ตอนที่ 8 ร่างกายค่อนข้างจริงใจ!

ตอนที่ 8 ร่างกายค่อนข้างจริงใจ! จิลลารู้สึกเหมือนสิ่งอันตรายกำลังเคลือบคลานเข้า เมื่อเธอหันหน้าไปก็เห็นกัมพลยืนอยู่หน้าประตูแล้ว เธอดูลุกลี้ลุกลนทันที "คุณหาฉันหรอ?" "นี้เป็นห้องของฉัน" จิลลานิ่งอึ้ง จากนั้นหน้าก็เริ่มแดงระเรื่อ เธอนึกว่าห้องที่คนรับใช้พาเธอมาเป็นห้องรับแขก เธอรีบเดินออกไปอย่างรวดเร็ว "ขอโทษค่ะ ฉันจะรีบออกไปเลย" "ในเมื่อสวมชุดทำงานแล้วก็ควรทำงานที่คนรับใช้ควรทำหน่อยสิ" กัมพลสบตาจิลลา นี่เป็นผู้หญิงคนแรกที่กล้าพูดว่าเขาเป็นผู้ชายที่น่าขยะแขยง เขาอยากทดสอบดูว่า เธอโกหก หรือว่าร่างกายจริงใจมากกว่า! ร่างกายที่สูงใหญ่ของกัมพลสกัดกั้นทางของจิลลา เขายกมือชี้ที่ห้องน้ำ และสั่งการ "ไปเปิดน้ำเตรียมไว้ในอ่างอาบน้ำให้เต็ม" จิลลาหน้าแดงระเรื่อ เมื่อกี้เธอเพิ่งอาบน้ำในอ่างอาบน้ำนั้นเอง ตอนนี้กัมพลกลับจะไปอาบน้ำ... เธอก้มหน้าไม่กล้าสบตาเขา "นี่มันก็ดึกแล้ว ฉันต้องกลับไปค่ะ หากอยู่ดึกมากกว่านี้คนที่บ้านต้องสงสัยแน่ คุณเองก็รับปากฉันว่าจะไม่ให้คนบ้านนิธิวรสกุลรู้เรื่องนี้" "ถ้าเธอทำไม่เสร็จก็ไม่ต้องกลับไป" "เธอ!" จิลลารู้สึกโมโหจนอยากตะโกนด่า แต่การเผชิญหน้ากับสายตาอันตรายของกัมพล กลับทำให้เธอหวาดกลัวมาก ผู้ชายคนนี้เป็นคนเจ้าอารมณ์ เธอไม่สามารถยั่วโมโหเขาในตอนนี้ได้ ไม่เช่นนั้นคืนนี้คงกลับไปไม่ได้แน่ "จำสิ่งที่คุณรับปากด้วยนะคะ ฉันทำเสร็จแล้วก็จะกลับไปเลย" ตอนที่จิลลาเตรียมน้ำในอ่างน้ำเสร็จและเตรียมตัวกลับไปนั้น เธอกลับเห็นกัมพลเดินเข้ามาด้วย และกำลังจ้องมองเธอด้วยสายตาอันตราย เดิมทีห้องน้ำมีขนาดใหญ่ เเต่เมื่อมีเขาอยู่ กลับมีความรู้สึกเหมือนห้องน้ำแคบและเล็กมาก "ฉันเตรียมน้ำเสร็จแล้ว ฉันกลับก่อนนะคะ" เธอเว้นระยะห่างกับเขา และพยายามเดินผ่านผนังกำแพงออกไป แต่กัมพลกลับก้าวเท้ายาวๆไปสกัดกั้นเธอไว้ และจับเธอยันติดกับผนังกำแพงจนไม่สามารถไปไหนได้ ร่างกายสูงใหญ่เริ่มปล่อยละอองความร้อนอุ่นออกมา จนทำให้ผิวหนังที่อุ่นๆกลายเป็นผิวหนังที่ร้อนรุ่ม จิลลารู้สึกตื่นตระหนก "คุณกัมพล คุณบอกให้ฉันกลับไปได้แล้ว" "ผมบอกว่าเมื่อทำเสร็จแล้วต่างหาก" น้ำเสียงของกัมพลยังคงไม่สามารถโต้เถียงได้ เธอข่มน้ำเสียงพูดเบาๆว่า "คุณยังไม่ถอดเสื้อผ้าให้ผมเลย" จิลลาสะดุ้งตกใจทันที จากนั้นหูก็แดงฉาน เขาหน้าไม่อายจริงๆ คิดไม่ถึงว่าจะให้ผู้หญิงอย่างเธอถอดเสื้อผ้าให้กับเขา? เมื่อเธอได้ยินก็เริ่มลังเลแล้ว กัมพลยกมือข้างที่กระดูกแขนหลุดก่อนหน้านี้ขึ้นมา ไม่ว่ายังไง เขาบาดเจ็บก็เพราะตัวเอง จิลลาเลยไม่มีเหตุผลปฏิเสธได้ "ฉัน ฉันถอดให้ค่ะ!" เมื่อมองผู้ชายที่อกผายไหล่ผึ่ง หัวใจของเธอเต้นแรงมากจนจะทะลุหน้าอกออกมา เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีสักวันที่ตัวเองต้องถอดเสื้อให้กับผู้ชายแปลกหน้าด้วย เธอหลบสายตาไม่กล้ามองกัมพล มือที่แข็งทื่อของจิลลาค่อยๆปลดกระดุมออกอย่างสุดกำลัง เม็ดแรก เม็ดสอง เม็ดสาม ยิ่งคอเสื้อเปิดมากเท่าไหร่ หน้าอกอันแข็งแรงของผู้ชายก็ค่อยๆเปิดมากขึ้นเท่านั้น นอกจากนี้ยังเผยกล้ามหน้าท้องแปดชั้นด้วย... รูปร่างของเขาสมบูรณ์แบบมาก จิลลารู้สึกร้อนเล็กน้อย เป็นครั้งแรกที่เธอเพิ่งรู้ว่ารูปร่างของผู้ชายก็น่าหลงใหลเหมือนกัน เธอยังคงไม่กล้ามอง มือของจิลลาสั่นเทาและเย็นเล็กน้อย จู่ๆมือของเธอก็กระทบกับผิวหนังของเขา "ฉันไม่ได้ตั้งใจ" หน้าของเธอแดงก่ำ และรีบดึงมือกลับมา แต่กลับถูกกับพลจับไว้ เสียงลมหายใจของเขาต่ำถี่มาก และภายใต้ของดวงตามืดครึ้มมีเปลวไฟอยู่ จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงแหบว่า "มัน...น่าสนใจหรอ?" "เปล่า ไม่เลย" จิลลาตื่นตระหนกมาก "คุณปล่อยฉันเถอะ" "ได้" ไม่เป็นตามที่คาดคิดไว้ กัมพลปล่อยมือของจิลลา แต่ไม่รอให้เธอมีปฏิกิริยาตอบรับ ริมฝีปากของเขาก็มาประคบกับริมฝีปากของเธอแล้ว และโอบกอดเธอไว้อย่างแน่น พร้อมดึงเธอไว้ในอ้อมอก "อืม!" ละอองความร้อนที่ออกจากผิวหนังของผู้ชาย ทำให้จิลลารู้สึกเหมือนตัวเองถูกยืนลงในน้ำเดือด เธอรู้สึกเหมือนร้อนรุ่มไปทั่วทั้งตัว เธอหวาดกลัวมาก แต่ในหัวสมองตอนนี้มีแต่ความว่างเปล่า ส่วนกัมพลที่โอบกอดเธออยู่ ในตอนนี้ร่างกายร้อนรุ่มจนแทบระเบิดแล้ว