ตอนที่ 177 ชีวิตคนเราไม่หยุดที่จะต้องเลือก

ตอนที่ 177 ชีวิตคนเราไม่หยุดที่จะต้องเลือก “คำถามนี้ คงต้องถามหัวใจของตัวคุณเองแล้วล่ะค่ะ” จิดาภาสวมเสื้อคลุมสีดำ ปรากฏตัวอยู่ทางด้านหลังเขา กางร่มสีดำเดินตรงไปหาเขา ที่อยู่ตรงหลุมศพของวรมน “ทำไมคุณ....” ภพธรไม่อยากจะเชื่อเลย คนที่ควรจะอยู่ที่ปารีส ไม่นึกว่าเธอจะกลับมาแล้ว! “ทำไมเลื่อนงานที่ปารีสออกไปแล้วกลับมาที่นี่ หรือว่าทำไมถึงรู้ว่าคุณอยู่ที่นี่กันคะ?” จิดาภายิ้มอย่างเรียบๆส่งให้เขา แล้วหันกลับมามองที่หลุมศพ วางดอกไม้ลงช่อหนึ่ง นี่เป็นการแสดงความเคารพต่อวรมนที่เสียชีวิตไปหลายปีแล้ว ภพธรถอนหายใจออกมา “คุณรู้เรื่องที่โอเลจะจัดงานแถลงข่าวแล้ว?” “ค่ะ” จิดาภาเผชิญหน้ากับหลุมศพของวรมน แล้วพูดด้วยเสียงเบาๆ “ในวงการนี้ จะมีสักกี่คนที่จะยึดติดกับหัวใจของตัวเอง ไม่ต้องถูกเรื่องของชื่อเสียงเข้ามากวนใจ ไม่ต้องถูกหลอกใช้ประโยชน์ ตอนที่จะต้องตัดสินใจเลือก ก็คงจะยากเหมือนกันสินะคะ” ดวงตาของภพธรสั่นไหว พยายามระงับความโกรธของตัวเองไว้ “จิดาภา คุณเคยถูกขู่บังคับไหม?” “ฉันเข้าวงการมานานขนาดนี้ ไม่เคยหลุดพ้นจากเรื่องนี้เลยสักครั้ง แต่ฉันไม่เคยกลัว คุณจิรภาสบอกฉันว่า ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ย่อมมีสักวันที่เป็นเหมือนฟ้าหลังฝนที่จะสดใสเข้าสักวัน ไม่ว่าจะเลือกเส้นทางไหน ขอเพียงแค่คุณเลือกมันแล้ว ก็ไม่ต้องเกรงกลัวใคร หรือเรื่องใดๆทั้งสิ้น” “วินาทีก่อนที่จะเลือกต่างหากที่เป็นช่วงเวลาที่ทรมานที่สุด” จิดาภายื่นนามบัตรใบหนึ่งให้ภพธร “ในเมื่อคุณญาณินีมีตัวเลือกให้คุณ ฉันเองก็มีตัวเลือกให้คุณเหมือนกัน หรือจะว่านี่เป็นโอกาสในการเริ่มต้นใหม่ก็ได้นะคะ” จิดาภาไม่ได้พูดอะไรอีก หันหลังกลับแล้วเดินออกไปจากสุสาน ให้ภพธรได้คิดเงียบๆเพียงลำพัง เธอสามารถที่จะให้ความช่วยเหลือกับภพธรได้ไม่มากนัก และเธอเองก็ไม่อยากบังคับฝืนใจเขาด้วย เพราะบางเส้นทาง เมื่อก้าวเดินออกไปก้าวแรกแล้วนั้น จะย้อนกลับมาก็เป็นเรื่องที่ยากเหลือเกิน ภพธรยืนเหม่อลอยอยู่ตรงหน้าหลุมศพเป็นเวลานาน คิดถึงคำพูดของจิดาภา และในที่สุดรอยยิ้มที่รู้สึกโล่งใจราวกับปล่อยวางได้นั้นปรากฏขึ้น “วรมน...ผมนี่ช่างยึดติดมากเกินไปแล้วจริงๆ” ตัวเลือก? เขามีคำตอบอยู่แล้ว เขาจะเอาตัวเองไปยึดติดกับอดีตอยู่แบบนั้นตลอดชีวิตเลยเชียวหรือ? หากเป็นเช่นนั้น วรมนที่อยู่บนฟ้าถ้าเธอมองลงมา แล้วเห็นเช่นนี้คงจะรู้สึกเจ็บปวดกับความอ่อนแอของเขาอย่างแน่นอน ....... ณ ห้องโถงชั้น1 บริษัทโอเล ราวกับว่าสื่อต่างๆและนักข่าวทั่วโลกพากันมารวมกันอยู่ที่นี่ นั่นเป็นเพราะโอเลจะชี้แจงถึงหลักฐานอย่างเป็นทางการ และอธิบายถึงเรื่องราวข่าวคราวที่ขึ้นติดอันดับยอดนิยม อีกทั้งคนที่เป็นคนชี้แจงนั้นเป็นผู้จัดการส่วนตัวคนดังที่ญาณินีเชิญให้กลับมา อย่างภพธรนั่นเอง ทางทีมงานจัดเตรียมการสร้างกระแสกันใหญ่ “คุณว่าคุณภพธรจะเชื่อฟังง่ายๆแบบนี้เลยจริงไหม? เมื่อก่อน...วิธีการของเขานั้นร้ายกาจจะตาย ผมเองก็เคยมีประสบการณ์มาก่อน ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้คุณเองก็ไม่มีจงกลอยู่ด้วยแล้ว คนที่คุณจะใช้ได้ก็มีเพียงผมคนเดียวเท่านั้น” ญาณินีรับฟังคำพูดของเขา รอยยิ้มเหยียดหยามปรากฏออกมา “วิธีที่จะทำให้คนคนหนึ่งพ่ายแพ้ได้นั้น นั่นจะต้องจับจุดอ่อนของเขาให้ได้” “ที่พวกคุณพ่ายแพ้ให้กับเขา ก็เป็นเพราะพวกคุณยังร้ายไม่พอ และก็ยังไม่รู้ว่าจุดอ่อนของเขาคืออะไร!” ญาณินีตบบ่าของคมสรอย่างมั่นใจ “วันนี้เป็นวันที่ทุกอย่างจะจบสิ้นลง” คมสรรู้สึกว่าเรื่องราวอาจจะไม่ได้ราบรื่นเช่นนั้น ตอนนั้นคนที่เชิญให้เขากลับมาก็เป็นเธอ แต่ตอนนี้คนที่กลับจะเล่นงานเขาเสียเองก็ยังเป็นเธออีก ญาณินีจะควบคุมสถานการณ์ไปตลอด หรือจะเป็นกรรมตามสนอง? เขามองญาณินีที่เดินห่างออกไป ส่ายหน้าพร้อมกับถอนหายใจออกมา คำตอบนี้คงจะมีแต่เทพเจ้าเท่านั้นที่รู้ ในขณะนั้นเอง ภพธรที่สวมใส่แว่นตาดำเดินเข้ามายังประตูหน้าบริษัท เดินผ่านคมสร และเดินตามไปหยุดลงตรงหน้าญาณินี “ผมมาแล้ว” ญาณินีเหลือบตาขึ้นมามองเขา แล้วยกมือขึ้นมาช่วยเขาจัดแจงชุดสูทของเขาพลางเอ่ยว่า “คุณวางใจเถอะ ฉันจะต้องตอบแทนคุณให้สมกับการแก้แค้นที่คุณควรได้รับแน่นอน” ภพธรเม้มปากพลางยิ้มออกมาอย่างเย็นชา เขาเก็บแว่นตา ปากก็พลางเอ่ยบอกถึงความเจ็บปวดที่ยากที่จะครุ่นคิดถึงนั้นได้ “ยังดี ที่สุดท้ายแล้วคนที่อยู่ข้างๆคุณ ยอมขายทั้งชีวิตให้กับคุณนั้นไม่ใช่ผม” คมสรสีหน้าเคร่งเครียดขึ้น จึงเดินเข้าไปยังพวกเขา “เป็นเพราะคุณยืนผิดฝั่งไงล่ะ แต่...ตอนนี้คุณจะมาเสียใจทีหลัง ก็ยังทันนะ” ภพธรมองไปยังญาณินี ยิ้มแล้วเดินเข้าในห้องโถงไปอย่างไม่แยแสอะไรทั้งสิ้น อาการเช่นนั้นทำให้รู้สึกคิดไม่ตก ญาณินีรู้สึกราวกับว่าไม่ได้เห็นรอยยิ้มเช่นนั้นของภพธรมานานมากแล้ว เป็นรอยยิ้มที่ราวกับว่าทุกอย่างบนโลกนี้จะไม่สามารถทำอะไรเขาได้อย่างไรอย่างนั้น ยังไม่ได้จะได้คิดอะไรมากไปกว่านั้น ภพธรก็ได้ไปนั่งอยู่ตรงด้านหน้าไมโครโฟนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ดวงตาของเขามองไปรอบๆทั่วทั้งงาน.... ความจริงหรือ? เขาจะชี้แจงให้ทุกคนได้ฟังเอง! กล้องถ่ายรูปทั้งหมดได้เล็งตรงมาที่ภพธร แสงไฟฉายลงมาบนร่างของเขา ครั้งที่แล้วตอนที่ได้รับการจับตามองเช่นนี้นั้นเป็นตอนก่อนเกิดเรื่องของวรมน ที่เส้นทางของวงการนี้ของเธอกำลังไปได้ดี เธอถูกคาดการณ์ไว้ว่าเธอเป็นศิลปินหญิงเอเชียที่มีความสามารถมากที่สุดที่จะคว้ารางวัลเทศกาลภาพยนตร์มาได้ และหลังจากที่เกิดเรื่องขึ้นนั้นก็ทำให้ผู้คนรู้สึกเสียดายเป็นอย่างยิ่ง ญาณินีเห็นว่าใกล้เวลาแล้ว เธอจึงเดินขึ้นไปแล้วนั่งลงข้างๆภพธร แล้วเอ่ยทักทายกับบรรดานักข่าวขึ้น “ขอบคุณที่ทุกท่านมากันในวันนี้นะคะ ช่วงนี้ ทางโอเลของเราผ่านเรื่องราวมามากมาย ต่อไป ขอเชิญคนที่มีสิทธิที่จะมาอธิบายเรื่องราวทั้งหมดนี้ให้กับทุกท่านได้ฟังกันนะคะ!” คนที่มีสิทธิในการอธิบายชี้แจ้งอย่างนั้นหรือ? ทันใดนั้นบรรดานักข่าวก็จับภาพไปยังภพธร ต่างพากันคาดเดาความหมายคำพูดของญาณินี! แต่เวลานี้ภพธรอยากจะหัวเราะออกมาเพียงเท่านั้น เขาไม่เคยคิดเลยว่าญาณินีจะกลายมาเป็นคนที่โลภมากเช่นนี้ ท่าทางร้ายกาจนั้นทำให้เธอกลายเป็นนักธุรกิจไปเสียแล้ว เพื่อเงินและผลประโยชน์ คิดจะพูดอะไรก็พูด คิดจะทำอะไรก็ทำ ทุกสิ่งที่เธอทำในวันนี้ก็เพื่อที่จะยืมปากของภพธรบอกกับทุกๆคน ว่าโอเลไม่ได้ผิด คนที่ผิดคือจิดาภา! เป็นเพราะจิดาภา โอเลถึงได้กลายเป็นตัวตลกที่ติดอันดับการค้นหายอดนิยมเช่นนี้.... “พูดสิ” ญาณินีปิดไมโครโฟน เธอนั่งอยู่ข้างๆเขา บรรดานักข่าวจึงยิงคำถามขึ้นมาทันที “คุณญาณินีคะ ข่าวลือของโอเลในครั้งนี้ใครเป็นคนทำให้เกิดขึ้นคะ? เป็นเพราะเซ็นสัญญากับคุณจิดาภาจึงทำให้เกิดเรื่องพวกนี้ขึ้นหรือเปล่าคะ?” เมื่อเจอคำถามที่ตรงไปตรงมา ทำให้ผู้ตอบนั้นหลีกเลี่ยงไม่ได้ ทั้งงานตกอยู่ในสถานการณ์กระอักกระอ่วนและเป็นไปอย่างนิ่งเงียบ..... ญาณินีสามารถตอบผ่านๆไปได้อย่างไม่ชัดเจนเท่าไหร่นัก เนื่องจากว่าจิดาภาเองก็เป็นศิลปินที่เธอเป็นคนยืนยันว่าจะเซ็นสัญญากับเธอ อีกทั้งพวกเธอร่วมงานกันเพียงไม่กี่สัปดาห์เท่านั้น ถ้าหากพวกเธอแยกกันในช่วงเวลานี้ เกรงว่าคงจะเป็นการสร้างประวัติศาสตร์ใหม่ให้กับวงการบันเทิงเข้าเสียแล้ว แต่.... ญาณินีไม่ได้เอ่ยปากพูดอะไรออกมา และยิ่งไปกว่านั้นเธอเองก็ไม่ได้หลีกเลี่ยง เธอเพียงแค่มีอารมณ์ที่ดูไม่ยินดีปรากฏออกมาเพียงเท่านั้น เพื่อเป็นการยืนยันและพิสูจน์คำถามของนักข่าวคนนี้ เธอจึงเคาะโต๊ะแล้วส่งสายตาให้กับภพธร เธอจะไม่ทำเรื่องที่เธอไม่มั่นใจ ในเมื่อต้องการจะเหยียบย่ำแล้ว ก็จะไม่ไว้หน้าทั้งนั้น ทั้งจิดาภาและภพธร เธอต้องการจะเหยียบย่ำพวกเขาให้จมอยู่ใต้เท้าเธอ พอดีกับที่จิดาภายังอยู่ที่ปารีส ถึงแม้จะสามารถเก่งกาจถึงเพียงใด ก็มาขัดขวางสถานการณ์ทางนี้ได้อย่างแน่นอน เดินแบบบนงานแสดงระดับนานาชาติแล้ว จะได้กลายเป็นศิลปินนานาชาติแล้วอย่างนั้นหรือ? ไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก! มีอีกหลายๆคนกำลังรอที่จะเยาะเย้ยเธอ ญาณินีเพียงแค่ทำตามสถานการณ์ ทำในเรื่องที่จิดาภาคิดไม่ถึงเพียงเท่านั้น ไม่ว่าวันนี้ใครจะเป็นคนแถลงการณ์ ไม่ว่าสถานการณ์ของโอเลจะมีจุดยืนเป็นอย่างไร จิดาภาจะต้องไม่สามารถลืมตาอ้าปากได้อีกต่อไปอย่างแน่นอน