已经是第一章了
ตอนที่44 ฮีโร่
ตอนที่44 ฮีโร่
“กลับไปบอกเจ้านายมึง อยากแตะต้องผู้หญิงของกู มันไมมีปัญญานั้น”
พูดจบ เตชิตก็ถีบไปทีหนึ่งจนเขาสลบ
เตชิตเดินมาหานัชชา ชนัยก็เดินตามหลังมา เอียงหน้ามาถามด้วยความสงสัย “เธอ ไม่เป็นไรใช่มั้ย”
ที่นี่มันเป็นถิ่นของเขา ก็เรื่องแบบนี้ขึ้น ชนัยก็รู้สึกขายหน้า
นัชชาเงยหน้าออกมา ตอบเสียงเบา “ไม่เป็นไร”
ชนัยตาสว่างเมื่อเห็นหน้าเธอชัดๆ เธอผิวขาวมาก ไม่รู้เป็นเพราะตกใจกลัวรึเปล่า ขาวเกินไปมาก ใบหน้าเล็กกับดวงตาที่กลมโต จมูกแดงหลังจากร้องไห้ เห็นแล้วน่าสงสารน่าเอ็นดู แต่ก็ไม่สามารถปิดบังความสวยและอ่อนโยนจริงๆของใบหน้าได้
สวยมาก แถมยังน่ามองอีก
ชนัยชนไหล่ของเตชิต แล้วเอียงหัวพูดด้วยน้ำเสียงเบาๆที่ได้ยินกันแค่สองคน “ใช้ได้หนิ”
เตชิตดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด ไม่ให้ชนัยมองไปมากกว่านี้ “ฝากจัดการต่อด้วย ฉันไปก่อน”
ชนัยก็ไม่ได้เซาซี้แกล้งต่อ ตะโกนถามมาข้างหลัง “จะให้บอกปรัณช่วยจัดการมั้ย”
เขาตอบโดยไม่หันหลังมอง “ไม่ต้อง”
....................................
ออกจากคลับ เตชิตก็อุ้มเธอวางไว้ที่รถ แล้วปรับบ่อนั่ง เขามองหน้าเธอด้วยสายตาโกรธเล็กน้อย
พวกเขาใกล้กันมาก มากจนนัชชาได้กลิ่นน้ำหอมของตัวเขา
เตชิตมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า ความโกรธที่พยามอดกลั้นก็กลั้นไม่อยู่ เขายื่นมือไปจับค้างเธอขึ้น กดเสียงให้ต่ำลง “อธิบายมาว่าคุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
นัชชาอ้าปาก พอนึกถึงแผนเลวๆที่ดวิษวางเอาไว้ เธอก็ได้แต่ตอบเบาๆ “ดวิษบอกว่าจะคุยเรื่องหย่ากับฉัน”
เตชิตเสียงเยือกเย็น “เธอไม่มีสมองหรอ”
นัชชาเถียงเบาๆ “เขาบอกว่าปณิตาท้อง ไม่งั้นฉันคงไม่มาหรอก”
ดวิษจับทางเธอได้ หลายปีมานี้เขารู้จุดอ่อนของเธอ เลยวางแผนเล่นงานเธอง่าย
แต่ตอนแรกนัชชาคิดไม่ถึงว่าเขาจะเล่นวิธีสกปรกขนาดนี้
“ที่เธอมา ก็เป็นเพราะว่าเธอเชื่อว่ามันจะไม่ทำอะไรเธอ” เตชิตพูดออกมาตามตรง เสียงหายใจที่ปะปนไปด้วยความโกรธ “มูตี้คลับเฮาเป็นที่แบบไหน มันเรียกมาเธอก็กล้ามา เป็นเพราะเธอไม่เข้าใจจริงหรือคิดฝันอะไรอยู่”
“ฉันเปล่า” เธอเริ่มโกรธ เธอยอมได้ทุกอย่างนอกจากเรื่องที่คนอื่นเข้าใจผิด ยิ่งอยู่ในสถานการณ์ตอนนี้ เธอยิ่งรู้สึกอับอาย “ฉันนึกว่าเขา..........”
“นึกว่าอะไร” เตชิตพูดขัดเธอ เขาไม่พอใจ “เธอคิดว่าเขาจะรักเธอไปตลอดชีวิต แล้วเป็นไงล่ะ”
คำพูดของเตชิตเหมือนกับทำร้ายเธอรอบสอง
อกของเธอเหมือนถูกคนเอามีดมากีดซ้ำที่แผลเดิม มันเจ็บกว่าการที่รู้ว่าดวิษจงใจทำร้ายเธอ
เธอไม่ได้หวังว่าจะมีใครมาเข้าใจเธอ หวังแค่ว่าอย่าซ้ำเติมเธอ
เธอนึกว่าเตชิตจะเข้าใจเธอ แต่ความจริงกลับตบให้เธอตื่น
เธอหันหน้าหนี ตาที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงแต่เธอก็ไม่ได้ร้องไห้ออกมา “ใช่ ฉันมันโง่เอง สมควรแล้วที่โดนแบบนี้ หาเหาใส่หัว คุณพอใจรึยัง”
เตชิตไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น เห็นเธอเกือบโดนทำร้ายที่คลับ เป็นห่วงจนเสียสติ ควบคุมอารมณ์ไม่ได้
แต่จะพูดว่าขอโทษ เขาก็พูดมันไม่ออก
มาถึงตอนนี้ เห็นน้ำตาที่จะไหลแต่ก็ไม่ไหลของเธอเลยยอมแพ้ เขาเลื่อนมือไปจับที่ท้ายทอยของเธอ “ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น เรื่องดวิษเดี๋ยวฉันจัดการเอง นัชชาเธอก็โตแล้ว ทำอะไรควรคิดหน้าคิดหลัง ถ้าวันนี้ไม่ใช่เป็นเพราะฉันบังเอิญอยู่ตรงนั้น แล้วเธอจะทำยังไง”
นัชชาขยับหลบ “ใช่ ฉันมีชีวิตการแต่งงานล้มเหลว ทุกอย่างที่ทำไปสุดท้ายก็โดนสามีทำร้าย คุณจะดูถูกฉันมันก็ไม่แปลก”
เห็นเธอพูดไม่รู้เรื่อง เขาใช้แรงกดมันหนักขึ้น แล้วดึงเธอเข้ามาใกล้ จ้องมองเธอ “ถ้าไม่สนใจเธอ ก็คงดันเธอออกตั้งแต่ตอนที่เจอหน้าลิฟท์แล้ว”
ถ้าไม่ได้เป็นเพราะได้ยินเสียงเธอ เขาก็จะไม่สนใจว่าเธอคนนั้นเป็นตายร้ายดียังไง
แต่เมื่อเขาเห็นว่าเป็นเธอ ใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา สัมผัสได้ถึงอาการตัวสั่นของเธอ หัวใจที่แข็งกระด้างก็เริ่มอ่อนลงทีละนิด
หลายปีที่ผ่านมาเขาไม่เคยลงมือทำร้ายใคร แต่พอมาวันนี้เขากลับทำมันเพราะเธอ
ของของเขา มีเพียงเขาเตชิตเท่านั้นที่แตะต้องได้
“วันหลังมีอะไรให้บอกฉันก่อน” เขาบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนๆ
นัชชากระพริบตา น้ำเสียงที่ปนไปด้วยอาการน้อยใจ “ฉันบอกคุณไปแล้ว ก่อนหน้าที่จะมาฉันโทรบอกคุณแต่คุณไม่รับสาย”
เตชิตขมวดคิ้ว วันนี้ประชุมเลียงเปิดเป็นเสียงเงียบ หลังประชุมก็ไม่ทันที่จะไดเปิดดู ก็ตรงมาที่คลับ มาตามนัดที่นัดไว้
เขาหยิบมันขึ้นมาดู ก็เห็นสองสายที่ไม่ได้รับกับอีกหนึ่งข้อความที่ไม่ได้อ่าน จากนัชชา
ใจเหมือนถูกเผา เขาเจ็บและคันที่ใจ เป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่ รู้สึกผิดหรอ อารมณ์หรือเสียใจ
มันไม่ใช่ทั้งหมด
มันเป็นเพราะรู้สึกเสียใจและเสียดายมากกว่า
ถ้าเกิดเขารับสายเธอ นัชชาก็ไม่ต้องที่นี่คนเดียว เรื่องแบบนี้ก็คงไม่เกิดขึ้น
เขาก้มหน้า “มันจะไม่เกิดขึ้นอีก”
นัชชาเงยหน้ามองเขา ตอนแรกนึกว่าเธอฟังผิด แต่พอเห็นสายตาที่จริงจังของเขา เธอรู้ว่าเธอไม่ได้ฟังผิด
เขากำลัง......รับปากกับเธอหรอ
นัชชาตื่นเต้น เลยตอบออกไป “ไม่เป็นไร.........”
“ยังเวียนหัวอยู่รึเปล่า”
“ดีขึ้นมากแล้ว”
เตชิตพยักหน้ารับ เขาขาดเข็มขัดให้เธอแล้วเดินอ้อมมาฝั่งคนขับ ออกรถขับมาทางกลับบ้าน มือหนึ่งจับพวงมาลัย อีกมือก็วางศอกไว้ที่ประตูมือก็จับคางตัวเอง ท่าขับรถที่เซ็กซี่ ลมที่ผัดออกมาจากนอกกน้าตาทำให้ผมเขายุ่งนิดๆ
นึกถึงภาพที่เขาดึงเธอเข้าไปกอด ทำให้นัชชาใจเต้นแรง
เธอบังคับตัวเองไม่ให้มองเขาต่อ หันหน้ามองทางข้างนอก ลมที่ผัดมาจากข้างนอกทำให้เธอรู้สึกอุ่นใจ
..............................
สี่สิบนาทีหลังจากนั้น รถก็ถูกจอดที่หน้าประตูวิลล่า
ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างคนขับเผลอหลับไปแล้ว เขาเปิดประตูอุ้มเธอจนเดินขึ้นไปถึงชั้นสอง ใช้เท้ายันประตู แล้ววางเธอลงบนเตียง
ถอดเสื้อ ถอกรองเท้า ห่มผ้า เป็นครั้งแรกที่เขาดูแลคนอื่น หลังจากเสร็จเรียบร้อยเหงื่อก็ท้วมตัว
已经是最新一章了
加载中
