บทที่2 กล้านอกใจ ตีขาหัก

บทที่2 กล้านอกใจ ตีขาหัก ใบหน้าที่เย็นชาของเขามีความโกรธอยู่ด้วย “เงินนี่ คือจะให้ผม?” นิลยาหงอยเลยทันที เมื่อถูกความหนาวเหน็บของเขาที่มาจากเขา กลัวจนรีบเอาเงินยัดเข้ากระเป๋ากางเกง “ไม่ๆๆ เงินนี้ฉันเก็บได้บนถนน กำลังจะให้เจ้าหน้าที่่ตำรวจ!” เสี่ยใหญ่ออกงานมา ไม่กี่ร้อยบาทของเธอ หาที่ตายชัดๆ เจ้าหน้าที่่ตำรวจกระพริบตา แล้วถอยหลังหนึ่งก้าว นำนิลยาเผยอยู่ตรงหน้าปวีณ “ไหนๆคุณปวีณก็มาแล้ว ก็ขอเชิญคุณนิลยากับคุณปวีณพูดความเข้าใจผิดให้ชัดเจนครับ” “เข้าใจผิด?” ปวีณลากเสียง แล้วมองลงไปมองสมองตัวน้อยๆที่ไม่กล้าเงยหน้าขึ้น “สิ่งที่คุณนิลยาทำกับผม คงจะไม่ใช่แค่คำว่าเข้าใจผิดสิน่ะครับ” “ฮาๆ?” นิลยาลืมตาโตไว้ หน้าด้านไปป่าว! ปวีณได้นั่งลงตรงข้างอย่างหล่อ “เมื่อกี้คุณนิลยาบอกจะชดใช้เงินให้ผม ไม่ทราบว่าคุณอยากออกเงินเท่าไหร่เพื่อจัดการเรื่องนี้?” “เออ......” นิลยามองไปที่ผู้ช่วยกับบอดี้การ์ดที่ยานอยู่ลังเขา “คุณปวีณ เขาว่ากันว่า ตบมือข้างเดียวมันไม่ดัง ที่สำคัญฉันเป็นผู้หญิง เสียเปรียบ......” “อ๋อ? คุณนิลยาก่าจะไม่ชดใช้?” ปวีณเอามือดันหน้าผากไว้ สะดวกสบาย “ พยาน หลักฐาน ผมมีหมด หรือว่าคุณนิลยาอยากเจอกันที่หน้าศาล ผู้ช่วยฟังแล้ว รีบหยิบรูปภาพบนพื้นขึ้นมา เพื่อเก็บไว้เป็นหลักฐาน นิลยาแอบตะโกนในใจ แย่แล้ว ผู้ชายคนนี้มาหาเรื่องชัดๆ ดูจากสถานการณ์ตอนนี้แล้วเธอคงจะหนีไม่รอด และทำได้เพียงแค่กัดฟันแล้วถาม “ คุณอยากจะให้ฉันชดใช้ยังไง?” เขาเหมือนกับรอคำนี้จากเธอ ผู้ช่วยได้เอาเอกสารออกมาหนึ่งฉบับจากกระเป๋าเอกสาร “ทำร้ายร่างกาย จิตใจ เสียหาย บวกกับเสียหายเงิน คุณนิลยาต้องจ่ายเงินสามล้านบาทเพื่อเป็นชดเชยครับ” หา___ นิลยาถอดหายใจ “นี่มันโกง! ต่อให้พวกคุณเอาฉันไปขาย ก็ไม่ได้เงินเยอะขนาดนี้!” “ขาย? นี่เป็นวิธีที่ดี” ปวีณจับคางไว้เหมือนคิดอะไรอยู่ “หากว่าคุณนิลยายอมเอาตัวเข้าแลก เงินสามล้านถือว่าจอยกัน” นิลยาไม่กล้าจะเชื่อ เหมือนกับขุดหลุมกับดักแล้วรอเธอกระโดดเข้าไป เดาไม่ถูกว่าคนพวกนี้คิดไรกันอยู่ เลยต่อให้ตีตายก็ไม่อ้าปากตอบ ผู้ช่วยได้รับสัญญาณสายตาของปวีณ รีบเดินหน้าขึ้นไปทันที “เมื่อคืนท่านประธานเราถูกคุณ......เรื่องขมข่มขืนนี้ ทำให้นักข่าวทราบแล้ว หากว่าคุณนิลยายอมตกลงเป็นคู่หมายของท่านประธานของเรา รอเมื่อชื่อเสียของประธานเรากลับคืนมา เรื่องเงินก็จะถูกล้างออกไปเอง แถมยังมีค่าจ้างให้อีก” นิลยาหันไปมองปวีณอย่างดุเดือด รู้สึกตลอดว่านี่มันเป็นแผนการ “พวกคุณ มีเงื่อนไขอะไรบ้าง?” “ถ้านอกใจ ตีขาหัก!” ริมฝีปากบางๆของปวีณพูด คำพูดที่พูดออกมาทำให้นิลยาขนลุก ชายคนนี้ สมองมีปัญหาหรือป่าวเนีย! ปวีณยักมุมปากขึ้น ไม่มีความกังวลใจเธอไม่ตกลงเลย ถ้าเทียบกับสามล้าน ทางเลือกนี้คุ้มกว่าตั้งเยอะ นิลยายังอยากจะขัดขืนอีกน่อย หน้าประตูมีผู้คนแบกกล่องกันมา ถ่ายรูปต่อผู้คนตรงหน้า ทันใดนั้น ปวีณได้รีบถอดเสื้อคลุมชุดสูทออก แล้วเอามือวางลงบนหลังศีรษะของนิลยาอย่างแม่นยำ ให้เธอยืนหน้าเขา ที่อลังการขนาดนี้ ทำเอานิลยาตกใจหมด หลบอยู่ในอ้อมกอดปวีณไม่กล้าดิ้น เหมือนกับหนูตัวเล็ก “นี่......เกิดไรขึ้น?” เสียงของปวีณเหมือนไม่พอใจ “นี่เป็นผลงานที่คุณทำไม่ใช่?” พอนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่ตัวเองทำเรื่องอุบาทว์แบบนั้น หน้านิลยาก็เผ็ดร้อนขึ้นมา กำลังจะเงยหน้าเถียงกลับ ก็ดันถูกเขาอัดเข้าไปในอ้อมกอด “อย่าสร้างปัญหาให้ผมอีก” ปวีณก้มหน้าพูดสั่งสอน แล้วเงยหน้าขึ้นมองนักข่าว “ไม่คิดเลยว่าผมกับคู่หมายผมมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเล็กน้อย ก็ทำให้นักข่าวตื่นตูมกัน”