已经是第一章了
บทที่22 เจ้าไม่ใช่คนชั่วจริงเหรอ
บทที่22 เจ้าไม่ใช่คนชั่วจริงเหรอ
หลิ่วหม้านหยุนยิ้มอย่างสะใจ จับมือหลี่ซื่อและเดินไปที่ห้องครัว
หลี่ซื่อก็ฉลาดพอนางได้รังนกและโสมมา นางก็จับมาหนึ่งกำใส่ลงหม้อต้มทันที เตรียมต้มให้โล่กงยี่กิน
“เยอะไปแล้วล่ะ”หลิ่วหม้านหยุนพูด
ได้ยินแล้ว หลี่ซื่อก็ส่ายหัวและพูดว่า“เด็กโง่ ไม่เยอะหรอกๆ นี้ไง เยอะตรงไหน? เจ้าก็ต้องกินด้วย ต่อไปจะต้องมีลูกหลานให้ตระกูลโล่อีก”
พูดแล้ว หลี่ซื่อก็เป็นหญิงหัวโบราณ ผู้หญิงเกิดมาแล้วก็ถูกกำหนดมาแล้วว่าเป็นเครื่องมือทำลูกสืบตระกูลให้ชาย
หลิ่วหม้านหยุนก็ตอบโต้อะไรไม่ได้ ก็เลยพูดไปว่า“ก็ได้ๆ ท่านแม่ ข้ากินๆ ถึงเวลาก็เก็บไว้ให้ท่านพ่อและน้องชายหน่อย สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ท่านก็ต้องกิน น้ารองก็เป็นคนขี้เกียจสันหลังยาว งานบ้านต่อไปนี้ก็คงต้องมีท่านจัดการคนเดียว”
“แม่รู้ว่าเจ้าเป็นห่วง แต่แม่ไม่เหนื่อยเลย ขอแค่เจ้าอยู่ดีกินดีก็พอ อยู่บ้านตระกูลโล่ก็มีแต่สิ่งดีๆเข้ามา ถ้าสามีเจ้าดีขึ้น แม่ก็ตายตาหลับแล้วล่ะ……”
พูดถึงตรงนี้ หลี่ซื่อก็อดไม่ได้น้ำตาไหล
หลิ่วหม้านหยุนรีบเช็ดน้ำตาให้นาง“พอแล้ว ท่านแม่ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นเข้า”
ทางด้านหลิ่วเป่ยเทียนเขาไปซื้ออาหารมาเพิ่ม หลี่ซื่อสั่งเขาเอง อีกอย่าง เงินนี้ก็เป็นเงินส่วนรวม วันนี้นายหญิงแก่ใจดีให้เงินมา
เงินนี้เหมือนทำเอาในของบ้านสองสลายเลย
หลิ่วเป่ยเทียนไม่ให้โล่กงยี่ตามมา บอกให้หลิ่วหลิงฮ่าวอยู่กับโล่กงยี่
หลิ่วหลิงฮ่าวไม่สนใจและเล่นดินตัวเองไป รอบเศษขี้ดินบนตัวของโล่กงยี่ยังไม่หายไป มองดูเขาแล้ว โล่กงยี่ก็คิดซื้อตัวเขาไว้
“น้องหลิงฮ่าว เจ้าดูอะไรกัน?”
โล่กงยี่หยิบเงินออกมา
ตอนนั้น เงินนั้นสามารถซื้อผลไม้แช่น้ำตาลได้ถึงสิบกว่าไม้
“ให้ข้าจริงเหรอ?”
หลิ่วหลิงฮ่าวมีนิสัยดื้อดึง แต่ก็ต้องแพ้ให้กับจำนวนเงินตรงหน้า
หลิ่วหลิงฮ่าวยังเล็ก พอคิดแล้วก็รู้สึกผิดปกติ“เจ้าให้เงินข้าทำไม?ท่านแม่บอกว่า หลิงฮ่าวจะรับเงินจากคนแปลกหน้าไม่ได้ หลิงฮ่าวไม่เอา!”
“เหอะๆ…”
มองดูเขาพูดเช่นนี้ โล่กงยี่ก็อดยิ้มไม่ได้
นี้เป็นครั้งแรกที่หลิ่วหลิงฮ่าวเห็นพี่เขยหัวเราะครั้งแรก แม้เมื่อกี้ที่ตายายอยู่ก็ไม่ได้เห็นเช่นกัน
หลิงฮ่าวก็คิดว่าเขามาจากเทือกน้ำแข็งยิ้มไม่เป็น
แต่พี่เขยยิ้มก็ดูดีออก หลิ่วหลิงฮ่าวก็คิดว่า พี่เขยต้องมีความรู้แน่นอน แม้พี่เขยจะป่วยแต่บ้านเขาก็มีเงิน พอโตขึ้นมา หลิงฮ่าวจะเป็นเหมือนเขา
เขาคิดเช่นนี้ แต่หลิ่วหลิงฮ่าวไม่พูดออกมา เขาคิดเรื่องของพี่สาวตัวเองมากกว่า
“เจ้าเก็บไปเถอะ เจ้าเป็นคนชั่ว!ข้าไม่เอาเงินเจ้าหรอก”
หลิ่วหลิงฮ่าวถอยหลังไปมองดูโล่กงยี่อย่างระแวง
“หนึ่ง ข้าไม่ใช่คนแปลกหน้า ตรงกันข้าม ข้าเป็นคนในครอบครัวเจ้า เพราะข้าเป็นสามีของพี่สาวเจ้าเป็นพี่เขยของเจ้า สอง ข้าไม่ใช่คนชั่ว พี่เขยเป็นคนดีอย่างน้อยข้าไม่เคยคิดจะทำร้ายเจ้า”
โล่กงยี่ก็แปลกใจเขาไม่คิดว่าตัวเองจะมาอธิบายให้เด็กน้อยอย่างใจเย็น
“ใช่เหรอ?เจ้าไม่ใช่คนชั่วจริงเหรอ?”
หลิงฮ่าวกัดปากและพูดว่า“แต่ข้าฟังน้ารองบอกว่า พี่สาวแต่งงานไปก็จะกลายเป็นแม่หม้าย เจ้าทำให้พี่สาวต้องกายเป็นแม่หม้าย ดังนั้นหลิงฮ่าวเกลียดเจ้า!เกลียดเจ้า!เกลียดที่เจ้าทำลายพี่สาว!เหอะ!”
ที่แท้แล้วที่เด็กคนนี้เกลียดตัวเองเป็นเพราะเรื่องนี้เองเหรอ
โล่กงยี่รู้ว่าน้ารองคนนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่นอน
แต่ว่าโล่กงยี่จะให้น้องชายเข้าใจผิดเขาไม่ได้ ต้องรู้ว่าเด็กคนหนึ่ง ถ้ามีปมในใจตั้งแต่เด็กไม่ช่วยเขาแก้ พอโตขึ้นเขาจะกลายเป็นคนมีปมตลอดไป
ก็เหมือนกับตัวเองตอนนี้ พอนึกถึงท่านแม่ที่ทิ้งตัวเองไว้ที่หมู่บ้านหลิงเย่านี้……
ไม่รู้ทำไมขอบตาโล่กงยี่ก็แดงขึ้นมา ต่อมาเขาก็เก็บความรู้สึกตัวเองไว้อย่างรวดเร็ว และยิ้มกับหลิ่วหลิงฮ่าวพูดว่า “หลิงฮ่าว เจ้าวางใจได้ พี่เขยจะไม่ทำให้พี่สาวเจ้าต้องเสียใจและจะไม่ทิ้งให้นางได้เป็นแม่หม้ายหรอก ต่อไป พี่เขยกับพี่สาวเจ้าจะมีหลานให้เจ้าได้เล่นด้วย ถึงเวลา เจ้าจะยอมเป็นอาไหมล่ะ? เจ้าจะยอมหรือไม่?”
“ข้าเป็นอาได้เหรอ?นี้เป็นเรื่องจริงเหรอ?พี่สาวจะมีลูกจริงเหรอ?”
พูดแล้ว หลิ่วหลิงฮ่าวก็มองตาเป็นประกาย
“ใช่ เป็นเรื่องจริง”
โล่กงยี่พูดไป มืออีกข้างก็เอาเงินยัดไว้ในมือของหลิ่วหลิงฮ่าว และพูดว่า“ถ้าไม่พอ มาเอาที่พี่เขยได้ตลอด ได้ยินไหม?”
“ได้ยินแล้วครับ”หลิ่วหลิงฮ่าวพยักหน้า
“ยังมีอีก ต่อไป นอกจากคำพูดของพ่อแม่ คำพูดของพี่สาวและพี่เขย คำพูดของคนอื่น ไม่ต้องไปฟัง เข้าใจไหม?”
โล่กงยี่สั่ง
หลิ่วหลิงฮ่าวพยักหน้า
แต่หลิ่วหลิงฮ่าวไม่ได้เป็นห่วงเรื่องนี้แต่เป็นเรื่องของหลาน เขาจับมือโล่กงยี่ไม่ปล่อยและพูดว่า“พี่เขย ท่านว่า ท่านกับพี่สาวจะมีหลานให้มาเล่นกับหลิงฮ่าว แล้วเมื่อไหร่จะมีล่ะ หลิงฮ่าวอยากเล่นกับหลานแล้ว หลิงฮ่าวอยากจะสอนเขาปั้นดิน เล่นว่าว จับปลาไหล ยังมีอีกเยอะแยะเลย หลิงฮ่าวอยากจะสอนเขาให้หมด……”
“เร็วๆนี้ หรืออาจจะเป็นคืนนี้ก็ได้”
โล่กงยี่ยิ้มๆ
หลิ่วหม้านหยุนก็ได้เห็นฉากนี้พอดี
หลิ่วหม้านหยุนกัดฟัน หน้าแดง ก็ด่าไม่ได้ ถ้าด่าโล่กงยี่ไป เดี๋ยวคนบ้านที่สองจะมานินทาคิดแผนการใส่ร้ายเอาได้
ช่างเถอะ เช่นนี้ก็ดี อย่างน้อยถ้าแกล้งทำดีต่อน้องหลิงฮ่าว ตายายได้ยินก็คงจะดีใจเช่นกัน
ถ้าหลิ่วหม้านหยุนไม่พูด เช่นนั้นก็แปลว่ายอมรับ โล่กงยี่ก็ลื่นไหลไปเรื่อยๆ
“หลงฮ่าว ถ้าเจ้าไม่เชื่อล่ะก็ ก็ไปถามพี่สาวเจ้าสิ?”
คำพูดของโล่กงยี่เขาตั้งใจพูดกับหลิ่วหลิงฮ่าว แต่กลับยิ้มให้กับหลิ่วหม้านหยุนอย่างเจ้าเล่ห์
หลิ่วหลิงฮ่าวได้ยินดังนั้นก็วิ่งไป จับมือหลิ่วหม้านหยุนและพูดว่า“พี่สาว พี่เขยบอกว่าพวกท่านจะมีหลานให้ข้าคืนนี้ เป็นเรื่องจริงหรือไม่ เช่นนั้นพรุ่งนี้ ข้าก็จะได้เล่นปั้นดินกับหลานแล้ว เป็นเช่นนั้นใช่หรือไม่…”
“อย่าไปฟังพี่เขยเขาพูดมั่วเลย”
หลิ่วหม้านหยุนหน้าแดงเป็นลูกแอปเปิลเลย
已经是最新一章了
加载中
