ตอนที่ 3 ชอบเปลือยกายให้คนดูหรอ?

ตอนที่ 3 ชอบเปลือยกายให้คนดูหรอ? จิลลายืนแนบติดกับโต๊ะแต่งหน้าเพื่อพยายามปกปิดเรือนร่างของตัวเอง จากนั้นก็ถอดเสื้อออกทีละชิ้นทีละชิ้น คนรอบบริเวณยุ่งอยู่กับเรื่องของตัวเอง ไม่มีใครสนใจเธอเลย ทำให้ความรู้สึกอับอายของจิลลาค่อยๆลดลง ขณะที่หยิบกระโปรงจะสวมใส่ก็มีคนจากประตูข้างหลังร้องตะโกนอย่างตกใจว่า "อ่า! พวกคุณเป็นใคร?" "พวกคุณเข้ามาหลังเวทีทำไมกัน?" เมื่อเห็นบอดี้การ์ดสวมชุดฝูงหนึ่งฝ่าเข้ามา นางแบบแต่ละคนก็ตกใจรีบเอาเสื้อมาปิดไว้ "ท่านประธานเชิญให้พวกคุณออกไปเดี๋ยวนี้!" เมื่อได้ยินความหมายว่าท่านประธาน เหล่านางแบบก็ไม่กล้าขัดขืน แต่รีบหยิบเสื้อผ้าวิ่งออกไปอย่างลุกลี้ลุกลน กระโปรงที่จิลลาออกแบบสวมยากมาก ในตอนนี้คนเริ่มน้อยลง เธอเลยทำได้เพียงวิ่งออกไปพลางสวมเสื้อผ้าพลาง บอดี้การ์ดคนหนึ่งสกัดกั้นเธอไว้ "คุณจิลลา รบกวนอยู่ก่อนครับ" จิลาหันหน้ามองอย่างตกใจ และเห็นบอดี้การ์ดเรียงแถวเป็นสองแถวเบื้องหน้าของตัวเอง เป็นทางเดินสะดวก และทุกคนยังโค้งตัวคำนับเก้าสิบองศาอย่างเป็นระเบียบ แต่ปลายทาง คิดไม่ถึงคือ... จิลลาหัวใจเต้นแรง พร้อมมองอย่างตกใจ เธอเห็นผู้ชายหน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งเดินเข้ามาด้วยท่าทางน่าเกรงขาม ในตอนนี้ที่นี้ยังมีนางแบบอยู่อีกไม่กี่คนอยู่ เมื่อเห็นแบบนี้ พวกเธอก็ไม่สนใจสวมเสื้อผ้าแล้ว แต่กลับก้มหน้าวิ่งออกไปอย่างรีบร้อน สายตาที่เพิ่งกวาดตามองร่างเงาที่รีบร้อน ในตอนนี้ทอดลงบนใบหน้ามึนงงของจิลลา เมื่อมองลงไปก็เห็นกระดูกไหปลาร้าและกางเกงในสีชมพูของเธอ สายตาของเขามืดครึ้มทันที จากนั้นก็เผยแววตาขุ่นเคืองขึ้นมา "ถอดเสื้อผ้าต่อหน้าสาธารณชน คุณชอบเปลือยกายให้คนอื่นมองแบบนี้หรอ?" เขาก้าวเท้ายาวๆเข้ามาเข้าใกล้เธอทีละก้าวทีละก้าว "ดูเหมือนบทลงโทษของฉันยังไม่พอ เธอยังไม่รู้ว่าตัวเองเป็นของใคร" "อะไรนะ?" จิลลานิ่งอึ้ง คำพูดประโยคนี้ของเขาหมายถึงอะไรหรอ? หรือว่าความฝันนั้น... ใบหน้าของเธอขาวซีดทันที และสองขาก็อ่อนแรงทรงตัวไม่มั่นคง จนล้มลงข้างหน้า แล้วเสื้อผ้าก็ไถลลงมา คนที่เดินเข้ามาเป็นผู้ชายที่มีกล้ามหน้าอกที่แน่น ฮอร์โมนผู้ชายที่พลุ่งพล่านรุกรานอวัยวะทั้งห้าของเธอเหมือนกับทำให้เธอหวั่นไหวเมื่อคืน ที่แท้ทุกอย่างล้วนเป็นความจริง เพียงแต่ไม่อยากเชื่อเลยว่า ตัวเองคิดว่ามันเป็นแค่ความฝันเท่านั้น! ทันใดนั้นจิลลาก็รู้สึกกระวนกระวายใจ "ไร้ยางอาย! นักเลง!" กัมพลพูดดูถูกว่า "ไร้ยางอาย หรือว่าคุณหน้าด้านกันแน่?" ภายใต้สายตาของทุกคน เสื้อเชิ้ตของเธออยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายคนหนึ่ง นี้ไม่ใช่เรื่องน่าอับอาย แต่เป็นการดูถูกที่เหลือศักดิ์ศรี จิลลาหน้าแดงระเรื่อ และพยายามกระเสือกกระสนลุกขึ้นสวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อย แต่กลับถูกแขนที่มีพละกำลังคู่หนึ่งโอบกอดไว้ "คนเลว! ปล่อยฉัน! ฉันขอบอกเลยว่า ฉันไม่เคยเซ็นยินยอมเป็นเมียเก็บอะไรกับคุณทั้งสิ้น!" กัมพลบีบมือเธอไว้อย่างแน่น พร้อมกับส่งสายตาขุ่นเคือง เดิมทีเธอไม่ได้สวมเสื้อผ้าอยู่แล้ว และยิ่งเธอขยับเขยื้อนก็เหมือนกำลังเย้ายวนเขาอยู่ "ใช่เมียเก็บหรือเปล่า เดี๋ยวเธอก็รู้เอง" กัมพลอุ้มจิลลาขึ้นมาวางบนโต๊ะแต่งหน้า และร่างกายสูงใหญ่กดทับบนตัวเธอ เหล่าบอดี้การ์ดรีบถอยออกไปทันที เมื่อรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร จิลลาก็ตกใจหน้าขาวซีดแล้ว แต่เป็นห้องแต่งหน้าร่วม! "ไม่ได้ คุณเอาอะไรมาทำกับฉันแบบนี้? ฉันจะแจ้งตำรวจ....อืม..." จิลลาไม่ทันพูดจบก็ถูกกัมพลจูบแล้ว ลิ้นของเขาจู่โจมอย่างรุนแรง ทำให้จิลลาแทบหายใจไม่ออกเลย จิลลาเกลียดความรู้สึกแบบนี้ เธอพยายามตบหน้าเขาอย่างสุดแรง นี้เป็นการข่มขืน มีใครมาช่วยเธอบ้าง? น้ำเสียงหยาบของผู้ชายดังข้างหูของเธอ "เธอเป็นผู้หญิงของฉัน หากจะถอดก็ต้องถอดต่อหน้าฉันเพียงคนเดียว" ขณะที่พูดก็ดึงเสื้อผ้าตัวสุดท้ายของเธอออก "อ่า––" จิลลาสั่นระรัวทั้งตัว และรู้ว่าผู้ชายคนนี้รุกรานอีกครั้ง เธอถูกผู้ชายแปลกหน้าที่ไร้ความรู้สึกย่ำยี่ ทำไม? ตกลงเธอทำอะไรผิดมาหรอ? ทำไมต้องเจอเรื่องแบบนี้ด้วย?