บทที่ 2 เธอมันสกปรก

บทที่ 2 เธอมันสกปรก นีราค่อยๆจับเสาแล้วลุกขึ้นอย่างช้าๆ ร่างบอบบางในตอนนี้นั้นดูโงนเงนไม่มั่นคงเอาเสียเลย เธอเชิดคางของเธอขึ้นแล้วมองไปทางโตษณ “ขอโทษค่ะ ฉันรักคุณนะคะ” นี่คือศักดิ์ศรีที่ยังเหลืออยู่ของเธอ นีราหยิบข้อตกลงการหย่าขึ้นมา และเซ็นชื่อตัวเองในหน้าสุดท้าย เมื่อนีราพูดคำหกคำเหล่านี้ออกมา ดวงตาของโตษณก็หรี่เล็กลง ความเกลียดชังในดวงตาหายไปชั่วครู่ แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นกะทันหัน โตษณเหลือบมองหมายเลขผู้โทรเข้ามาแล้วกดรับสาย “คุณยาย มีอะไรหรือเปล่าครับถึงโทรหาผมดึกขนาดนี้?” หลังจากพูดจบ โตษณก็เงียบไปเป็นเวลานาน ช่วงเวลานี้สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่นีรา “ผมทราบแล้วครับ คุณยายไม่ต้องกังวลนะครับ พรุ่งนี้ผมจะพาเธอไปเยี่ยมคุณยาย” เดิมทีนีราคิดว่าจะกลับไปที่ห้องเพื่อหยิบเสื้อโค้ต แล้วจากนั้นก็จะไปจากคฤหาสน์นี้ แต่อย่างไรก็ตามเมื่อเธอเห็นโตษณเปลี่ยนเส้นทางการเดินเข้ามาหาเธอ เธอไม่สามารถขยับขาของตัวเองได้ จะไม่มีภาพเพ้อฝันใดๆเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้อีกต่อไป นีราเตือนตนเองอยู่ในใจไม่หยุด “นีรา คุณมันร้ายกาจมากกว่าที่ผมคิดไว้ ในเมื่อคุณพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะปีนขึ้นไปบนเตียงของผม ผมก็จะช่วยทำให้สำเร็จ” คนที่รู้จักโตษณดีที่สุดก็คือคุณยายของเขา หล่อนเพิ่งจะพูดบางสิ่งมาอย่างชัดเจนทางโทรศัพท์ ว่าถ้าหากโตษณและนีราหย่าขาดจากกัน หุ้นทั้งหมดของบริษัทKU-Cooperation จะถูกโอนไปยังบัญชีของนีราโดยอัตโนมัติ ทันใดนั้นโตษณก็เหยียดมือขวาของเขาออกไปรวบเอวของนีรา เธอไม่มีเวลาตอบโต้ หน้าผากของเธอกระแทกเข้ากับแผงอกแข็งแกร่งของเขาอย่างแรง “โตษณ คุณพูดอะไร ฉันไม่เข้าใจ” พอพูดจบ นีราก็ต้องอ้าปากค้าง เมื่อวิสัยทัศน์การมองของเธอเปลี่ยนจากแนวตั้งเป็นนอน นีราคิดไม่ถึงว่าโตษณจะอุ้มเธอขึ้นในทันทีทันใด เมื่อคิดถึงว่ามือของเขาเพิ่งจะสัมผัสชาลินี นีราก็รู้สึกรังเกียจอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจ “โตษณ คุณปล่อยฉันนะ!” “เสแสร้งทำไม นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณต้องการหรอกเหรอ? เป็นอะไรไปหรือว่าคุณชอบตรงนี้?” โตษณเคลื่อนไหวอย่างหยาบคายด้วยการทิ้งตัวนีราลงบนเคาท์เตอร์บาร์แล้วแยกขาเธอออก “คุณ คุณมันไร้ยางอาย! คุณอย่าลืมนะว่าเราเพิ่งจะหย่ากัน คุณไม่สามารถทำแบบนี้กับฉันได้!” นีราทั้งรู้สึกทั้งอายและทั้งหงุดหงิดใจ ที่ชุดนอนบนตัวเธอนั้นสั้นเกินไป ท่าทางของเธอในเวลานี้ทำให้เธอกังวลว่าจะหาช่องแทรกตัวเข้ามาได้ “หย่า? คุณมีหลักฐานงั้นเหรอ?” ในขณะที่นีราจ้องมองอย่างตกตะลึงทำอะไรไม่ถูก โตษณก็หยิบเอาข้อตกลงการหย่าขึ้นมาฉีกเป็นชิ้นๆ เมื่อไม่มีการรับรองเอกสารก่อนหน้า สิ่งนี้ก็คือข้อตกลงที่เป็นโมฆะ “ตอนนี้ผมก็เป็นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณแล้ว คุณก็ควรจะปฏิบัติตามหน้าที่ของคุณในฐานะภรรยา” สายตาของโตษณมองไปที่หน้าอกของนีรา เส้นริ้วของแนวกระดูกไหปลาร้าที่ละเอียดประณีตนั้นช่างดึงดูดใจ โดยไม่สนใจการต่อต้านขัดขืนของนีรา โตษณโน้มตัวลงลดระยะห่างระหว่างคนพวกเขาทั้งคู่ “ประธานโตษณคะ ขาดอีกเพียง 2% คุณก็จะเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่สุดของบริษัทบีเอ็มเอส ฝ่ายอื่นๆได้ตกลงยินยอมที่จะขายหุ้น เหลือเพียงแค่ลายเซ็นสุดท้าย คุณต้องการให้จัดเตรียมให้คุณตอนนี้เลยไหมคะ?” ชาลินีก้มหน้าลง แล้วมองไปที่ข้อตกลงการหย่าร้างที่ฉีกขาดอยู่บนพื้น “คุณมีหน้าที่ตัดสินใจแทนผมตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ผมหวังว่านี่จะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายนะ ออกไปได้แล้ว” โตษณไม่ยอมปล่อยตัวนีรา ความโกรธปรากฏชัดเจนอยู่ในน้ำเสียงของเขาจนรู้สึกได้ “ฉันขอโทษค่ะ!” ชาลีนีถอยหลังออกไปสองสามก้าว เมื่อเว้นระยะห่างออกจากตัวของโตษณแล้ว จึงเงยหน้าขึ้นและหันหลังกลับ สายตาของเธอเย็นชาและมืดมิดดุจแสงจันทร์ ยกเว้นแต่การจูบลงโทษที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่นี้ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในคืนนี้ล้วนแล้วแต่เป็นการแสดง อย่างไรก็ตาม เธอจะทำให้ทุกอย่างเกิดขึ้นจริงให้ได้ในสักวันหนึ่ง นีรา เธอมันไม่คู่ควรกับคุณโตษณ ในห้องหอ ภายในชั่วพริบตา นีราก็ถูกโตษณโยนลงบนเตียงขนาดใหญ่ เธอห่อพันตัวเองแน่นด้วยผ้าห่ม เธอไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆโตษณถึงเปลี่ยนใจ แต่เธอก็ไม่ได้ต้องการแบบนี้ เขาทำลายข้อตกลงการหย่าเพราะเขารักตัวเอง “นีรา คุณได้ยินชัดเจนแล้ว นับตั้งแต่แต่วันนี้ไป คุณทำได้เพียงแค่ยอมรับ โดยไม่มีสิทธิ์ที่จะปฏิเสธ” ความเดือดดาลทำให้ภายในอกของเขาร้อนเหมือนถูกเผา ความร้อนภายในตัวเขาทำให้ลำคอของเขาแห้งผาก “คุณใส่ยาลงไปในไวน์จริงๆด้วย!” มันจึงไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาอุ้มนีราเมื่อกี้นี้แล้วร่างกายของเขาจะมีอาการตอบสนอง “ใส่ยาอะไร? ฉันไม่ได้ทำเลยนะคะ คุณอย่าโยนความผิดให้ฉัน” นีราจำได้ว่าเขาเพิ่งจะดื่มไวน์ไปหนึ่งแก้ว และไวน์นั้นก็เป็นชาลินีที่เอาให้เขา “ยังจะเสแสร้งอยู่อีก ทั้งๆที่เห็นอยู่ชัดๆในใจแทบจะรอไม่ไหว แต่กลับจงใจที่จะแสร้งเป็นหญิงสาวที่บริสุทธิ์ใช่ไหม?” โตษณพยายามอย่างเต็มที่ที่จะควบคุมความต้องการทางเพศของตัวเอง แต่ยา กลับออกฤทธิ์อย่างรวดเร็ว อย่างนี้ก็ดี เดิมมันก็เป็นภารกิจที่คุณยายมอบให้เขาทำอยู่แล้วนี่ มันไม่ได้มาจากความตั้งใจของเขาเสียหน่อย “ไม่ใช่ฉันนะคะ ชาลินี เธอ…” นีรารับการเยาะเย้ยถากถางจากเขาไม่ได้ เขาจะไม่รักเธอก็ได้ แต่ไม่สามารถดูถูกเธอได้ “นีรา คุณยังคิดเรื่องชั่วๆได้อยู่อีกเหรอ? อย่าเอาเรื่องที่ตัวเองทำไปใส่ร้ายคนอื่น ผมรู้ดีชาลินีเป็นคนยังไง” โตษณฉีกผ้าห่มบนตัวของนีราออกอย่างแรง ดวงตาเป็นสีแดงก่ำ ครั้งนี้ นีราไม่อธิบายอะไรอีก เพราะเธอรู้ว่า ไม่ว่าเธอจะพูดอะไร โตษณย่อมไม่เชื่อเธอ จูบที่เยือกเย็นสัมผัสลงบนคอของเธอโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า โดยไม่มีความอ่อนโยนแม้เพียงนิด น้ำตาก็ไหลร่วงพรูลงไปที่หางตา สาดกระเซ็นไปทั่ว นีรา นี่คือการแต่งงานที่เธอใฝ่ฝันมานานแล้วงั้นเหรอ? “อย่าแตะต้องฉัน ฉันมันสกปรก” จูบที่เร่งรีบนั้นหยุดชะงักลงตรงกระดูกไหปลาร้าของนีรา โตษณยกช่วงตัวส่วนบนของตัวเองขึ้น แล้วจ้องมองเธอด้วยสายตาที่เย็นเยียบและอึมครึม “อย่างนั้นเหรอ อีกไม่นานผมจะทำให้คุณร้องขอให้ผมแตะต้องคุณ” ทันทีที่นีราพูดว่า “ไม่” ออกมา ก็ได้ยินโตษณพูดว่า : “ถ้าผมจำไม่ผิด พ่อของคุณเป็นโรคหัวใจ ถ้าตอนนี้ผมซื้อหุ้น 2% นั่นมาซะ จากนั้นก็สั่งยุบบีเอ็มเอส พ่อของคุณจะโกรธจนโรคหัวใจกำเริบตายได้หรือเปล่านะ?” นีราจ้องมองผู้ชายคนนี้อย่างเกลียดชัง เขาไม่ใช่โตษณที่เธอเคยรู้จัก แต่เป็นปีศาจ “ขอร้องผม ไม่อย่างนั้นคุณจะได้กลับบ้านเพื่อไปจัดงานศพนะ” โตษณต้องใช้ความพยายามอย่างหนักเพื่อยับยั้งความปรารถนาที่ตะโกนก้องอยู่ในใจของเขา เขาเชื่อมั่นว่าความปรารถนาที่เขามีต่อนีรานั้นเป็นผลมาจากยา “ขอคุณกรุณา…” นีรากัดริมฝีปากล่างของเธอแน่น นิ้วมือของสองข้างของเธอฝังลึกอยู่กลางฝ่ามือ “ขอร้องอะไรผมเหรอ?” โตษณถอดชุดลูกไม้ของเธอออกสายตาที่มองเหมือนกำลังจ้องมองผลิตภัณฑ์สักอย่าง “กรุณาสัมผัสฉัน และทำให้ฉันเป็นผู้หญิงของคุณด้วยค่ะ”