บทที่ 1 งานแต่งงานที่ยากจะลืมไปตลอดชีวิต

บทที่ 1 งานแต่งงานที่ยากจะลืมไปตลอดชีวิต ภายในห้องหอ นีรานั่งอยู่ตรงหน้ากระจกโต๊ะเครื่องแป้ง และจัดชุดนอนลูกไม้ที่อยู่บนตัวอย่างระมัดระวัง ผมยาวสลวยสีดำเข้มพาดไหล่ที่เปลือยเปล่า มันทั้งดูบริสุทธิ์และเซ็กซี่ คืนนี้ เธอจะกลายเป็นผู้หญิงของโตษณ ผู้ชายที่เธอตกหลุมรักมาตั้งแต่อายุสิบหก และตอนนี้จะกลายเป็นสามีตามกฎหมายของเธอ ในหัวของนีราจินตนาการถึงภาพต่างๆ ทันใดนั้นแก้มนั้นก็แดงจนเป็นสีแดงเข้ม “คุณผู้หญิงคะ คนขับรถโทรมาบอกว่าคุณผู้ชายสังสรรค์กับเพื่อนเสร็จแล้วและกำลังอยู่ในระหว่างทางเดินทางกลับค่ะ นอกจากนี้ คุณนายใหญ่ยังสั่งฉันว่าให้ฉันพาทุกคนกลับไปที่บ้านเดิมทั้งหมด คืนนี้จะมีเพียงแค่คุณและคุณผู้ชายอยู่ที่นี่ค่ะ" ป้าเหมียวบอกกับนีราก่อนที่จะออกจากบ้าน บนหน้าของเธอมีรอยยิ้มที่แฝงความหมายอยู่ลึกๆ ทำให้ใบหน้าของนีรานั้นแดงก่ำราวกับมีเลือดไหลออกมา เมื่อคิดว่าโตษณใกล้จะกลับมาแล้ว นีราก็กระสับกระส่าย แม้แต่การหายใจก็ยังไม่เป็นปกติ แต่สิบนาที ครึ่งชั่วโมง และหนึ่งชั่วโมงผ่านไป โตษณก็ยังไม่มา บางทีรถอาจจะติด หรือว่ารถอาจจะเสีย หรือว่า… ในขณะที่นีราปลอบใจตัวเองไม่หยุด ในที่สุดก็ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวดังขึ้นมาจากด้านล่าง เธอรีบขจัดความหดหู่ออกจากใจ แล้ววิ่งเหยาะๆลงไปตามทางของบันได ที่เหมาะสมเธอควรจะนั่งรอเจ้าบ่าวของเธออยู่บนเตียง และใช้เวลาตลอดค่ำคืนร่วมกัน แต่ว่าเธอไม่ต้องการที่จะรออีกต่อไป เธอต้องการเพียงแค่ได้โผเข้าสู่อ้อมกอดอันอบอุ่น ระหว่างที่ลงมาตามทางของบันไดวน ทันใดนั้นเสียงฝีเท้าของนีราก็หยุดชะงักในระยะเพียงแค่สี่ขั้นบันไดก็จะถึงพื้น แก้มที่เป็นสีแดงระเรื่อเพราะกระโจนวิ่งมาในตอนนี้เป็นสีขาวซีด สิบนิ้วประสานรัดกันแน่น ร่างสั่นสะท้าน บนเคาท์เตอร์บาร์ ขาเรียวสวยคู่หนึ่งกำลังรัดแน่นอยู่บนรอบเอวของชายหนุ่ม ร่างกายส่วนบนเอนไปทางด้านหลัง ดันให้ทรวงอกอันอ่อนนุ่มนั้นอยู่ที่ริมฝีปากเรียวบางของชายหนุ่ม รอยจูบแสนจะแนบแน่นของเธออบอวลไปทั่ว ตอนที่มองเห็นนีรา ริมฝีปากของชาลินีก็ยกขึ้นปรากฏเป็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์ มีท่าทางของผู้ที่ภาคภูมิใจในชัยชนะ เธอย่อมที่จะต้องมีความภาคภูมิใจแน่นอนอยู่แล้ว เพราะชายหนุ่มที่อ้อยอิ่งอยู่กับเธอเพราะความอ้างว้างก็คือโตษณ สามีของนีรานั่นเอง ถึงแม้ว่าร่างกายส่วนใหญ่ของโตษณจะถูกเสาโรมันบังเอาไว้ แต่ตอนนี้ใบหน้าด้านข้างของเขาก็เด่นชัดอยู่ตรงหน้านีรา ชาลินีเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของโตษณ ปกติแล้วจะเป็นผู้ดูแลทุกเรื่องให้กับโตษณ นีราคิดไม่ถึงเลยว่าชาลินีที่ปกติแล้วเป็นคนเยือกเย็นจะมีอีกด้านที่ร้อนแรงเหมือนไฟขนาดนี้ “โตษณคะ คุณผู้หญิงเธอ…” ชาลินีดันสองมือไว้ใต้แผงอกของโตษณ ต้องการจะบอกเขาว่านีรายืนอยู่ด้านหลังของเขา แต่ก่อนที่เธอจะพูดจบ ริมฝีปากของเธอก็ถูกโตษณปิดกั้นด้วยจูบอย่างรุนแรง จากนั้นเธอก็โดนผลักออกอย่างรวดเร็ว พริบตานั้นดวงตาของชาลินีมีประกายตกตะลึงวาบขึ้นมา และหายไปอย่างรวดเร็ว “คุณผู้หญิง?ใครจะเป็นคุณผู้หญิงของตระกูลภูลพิพัฒน์ได้ทั้งนั้น ยกเว้นหล่อน นีรา!” เขาลงโทษชาลินี เพราะเธอพูดถึงนีรา “ขอโทษด้วยค่ะ ประธานโตษณ” ชาลินีจัดกระโปรงของเธอ แต่ไม่ได้รีบร้อนที่ลงมาจากเคาท์เตอร์บาร์ “แต่ว่าคุณแต่งงานกับเธอแล้วนะคะถ้าหากคุณนีรารู้ว่าคุณพาฉันกลับมาในคืนแต่งงาน ย่อมจะไม่พอใจเป็นแน่" เสียงคำรามอย่างเย็นชาของโตษณคือคำตอบที่มอบให้เธอ เขาถือแก้วไวน์แล้วเอนหลังพิงเสาอย่างเกียจคร้าน หางตาของเขาที่แสดงความดูหมิ่นและเหยียดหยามนั้นเหมือนกับดาบทิ่มแทงลงไปที่ใจของนีรา “หล่อนทำให้ผมขยะแขยงยิ่งกว่าพ่อของหล่อนเสียอีก คุณคิดว่าผมจะยอมให้ผู้หญิงคนนี้อยู่กับผมไปตลอดชีวิตงั้นเหรอ?” โตษณยื่นเอกสารให้กับชาลินี “พรุ่งนี้ตอนเช้าเอาให้หล่อนด้วย ผมเซ็นชื่อไว้แล้ว” ทันทีที่ได้ยินเสียงนั้น นีราก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอทรุดตัวลงนั่นบนขั้นบันได ปลายเล็บแหลมครูดกับราวบันไดโลหะจนฉีก เลือดสีแดงสดเหมือนกับตัวอักษรมงคลของงานแต่งงานที่อยู่ด้านหลังเธอ เอกสารในมือของโตษณคือข้อตกลงในการหย่าร้าง แท้ที่จริงแล้วเขาได้จัดทำข้อตกลงการหย่าในคืนแต่งงานของเขาเอง นีรา ผมจะทำให้คุณเป็นผู้หญิงที่มีความสุขที่สุดในโลก แต่งงานกับผมนะ ภาพที่โตษณขอเธอแต่งงานบนเรือยอชต์เมื่อเดือนก่อนยังชัดเจนราวกับเกิดขึ้นวันนี้ แต่ทว่า ในคืนแต่งงานของพวกเธอ เขากลับนำหญิงอื่นมาที่บ้าน และยังเตรียมข้อตกลงการหย่าเอาไว้ล่วงหน้า “โตษณ บอกฉันสิว่ามันไม่จริง” เธอต้องฝันร้ายอยู่แน่ๆ ต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ! นีราเดินไปยังโตษณ แล้วจับแขนเสื้อชายหนุ่มไว้แน่นอย่างไม่รู้จะทำเช่นไร โตษณคือคนที่เธอยึดมั่นมาตลอดชีวิต ถึงแม้ทุกคนจะบอกว่าเขาไม่ใช่คนที่เจตนาดีต่อเธอ แต่นีราก็ยังคงแต่งงานกับเขาโดยไม่ลังเล ขอเพียงแค่เขาบอกเธอว่า เป็นชาลินีที่ล่อลวงเขา และข้อตกลงการหย่านั่นเป็นเรื่องเข้าใจผิด นีราก็ยินยอมที่จะให้โอกาสเขาในการแก้ตัวใหม่อีกครั้ง โตษณสะบัดมือทั้งสองคู่ของเธอออก แววตาที่มองเธอนั้นเฉยเมย “นีรา เก็บความดีจอมปลอมของคุณไปเถอะ ไหนๆคุณก็มาแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องรอจนถึงพรุ่งนี้เช้า เซ็นชื่อเลยเถอะ” โตษณโยนข้อตกลงการหย่าลงตรงหน้านีรา เบือนสายตาหนีจากใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของเธอ ในตอนที่เขาเห็นเลือดบนมือของเธอ พริบตานั้นดวงตาทั้งคู่ของเขาแสดงอารมณ์อันซับซ้อนขึ้นมา แต่ก็เป็นเพียงชั่วครู่ “เพราะอะไรคะ? ถ้าหากว่าคุณไม่ได้รักฉัน แล้วคุณแต่งงานกับฉันทำไม?” นีราพยายามควบคุมการร้องไห้ของตัวเองอย่างที่สุดแล้ว แต่น้ำตากลับไหลพรากราวกับน้ำท่วม ทำให้ตาของเธอพร่ามัวไปหมด ผู้ชายที่เธอรักมาตลอดชีวิต กำลังเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเธอ “คุณถามผมว่าทำไม? นีราคุณน่าจะรู้ดีกว่าคนอื่นที่สุดถึงจะถูก เพื่อให้ได้ผมมา คุณให้พ่อของคุณจ้างคนจัดการกับไม ไล่เธอไปจากข้างกายผมยังไม่พอ ยังทำให้เธอเสียโฉมอีกด้วย” ทันใดนั้นโตษณก็ต่อยหมัดพุ่งมาที่นีราอย่างรวดเร็ว นีราหลับตาทันทีโดยม่รู้ตัว แต่แทนที่กำปั้นจะกดลงบนตัวเธอ แต่มันกลับกดลงบนเสาโรมันที่อยู่ข้างๆ แล้วเลือดก็ทะลักออกมา โดยมีเลือดสองสามหยดหยดลงบนแก้มของนีรา ความเกลียดชังในดวงตาของโตษณ ได้หยั่งรากลึกลงไปในหัวใจของนีรา ในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้วว่า ทำไมโตษณให้เธอไปพูดโน้มน้าวพ่อของเธอ ให้นำหุ้น 40% ของบริษัทบีเอ็มเอสมาเป็นสินสอด และทำไมโตษณจึงต้องการให้เป็นงานแต่งที่เรียบง่าย เรียบง่ายจนไม่มีพิธีการ ไม่มีผู้เป็นสักขีพยานในงานแต่ง ที่แท้ทั้งหมดนี่คือการแก้แค้น “ไม่ใช่นะคะ พ่อของฉันเขาไม่ใช่คนแบบนั้น …” ชิตชไมเป็นคนรักก่อนหน้านี้ของโตษณที่คบหากันมาสามปี แล้วจู่ๆสามเดือนก่อนเธอก็ทิ้งโตษณไปต่างประเทศ “ผมไม่ต้องที่จะฟังข้อโต้แย้งของคุณ! แล้วก็ไม่ต้องพยายามให้คุณยายมาเกลี้ยกล่อมผม เซ็นชื่อแล้วจากนั้นก็ไสหัวออกไปจากคฤหาสน์ซะ!” โตษณคว้าเสื้อแจกเกตที่อยู่บนโซฟา แล้วก้าวเท้าไปที่ปากประตู “อย่าไปนะคะ…” เสียงของนีราแผ่วเบามาก และเป็นการเอ่ยปากอ้อนวอนอย่างระมัดระวัง เธอกลัวว่าโตษณจะก้าวออกจากโลกของเธอไป เท้าของโตษณหยุดชะงักอยู่ที่ปากประตู เมื่อเขาหันกลับมา นีราก็มองเห็นความหวัง “คุณอยากให้ผมอยู่? คุณก็ขอร้องผมสิ ถ้าหากว่าคุณคุกเข่าขอร้องผม ผมก็จะลองพิจารณาดู ไม่แน่ว่าอาจจะยอมให้คุณได้เป็นคุณผู้หญิงตระกูลภูลพิพัฒน์อีกสักสามสี่วันก็ได้”