ตอนที่ 10 ชายต้มตุ๋นหลอกลวงและอัปมงคล

ตอนที่ 10 ชายต้มตุ๋นหลอกลวงและอัปมงคล เหตุใดจะมิรู้ว่าเจ้าของเดิมเคารพองค์รัชทายาทมากเพียงใด นางระมัดระวังคำพูด แต่องค์รัชทายาทก็ยังจะฆ่านาง ก็ไม่สู้นางใช้โอกาสนี้ทำร้ายเขาให้เขาเสียหายเพื่อเพิ่มดอกเบี้ยให้ตนเองบ้าง อย่างไรเสียองค์รัชทายาทก็ดูถูกนาง แทบจะรอไม่ไหวที่จะฆ่านางให้ตาย ทั้งสองคนจะผูกความแค้นต่อกันนานแล้ว นางมีกลัวทำมันจะเพิ่มอีกสักความเกลียดชัง องค์รัชทายาทไปแล้ว อีกทั้งยังนั่งโกรธเกรี้ยวอยู่บนรถม้า เขารู้สึกผิดหวังที่เมื่อครู่นี้มิได้ตบหน้าเมี่ยวฝูสักฉาด ทันใดนั้นหัวสมองของเขาก็มีความสงสัยขึ้นมา จากคำกล่าวของหวางหมาจื่อ เขามิได้เห็นใบหน้าของเมี่ยวฝูชัดเจน ก็ถูกคนตีจนสลบและนำไปยัดไว้ที่ใต้เตียง รอจนตื่นมาพวกเขาก็บุกเข้าไปแล้ว คือผู้ใดกันแน่ที่ตีเขาจนสลบ ถ้าหากว่าเขาไม่ได้แต่ต้องถ้าเช่นนั้น ร่องรอยบาดเจ็บบนร่างกายของมาได้อย่างไรกัน อาภรณ์ของนางถูกฉีกขาด บนร่างกายเห็นได้ชัดว่าถูกทำให้เกิดร่องรอยอย่างชัดเจน หรือนี่จักเกี่ยวข้องกับผู้ที่ตีหวางหมาจื่อจนสลบ หรือจะมีใครอีกคนที่ข่มขืนนาง? หรือนางเสียตัวแล้ว! แต่ยังมีข้อสงสัยว่าเหตุใดสัญลักษณ์พรหมจรรย์ยังคงอยู่ เขาต้องยืนยันด้วยตัวเองว่าสัญลักษณ์พรหมจรรย์ซะส่วนตัวถ้าเขาพบว่าร่างกายของเธอหายเขาจะฆ่าเธอทันที กล้าที่จะให้หมวกสีเขียวแก่เขา เขาจะไม่ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้น ทันทีที่องค์รัชทายาทจากไปก็ไม่มีละครในสวนแก้ว วันนี้เป็นวันที่องค์รัชทายาทเชื้อเชิญให้องค์ชายและองค์หญิงมาที่สวนหลิวหลีเพื่อสวดบทกวี และชื่นชมดอกเบญจมาศ ด้วยเหตุนี้จึงมีเรื่องขึ้น ซ่างกวนบี้หรุงมองไปทางด้านหลังขององค์รัชทายาทและขมวดคิ้วอย่างเยือกเย็น หันไปมองเมี่ยวฝูแสร้งทำเป็นช่วยเธออย่างอ่อนโยน "ท่านพี่เจ้าตกใจแล้ว วันนี้ลองกลับไปที่จวนกันเถอะ" เมี่ยวฝูดึงมือของเธออย่างเย็นชา “ อย่าเรียกข้าว่าพี่สาว” เมื่อตนถูกโจมตีโดยมู่หยู่ฉิน และหายไปจากการทำผิดกฎหมาย ตอนนี้นางไม่เห็นว่าตนเป็นน้องสาวของตน ตอนนี้นางแกล้งทำเป็นดอกบัวสีขาว ซ่างกวนบี้หรุงเป็นดอกบัวสีขาวที่โผล่จากโคลนและไม่มีคราบ นางก็จะเป็นดอกกุหลาบสีดำที่เติบโตในโคลนและแทบไม่สามารถรอแทงดอกบัวสีขาวด้วยหนามได้ ทันใดนั้นมีหญิงสาววิ่งร้องไห้เข้ามาที่ประตู “ นายหญิง พระองค์สบายดีไหม ลู่หลัวหลอกให้ทาสเข้าไปในห้องฟืนและขังทาสไว้หนึ่งชั่วโมง ทาสกังวลเป็นอย่างมาก เพราะกลัวว่าพวกเขาจะรังแกนายหญิง โชคดีที่คู่สามีภรรยาเดินผ่าน เพิ่งจะปล่อยทาสออกมา นายหญิงบาดเจ็บที่ใดเพคะ" ฝานหลิงรีบวิ่งไปที่เมี่ยวฝูและเมื่อเธอเห็นเสื้อผ้าที่ฉีกขาดและรอยบาดเจ็บของเมี่ยวฝู นางก็รีบถอดเสื้อของนางออกแล้วคลุมลงบนหญิงสาว ก่อนจะร้องไห้เสียงดัง ดวงตาของนางบวมแดงราวกับลูกท้อ "นายหญิง ผู้ใดรังแกพระองค์เพคะ? ลู่หลัวใช่หรือไม่? ปล่อยให้ทาสล้างแค้นแทนพระองค์เถิด พวกเขามักจะรังแกพระองค์เช่นนี้" "อย่าร้องไห้เลย! ข้าสบายดี!" เมี่ยวฝูขมวดคิ้ว นางไม่ชอบคนที่ร้องไห้เมื่อนางมีปัญหา แต่นางดูเหมือนจะไม่สามารถตำหนิฝานหลิงได้ นางมองฝานหลิงว่าเธอซื่อสัตย์ต่อตน "แต่อาการบาดเจ็บบนร่างกายของพระองค์ล่ะเพคะ?" ฝานหลิงพบว่านายหญิงของนางแตกต่างจากเดิมเล็กน้อย ดูเหมือนจะมีแสงแวบหนึ่งในสายตาของนาง นางยืนอยู่ที่นั่นให้ความรู้สึกของความสง่างามที่ไม่สามารถดูหมิ่นได้ “ เกือบจะถูกพวกอันธพาลข่มเหงเอา แต่เขาได้รับโทษที่สมควรแล้ว ส่วนลู่หลัว เพราะนางรวมหัวกับพวกอันธพาลเพื่อทำร้ายข้า นางได้ฆ่าตัวตายเพื่อหนีความผิดแล้ว” เมี่ยวฝูเอ่ยพูดเบา ๆ ฝานหลิงได้ฟังก็ตื่นตระหนก "ว่าอย่างไรนะเพคะ ลู่หลัวกล้ารวมหัวกับพวกอันธพาลเพื่อทำร้ายนายหญิงหรือ? เจ้าพวกสารเลว ข้าอยากจะยัดร่างของนางจริงๆ!" "เอาล่ะ ข้าสบายดี กลับจวนกันเถิด" ฟังน้ำเสียงของฝานหลิง นางจะเป็นเดือดอดมากกว่าเจ้าของเดิมเสียอีก ถ้าไม่ใช่เพราะมีนางปกป้อง เจ้าของเดิมก็คงจะตายไปนายแล้ว ข้าไม่รู้จริงๆว่าเจ้าของเดิมคิดอย่างไร ความกล้าของนางไม่เยอะเท่าสาวใช้ตัวเล็ก ๆ ด้วยซ้ำ นางชื่นชมผู้หญิงคนนี้มาก ทันทีที่เจ้านายและคนรับใช้ของเมี่ยวฝูออกไป ซ่างกวนบี้หรุงยืดแผงคอพิษ ในสายตาของนาง นางเพิ่งสังเกตเห็นคำพูดและการกระทำของเมี่ยวฝูอย่างระมัดระวัง เมี่ยวฝูเปลี่ยนไปจริง ๆ นางเป็นตัวแทนของสิ่งชั่วร้ายขนาดย่อม ด้วยความสงบและสง่า นางพบว่าตนไม่สามารถมองผ่านขยะผู้นี้ และรู้สึกว่านางมีออร่าที่แข็งแกร่ง และตนก็กลัวนางเล็กน้อย ไม่ได้ นางต้องตรวจสอบอย่างรอบคอบเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นกับขยะผู้นี้ เมื่อกลับถึงบ้าน ซ่างกวนบี้หรุงนั่งอยู่ในรถม้าที่หรูหราและสวยงามที่สุดในคฤหาสน์ของจวนแม่ทัพ เมี่ยวฝูไม่มีสวัสดิการเช่นนี้ นางทำได้แค่เดินเท่านั้น โชคดีที่สวนหลิวหลีอยู่ไม่ไกลจากจวนแม่ทัพ และนางก็เดินกลับบ้านกับฝานหลิง ตอนนี้นางยอมรับความจริงที่ว่าบรรพบุรุษของนางตายแล้ว ยอมรับตัวตนใหม่นี้ และพร้อมที่จะใช้ตัวตนนี้เพื่อชีวิตที่ดี เนื่องจากพระเจ้าต้องการให้นางเปลี่ยนเจ้าของเดิม นางจะมีชีวิตที่ดีสำหรับตัวเองและตัวเองจะไม่มีวันสิ้นเปลืองร่างใหม่ที่ยากลำบากนี้ นางต้องมีชีวิตอย่างจริงจังและไม่หดหู่ ในขณะที่มองไปรอบ ๆ อาคารที่เรียบง่ายและสง่างาม เมี่ยฝูระดมความทรงจำของนางให้เข้าใจทุกอย่างที่นี่ สถานที่ที่เธออาศัยอยู่เรียกว่าแผ่นดินใหญ่ชิงหยุน แคว้นในทวีปนี้มีไม่น้อยกว่าร้อยทั้งใหญ่และเล็ก ที่ใหญ่ที่สุดของแคว้นคือราชวงศ์จิ้น ราชวงศ์ยัน ราชวงศ์ฉี และราชวงศ์เหลียง ภาคตะวันออกเฉียงใต้และตะวันตกเฉียงเหนือของแผ่นดินใหญ่ยังมีการกระจายของชนกลุ่มน้อยต่าง ๆ เช่น เผ่าหนานดี๋ เผ่าเป่ยหยี เผ่าซีหรง เผ่าดงหู เผ่าซงนุ และเผ่าเซี่ยนเปยเป็นต้น อาณาจักรทางตะวันตกคือแคว้นโห่หยุนและเผ่าฉ่วนหรงปกครองโดยแคว้นไป๋หลาง ปีนี้เป็นวันครบรอบ 200 ปีของการก่อตั้งราชวงศ์จิ้น พ่อของนางชื่อซ่างกวนหมิง เขาเป็นแม่ทัพระดับสูงในราชวงศ์จิ้น ในเวลาเดียวกันครอบครัวซ่างกวนก็เป็นตระกูลของแพทย์ที่สืบทอดมาหลายร้อยปี มีทั้งดีและไม่ดี เช่นเดียวกับนางสาวคนที่สองของนางเช่นซ่างกวนบี้หรุงที่เก่งเรื่องเข็มเงินในการรักษาโรค น้องสาวคนที่สามคือ ซ่างกสนซิวเยว่ซึ่งเป็นคนทำพิษและล้างพิษได้ดี แต่นางเป็นของเสียที่ไม่มีอะไรดีเลย แน่นอนว่านางถูกเยาะเย้ยและเย้ยหยันในครอบครัว แต่ดูถูกก็ดูถูก ถ้าให้พวกเขารู้ว่าชีวิตที่โลกปัจจุบันของนาง นางเป็นอัจฉริยะของแพทย์แผนจีนและตะวันตก สิ่งที่พวกเขาทำได้นี้นางทำได้ตั้งแต่อายุห้าขวบ พวกเขาจะมีลักษณะอย่างไร ริมฝีปากของเมี่ยวฝูแสยะยิ้ม นางกำลังตั้งตารอ ในขณะที่อยู่บนถนน นางแอบมองไปที่แหวนทับทิมและเห็นว่าวงแหวนกลมล้อมรอบด้วยหยกสีเขียวและทับทิมโปร่งใสขนาดเล็กฝังอยู่กลางหยก ภายใต้ความแวววาวของ พอเห็นก็รู้ว่ามันเป็นสิ่งที่มีค่ามีราคาเพียงใด เมื่อเธอเห็นแหวน นางก็จำคำพูดของชายลึกลับได้ "เจ้าสามารถมั่นใจได้ว่ากษัตริย์จะรับผิดชอบเจ้า" "นี่เป็นสัญลักษณ์ความรักของกษัตริย์ เจ้ารอเจ้ากษัตริย์เถิด ข้าจะแต่งงานกับเจ้า" โอ้ นี่จริงหรือเท็จ? อย่างไรก็ตามในแวบแรก แหวนนี้มีความพิเศษอย่างยิ่ง คนธรรมดาไม่สามารถเป็นเจ้าของได้ และเจ้าของจะต้องมีพลังอำนาจมาก วงแหวนทำจากทองคำนับพันดวงและส่องไปที่ดวงอาทิตย์ นางเห็นมังกรและนกฟีนิกซ์สองคำสลักด้านในของแหวน “ฉูหลี”       นี่ไม่เหมือนคำเดียว ผู้ใดจะนามฉูหลี คงจะไม่มีกระมัง อย่างไรก็ตามคำว่าฉูนั้นชัดเจนมาก ชายสวมหน้ากากอ้างว่าเป็นกษัตริย์และราชวงศ์จิ้นเป็นแคว้นของตระกูลฉู เขาเป็นราชาของราชวงศ์จิ้นหรือ? แต่ทว่า ราชาผู้ยิ่งใหญ่จะถูกตามล่าหรือ? และจำเป็นต้องล้างพิษด้วยวิธีที่เงอะงะนี้ไหม หากพวกเขาต้องการผู้หญิง เพียงแค่พวกเขาปรบมือ ผู้หญิงจำนวนมากก็มารอเป็นขบวน เขาจะใช้วิธีนี้เพื่ออันใดกัน? ผู้ใดจะรู้ว่าสิ่งที่ชายพูดนั้นเป็นจริงหรือเท็จ บางทีเขาอาจเป็นคนเก็บดอกไม้และจงใจโกหกเป็นข้ออ้างในการรังแกผู้หญิงก็ได้ เขาสร้างข้อแก้ตัวว่าเขาเป็นราชา ผู้หญิงที่ถูกรังแกก็จะไม่ตำหนิเขา และกำลังรอให้เขาแต่งงานกับนางด้วยความดีใจ ผู้หญิงที่ไร้เดียงสาอาจเชื่อ แต่ทว่าเมี่ยวฝูไม่เชื่อ เมื่อคิดถึงว่านางข้ามภพมาก็ถูกข่มขืน เมี่ยวฝูกำหมัดอย่างแน่นหนา นางเกลียดคนลึกลับที่ทำตัวภาคภูมิใจผู้นั้นจริง ๆ ถ้านางหาเขาพบ นางจะตบเขาให้ครบสิบครั้งก่อน ในขณะนี้ ฝานหลิงเห็นรอยเปื้อนเลือดที่แขนของเมี่ยวฝู น้ำตาก็ไหลออกมาเป็นทาง "มู่หยู่ฉินที่สมควรตายนั้นโหดร้ายมาก แผลนี้ร้ายแรงมาก เลือดยังไหลอยู่เลยเพคะ ทาสไม่มีทองคำซื้อยารักษาและไม่มีเงินที่จะพานายหญิงไปพบแพทย์ ทาสควรทำเช่นไรดีเพคะ? " “ นางไม่ชอบมันเช่นกัน และอาการบาดเจ็บภายในของนางก็ไม่ได้ตื้นเกินไป” ดวงตาของเมี่ยวฝูพุ่งออกไปอย่างเย็นชา เมื่อนางนึกถึงแส้เมื่อไม่นานมานี้ มู่หยู่ฉินถูกผลักพุ่งชนเนินหิน ได้รับบาดเจ็บภายใน ในเพลานี้นางเดินไปที่พงหญ้าทั้งสองข้างของถนน ดวงตาของนางกวาดไปทั่วพื้นหญ้าอย่างเยือกเย็น มีเพียงแสงบาง ๆ นางรู้ชื่อของดอกไม้ป่าและพืชกลุ่มนี้ ว่าการเจริญเติบโตพวกมันคือชนิดใด สามารถใช้เป็นยาได้หรือไม่ มีพิษมากเท่าใด นี่เป็นทักษะที่นางเริ่มฝึกฝนเมื่ออายุสามขวบ พ่อแม่ของนางพานางขึ้นไปบนภูเขาเพื่อค้นหาสมุนไพร ดังนั้นนางจึงยื่นมือไปดึงต้นเชี่ยกู่เฉ่าสองต้นออกมา เชี่ยกู่เฉ่าเรียกอีกชื่อว่าอวี้เฉ่า ใบไม้เป็นรูปกลมและพื้นผิวเป็นผ้า เต็มไปด้วยปุยดอกไม้สีม่วงเป็นมัน น้ำจากใบของหญ้าชนิดนี้สามารถใช้ฆ่าเชื้อโรคและหยุดเลือดได้ เมี่ยวฝูหยิบหินกรวดบนถนนขึ้นมาละเอาหินไปบดดอกไม้และใบเชี่ยกู่เฉ่าแล้วค่อยนำไปประกบแผล ในไม่ช้าแผลที่แขนของนางก็เริ่มไม่มีเลือดและเลือดก็หยุดไหล เมื่อมองไปที่การกระทำของเมี่ยวฝูในครั้งเดียว ดวงตาของฝานหลิงเบิกกว้าง หญิงสาวที่ฉลาดเฉลียวและเงียบสงบคนนี้เป็นผู้หญิงคนเดียวกับหญิงโง่ในครอบครัวของนางหรือไม่? “ พระองค์รู้ได้อย่างไรว่าหญ้านี้สามารถหยุดเลือดได้ พระองค์ยอดเยี่ยมไปเลยเพคะ” ฝานหลิงมองไปที่เมี่ยวฝูด้วยดวงตาที่ส่องประกายอย่างศรัทธาราวกับดวงดาว สิ่งเล็ก ๆ นี้คืออันใด? เมี่ยวฝูชักริมฝีปากของนาง ไม่มียาสมุนไพรจีนที่นางไม่รู้จักในโลกนี้ แต่นางรู้ว่ามียาสมุนไพรจีนโบราณอีกหลายชนิดและหลายชนิดที่สูญพันธุ์ไปในยุคปัจจุบันแล้ว ดังนั้น นางอาจพบสมุนไพรที่ไม่รู้จักจำนวนมากที่นี่ แต่นางจะเรียนอย่างหนักและไม่พลาดโอกาสในการเรียนรู้ทางการแพทย์ เพราะเพียงแค่มียาที่นางสามารถเรียนรู้ นางก็จะมีที่ยืนในราชวงศ์จิ้น อาจจะเป็นเพราะการเจริญเติบโตที่ไม่มีมลพิษทางอากาศในสมัยโบราณ ดังนั้นผลของสมุนไพรเชี่ยกู่เฉ่านี้น่าทึ่งจริง ๆ ในไม่ช้าแผลของเมี่ยวฝูไม่มีเลือดออกอีกต่อไป นางฉีกเศษผ้าจากอาภรณ์ของนาง เพื่อปกปิดแขนไว้ ก่อนจะเดินต่อด้วยจิตวิญญาณ เมื่อเดินไปสักระยะ เมี่ยวฝูรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อยที่ท้องของนาง ราวกับว่ามีเข็มพิษอยู่ในร่างกาย นางเดินไปรอบ ๆ ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นเมื่อนางตื่นขึ้นมา แต่สถานการณ์ดังกล่าวเป็นเรื่องเร่งด่วนในเวลานั้น ดังนั้นฉันจึงไม่ได้สนใจอาการนี้มากนัก ความเจ็บปวดนี้ไม่เจ็บปวดมากนัก แต่มักจะเกาะติดกับนางเหมือนเข็ม ซึ่งทำให้นางรู้สึกไม่สบายใจมาก นางคิดว่าสาเหตุที่ร่างกายนี้อ่อนแอจักต้องเกี่ยวข้องกับเข็มพิษ หมอหลวงของจวนตระกูลซ่างกวนนั้นดีที่สุดในการใช้เข็มพิษ นอกจากนี้นางยังเป็นผู้สืบทอดของซ่างกวนหมิง แม่เลี้ยงของนาง ถ้าเข็มพิษนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับซูยิ่งแส่ นางจะมิเชื่อเลย ในขณะนี้ท้องของฝานหลิงส่งเสียงครวญครางในทันใด นางก็อดยิ้มให้เมี่ยวฝูไม่ได้ "วันนี้ไม่ได้กินอันใดเลย ทาสก็เลยหิวเล็กน้อย นายหญิงก็หิวใช่หรือไม่เพคะ แต่โชคไม่ดีที่เราไม่มีเงินเลย ล้วนตำหนิคนงี่เง่าเช่นมามาหวาง นางฉกฉวยกิจเบี้ยรายเดือนนี่ไม่มากนักของนายหญิงไป นอกจากจะถูกกักตัวโดยหญิงชรา ยังจะต้องใส่ในกระเป๋าเงินของมามาหวาง ไม่มีอันใดเหลืออยู่เลย ช่างเป็นเรื่องฟุ่มเฟือย ทาสอยากจะซื้อไก่ย่างของเจาซื่อให้กับนายหญิง " ไก่ย่างเจาซื่อเป็นของนครหลวง มันย่างได้นุ่มและมีกลิ่นหอม ผิวมีความบางและกรอบ เมื่อได้กลิ่นก็ทำให้น้ำลายไหล เอ่ยไปมาพวกเขาก็ไปที่ประตูของไก่ย่างเจาซื่อ ยังมีคนอยู่แถวนั้นและบางคนที่ซื้อไก่ย่างก็อดไม่ได้ที่จะกิน ในขณะที่ดมกลิ่นและพวกเขาเห็นแววตาของวิญญาณทั้งหมด และน้ำลายก็ไหลออกมา "เจ้าอยากกินไก่ย่างตัวนั้นจริงหรือ?" เมี่ยวฝูเลิกคิ้วของนาง ดวงตาก็เริ่มค้นหาอย่างรวดเร็ว “ ทาสอยากจะกิน แต่มันก็เป็นความหวังที่ยิ่งใหญ่ นายหญิง เรารีบออกจากที่นี่เถิด ออกไปก็จะไม่อยากกินอีกต่อไป ถ้าพระองค์อยู่ที่นี่อีกครั้ง ทาสกลัวว่าทาสจะไม่สามารถต้านทานที่จะรีบคว้ามากินได้เพคะ” เอ่ยจบนางก็รีบร้อนดึงเมี่ยวฝูจากไป "รอสักครู่" เมี่ยวฝูสลัดมือของฝานหลิงออก และทันใดนั้นดวงตาของนางก็พุ่งเป้าไปที่เด็กวัยรุ่นที่เพิ่งก้าวออกจากอาคารเงิน ริมฝีปากของนางก็ชั่วร้าย "ความอยุติธรรมกำลังมา" เด็กชายอายุประมาณสิบเจ็ดหรือแปดขวบ เขาสวมผ้าสีแดงเข้ม บนเสื้อคลุมปักรูปเมฆสีแดงสองสามผืนด้วยด้ายสีทอง เขาสวมรองเท้าบู๊ตสีเงินสีขาวและแขวนจี้หยกหลายเส้น เข็มขัดหยกรอบเอว ถุงเงินโป่งมากเพราะกลัวว่าคนอื่นไม่รู้ว่าเขามีเงิน ชายคนนั้นมีดวงตาที่แคบยาวซึ่งดูเย้ายวนและสวยงาม ผิวของเขาขาวมาก นี่ไม่มีการพูดเกินจริง หยกน้ำแข็งกล้ามเนื้อเขาดูสวยกว่าผู้หญิงเสียอีก เห็นในแวบแรกก็รู้ว่าเขาเป็นปีศาจ และมันก็เป็นปีศาจที่มีความปีติยินดี มันเป็นเรื่องน่าเสียดายที่ไม่ว่าปีศาจร้ายจะพบกับเมี่ยวฝู นางก็จะกลายเป็นผีที่น่าสงสาร เมื่อเมี่ยวฝูเห็นว่าวิญญาณชั่วมองลงมาที่ตน และนับเบี้ยเงิน จากนั้นเดินไปข้างหน้าหัวเยาะเย้ยอย่างช้าๆ นางตัดสินใจที่จะให้บทเรียนแก่เขา วิญญาณชั่วมองลงมาและนับเบี้ยเงินในมือของเขา หนึ่งร้อย สองร้อย ... ห้าร้อย ... แปดร้อย ... หนึ่งพันสอง... สองพัน... สองพันสอง เห็นได้ชัดว่าข้าต้องการสองพันสอง เหตุใดจึงมีแค่หนึ่งพันแปดร้อยสองหรือ? วิญญาณชั่วมองขึ้นและตัดสินใจที่จะนับอีกครั้ง ในเวลานี้ เมี่ยวฝูมาหา เขาขมวดคิ้วเครียดและวิตกกังวลพร้อมกับดูทุกข์ใจ "องค์ชายผู้นี้ ข้าเห็นท่านดวงตาเป็นเทพสีดำ ข้าพบเสือขาว ในสามวันจะมีภัยพิบัติจากเลือด " "ท่านหมายถึงอันใด?" ดวงตาที่แคบของเด็กหญิงชั่วร้ายมองที่เมี่ยวฝู เด็กผู้หญิงที่อยู่ด้านหน้าของเธอนั้นโทรมและผอมบาง แต่มีดวงตาที่ใสเหมือนดวงอาทิตย์ดวงจันทร์และดวงดาว เมื่อได้ยินนางเอ่ย นางก็หัวเราะเยาะมุมปากของนางอย่างช่วยไม่ได้ ไม่คาดคิดว่าความชั่วร้ายนี้ไม่ได้โง่และมีดวงตาที่ฉลาดคู่หนึ่ง เมี่ยวฝูไอและพูดอย่างเคร่งขรึม "ข้าไม่ได้ล้อเล่นกับองค์ชาย ข้าเห็นว่าท่านโกรธมาก สิ่งสกปรกสัมผัสที่ร่างกายของท่าน แต่ท่านและข้าไม่เคยรู้จักกัน ข้าเพียงแค่เอ่ยถึงท่านเล็กน้อย สำหรับท่านจะเชื่อหรือไม่นั้นคือเรื่องของท่าน เช่นนั้นข้าขอตัว" เมื่อเมี่ยวฝูกำลังออกไป มีรอยยิ้มที่เปล่งประกายภายใต้สายตาของความชั่วร้ายและหยุดนางไว้อย่างรวดเร็ว "เดี๋ยวก่อน เจ้าเอ่ยถึงสิ่งที่สกปรกอยู่ในตัวของข้าคืออันใด แล้วข้าจะแก้ไขเรื่องนี้ได้อย่างไร"