ให้ผมได้เห็นเพียงคนเดียวเท่านั้น” เขาไม่ต้องการที่จะต้องควบคุมความรู้สึกของตัวเองอีกต่อไปแล้ว เขาคว้าเอวเธอแล้วประทับริมฝีปากลง เป็นจูบที่ลืมทุกๆความรู้สึก..... ใกล้ชิดกันที่เป็นไปอย่างธรรมชาติและสัมผัสที่อบอุ่น.... ไม่สามารถมีใครมารบกวนพวกเขาได้อีก