บทที่208 เขามาแล้ว

บทที่208 เขามาแล้ว จิรภาสที่อยู่ท่ามกลางสายตาหวั่นไหวของทุกคนนั้น เดินมายังตากล้องและทีมงาน “ในสัญญาเขียนระบุเวลาการทำงานของคุณจิดาภาไว้อย่างชัดเจน ตอนนี้เกินเวลามาสี่ชั่วโมงกว่าแล้ว การกระทำของพวกคุณฝ่าฝืนในสัญญาแล้วนะครับ” ตากล้องนิ่งอึ้งไปเสียแล้ว เป็นเพราะพวกเขาที่เร่งการถ่ายทำนี้จริงๆ จึงบังคับให้นักแสดงและนางแบบถ่ายทำกันเกินลิมิตไป... แต่คนอื่นๆไม่มีใครขัดขืนหรือมีปัญหา! ดังนั้น ตากล้องจึงไม่ฟังสิ่งในที่จิรภาสเอ่ยออกไป “ทุกคนก็กำลังถ่ายทำอยู่ด้วยกันทั้งนั้น ไม่ใช่ให้เธอต้องทำงานล่วงเวลาอยู่คนเดียวเสียหน่อย!” “ศิลปินคนอื่นๆผมไม่สน แต่คุณจิดาภาจะทำงานแบบนี้ไม่ได้ ผมขอให้คุณทำตามที่ระบุไว้ในสัญญาด้วยครับ” จิรภาสหันหลังกลับมาทางจิดาภา แล้วพยุงเธอขึ้นเบาๆ “ไปกันเถอะครับ” จิดาภาพยักหน้ารับ แต่ตอนที่กำลังจะเคลื่อนไหวนั้น ข้อเท้าของเธอกลับยืนได้ยังไม่มั่นคงนัก เธอจึงอาศัยแรงจากจิรภาสเพื่อฝืนตัวเองให้ยืนขึ้นมา ดูแล้วคงจะต้องพักเสียหน่อยแล้ว ถึงจะ.... จิรภาสจึงอุ้มเธอขึ้นมา แล้วผลักประตูกองถ่ายเดินออกไปเลยทันที เหลือไว้เพียงแค่ตากล้องที่ถามตามหลังด้วยความสงสัย “เขาเป็นใครกัน!กล้ามาพาคนออกไปจากกองแบบนี้!” ช่วงสายๆที่ถ่ายทำจิดาภามีเพียงแค่ผู้ช่วยหนึ่งคนและบอร์ดี้การ์ดอีกสองสามคนมาด้วยเพียงเท่านั้น พวกเขาไม่เคยเห็นผู้ชายคนนี้มาก่อน “ผู้จัดการส่วนตัวของเธอค่ะ!” พี่นัฎที่กำลังหิ้วแก้วน้ำและเสื้อผ้าตามอยู่ทางด้านหลัง ยิ้มออกมาอย่างพอใจ ดีจริงๆ จิดาภามีคนมาปกป้องเธอแล้ว! กลั่นแกล้งภรรยาของจิรภาส อีกทั้งเขายังเห็นกับตาเช่นนี้ เขาไม่ระเบิดขึ้นมาตรงหน้าแบบนั้นก็ถือว่าไว้หน้ากันมากพอแล้ว ดูแล้วจิรภาสคงจะคอยสังเกตการณ์สถานการณ์ทางนี้อยู่ตลอดจริงๆ ถึงแม้ว่าตอนเซ็นสัญญาเขาจะไม่ได้อยู่ด้วยก็ตาม แต่รายละเอียดทุกอย่างหนีไม่พ้นสายตาของเขาไปได้เลย จิดาภาถูกเขาอุ้มขึ้นมาบนรถ มองดูสีหน้าเย็นชาของเขาเช่นนี้ จึงยื่นมือออกไปดึงสูทของเขา “ผู้จัดการส่วนตัว?” จิรภาสมองดูท่าทางที่เหนื่อยเสียจนแทบไม่ไหวของเธอแล้วโกรธไม่ลง แต่ก็ยังคงตอบกลับไปด้วยเสียงที่ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก “ใช่ครับ คุณจิดาภา” ตอนที่อยู่บ้านนั้น เขาไม่เคยเรียกเธอแบบนี้เลย ดูแล้ว ตอนนี้คงเป็นเวลาทำงานของเขา แน่นอนว่าจะต้องแยกแยะเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวอยู่แล้ว “ตอนนี้หมดเวลาถ่ายทำแล้วค่ะ คุณผู้จัดการเลิกงานได้แล้ว!” แม้ว่าจิรภาสจะกำลังโมโห แต่เมื่อได้ยินคำพูดของจิดาภาแล้วนั้น สีหน้าของเขากลับอ่อนลงมาทันที เนื่องจากเขาไม่สามารถจะอารมณ์เสียใส่เธอได้เลย เขาเป็นคนที่รักเธอมากกว่าใครๆทั้งนั้น หลังจากกลับถึงโรงแรมแล้วนั้น จิรภาสจึงพาจิดาภาเข้าไปในห้องเลยทันที รั้งเธอไว้กับกำแพงแล้วประทับจูบลงบนริมฝีปากของเธอ... รอจนทั้งสองคนได้รับความอบอุ่นและการมีกันและกันอยู่แบบนี้นั้น เขาจึงค่อยๆปล่อยมือลง แล้วอุ้มจิดาภามาวางลงบนเตียงนอน ช่วยถอดเสื้อคลุมออกและถอดรองเท้าออกให้เธอ เป็นการกระทำอันแสนอ่อนโยนและระมัดระวัง มองดูจิดาภาที่สองสามวันนี้ที่เธอเหน็ดเหนื่อยและด้วยอาการปวดท้องของเธอทำให้เธอผอมลงไปอีกนั้น เขาจึงถอดหายใจออกมา “คุณก็ยังคงดูแลตัวเองได้ไม่ดีพออีกอยู่ดี!” จิดาภาส่งยิ้มอ่อนโยนกลับไปให้เขา แล้วเอาศีรษะพิงไปที่ไหล่กว้างของเขา “ฉัน...” “รู้ทั้งรู้ว่าผมไม่ได้อยู่ข้างๆคุณ ทำไมคุณต้องผูกตัวเองไว้กับงานที่มันหนักเกินไปแบบนี้ครับ” “พวกเขาทำเกินไปแล้วจริงๆ!” จิดาภายิ้ม เธอยื่นมือไปโอบรอบเองเขาไว้ “อีกนิดเดียวฉันก็จะทนต่อไปไม่ไหวแล้วจริงๆค่ะ เวียนหัว แล้วก็รู้สึกว่าไม่สบายท้องอีกด้วย” “แต่ฉันรู้ ว่าคุณจะมาช่วยฉัน เหมือนกับเทพที่คอยปกป้องฉันอยู่” ไม่ว่าจะสุดหล้าฟ้าไกลแค่ไหน ไม่ว่าเธอจะไปอยู่แห่งหนใด เพียงแค่เวลาที่เธอลำบาก เขาก็จะปรากฏตัวออกมาทันที จิรภาสไม่สามารถทำอะไรกับเธอได้ จึงกอดผู้หญิงข้างๆเขาไว้แน่น เขาจะพิสูจน์ด้วยการกระทำของเขา ว่าเขาจะไม่ยอมปล่อยให้ใครมารังแกเธอได้ “ถ้าฉันพูดอะไรต่อหน้าผู้คนเหล่านั้นออกไป ไม่เพียงแค่ตากล้องคนนั้นจะลงจากตำแหน่งไม่ได้เพียงเท่านั้น แต่นั่นก็จะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์กับUNICด้วย อีกอย่างก็ไม่มีใครที่จะคาดการณ์ได้ถึงการทำงานในช่วงหลังจากนี้ และตากล้องรวมทั้งนางแบบพวกนั้นจะทำอะไรกับฉันอีก” “คุณไม่อยู่ ฉันทำได้เพียงแค่ต้องอดทนเอาไว้” “คุณผู้จัดการส่วนตัวพอมาถึงแล้วก็โมโหทำหน้าเย็นชาแบบนี้เลยหรือคะ ฉันไม่ชินเลยสิ คุณจะเลิกงานก่อน แล้วเอาสามีของฉันคืนมาให้ฉันได้หรือเปล่า!” จิรภาสถอนหายใจออกมาเบาๆ “กลัวว่าผมจะโกรธหรือครับ? นอกจากคุณแล้ว ผมยังจะโกรธใครได้อีก?” แน่นอนว่าไม่มี จิดาภาส่งยิ้มหวานให้กับเขา พลางเอาศีรษะพิงอยู่ที่อกของเขา “ฉันอยากทานอะไรจังค่ะ....” จิรภาสรู้ว่าเธอเหนื่อยมากจริงๆ หลังจากที่พาเธอออกไปหาอะไรทานแล้ว ก็กลับมาอาบน้ำเป็นเพื่อนเธอ “เสร็จแล้ว คุณก็พักผ่อนนะครับ ผมอยู่ห้องข้างๆนี่แหล่ะ มีอะไรก็โทรหาผมได้ตลอดเลยนะ” เขาที่พลางห่มผ้าให้เธอ พลางออกคำสั่งนี้กับเธอไปด้วย เมื่อจิดาภาได้ยินดังนั้นเธอจึงรั้งมือเขาไว้ “คุณไม่ได้พักห้องเดียวกับฉันหรือคะ?” “ตอนนี้เป็นช่วงเวลาการทำงานครับ คุณจิดาภา” จิรภาสส่งยิ้มให้เธอ ปิดไฟแล้วออกไปจากห้องของเธอ จิดาภาฟังเสียงฝีเท้าของเขาเดินออกไปจากห้อง รอยยิ้มปรากฏขึ้น แล้วเข้าสู่ห่วงนิทราไป เช้าวันรุ่งขึ้น เวลาทำงานคือเก้าโมงเช้า แต่เธอตื่นขึ้นมาตอนหกโมงกว่า ให้พี่นัฎเตรียมอาหารเช้าไว้ให้ เธอเดินเข้าไปยังห้องของจิรภาสที่อยู่ข้างๆ เห็นเสื้อเชิ้ตและชุดสูทที่วางพาดอยู่ตรงโซฟา รู้สึกเห็นใจที่เขาต้องวิ่งไปวิ่งมาแบบนี้ จึงเก็บเสื้อผ้าของเขาขึ้นอย่างเบามือ แล้วเอาอาหารเช้าเข้ามาให้เขา หลังจากที่เตรียมสิ่งเหล่านี้เสร็จเรียบร้อยแล้วนั้น เธอถึงแทรกตัวเข้าไปในผ้าห่มบนเตียงใหญ่นั้น จิรภาสจึงหันตัวกลับมากอดเธอเอาไว้ ทั้งยังจับมือเล็กๆที่ซุกซนนั้นของเธอไว้ จิดาภายิ้มแล้วจุมพิตไปยังหน้าผากเขาเบาๆหนึ่งที “อาหารเช้าเตรียมเสร็จแล้วอยู่ข้างนอกนะคะ คุณออกมาทานด้วยกันก่อนเสียหน่อยดีกว่า วันนี้ก็พักผ่อนอยู่ที่ห้องไปเถอะค่ะ ให้พี่นัฎไปกองถ่ายกับฉันก็พอแล้ว” “ไม่ได้....” ริมฝีปากบางของจิรภาสยกขึ้นเล็กน้อย แล้วเอ่ยสองคำนี้ออกมาเบาๆ จิดาภานอนอยู่ในอ้อมกอดของเขา ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา “ไม่ถามผมซักหน่อยหรือครับว่าเพราะอะไร?” “ฉันเชื่อในการตัดสินใจของคุณค่ะ เพียงแค่เป็นสิ่งที่คุณพูด ฉันก็เห็นด้วยอยู่แล้ว”จิดาภายอมเป็นภรรยาที่เชื่อฟังเขาทุกอย่าง และก็ยอมเป็นศิลปินที่พร้อมจะให้ความร่วมมือกับเขาด้วยเช่นกัน เพียงแค่มีเขาอยู่ เธอก็ไม่กลัวพายุใดๆบนโลกนี้อีกแล้ว “ในวงการนี้ ไม่มีผู้จัดการส่วนตัวคนไหนที่จะดีเท่ากับคุณอีกแล้วค่ะ ดังนั้น....ฉันจะไม่มีข้อซักถามกับการตัดสินใจของคุณ เพราะคุณทำให้ฉันมีความมั่นใจยิ่งขึ้น ทำให้ฉันเดินมาจนถึงวันนี้ได้ ฉันยอมที่จะจับมือคุณ เดินไปด้วยกันกับคุณให้มีความสุขที่สุดค่ะ” จิรภาสลืมตาขึ้นมา จับมือเธอไว้ แล้วประทับจูบลงเบาๆ บางครั้ง ความเชื่อใจกันระหว่างสามีภรรยาก็สำคัญกว่าสิ่งอื่นใด พวกเขาตื่นขึ้นมาพร้อมๆกัน จิดาภามองดูเขาลุกขึ้นสวมเสื้อผ้าด้วยความเขินอายเล็กน้อย เพราะจิรภาสมักจะมีความเคยชินที่จะนอนเปลือยกาย...ไม่ว่าจะออกมาข้างนอกก็จะเป็นแบบนั้นเช่นกัน เขามองจิดาภาที่กำลังเขินอายอยู่ข้างๆ “เห็นตั้งหลายครั้งแล้ว ยังไม่ชินอีกหรือครับ?” “ต่อให้ทั้งชีวิตก็คงจะไม่ชินหรอกค่ะ เพราะว่าคุณสมบูรณ์แบบเกินไปขนาดนี้” จิดาภาลุกขึ้นไปเตรียมน้ำอาบให้เขา คำพูดของเธอที่พูดออกไปนั้นเป็นจริงอย่างที่เธอว่า จิรภาสยกยิ้มขึ้น แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ตามตารางงานแล้ว พวกเขาไปถึงกองถ่ายก่อนเวลาเก้าโมง หลังจากนั้นจิดาภาจึงเข้าไปแต่งหน้าเพื่อเริ่มการแต่งหน้าและเปลี่ยนชุด เมื่อเทียบกับเมื่อวานแล้วนั้น บรรยากาศในวันนี้แตกต่างไปจากเดิมอย่างเห็นได้ชัด บางทีอาจะเป็นเพราะจิรภาสที่นั่งอยู่ข้างๆเธอ....