บทที่ 11 ทำไมฉันต้องโกรธคนแบบเธอด้วยล่ะ

บทที่ 11 ทำไมฉันต้องโกรธคนแบบเธอด้วยล่ะ หน้าโทรทัศน์บีไวส์ รถครอบครัวสีดำหรูหราคันหนึ่งจอดอยู่ ไม่เพียงแต่อาคารสูงใหญ่ระฟ้าทั้งตึกที่เป็นของบริษัทบีไวส์ ภายในพื้นที่สี่เหลี่ยมจัตุรัสไม่อนุญาตให้แฟนคลับทุกคนเข้า ทุกที่มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเพื่อดูแลความสงบเรียบร้อย พื้นที่ตรงนี้ใช้สำหรับเป็นที่ที่รถครอบครัวของเหล่าดาราที่นั่งมาสามารถจอดรถหน้าประตูบริษัทได้ ประตูรถสไลด์เปิดออก เฟิร์นลงจากรถก่อน หลังจากที่วางของในมือเสร็จก็กลับไปรับจันทร์สุดาที่อยู่ภายในรถ น้ำเสียงเป็นห่วงเป็นใยมีความเอาใจปนอยู่ด้วย “พี่จันทร์สุดาคะรองเท้าส้นสูงที่พี่ใส่อยู่ ต้องระวังด้วยนะคะ” จันทร์สุดาที่สวมใส่ชุดเดรสพลิ้วสีฟ้าน้ำทะเล ชำเลืองมองไปยังมือคู่ที่ดำและหยาบกระด้างของผู้จัดการ ความรังเกียจในสายตาของเธอโผล่ออกมาแวบหนึ่ง มือสวยจับที่ฝ่ามือเธอแล้วลงจากรถ เสียงนุ่มนวลและอ่อนโยน“ขอบคุณค่ะ” เพียงแค่ประโยคเดียวที่ออกมาจากปาก ผู้จัดการตัวเล็กก็ดีใจฮึกเหิมขึ้น สมกับที่เป็นนางฟ้าหลังกล้องของเธอเลย ไม่ว่าเวลาไหนก็งดงามละเอียดอ่อนอยู่เสมอ ประหนึ่งว่าเป็นนางฟ้าที่อยู่อีกโลกหนึ่ง！ ผู้จัดการถือกระเป๋าเครื่องสำอางค์หนักๆของจันทร์สุดาตามมาอยู่ข้างๆเธอ พูดไปเดินไป“พี่จันทร์สุดาคะ เมื่อหนึ่งชั่วโมงที่แล้วยุกส่งข้อความมาบอกว่างานละครใหม่ของคุณธันยวีร์บทนางเอกกำหนดไว้ว่าเป็นพี่นะคะ แต่ว่าตอนบ่ายต้องไปที่กองถ่ายของเขาสักหน่อย” “จริงเหรอ？”จันทร์สุดาถามอย่างตื่นเต้น บนใบหน้าดีใจอย่างปกปิดไม่อยู่ หนังเรื่องใหม่ของคุณธันยวีร์ยังคงเดินตามทางธุรกิจเหมือนเคย อีกทั้งตอนนี้หนังเกี่ยวกับสงครามสายลับกำลังมีมาแรงในท้องตลาด หลังจากที่รายได้จากค่าบัตรได้มากกว่าต้นทุนการผลิต รายได้ส่วนที่เกินออกมาก็จะแบ่งกับพวกนักแสดงนำ ทั้งสามารถเพิ่มระดับความฮอตให้กับตัวเอง เพิ่มค่าตัว ทั้งสามารถทำเงินได้ ยิงปืนครั้งเดียวได้นกถึงสองตัว ไม่มีนักแสดงคนไหนไม่ให้ความสนใจ “จริงแท้แน่นอนค่ะ ตอนนี้พี่จันทร์สุดาของพวกเราคือนางฟ้าของประชากรทั้งประเทศ คุณธันยวียร์เขาก็ยังต้องยกยอ！”ผู้จัดการประจบจันทร์สุดาสุดฤทธิ์ “แต่ที่กลัวคือว่านักแสดงของบริษัทค่ายอื่นจะไม่พอใจเอาสิคะ ดังนั้นถึงได้ให้พี่จันทร์สุดาไปที่กองสักรอบ” จันทร์สุดาอิ่มอกอิ่มใจอยู่ในใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ปากจิบยิ้ม“ไปก็ไปค่ะ ยังไงซะตอนบ่ายก็ไม่มีธุระอะไรอยู่แล้ว” ภาพยนตร์ที่สามารถเข้ารอบชิงรางวัลได้แบบนี้ เธอจะหลีกทางให้คนอื่นอีกได้ยังไง？ “ไอ๋หยา รถสปอร์ตหรู！หัวหน้าบริษัทคนไหนเปลี่ยนรถอีกแล้วเนี่ย？”การ์ดด้านข้างพูดขึ้นมาเสียงเบา จันทร์สุดาบีบคิ้วเล็กน้อย แล้วหันหลังกลับไปมอง ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่รถสปอร์ตสีดำมาจอดอยู่ตรงหน้ารถครอบครัว กระจกรถปิดสนิท รูปร่างเรียบหรูของตัวรถทำให้เธอจ้องไปหลายครั้งอย่างอดใจไม่ได้ ขณะที่เพ่งเล็งไปเห็นสัญลักษณ์ตรงหัวรถนั้น ก็รีบยกมือขึ้นมาป้องที่ปากแดงๆทันที แม่เจ้า！คาดไม่ถึงเลยว่าจะเป็น LykanHypersport！ ได้ยินมาว่าซูเปอร์คาร์รุ่นนี้เพิ่งจะผลิตออกมาเพียงแค่เจ็ดคันในโลก แล้วยังเป็นสินค้าลิมิเตด คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะได้เห็นรถซูเปอร์คาร์ที่คนเขาลือกัน！ ตามที่จันทร์สุดาคิดนี่เป็นรถใหม่ของคุณชายบริษัทไหนสักบริษัทหรือเปล่า ขณะที่อยากจะรอคนลงมาจากรถเพื่อที่จะพูดคุยด้วยนั้น ประตูด้านข้างคนขับรถก็ถูกสไลด์เปิดออก เงาคนสีชมพูบางๆก็ออกมาจากรถ เมื่อมองเห็นโฉมหน้าของผู้หญิงแล้วนั้น จันทร์สุดาก็เบิกตากว้าง ตกใจสุดขีด เป็นกมิดาไปได้ยังไง？！ กมิดาที่เพิ่งจะลงมาจากรถซูเปอร์คาร์ก้มตัวลงตรงหน้าต่างรถพูดอะไรสักอย่างกับผู้ชายคนขับ อยู่ห่างค่อนข้างไกล จันทร์สุดามองเห็นเพียงแค่ใบหน้าด้านข้างของผู้ชาย แต่ใบหน้าหล่อนั้นก็สามารถทำให้คนใจเต้นได้มากพอ เธอจ้องเขม่นที่รถด้านข้างกมิดา ความอิจฉาริษยาและโกรธเคืองก็เกิดขึ้นอยู่ลึกๆในใจ คิดไม่ถึงจริงๆ ผู้หญิงคนนี้คาดไม่ถึงว่าจะกลับมาเป็นยุคทองได้！ กัดฟันอยู่เงียบๆแล้วยิ้ม จันทร์สุดาฉีกยิ้มขึ้นมากะทันหัน ยกชายกระโปรงขึ้นแล้วเดินดิ่งไปทางกมิดา“กมิดา！” เสียงของเธออ่อนละมุน เหมือนทุกครั้งที่เคยเรียกกมิดา แต่กมิดาในเวลานี้กลับไม่ได้ยินดีอะไรมากนัก ได้ยินชื่อตัวเองกระโดดออกมาจากปากจันทร์สุดาก็รู้สึกถึงได้เพียงแค่ว่าสะอิดสะเอียนเต็มไปหมด “มีอะไรเหรอ？”หลังปรับอารมณ์ของตัวเองเสร็จด้วยความเร็ว กมิดาหันมาประจันหน้ากับจันทร์สุดา น้ำเสียงนิ่งเรียบ “กมิดา เธอ เธอยังโกรธอยู่สินะ”จันทร์สุดาถามอย่างอ่อนแอ ท่าทางน่าสงสารที่เห็นได้ชัด แต่สายตากลับมองผ่านเธอทะลุเข้าไปด้านในรถ ชายที่อยู่ในรถได้ใส่แว่นกันแดดขึ้นแล้ว ใบหน้านั้นทำให้คนส่องเห็นได้ไม่ถึงครึ่ง “โกรธ？”กมิดายกมุมปากแดงขึ้น และยิ้มเย็นชา“ทำไมฉันต้องโกรธคนแบบเธอด้วยล่ะ？” “พูดอะไรของเธอน่ะ！”ผู้จัดการด้านข้างจันทร์สุดาพูดออกมา จันทร์สุดา มองกมิดาอย่างเกลียดชัง“เธอมันแค่เศษขยะชิ้นเล็กไม่ได้แม้แต่เศษเสี้ยวดารามีสิทธิ์อะไรมาใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดกับพี่จันทร์สุดาของเรา？”