ตอนที่1 ความฝัน

ตอนที่1 ความฝัน ชานเมือง ปราสาทหรูหราแบบยุโรป บนเตียงใหญ่ในห้องนอน มีหญิงสาวอายุน้อยคนหนึ่งกำลังนอนหลับอยู่ เธอสวมเสื้อเชิ้ตบางตัวหนึ่งที่ไม่สามารถบดบังเรือนร่างสวยของเธอได้ จนทำให้คนรู้สึกอยากยื่นมือออกไปจับต้อง "อืม..." จิลลาส่งเสียงออดอ้อนเหมือนเด็ก เธอค่อยๆตื่นขึ้นมาจากการนอนกลับ และค่อยๆลืมตา การประดับตกแต่งเพดานห้องที่ซับซ้อน และห้องหรูหราที่แปลกตาปรากฏในม่านตาของเธอ ที่นี้ที่ไหน? เธอพยายามลุกขึ้นมาอย่างกระเสือกกระสน แต่พอยกมือกลับพบว่าข้อมือถูกล็อกกับกุญแจมือบนหัวเตียง บรรยากาศห้องที่เงียบสงบก็มีเสียง "ติ้งติ้ง" ดังขึ้น ขณะที่จิลลาคิดอยากปลดกุญแจมือเสียงเงินแวววับนั้นก็หันหน้าพบว่า ตัวเองเปลือยกายอยู่ เธอโกรธอย่างทันที ใคร? ใครกันที่ไร้ยางอายกล้ามัดฉันไว้บนเตียงอย่างนี้? เธอพยายามออกแรงดึงกุญแจมืออย่างต่อเนื่อง และร้องตะโกนว่า "มีใครอยู่บ้าง! ช่วยด้วย! ปล่อยฉันหน่อย!" "นี่เธอ เธออยากให้ดูเรือนร่างหรอ?" น้ำเสียงเย็นชาพูดเสียดสีของผู้ชายภายในห้องดังขึ้น ทำให้เปลี่ยนบรรยากาศห้องทันที จิลลาตกใจ คิดไม่ถึงว่าในห้องจะมีคนด้วย เธอรีบหันหน้ามอง แต่เห็นเพียงผู้ชายที่นั่งท่าเรียบร้อยคนหนึ่งนั่งอยู่บนโซฟาหนังในที่มืดสลัว เขามีหน้าตาหล่อเหลา รูปร่างสมบูรณ์ เหมือนกับเป็นภาพวาดที่แขวนผนัง เขาคือใคร? ทำไม...ถึงคุ้นตาจัง? แต่เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่เคยรู้จักผู้ชายที่อยู่เบื้องหน้ามาก่อน "คุณเป็นคนมัดฉันไว้ตรงนี้หรอ? คุณคิดจะทำอะไรหรอ?" "เป้าหมายของผม คุณน่าจะรู้ดี" จิลลาไม่เข้าใจในคำพูดของผู้ชายแปลกหน้าคนนี้ ขณะที่สงสัยก็เงยหน้ามองก็เห็นเขาเดินมาเบื้องหน้าของตัวเองแล้ว "คุณ..." ไม่รอเธอดึงสติกลับมา สายตาเย็นชาก็บังอาจมองประเมินเธอ จิลลาเหลือบตาเห็นเสื้อเชิ้ตบางบนตัวเอง เธอเหมือนนึกอะไรบางอย่างออก ขณะที่เธอคิดจะยกมือมาปิดปากไว้ แต่กุญแจมือกลับดึงมือเธอไว้ ทำให้เธอทำได้เพียงร้องตะโกน "คุณอย่ามองนะ! อย่าเข้ามา!" สายตาที่ร้อนรุ่มของผู้ชายยังคงจ้องมองอยู่ จิลลารู้สึกอับอายอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน ใบหน้าอันเรียวเล็กแดงระเรื่อเหมือนกุ้งที่เผาจนสุก เธอรู้สึกแย่มาก และพยายามขยับเขยื้อนร่างกายเพื่อให้ปกปิด เพราะท่าทางของเธอทำให้สายตาผู้ชายเปลี่ยนเป็นแววตายิ่งร้อนรุ่ม เหมือนกับเปลวไฟ เขาก้าวเดินเข้ามาเพื่อกดดันเธอ "ตอนขายตัวเองให้ฉันก็ควรมีจิตสำนึก นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไปร่างกายของคุณจะเป็นของผมทั้งหมด" ขาย? ขายอะไรให้เขาหรอ? จิลลามึนงงแล้ว และแทบไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เขาพูดหมายความว่าอะไร เธอรีบอธิบายว่า "คุณเข้าใจผิดอะไรหรือเปล่าคะ? ฉันไม่เคยเจอคุณมาก่อนเลย ฉันคือลูกสาวคนที่สองของตระกูลนิธิวรสกุล บ้านฉันมีเงิน ดังนั้นฉันจะขายตัวได้ยังไง" "แล้วนั้นคืออะไรหรอ? จิลลา!" ผู้ชายแค่นหัวเราะอย่างประชดประชันออกมา พร้อมหยิบหนังสือสัญญาออกมาด้วย จิลลาเบิกตามองด้วยสายตาไม่อยากเชื่อ คิดไม่ถึงว่าเขาจะรู้ชื่อของตัวเอง! และบนหนังสือสัญญายังมีประโยค "ยินยอมเป็นเมียเก็บ" ด้วย และสิ่งที่คิดไม่ถึงก็คือ ข้างล่างมีลายเซ็นและรอยพิมพ์มือของเธอด้วย ซึ่งมีลายมือเหมือนกันเลย เธอแทบไม่เคยเซ็นสัญญาประเภทนี้มาก่อน ตกลงเกิดอะไรขึ้น? "ฉันเกลียดผู้หญิงที่ไร้สัจจะ" จู่ๆผู้ชายก็ก้มตัวลง นิ้วมือที่เรียวยาวจับคางของเธอไว้อย่างแรง และยื่นใบหน้าอันหล่อเหลาเข้ามา "อย่าทำให้ผมหมดความอดทน" ผู้ชายไม่มีท่าทางขุ่นเคืองเลย แต่กลับมีความน่าเกรงขามที่ทำให้คนหวาดกลัว จิลลารู้สึกหวาดกลัว และยิ่งขัดขืนอย่างรุนแรง "คุณจำผิดคนแล้ว! นี้ไม่ใช่ฉันเป็นคนเซ็น ฉัน...อืม!" ริมฝีปากบางของผู้ชายประกบบนริมฝีปากเธออย่างป่าเถื่อน โดยไม่ให้โอกาสเธอพูดอธิบายเลย เขาทาบขาข้างเดียวบนขอบเตียง และร่างกายที่สูงใหญ่ก็ค่อยๆทับลงไป จิลลาหวาดกลัวมาก และรู้สึกถึงฝ่ามืออุ่นๆของผู้ชายทับบน...