ตอนที่ 7 ทาสผู้ชั่วร้ายดำเนินการ

ตอนที่ 7 ทาสผู้ชั่วร้ายดำเนินการ “ขอฝ่าบาทได้โปรดอภัย ต่อไปนี้ข้าน้อยจะเอ่ยความจริง เป็นเพราะลู่หลัวสั่งให้ข้าน้อยทำ เดิมทีข้าน้อยมิรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามคือนายหญิงของจวนแม่ทัพซ่างหลี ถ้าหากว่ารู้ ต่อให้ข้าน้อยมีความกล้าหาญเต็ม 100 ก็มิกล้า เป็นเพราะลู่หลัวเอ่ยว่าหญิงสาวไร้เดียงสาผู้นั้นมักจะรังแกนาง จึงอยากให้ข้าน้อยไปข่มขืนหญิงสาวเพื่อสั่งสอนนาง ขอเพียงแค่ให้นางถูกข่มขืนก็จะให้เบี้ยเงินหนึ่งร้อยสองแก่ข้าน้อย” “ล้วนโทษที่ข้าน้อยมีความละโมบ เพียงชั่วครู่สมองของข้าน้อยนั้นช่างโง่เขลา คิดถึงว่าจะได้หลับนอนกับหญิงที่งดงามและยังได้เบี้ยเงิน ข้าน้อยจึงทำลงไปอย่างกล้าหาญ แต่ทว่าข้าน้อยกล้าที่จะใช้ชีวิตของข้าน้อยสาบานว่าเดิมทีข้าน้อยมิได้แตะต้องนายหญิงซ่างกวนแม้แต่น้อย ข้าน้อยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใบหน้าของนางเป็นเช่นไร” “ในเพลาที่ลู่หลัวเรียกข้าน้อยมายังด้านหน้าประตูห้อง นายหญิงก็ถูกฝังเข็มเรียบร้อยแล้ว ข้าน้อยทำได้เพียงนำตัวนางเข้าไปในห้อง ในเพลาที่ข้าน้อยเตรียมตัวที่จะเปลื้องอาภรณ์ของนาง ก็มีคนบุกเข้ามาในห้องจากด้านหลังและตีข้าน้อยจนสลบไป หลังจากนั้นจึงนำตัวข้าน้อยยัดใส่ไว้ที่ใต้เตียง รอจนข้าน้อยตื่นมา พวกท่านก็บุกเข้าไป ดังนั้นข้าน้อยจึงมิได้แตะต้องนาง นางยังบริสุทธิ์ ข้าน้อยก็บริสุทธิ์ ขอร้องฝ่าบาทเห็นแก่ที่ข้าน้อยมิได้แต่ต้องพระชายาองค์รัชทายาทเมื่อครู่ ไว้ชีวิตทาสผู้นี้ด้วยเถิดพะยะค่ะ” เมื่อได้ยินว่าหวางหมาจื่อเอ่ยความจริงที่หลั่งไหลออกมาราวกับสายน้ำ องค์รัชทายาทจึงโกรธจนคิ้วขมวดเป็นปม เจ้านี่ช่างโง่เขลา เขาบอกให้สารภาพหรือ? เมื่อลู่หลัวได้ยินว่าตนเองถูกชี้ตัว ในใจก็ตื่นตระหนก นางคุกเข่าลงอย่างสั่นเทาเรากับตะแกงเหล็ก นางรีบร้อนชี้ไปที่หวางหมาจื่อและโต้ตอบเป็นครั้งสุดท้าย “เจ้าพูดอันใด เจ้าใส่ร้ายป้ายสีข้า เจ้าแว้งกัดข้า เดิมทีมิใช่ข้าสั่งเจ้า เรื่องราวนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอันใดกับข้า เจ้าทำและวางแผนเองผู้เดียว เจ้ารีบสารภาพความผิดบัดเดี๋ยวนี้ เพื่อมิให้ครอบครัวของเจ้าตกทุกข์ได้ยาก” ร่างกายของหวางหมาจื่อตะลึงงัน ลู่หลัวหยิบยกคนในตระกูลของเขามาข่มขู่เขา เขารู้ถึงความสามารถของท่านพ่อของมู่หยู่ฉิน ท่านพ่อของนางคือสิงปู้ซ่างซู เขาสามารถตั้งข้อหาอาชญากรรมกับผู้ใดสักคนได้อย่างง่ายดาย เขามิกล้ากล่าวโทษนางและมิกล้าระบุตัวนาง เขาตกใจกลัวจนปัสสาวะราด แต่น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถปัสสาวะออกมาได้อีกแล้ว เมื่อได้ยินหวางหมาจื่อเอ่ยว่ามีคนตีเขาจนสลบ ในใจของเมี่ยวฝูก็ตื่นตระหนก เกรงว่าผู้อื่นจะรู้ ถึงแม้ว่านางมิได้ถูกหมาจื่อข่มขืน แต่กลับเสียตัวให้ชายที่สวมหน้ากากนั้นแล้ว แต่ทว่าเป็นเพราะหมาจื่อและลู่หลัวกำลังโต้เถียงกัน ทำให้ผู้คนลืมเรื่องราวที่หวางหมาจื่อถูกตีจนสลบไปชั่วขณะ ความสนใจของทุกคนล้วนถูกพวกเขาทั้งสองดึงดูดไป แม้แต่โต้ตอบ ใบหน้าของเขาก็หวาดกลัว เขาหวัดกลัวจนเก้ๆกังๆ ในใจของเมี่ยวฝูสบถออกมา ชายเช่นนี้ยังกล้าที่จะมาข่มขืนผู้หญิง ดูแล้วก็เหมือนจะเป็นชายที่อ่อนปวกเปียก นางมองไปยังหวางหมาจื่ออย่างเย็นชาก่อนจะเอ่ยอย่างชัดถ้อยชัดคำ “เจ้ามีความเป็นลูกผู้ชายสักหน่อยได้หรือไม่ เจ้าเป็นคนลามกแต่มิได้ทำร้ายข้า ถ้าเช่นนั้นเจ้ากลัวอันใด หรือว่าเบื้องหลังมีคนเอาครอบครัวของเจ้ามาคุกคามเจ้า ขอเพียงแค่เจ้าสารภาพว่าผู้ใดอยู่เบื้องหลัง ข้าจะมิเอาความต่อการแสดงความรับผิดชอบของเจ้า ถ้าหากเจ้ามิเอ่ยกล้าปกปิดองค์รัชทายาท องค์รัชทายาทจะทำลายตระกูลของเจ้าในทันที” เมี่ยวฝูโยนอำนาจ และใช้องค์รัชทายาทมาเป็นมือปืนอีกครั้ง ไม่ใช่ว่าองค์รัชทายาทองค์นี้ต้องการจะทำลายนางหรือ? นางให้ตนเองลิ้มรสความทุกข์ทรมานของความไม่ยุติธรรม ให้เขาตกอยู่ในหลุมพรางของตนเอง มีปากที่ไม่สามารถอธิบาย ได้ยินดังนั้น หวางหมาจื่อก็ราวกับถูกอภัยโทษว่าองค์รัชทายาทจะมิเอาผิดเขา ถ้าหากเขาไม่เอ่ยความจริงอีก เกรงว่าเพลานี้องค์รัชทายาทก็จะเอาชีวิตเขา เพลานี้ คำสารภาพอาจจะทำให้องค์รัชทายาทไว้ชีวิตเขา แต่สายเกินไปแล้ว มิเพียงแค่องค์รัชทายาทจะลงโทษเขา แม้แต่มู่หยู่ฉินก็จะมิปล่อยเขาไป เขาล้วนต้องตาย แต่ทว่าศีรษะของเขาจะอยู่บนคอได้นานขึ้นอีกเล็กน้อย เมื่อคิดได้ดังนั้น เขาจึงชี้ไปที่ลู่หลัวด้วยความโกรธ “ถึงแม้ว่าเจ้าจะเอาชีวิตของผู้คนในตระกูลข้ามาข่มขู่ แต่ข้าก็จะเอ่ยความจริง ก็คือเจ้าสั่งให้ข้าข่มขืนนายหญิงซ่างกวน ข้ากลัวว่าพวกเจ้าจะแว้งกัด ข้าจึงรีบลงมือ” เมื่อเอ่ยจบ เขาจึงหยิบกระเป๋าเงินออกมาจากเสื้อของเขาและนำเบี้ยเงินกับกระเป๋าเงินในมือส่งให้ที่เบื้องหน้าของเมี่ยวฝู “นายหญิงซ่างกวน ขอท่านจงตรวจสอบดูเถิด นี่ก็คือเงินจองล่วงหน้าจำนวน 52 ที่ลู่หลัวให้ข้าน้อยมาก่อน นางรับปากว่าถ้าหากข้าทำสำเร็จก็จะได้อีก 52 เบี้ยเงินที่เหลือ เบี้ยเงินและผ้าเช็ดหน้านี้ข้าน้อยยังเก็บไว้ ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ยังสลักแซ่ตระกูลของพวกเขานั้นก็คือ “ตระกูลมู่” เมื่อวาจานี้เอ่ยออกมา คนจำนวนมากก็ตะลึงงัน เพลานี้ทุกคนล้วนเข้าใจชัดเจนแล้วว่าคนที่อยู่เบื้องหลังก็คือมู่หยู่ฉิน ทั้งพยานและหลักฐานล้วนอยู่ครบ นางมิสามารถหนีพ้นได้ ในเพลาที่มู่หยู่ฉินเห็นข้อความที่สลักอยู่บนผ้าเช็ดหน้าว่าตระกูลมู่ ใบหน้าก็ซีดเผือด นังลู่หลัวทำเรื่องราวมิรอบคอบเอาเสียเลย ไม่ได้ต่างกับคนไร้ความสามารถ ผ้าเช็ดหน้าสำคัญเช่นนี้ยังกล้าเอามาห่อเงิน ถ้ามิใช่เพราะนางโง่เขลา ก็เป็นเพราะนางเป็นคนของซ่างกวนเมี่ยวฝู มาเพื่อทำให้ตนเองเสื่อมเสีย เมี่ยวฝูหรี่ตาลงด้วยความเยาะเย้ย เดิมทีแล้วคนพวกนี้ล้วนโง่งม เป็นเพราะพวกนางละเลยเกินไป เดิมทีมิได้ใส่ใจเจ้าของร่างเดิม คิดว่าเจ้าของร่างเดิมเป็นคนโง่เง่า จักยอมรับการรังแกของพวกนาง เหตุใดเลยจะรู้ว่าเจ้าของร่างเดิมนั้นได้เปลี่ยนคนแล้ว อีกทั้งลู่หลัวตกใจจนแทบสิ้นสติ นางล้มลงกับพื้น มู่หยู่ฉินจ้องมองลู่หลัว ส่งสัญญาณว่าต่อให้ตีให้ตายมู่หยู่ฉินก็จะมิยอมรับ ให้เอ่ยว่าผ้าเช็ดหน้านั้นถูกหวางหมาจื่อขโมยไป ผลลัพธ์ก็คือลู่หลัวตีความหมายผิดไป คิดว่ามู่หยู่ฉินต้องการให้นางรับโทษเพียงผู้เดียว ในที่สุด นางก็มิสามารถปฏิเสธได้ ในใจของนางพังทลายลง นางจ้องมองไปที่มู่หยู่ฉินอย่างโศกเศร้า หลังจากนั้นจึงคุกเข่าลงกับพื้นและเอาหัวโขกลงที่พื้น “ขอฝ่าบาทได้โปรดยกโทษให้ข้าน้อยด้วยเพคะ เรื่องราวนี้ข้าน้อยทำเพียงคนเดียว มิได้เกี่ยวข้องอันใดกับนายหญิง เป็นเพราะข้าน้อยเกลียดชังซ่างกวนเมี่ยวฝู เพราะนางเคยรังแกนายหญิงของข้าน้อย นางทั้งด่าทั้งตีนายหญิงของข้าน้อย นางดูถูกว่านางเก่งกาจกว่า ข้าน้อยจึงสร้างเรื่องนี้ขึ้นมาเพื่อที่จะแก้แค้นนาง เรื่องราวที่ซ่างกวนเมี่ยวฝูทำนั้นผู้คนล้วนโกรธแค้น ข้าน้อยมิสามารถทนดูได้จึงคิดที่จะทำลายนาง” เมื่อเอ่ยจบ นางจ้องมองไปยังมู่หยู่ฉินอย่างมีความหวัง ในดวงตามีน้ำตาที่เศร้าโศกเสียใจเอ่อออกมา “นายหญิง เรื่องเหล่านี้พระองค์ล้วนมิรู้ ล้วนเป็นความผิดของข้าน้อยผู้เดียว ข้าน้อยยอมรับผิด ยอมรับโทษ ขอพระองค์ทรงเห็นแก่ฐานะที่ข้าน้อยดูแลรับใช้พระองค์ หลังจากที่ข้าน้อยตายแล้ว ขอพระองค์ดูแลครอบครัวของข้าน้อยให้ดี ข้าน้อยจักได้ตายอย่างมิรู้สึกเสียใจเพคะ” เพลานี้ บุคคลทุกคนมองไปที่มู่หยู่ฉินด้วยความดูถูกเหยียดหยาม มิคิดว่านางจะเป็นหญิงที่มีพิษร้ายกาจ คิดมิถึงว่าจะใช้วิธีสกปรกเช่นนี้มาทำร้ายเมี่ยวฝู พวกนางไม่เชื่อในสิ่งที่หญิงผู้นี้เอ่ย เห็นอยู่ชัดๆว่ามู่หยู่ฉินคือผู้ที่รังแกเมี่ยวฝูอยู่ทุกวัน รังแกเมี่ยวฝูจนแทบจะตาย เมี่ยวฝูผู้ที่มิกล้าหาญและขี้กลัวเช่นนี้ จักตีผู้ที่น่ากลัวอย่างมู่หยู่ฉินได้อย่างไร? แม้แต่จ้องตามู่หยู่ฉินยังมิกล้า นางลู่หลัวผู้นี้โกหกหลอกลวงจนถึงที่สุด สารภาพความรู้สึกผิดก็ยังกล่าวโทษเมี่ยวฝูอีก สมควรได้รับโชคชะตา นางกลายเป็นสาวใช้ที่ปฏิเสธความชอบธรรมของความรุนแรง ช่างเป็นคู่กรณีที่ชั่วร้าย หลังจากได้ยินการสนทนาของทุกคน ซ่างกวนบี้หรุงกำหมัดแน่น ทำให้ฝ่ามือที่ขาวผ่องปรากฏเส้นเลือดขึ้นมา คิดไม่ถึงว่าเมี่ยวฝูจะเห็นกลอุบายของตน นางแตกต่างจากเมื่อก่อนแล้ว ถ้าให้นางสืบหาต่อไป ตนเองก็อาจจะถูกเปิดโปง ทำร้ายพี่สาวคนโตของตน หากชื่อเสียงที่ไม่ดีดังกล่าวแพร่ออกไป อัจฉริยะทางการแพทย์ของนางก็มิต้องเอ่ยถึงแล้ว อีกทั้งอย่าคิดที่จะหาครอบครัวที่ดีเลย นางผลักมู่หยู่ฉินอย่างเงียบ ๆ ดวงตายังคงมีเมตตาและไร้เดียงสาเช่นเดิม แท้จริงนั้นก็ล้นหลามไปด้วยความพิษจากขุมนรก ทำให้มู่หยู่ฉินตกใจจนหนังศีรษะชาวาบ