ตอนที่3 มองข้าให้มากกว่านี้จะได้ไหม

ตอนที่3 มองข้าให้มากกว่านี้จะได้ไหม ชายหนุ่มรีบก้าวเท้าเดินถี่ๆเข้ามา รอยเท้าที่เต็มไปด้วยเลือดเดินเข้ามาอยู่ตรงหน้าของเย่หลิงหลงทีละก้าว เขายกมือที่สั่นเทาของเขาขึ้นมา ใช้มือขวาที่เจ็บซ้ำนั้นค่อยๆลูบแก้มที่เต็มไปด้วยแผลเป็นของเย่หลิงหลงอย่างระมัดระวัง “ขอโทษนะ ข้ามาช้าไปแล้ว” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง เขาตัดโซ่ที่อยู่บนตัวของนางในเวลาเพียงไม่นาน แล้วใส่ยาลงบนปากแผลด้วยความระมัดระวังเป็นอย่างยิ่ง หลังจากนั้นก็แบกนางขึ้นหลัง พุ่งชนเข้าไปในกรงขัง แล้วฟันเสือจนตาย ในตาที่ไม่เคลื่อนไหวของเย่หลิงหลงในที่สุดก็เคลื่อนไหวแล้วเล็กน้อย ค่อยๆรู้สึกตัวอย่างช้าๆ นางเห็นชายผู้นั้นกำลังเก็บเอากระดูกที่แหลกเหลวขึ้นมาอย่างระมัดระวัง หลังจากที่ห่อเสร็จ ก็มัดไว้กับเอว เย่หลิงหลงอยากจะยื่นมือออกมาสัมผัส ก็กลัวว่าเสี่ยวจิ่งจะกล่าวโทษนาง ขณะที่ลังเลตัดสินใจไม่ได้ ชายผู้นั้นก็แบกนางออกไปแล้ว ข้างนอกเสียงตะโกนฆ่าดังลั่นสะเทือนไปทั่วฟ้า เย่หลิงหลงกะพริบตาลง อยู่ในคุกใต้ดินที่มืดมิดไม่เห็นเดือนเห็นตะวันมาเป็นเวลายาวนาน จึงไม่อาจปรับกับแสงสว่างภายนอกได้เล็กน้อย และนางยังมองเห็นเย่หลิงซิงที่ถูกถังฉงผลักไปหาศัตรูที่อยู่ข้างหน้าเพื่อกำบังคมดาบให้เขา พอเห็นแววตาที่แสดงความไม่น่าเชื่อนั้นเย่หลิงซิงก่อนตาย มุมปากที่แข็งทื่อของเย่หลิงหลงก็กระตุกเล็กน้อย เหมือนกับอยากจะยิ้มออกมา “ถัง ถังฮั่น ปล่อยข้าไป” ถังฉงวิงวอนขอร้องด้วยความหวาดกลัว แต่มือกลับไม่ได้ละมือออกจากดาบพกที่เอวเลย “เจ้าต้องการข้าก็ให้เจ้าได้” ชายหนุ่มกลับยกดาบยาวขึ้นและกวักแกว่งลงไปอย่างไร้ความปรานี เมื่อเลือดสดๆสาดกระเซ็น เสียงทุ้มต่ำก็ดังแทรกเข้ามาในหูของถังฉงว่า “แม้ว่าในทุกๆวันนางกับข้าจะไปด้วยกันไม่ได้ แต่ข้ายังอยากทำให้นางมีความสุข แต่เจ้า แม้แต่โอกาสที่จะมีชีวิตต่อไปยังไม่มีให้นาง ข้าจะปล่อยเจ้าไปได้เยี่ยงไร?” ถังฉงเสียชีวิตแล้ว เสียชีวิตภายใต้คมดาบของชายหนุ่ม ตาที่ยังไม่หลับของเขามองไปทางถังฮั่นด้วยความไม่เข้าใจและยังสงสัยอยู่ เพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง แถมยังเป็นผู้หญิงที่มีลูกติด อีกทั้งยังเป็นคนที่ทำให้ทั้งสองฝ่ายต้องบาดหมางกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งแผ่นดินแคว้นต้าเหลียงก็ไม่ใช่ของเขา ทั้งหมดนี้ คุ้มค่าจริงๆน่ะหรือ? สายลมเย็นๆได้พัดผ่าน พัดพาเอาเสียงของชายผู้นั้นและความสงสัยของถังฉงที่ตายตาไม่หลับพัดผ่านไป แสงสายัณห์แดงฉานราวกับไฟ สายตาของเย่หลิงหลงก็ค่อยๆมองอะไรไม่เห็นแล้ว แผ่นดินแคว้นต้าเหลียงตกอยู่ในมือของถังฉงไม่ถึงหนึ่งเดือน ก็ถูกทำลายไปเสียแล้ว แต่นางเองก็สูญสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีวันหวนกลับมาตลอดกาลเช่นกัน... ชายหนุ่มคุกเข่าลงกับพื้น รูปแก้มที่แข็งกระด้างของนางใบหน้าที่เคร่งขรึมก็เต็มไปด้วยความอ่อนโยน แต่ในดวงตากลับมีน้ำตาหนึ่งหยดไหลลงมา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า “ข้าผิดเองที่เจอเจ้าช้าเกินไป มาดูตัวตอนนี้ก็ใส่ไปแล้ว ก้าวช้าไปหนึ่งก้าว ทุกๆก้าวก็ต้องช้าตาม ชาติหน้า ข้าจะต้องหาเจ้าให้เจอโดยเร็วอย่างแน่นอน เจ้า จะมองข้าอยู่ในสายตาบ้างได้ไหม?” ไม่ได้ เย่หลิงหลงอยากจะพูดทั้งหมดออกมาว่าคนที่ใกล้ชิดตัวเองล้วนไม่ได้ตายดี เขาดีเกินไปสำหรับนาง นางไม่คู่ควร ถ้าหากมีชาติหน้าจริงๆก็ไม่ต้องมาพบเจอกันอีกจะดีที่สุด ถ้าพบเจอกันอีกก็ควรอยู่ให้ห่างไกลจากเธอ นางเป็นหญิงอัปมงคล ชายหนุ่มกลับก้มศีรษะที่หัวแข็งดื้อรั้นนั้นลงในทันที ราวกับมีสมบัติล้ำค่าอยู่ตรงหน้าและเขาได้บรรจงจูบไปบนดวงตาของนางอย่างทะนุถนอม เย่หลิงหลงตะลึงงัน วิญญาณของเธอถูกพรากไปจากร่าง เหมือนกับยืนดูชายที่อยู่ตรงหน้าอยู่ข้างๆ มองดูใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของเขาที่อยู่ตรงหน้าร่างของเธออย่างงงงัน อ๋องหลิงที่โหดเหี้ยมไร้ความปรานี นึกไม่ถึงว่าจะแสดงความอ่อนโยนออกมาได้เช่นนี้... ใบหน้าที่เป็นเลือดเป็นจุดๆนั้น สวยงามยิ่งกว่าพระอาทิตย์ตกในขณะนี้ ได้สลักลึกลงเข้าไปในสายตาและในหัวใจของนาง ...... “พวกเราทำเช่นนี้จะดีจริงๆน่ะหรือ? อย่างไรเสียคุณหนูก็เป็นบุตรสาวคนโตของใต้เท้าโหวนะ” “เชอะ! ไม่มีฮูหยินแล้ว ก็ไม่นับว่าเป็นบุตรสาวคนโตใช่หรือไม่?เจ้าอย่าลืมสิว่าในบ้านหลังนี้ใครเป็นนายหญิง” “แต่งานศพของฮูหยินยังอยู่ด้านนอกนะ ข้า... ข้ากลัวอ่ะ!” “โอ๊ย เจ้าคนขี้กลัว จะกลัวอะไร! ขอเพียงแค่ผ่านพ้นวันนี้ไป เจ้าก็กลายเป็นบุตรเขยของเย่ผิงโหวแล้ว ถึงเวลานั้นเจ้าก็จะมีเกียรติยศร่ำรวยด้วยทรัพย์สินใช้กี่ชาติก็ไม่หมด” มีเสียงดังขึ้นใกล้ๆหู เสียงนั้นดังจนเย่หลิงหลงปวดหัวเล็กน้อย จนลืมตาทั้งสองข้างขึ้นมาโดยฉับพลัน... ผ้าห่มสีเขียวดังทะเลสาบนุ่มละมุนละไมเป็นอย่างมาก อบอุ่นยิ่งกว่ากองฟางในคุกใต้ดินยิ่งนัก และยังอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมจางๆของดอกกล้วยไม้ ใช่แล้ว นางไม่ได้อยู่ในคุกใต้ดินอีกแล้ว นางถูกถังฮั่นช่วยออกมาแล้ว กระบวนความคิดปะทุขึ้นมาเป็นระลอกๆก่อนที่จะหัวสมองที่มึนงงจะนึกเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้ในภายหลังว่า นางได้ตายไปแล้ว ตายอยู่บนหลังของถังฮั่น ดูเหมือนว่าวิญญาณจะลอยออกมาแล้ว นางมองดูประเทศที่เขาเพิ่งแย่งชิงมาจากถังฉงได้ไม่นานทลายลงอย่างตลึงงัน แต่ทว่าที่นี่คือที่ไหน?