บทที่195 คนที่รอการบริจาคคนนั้นคือฉัน

บทที่195 คนที่รอการบริจาคคนนั้นคือฉัน ในห้องประชุมชั้นสามของบริษัทเค.เอฟRickและผู้บริหารคนอื่นๆอยู่บนเวทีแถลงข่าว ส่วนด้านข้างของเขาก็คือจิดาภานั่นเอง โลกภายนอกเคยเอ่ยชื่นชมจิดาภาไว้ว่าเธอนิ่งสงบราวกับน้ำ อ่อนน้อมถ่อมตน แต่ตอนนี้ความอ่อนน้อมถ่อมตนของเธอได้กลายเป็นโล่กำบังของสายตาผู้คนเหล่านั้นแล้ว เธอตั้งใจแสดงออกมา จริงๆแล้วเธอเป็นคนที่สุขุมมากคนหนึ่ง นักข่าวและแฟนคลับรอที่จะเปิดหน้ากากจอมปลอมนั่นของเธอออกมา อยากจะแฉเธอ ทำให้เธอเก็บความลับต่อไปไม่ได้ Rickทำงานในวงการนี้มานาน เขาเข้าใจในความคิดของคนพวกนี้ดี เขากดเปิดไมโครโฟน “ทุกท่านครับ นับตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป คุณจิดาภาคือศิลปินที่เซ็นสัญญาอย่างเป็นทางการกับทางบริษัทเค.เอฟของเรา ถึงแม้ว่าภายนอกจะยังมีคำวิพากษ์วิจารณ์เธอไปในทางที่ไม่ดีอยู่มากนั้น แต่ทางเค.เอฟเชื่อมั่นในตัวเธอ ดังนั้นถึงตอนนี้ การเปิดแถลงข่าวชี้แจงครั้งนี้ขึ้น มีปัญหาอะไร....” “สามารถเริ่มถามได้เลยครับ แต่จะต้องเป็นไปตามลำดับ” นักข่าวอยากลองกันมาตั้งแต่แรกแล้ว พวกเขาเขียนคำถามกันเต็มหน้าสมุดบันทึกเพื่อเตรียมไว้ถามจิดาภา ถ้าหากพวกเขาเอ่ยถามขึ้นมาพร้อมๆกัน จิดาภาจะต้องรับมือไม่ไหวอย่างแน่นอน สถานการณ์ในงานคงจะวุ่นวายเป็นอย่างมาก หนึ่งในบรรดานักข่าวคนหนึ่งยกมือขึ้น แล้วเอ่ยถามอย่างเรียบๆ “บอกเราได้ไหมคะ สำหรับที่มาที่ไปกับเรื่องของคุณเจนจิรา” เนื่องจากเมื่อวานนี้Rickได้พูดต่อหน้านักข่าวไว้แล้ว ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าจู่โจมรีบร้อนขึ้นมาอีก Rickส่งสายตาเป็นสัญญาณให้จิดาภาพูดออกมาได้อย่างวางใจ จิดาภาขยับไมโครโฟนให้เข้าใกล้ตัวเองอีกเล็กน้อย เผชิญหน้ากับเลนส์กล้องและแสงไฟด้วยความนิ่งสงบของเธอ “ฉันไปตรวจความเข้ากันของเเลือดที่โรงพยาบาลจริงๆค่ะ แต่หลังจากนั้น คุณเจนจิราไม่ได้ติดต่อฉันมาอีก ฉันไม่เข้าใจกับอาการป่วยของเธอว่าเป็นไปขนาดไหนแล้ว ต่อมา ฉันก็ได้รู้ข่าวพร้อมๆกับพวกคุณทุกคน ว่าอาการป่วยของเธอสาหัสแล้ว” “แต่ว่าเพื่อนสนิทของคุณเจนจิราบอกว่าพวกเขาเคยไปหาคุณตั้งหลายครั้งนี่คะ แต่คุณใช้เงินปิดปากพวกเขาไป แม้กระทั่งพูดจาดูถูกเหยียดหยามพวกเขาอีก” จิดาภามองไปยังนักข่าวที่พูดจาฉะฉานคนนั้น ยิ้มแล้วเอ่ยถามกลับไป “คุณแน่ใจว่าคนคนนั้นเป็นเพื่อนสนิทของคุณเจนจิราหรือคะ? คุณเคยเห็นเขาหรือเปล่า?” นักข่าวคนนั้นถึงกับอึ้งไป ไม่คิดว่าจิดาภาจะพูดออกมาเช่นนี้ “แต่คุณเองเคยรับปากจริงๆว่าจะช่วยเธอ แต่ตอนนี้คุณเจนจิราเสียชีวิตไปแล้ว คุณจะไม่รับผิดชอบอะไรเลยหรือคะ?” “คุณกำลังปล่อยข่าวลือ!” แววตาของจิดาภาเปลี่ยนเป็นเย็นชาขึ้นมาทันที เธอจ้องมองไปยังนักข่าวคนนั้น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความโมโหเป็นอย่างมาก “ทำไมคุณไม่สืบหาข้อมูล นี่คุณชี้ขาดไปว่าคุณเจนจิราเสียชีวิตแล้ว? ถ้าหากหลังจากที่คุณได้รู้ความจริงแล้ว แล้วยังพูดเช่นนี้อีก ฉันคงจะคิดไปจริงๆว่าคุณเพียงแค่อยากจะจับไมค์สัมภาษณ์แต่ในสิ่งที่คุณต้องการรู้ความจริงเพียงเท่านั้น” “ห้องพักคนป่วยของคุณเจนจิราว่างเปล่าไปแล้ว เธอหายตัวไปหลายวัน คุณกล้าพูดว่าไม่ได้เป็นเพราะเกิดเรื่องขึ้นกับเธอ ดังนั้นจะบอกว่าเธอถูกคุณซ่อนตัวเอาไว้อย่างนั้นหรือคะ?” ทำลายศพเพื่อลบหลักฐานอย่างนั้นหรือ? จิดาภาไม่คิดเลยว่าโลกภายนอกจะแพร่กระจายคำพูดเหล่านี้ออกไปได้น่ากลัวถึงเพียงนี้ “คุณเจนจิรายังไม่ได้เสียชีวิตค่ะ!” “ตอนนี้คุณจะพูดอย่างไรก็ได้ แต่ตอนนี้คุณไม่มีหลักฐานอะไรเลยนี่คะ!” จิดาภาลุกขึ้นยืน มองไปยังนักข่าวคนนั้นที่ยังคงเถียงข้างๆคูๆ “ถ้าฉันมีหลักฐาน คุณจะต้องคุกเข่าลงแล้วขอโทษฉันนะคะ” “คุณมีสิทธิอะไร คุณจิดาภา มันจะมากเกินไปแล้วนะ!” นักข่าวคนนั้นหัวเราะออกมาอย่างพอใจ จากที่เธอดูแล้ว จิดาภากำลังดิ้นรนไปอย่างเปล่าประโยชน์ ไม่นานจิดาภาจะได้เป็นตัวตลกของวงการนี้แน่ๆ “ในฐานะที่คุณเป็นนักข่าว ปล่อยข่าวลือเสียๆหายๆ ทำลายชื่อเสียงของฉันกับคุณเจนจิรา พวกเราทำผิดอะไรคะ ถึงต้องมาถูกพวกคุณคอยจับผิดและมาวิพากษ์วิจารณ์กันอยู่แบบนี้!” จู่ๆนักข่าวคนนั้นก็หัวเราะขึ้นมา “ได้สิ คุณเอาหลักฐานของคุณออกมา แล้วฉันจะคุกเข่าขอโทษคุณ!” ทุกคนล้วนได้ยินคำพูดนี้ด้วยกันทั้งสิ้น จิดาภาสูดหายใจเข้าลึกๆ ถ้าหากไม่ใช่เป็นเพราะว่าไม่มีวิธีอื่นแล้ว เธอก็คงจะไม่ทำเช่นนี้ เธอพยักหน้าให้Rick เขาจึงเอ่ยบอกกับเครื่องส่งสัญญาณบลูทูธที่หูฟังของเขาทันที “พาเธอเข้ามา ระวังด้วยนะ” หลังจากนั้นเพียงหนึ่งนาที ประตูห้องประชุมก็ถูกคนเปิดออก ดวิกาพาเจนจิรามาปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน เจนจิรามองไปรอบๆอย่างพิจารณาความผิดถูกนี้ เธอกล่าวต่อหน้านักข่าวที่รายงานข่าวกันตามอำเภอใจโดยไม่สนใจความจริงนี้ออกมาด้วยความสงบนิ่ง “ฉันเจนจิราค่ะ” และในขณะเดียวกันก็ให้ดวิภาเอาหลักฐานที่เกี่ยวข้องของเธอออกมา เนื่องจากว่าRickบอกพวกเธอไว้ก่อนแล้ว ว่านักข่าวพวกนี้ถ้าไม่ได้เห็นความจริงกับตาก็คงไม่ยอมรามือกันง่ายๆเช่นกัน บรรดานักข่าวต่างก็พากันแสดงอาการตกใจ คนที่หายตัวไปตั้งหลายวัน ทำไมถึงได้มาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ได้กัน? ไม่ใช่ว่ามีคนบอกว่าศพของเธอถูกจิดาภาเอาไปฝังเรียบร้อยแล้วไม่ใช่หรือ? “ฉันไม่คิดเลยนะคะว่าจะมีคนมากมายขนาดนี้ที่เชื่อข่าวลือตลกๆแบบนั้น ฉันเพียงแค่ไปผ่าตัดมาเท่านั้นแหล่ะค่ะ นึกไม่ถึงเลยว่าพอฟื้นขึ้นมา ก็ถูกคนอื่นๆกล่าวหากันว่าตายไปแล้วเสียอย่างนั้น พวกคุณที่ไม่มีไอคิวแบบนี้ก็สามารถเป็นนักข่าวกันได้ด้วยหรือคะ?” การปรากฏตัวของเจนจิรา เพียงพอที่จะสามารถลบล้างทุกๆอย่างได้หมดแล้ว เจ้าตัวเป็นคนเอ่ยปากออกมาเองเช่นนี้ ยังจะเป็นเรื่องโกหกได้อีกหรือ? เธอคือเจนจิราจริงๆใช่ไหม? เจนจิราไม่คุ้นกับการเห็นหน้าตาอันแสนชั่วร้ายของคนพวกนี้เลยจริงๆ เพื่อความร้อนแรงโด่งดัง ไม่ได้คำนึงถึงจิดาภาที่ต้องถูกวิพากษ์วิจารณ์ไปต่างๆนานาครั้งแล้วครั้งเล่า ส่วนตัวเธอนั้นในฐานะที่เป็นแฟนคลับของจิดาภา จึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยพูดกับพวกเขาเช่นนี้ ดังนั้นเธอจึงให้ดวิกาพยุงเธอขึ้น แล้วตะโกนออกมาต่อหน้าทุกคนอย่างจริงจัง "ฉันอยากจะด่าออกมาจริงๆ สมองพวกคุณมีน้ำเข้าไปรึไงกัน? ที่ฉันป่วยนั่นมันก็เป็นเรื่องของฉัน ฉันจำเป็นต้องให้พวกคุณมาบงการฉันด้วยหรือคะ?" "คุณจิดาภาเป็นศิลปินที่ฉันชอบ เป็นเพื่อนของฉัน ฉันไม่เคยคิดว่าจะต้องให้เธอมาบริจาคเลือดให้ฉัน จะต้องให้เธอเป็นคนช่วยชีวิตฉัน ในเมื่อพวกคุณดูมีความเป็นธรรมกันแบบนี้ พวกคุณก็ไปโรงพยาบาลไปตรวจเลือดกันให้ฉันทั้งหมดเลยสิ!" "คนที่บอกว่าตัวเองเป็นเพื่อนฉันคนนั้นบนอินเตอร์เน็ตที่พวกคุณเห็นกัน สถานะจริงๆของเขาคือผู้จัดการของโอเล คุณคมสร!" "เขาใส่ร้ายคุณจิดาภา แล้วสร้างเรื่องพวกนี้ขึ้นมา พวกคุณต้องการหลักฐานกันใช่ไหม นี่ไง!" ดวิกาหยิบรูปถ่ายและเสียงบันทึกที่พยาบาลมีอยู่ออกมา เป็นบันทึกการคุยกันของพวกเขานั่นเอง ทั้งหมดนี้ได้ฉายขึ้นสู่หน้าจอใหญ่ทางด้านหลังของพวกเขา เป็นการบอกทุกคนอย่างชัดเจน ว่าคมสรคือตัวการของเรื่องทั้งหมดนี้ หลอกลวงทุกคน "พวกคุณเห็นแค่รูปเพียงไม่กี่ใบ ตัวอักษรเพียงแค่ไม่กี่ประโยคก็ตัดสินกันไปแล้วว่าเธอเป็นคนทำร้ายฉัน ตัดสินกันไปว่าฉันตายไปแล้ว พวกคุณยังสมควรจะเป็นนักข่าวกันอีกอย่างนั้นหรือ?" เจนจิรามองพวกเขาด้วยความรู้สึกโมโห "พวกคุณไม่รู้สึกขายหน้าบ้างหรือ?" "ฉันไม่ได้เป็นอะไร แล้วคุณจิดาภาก็ไม่เคยทำอะไรอย่างเรื่องที่แต่งกันขึ้นมาแบบนั้นด้วย เธอไม่เคยลืมฉันเลยเสียด้วยซ้ำ คุณจิดาภาช่วยฉันหาคนที่เต็มใจบริจาคที่เหมาะสมที่สุดให้ฉัน ไม่นานฉันก็จะได้รับการผ่าตัดแล้ว" "พวกคุณควรจะลืมตาดูกันหน่อยนะคะ ว่าจริงๆแล้วเธอเป็นคนอย่างไร! หากถ้ายังมีใครที่ใส่ร้ายทำลายชื่อเสียงของเธออีก ฉันจะให้ความร่วมมือกับทางบริษัทเค.เอฟ ดำเนินการตามกฎหมาย! ผลที่ตามมา พวกคุณรับผิดชอบกันเองแล้วกัน ในเมื่อพวกคุณไม่รู้จักควบคุมการกระทำของตัวเอง ก็ให้กฎหมายเป็นฝ่ายให้บทเรียนกับพวกคุณก็แล้วกัน!" Rickรู้สึกชื่นชมในการแสดงออกมาในครั้งนี้ของเจนจิราเป็นอย่างมาก เขาเพียงแค่แนะนำเล็กน้อยเพียงเท่านั้น เธอก็ทำมันออกมาได้ดีถึงเพียงนี้ เมื่อได้ยินเจนจิราพูดแบบนั้นแล้ว บรรดานักข่าวต่างก็ไม่รู้ว่าจะตอบรับกันอย่างไร เรื่องวุ่นวายมาถึงขั้นนี้ นักข่าวคนที่มีปากเสียงกับจิดาภาคนนั้นได้ถอยหลังหลบไปแล้ว ใบหน้าแดงก้มหน้าก้มตาไม่กล้ามองใคร หวังว่าทุกคนจะลืมในสิ่งที่เธอตกลงกับจิดาภาไว้ว่าจะคุกเข่าแล้วขอโทษเธอ