บทที่ 55
บทที่ 55
ขณะเดียวกัน กู้โหยวก็ตามมาถึงที่
เขาเดินเข้าห้องมาก็เจอเข้ากับไป๋เซวียนเซวียนที่พยายามดิ้นรนอยู่บนเตียงผู้ป่วย ท่าทีไม่พึงพอใจ ผมเผ้ายุ่งเหยิง นัยน์ตาแดงก่ำ ดูไปแล้วค่อนข้างน่ากลัว
กู้โหยวเงียบไปชั่วขณะ ก่อนจะเอ่ยปากพูด : “โวยวายพอหรือยัง?”
“พี่กู้โหยว! พี่มาหาฉันแล้ว!”
ไป๋