ตอนที่49 ถ้าชอบก็ลองจริงจังดูสักครั้ง

ตอนที่49 ถ้าชอบก็ลองจริงจังดูสักครั้ง พอได้ยินเธอก็พูดไม่ออก เหมือนถูกคนบีบคอไว้ นัชชาอ้าปากพูดแต่ไม่ออกเสียง เธอไม่รู้ว่าตัวเองควรพูดยังไงต่อ เธอยกโทรศัพท์ออกจากหู แล้วก้มมองดูเบอร์ที่หน้าจอ กลัวว่าตัวเองจะโทรผิด ไม่ผิดหนิ เป็นเบอร์ของเขา “ฮัลโหล” ผู้หญิงพูดเร่งรีบเห็นว่าเธอเงียบไป นัชชารีบกดวางสาย ห้องที่กว้างใหญ่ มีแต่เธออยู่คนเดียว ลมพัดเข้ามา อดไม่ได้ที่จะรู้สึกขนลุกกลัว รอบข้างเงียบจนได้ยินเสียงเข็มนาฬิกาเดิน แต่ข้างหูเธอได้ยินแต่เสียงของผู้หญิงคนเมื่อกี้ พบลูกค้าหรอ พบกันแบบนี้หรอ ............................... อีกฝั่ง เตชิตที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำวีไอพี เขาใส่เสื้อเชิ้ตสีดำ เขาปลดกระดุมลงสองเม็ด ไฟที่ตกกระทบกระพริบแวววาวเหมือนเพชร ทำให้เห็นกระดูกไหปลาร้า ขายาวที่สวมด้วยกางเก่งสูท ใบหน้าที่หล่อเหล่าที่อยู่ภายใต้แสงไฟอ่อนๆ เห็นแล้วดูน่าเกรงกลัวและมีเสน่ห์ในเวลาเดียวกัน “เตชิต เมื่อกี้มีคนโทรมา เห็นคุณไม่อยู่ เลย....เลยกดรับแทนคุณไปแล้ว” ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆ ที่แต่งหน้าเข้มๆ พร้อมกับกระโปรงรัดรูปสีดำ รูปร่างที่ดูเซ็กซี่ชวนมอง เตชิตไม่ได้ออกเงินซื้อ ผู้หญิงก็เช่นกัน “ใครใช้ให้เธอรับ” เธอตื่นเต้น ทำอะไรไม่ถูก “ฉัน ฉัน......” ชนัยโบกมือสงสัญญาณเตือน “โมรี เธอทำงานที่นี่มาก็นาน เธอน่าจะรู้กฎแค่นี้ดีไม่ใช่หรอ” “ชนัย ฉันเผลอกดไป.............ฉันผิดไปแล้ว ขอโทษ” “พอแล้ว เธอออกไปก่อน” ชนัยโบกมือเป็นเชิงไล่ เป็นเพราะเธอเริ่มทำงานมาพร้อมกับตอนเปิดคลับแรก ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่สาวนั่งดื่ม เตชิตเลื่อนหน้าจอ กดดูสายล่าสุดที่โทรเข้าคือเบอร์ของนัชชา เขาขมวดคิ้ว เธอโทรมาหรอ เขาอยากโทรกลับ แต่มือก็หยุดค้างไว้ พอนึกถึงเรื่อเมื่อเช้า กับหน้าตาของเธอตอนที่เอาคลิปให้จรรยา เขาก็รู้สึกอารมณ์เสียวางโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ แล้วยกเหล้าขึ้นดื่ม ปรัณกับชนัยมองหน้ากัน ชนัยไม่กล้าพอที่จะถามเขา เลยยกให้เป็นหน้าที่ของปรัณ เขาเดินเข้าไปนั่งข้างเตชิต แล้วลอกถามแบบอ้อมๆ “ทะเลาะกันมาหรอ” เตชิตชงักแก้วเหล้าที่กำลังจะยกเข้าปาก เหล่ตาตอบแบบไม่สบอารมณ์ “สารทุกข์สุขดิบของฉัน ขึ้นอยู่กับเธอตั้งแต่เมื่อไหร่” ปรัณมั่นใจว่าตัวเองเดาไม่ผิด ถามต่อแบบกล้าๆกลัวๆ “เรื่องอะไรวะ” เขากระดกแหล้าเข้าปาก เขาไม่สนใจว่าตัวเองจะดูไม่ดียังไง พูดไปตามตรง “เธอลืมสามีเก่าไม่ได้” แต่เขาก็รู้สึกแปลกๆคุยเรื่องเธอตอนอยู่ต่อหน้าคนอื่น แต่นัชชาก็เป็นที่รู้จักของไอ่พวกนี้ เพราะเตชิต ชนัย ปรัณและธนัทสี่คนนี้เขามีแชทกลุ่ม นัชชาทำงานอยู่ที่เตนัท ธนัทรู้ดี พวกเขาก็คอยรู้เรื่องของกันและกันตลอด “เด็กผู้หญิงคนนั้นมีดีอะไร ทำให้แกหลงได้ขนาดนี้วะ” ออกมาดื่มตอนดึกๆดื่นๆ นี่ไม่ใช่เรื่องปกติที่เขาจะทำ ทำให้เขากลายเป็นแบบนี้นอกจากจินต์ พวกเขาไม่เคยเห็นใครหน้าไหนเป็นคนที่สอง ได้ยินดังนั้น เตชิตก็แสยะยิ้ม มีดีตรงไหน เขาก็อยากรู้ เด็กผู้หญิงที่อายุน้อยกว่าเขาแปดปี แต่กลับทำให้เขามีความรู้สึก “ฉันว่าที่ชนัยมีผู้หญิงมากมาย แกลองเปลี่ยนดูสิ เผื่อคนอื่นอาจจะ...............” ยังไม่ทันที่ปรัณจะพูดจบ เตชิตก็ส่งสายตาอาฆาตทำให้ต้องหยุด “โอเคๆ ถือว่าฉันไม่ได้พูด” ความจริงปรัณก็เห็นใจเตชิต ความผิดปกติของร่างกายเขามันมาจากข้างในจิตใจมากกว่า เรื่องในอดีตทำให้ผู้ชายที่ภายนอกดูสมบูรณ์แบบทุกอย่าง แต่ในใจกลับมีแผลเป็นที่ไม่มีทางหายง่ายๆ เขาเข้าใจมันดีกว่าใคร ปรัณยกแก้วชนกับเตชิต “เต ถ้ารู้สึกชอบจริงๆก็ลองจริงจังดูดิวะ แค่แกรู้จักหักห้าม มันก็คงมีความเป็นไปได้” “ชอบหรอ” เตชิตมองแก้วเหล้าที่ถืออยู่ในมือ “ฉันคงไม่กล้าชอบใครแล้วล่ะ” ปรัณอึ้ง “แกอาจจะเข้าใจเธอผิกก็ได้นะเว้ย ถึงแม้ว่าฉันจะเคยเธอไม่กี่ครั้ง แต่เท่าที่เห็นเธอไม่ใช่คนที่จะจับปลาสองมือ” “ฉันเล่นงานสามีเก่า เธอไม่พอใจ” ไม่งั้นเธอคงไม่ขอคลิปไปหรอก จะเป็นความผูกพันหรือความรักอะไรก็ช่าง เธอมีความรู้สึกที่ตัดไม่ขาดกับคนบ้านโน้น จ่าเขาโรคจิตก็ได้ แต่เขารับไม่ได้ที่ผู้หญิงของตัวเองจะเหลือเยื้อใยกับคนที่บ้านสามีเก่า ถึงแม้จะเป็นความรู้สึกสงสาร ปรัณรู้ว่าเขายอมรับอะไรไม่ได้มากที่สุด แต่ก็ไม่รู้ว่าจะปลอมยังไง ความรู้สึกเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ผ่านนานขนาดนี้ เห็นมีคนเข้ามาในชีวิตเตชิต ไม่ว่าจะมาด้วยวิธีหรือเหตุผลอะไร ในฐานะเพื่อนเขารู้สึกดีใจ ที่เหลือก็ได้แต่หวัว่านัชชาจะเป็นผู้หญิงที่ดี ไว้สองคนค่อยเป็นค่อยไปกัน ............................... หลังจากที่ดื่มจบ ก็ใกล้จะตีสองแล้ว ทั้งสามคนดื่มไปเยอะพอสมควร ชนัยใช้ให้คนขับรถไปส่งพวกเขาสองคน ตัวเองก็พักอยู่ชั้นบน ก่อนจากกัน ปรัณตบบ่าเตชิต “คิดดูดีๆ อย่าเพิ่งใจร้อน............” เตชิตหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบระหว่างรอคนขับรถ ขายาวก้าวเข้าไปในรถ “ไวโรจน์” กำลังจะออกรถ แต่ก็มีคนเรียกไว้ก่อน “เตชิต” เขาที่นั่งอยู่ข้างหลังเหล่ตาขึ้นมอง เป็นผู้หญิงที่รับโทรศัพท์โดยพลการ ชื่ออะไรเขาจำไม่ได้ รูปร่างหน้าตาเขาก็จำไม่ได้ “เตชิต คุณทำไฟแช็กตกไว้” เธอยื่นมือมันคืนเข้ามาผ่านหน้าต่าง เตชิตไม่ได้รับไว้ ดูดบุหรี่เข้าไปแล้วพ้นควันออกมา เขาแสร้งยิ้ม “ฉันไม่ชอบให้ใครมาแตะต้องของของฉัน ยกให้เธอ” พูดจบเขาไม่แม้แต่จะหันมองเธออีกเลย หันมาพูดกับคนขับ “ออกรถ” รถแล่นออกไปอย่างรวดเร็ว ผู้หญิงกระทืบเท้าด้วยความเสียดาย ตอนแรกได้ยินมาว่าชนัยมีเพื่อนที่เป้นทนายอยู่คนหนึ่ง วันนี้เขาบังเอิญแวะมา เธอคิดเพียงได้นอกกับผู้ชายแบบนี้แค่คืนเดียวก็คุ้มแล้ว แต่ที่ไหนกลับเข้าถึงเขายากมาก เธอนึกว่าคนที่มีเงินจะไม่มั่วมีแค่ชนัยคนเดียว แต่ผู้ชายคนนี้นิ่งเข้ายากยิ่งกว่า รักตัวรักสะอาด ทำให้เธออยากรู้ว่าจะเป็นผู้หญิงแบบไหนที่สามารถขึ้นเตียงของเขาได้ หรือผู้ชายแบบนี้ ก็ทำได้แค่มองอยู่ห่างๆ