บทที่214 เขาเป็นคนเลว

บทที่214 เขาเป็นคนเลว เป็นไปตามที่จิดาภาคาดการณ์ไว้ ว่าผู้ชายคนนั้นเลวทรามมากเสียจริงๆ ไม่คิดเลยว่าในปีนั้นเขาจะยัดเยียดการตายของนักแสดงหญิงคนนั้นให้กับจาริณีจริงๆ หรือแม้กระทั่งให้คนในครอบครัวของนักแสดงหญิงคนนั้นออกมาเป็นพยานเสียด้วย แต่ชาวเน็ตกลับไม่ยอมรับ ก่อนหน้านี้ที่เขาส่งรูปที่ดูสนิทแนบชิดกันเช่นนั้นออกมา ทุกคนต่างก็รู้ดี ว่าเขาคือแฟนของจาริณี แล้วทำไมถึงได้ไปสนิทสนมกับนักแสดงหญิงคนนี้ได้ สิ่งที่เดียวที่จะสามารถอธิบายได้นั่นก็คือ เขาไม่เพียงเป็นแค่ผู้ชายเลวๆคนหนึ่ง ยิ่งไปกว่านั้นเขาเป็นพวกที่ชอบเล่นกับความรู้สึกของคนด้วย ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าหากจาริณีทำเรื่องแบบนี้จริง ก็คงไม่ทนกับการทำร้ายทุบตีของเขาอยู่แบบนั้น ดังนั้นทุกคนจึงรอดู ผู้ชายเลวๆคนนั้นที่เป็นเหมือนตัวตลกเดินอยู่บนคานจะดิ้นรนเอาตัวรอดต่อไปได้อีกนานแค่ไหน หลังจากที่จิดาภาได้เห็นข่าวแล้วนั้น จึงให้ตฤณไปช่วยสืบถึงสภาพทางครอบครัวของผู้หญิงคนนั้น ต้องการจะรู้ว่าพวกเขาเผชิญหน้ากับสื่อได้โดยมีความคิดเป็นอย่างไรกัน จาริณีไม่ได้รู้สึกตกใจเหมือนเมื่อก่อน เพราะเธอมองทะลุความคิดของผู้ชายคนนั้นแล้ว เธอจึงหัวเราะออกมาด้วยความเย็นชาโดยไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไร “อย่างนี้สิถึงเรียกว่าครอบครัว....” เมื่อRickได้ยินประโยคนี้แล้วนั้น จึงนิ่งไปเล็กน้อย “คุณRickคะ เรื่องนี้ไม่ต้องให้ถึงบริษัทต้องมาช่วยรับหน้าแทนฉันหรอกค่ะ” จาริณียิ้มรับและอธิบาย แววตาความเกลียดชังปรากฏขึ้น “ฉันอยากจะเห็นว่าสุดท้ายแล้วเขาจะเจอจุดจบอย่างไร” Rickพยักหน้ารับ เขาจะให้โอกาสจาริณีได้จัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง แต่ก็เตรียมแผนไว้รับมือไว้ด้วยเช่นกัน เพื่อที่จะสามารถโต้ตอบกลับไปได้ทุกเวลา หลังจากที่จิดาภาได้รับสายจากพี่นัฎแล้วนั้น จึงเปิดทีวี ตอนนี้กำลังมีการถ่ายทอดสดผู้ชายคนนั้นกำลังถูกรุมสัมภาษณ์ “ที่ผมทุบตีจาริณีนั้น ผมผิดจริง แต่ทุกคนก็มักมีช่วงเวลาที่ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้กันทั้งนั้น หลายปีมานี้ ผมต้องเผชิญหน้ากับเธอทุกวัน ผมเองก็เป็นทุกข์มากเหมือนกัน พวกคุณก็ไม่รู้เลยว่าจริงๆแล้วเธอเป็นผู้หญิงที่ร้ายกาจแค่ไหน!” “หลังจากที่แต่งงานแล้วผมนอกใจเธอจริงๆ แต่นั้นก็แค่ครั้งเดียวเท่านั้น!ผมรู้ว่าผมไม่สามารถจะคบกับผู้หญิงสองคนในเวลาเดียวกันได้ ผมจึงตัดสินใจเลือกที่จะเลิกกับจาริณี” “แต่ว่า....ต่อหน้าผมเธอรับปากเป็นอย่างดี แต่เธอกลับจ้างให้คนขับรถบรรทุกชนจิรดาตาย!” ด้านข้างทยุด มีอีกสามคนที่นั่งอยู่ตรงนั้น ล้วนแต่เป็นคนในครอบครัวของจิรดาทั้งสิ้น หลังจากที่ได้ยินคำพูดของทยุดแล้วนั้น พวกเขาจึงพากันแสดงอารมณ์โกรธแค้นออกมา ราวกับการตายของจิรดานั้นไม่ยุติธรรมต่อพวกเขา ส่วนทางทยุดที่คุกเข่าลงตรงหน้าพวกเขาด้วยความเจ็บปวด ได้เอ่ยกับพวกเขาไปว่า “เป็นความผิดของผมเองครับ....” แต่ครอบครัวของจิรดาสบตากันเล็กน้อย แล้วพี่ชายคนโตของจิรดาจึงลุกขึ้นยืน แล้วทำในสิ่งที่ทุกคนไม่คาดคิด เขายกแขนขึ้นแล้วชกไปยังหน้าของทยุดหนึ่งหมัด! ไม่นาน มุมปากของทยุดก็มีเลือดออกมา บรรดานักข่าวต่างก็พากันถ่ายรูปเหล่านั้นไว้ “ที่พวกเรามาวันนี้ก็เพื่ออยากจะมาเห็นว่าคุณมันไร้ยางอายขนาดไหนกันเชียว!” "ผมยอมรับว่าน้องสาวของผมเคยคบกับคุณ แต่ตอนนั้นคุณก็แต่งงานแล้ว เธอเป็นชู้ทำลายครอบครัวของคนอื่น" หลังจากที่พูดสิ่งเหล่านี้ออกมาแล้วนั้น ใบหน้าของคนในครอบครัวต่างปรากฏความทุกข์ใจออกมาให้เห็น "เรื่องราวทั้งหมดนี้ ทั้งจิรดาและคุณไม่ได้เป็นผู้เสียหาย เธอจากไปนานหลายปีแล้ว แต่เรื่องที่เธอทำยังคงทำร้ายคุณจาริณีมาตลอดอยู่แบบนี้" บิดาของจิรดาลุกขึ้นยืน "นักแสดงดีๆคนหนึ่ง โดนคุณทุบตีทำร้ายแบบนั้น คุณยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า?" "ตอนที่คนชั่วช้าคนนี้มาหาพวกเรา เราถึงได้รู้ว่าเรื่องราวมันร้ายแรงมาถึงเพียงนี้แล้ว จริงๆแล้วตอนนั้นการตายของจิรดาก็มีบางเรื่องที่ถูกปกปิดไว้อยู่ หลังจากทยุดแล้ว เธอยังมีผู้ชายอีกหนึ่งคน ผู้ชายคนนั้นยังเป็นคนที่มั่วอยู่ในสังคมด้วย จิรดาถูกคนที่เป็นศัตรูของผู้ชายคนนั้นขับรถชนจนเสียชีวิต" "ความจริงนี้กว่าพวกเราจะรู้ก็ผ่านไปเป็นเวลานานมากแล้ว ถึงแม้จะแจ้งตำรวจก็จับตัวคนร้ายไม่ได้อยู่ดี" "เพราะฉะนั้นพวกเราจึงจำเป็นต้องออกมาพูดในสิ่งที่เป็นธรรมต่อคุณจาริณี ผมคงไม่ยอมให้ทยุดเอาความตายของลูกสาวตัวเองมาทำร้ายบุคคลที่ไม่ได้มีความผิดอะไรแบบนี้" นี่คือความจริง.... ความจริงที่พูดออกมาจากปากครอบครัวของจิรดาต่อหน้ากล้อง พวกเขาไม่ได้เลือกที่จะปกป้องคนเลวคนนี้ เพื่อที่จะทำร้ายจาริณี เป็นเพราะพวกเขาได้สูญเสียลูกสาวไปแล้ว ไม่อยากจะให้คนอื่นต้องมาสูญเสียลูกสาวไปเช่นเดียวกันกับเขา ทยุดเองก็ตกตะลึงอยู่หน้าเลนส์กล้องเหล่านั้นเช่นกัน เขาไม่อยากจะเชื่อว่าความจริงจะเปลี่ยนแปลงไปทั้งหมดเช่นนี้! จาริณีเคยอธิบายให้เขาฟังหลายครั้งแล้ว แต่เขาไม่เคยเชื่อเธอเลย เขาเข้าใจผิดมาตลอดว่าเป็นเพราะจาริณีอิจฉา จึงให้คนขับรถไปชนจิรดาจนเสียชีวิต แต่ไม่คิดเลย ว่าคนที่เขาคิดมาตลอดว่าเป็นคนที่เขารักจริงๆจะมีผู้ชายคนอื่น! อีกทั้งเขาความคิดเช่นนี้ของเขา ทำให้เขาปฏิบัติต่อจาริณีอย่างโหดร้ายมาโดยตลอด เธอไม่ได้ทำผิดอะไรต่อเขาเลย....ตรงกันข้ามที่เป็นเขาต่างหากที่เป็นคนทำร้ายเธอ! ทำไม..... ทำไมสวรรค์ต้องทำกับเขาเช่นนี้ ทำไมกลายเป็นจาริณีที่เป็นคนที่ไม่ได้มีความผิดอะไรเลยแบบนี้กัน ผลสุดท้ายการกระทำของเขาก็ไม่ต่างอะไรไปจากสัตว์เลย! ทยุดไม่ได้ให้ความสนใจกับนักข่าวที่กำลังพากันถ่ายรูปเขาไว้ สติของเขาราวกับพังทลายลงหมดแล้ว เขาคุกเข่าลงไปกับพื้นไปอย่างหมดแรง ได้เห็นภาพตรงหน้าจอทีวีเช่นนั้น ในใจของจาริณีไม่มีความรู้สึกใดๆเลยแม้แต่นิดเดียว "ตอนนี้ทุกอย่างจบสิ้นลงแล้ว ไม่มีใครทำร้ายคุณได้แล้ว" จิดาภาปิดโทรทัศน์ แล้วจับมือจาริณีไว้ ค่ำคืนที่แสนทุกข์ทรมาน ความเจ็บปวดมากมายเช่นนั้น สิ้นสุดลงแล้วหรือ? จู่ๆจาริณีก็ร้องไห้ออกมา ความทุกข์ของเธอมากมายเช่นนั้น คงทำได้แค่ปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา เธอกอดจิดาภาไว้ "ฉันผ่านมันมาได้แล้ว...." “คุณต้องรีบทำให้ตัวเองฮึดสู้ขึ้นมาอีกครั้งให้ได้เร็วๆนะคะ ยังต้องไปร่วมงานประกาศรางวัลAngelStarด้วย คุณเป็นดาราที่ส่องแสงสว่างที่สุดเสมอ” “ฉันจะรอคุณบนเวทีนะคะ” จิดาภาที่เห็นว่าเรื่องนี้จบลงแล้ว และในที่สุดเธอก็รู้สึกโล่งใจได้เสียที ได้เห็นจาริณีเดินออกมาจากบรรยากาศอันแสนจะอึมครึมเช่นนั้นได้ เธอรู้สึกอารมณ์ดีเป็นอย่างมาก ดังนั้นจึงอยากจะออกไปหาร้านอาหารอร่อยๆนั่งทานกันกับจิรภาส หลังจากที่จิรภาสเลิกงานแล้วนั้นจึงรีบไปยังร้านอาหารที่จองไว้ก่อนแล้วทันที เมื่อเห็นจิดาภาที่นั่งดูเมนูอยู่ตรงหน้าต่างอย่างสง่างาม จึงยิ้มและเดินเข้าไปหาเธอ “วันนี้อารมณ์ดีจังเลยนะครับ?” “อืม...เห็นเรื่องของคุณจาริณีคลี่คลายลงได้ ฉันดีใจแทนเธอน่ะค่ะ” “ถ้าอย่างนั้นในที่สุดวันนี้คุณก็มีเวลาอยู่กับผมได้ซักทีสินะครับ คุณผู้หญิง?” จิรภาสหันกลับมาจับมือเธอเอาไว้ “สองสามวันมานี้คุณทำเมินเฉยใส่ผมมากเลยนะ...” “ฉันเป็นแบบนั้นหรือคะ?” จิดาภาส่งยิ้มหวานนั่นมาให้เขา “ใช่สิครับ!” จิรภาสกล่าวออกมาอย่างจริงจัง “ถ้าอย่างนั้นฉันจะชดเชยให้แล้วกันนะคะ!” จิรภาสหัวเราะแล้วปล่อยมือเธอ “ที่บริษัท ผมเป็นผู้จัดการส่วนตัวของคุณ ที่บ้านผมเป็นสามีของคุณ คุณจะต้องฟังผมอยู่ตลอดอยู่แล้ว....” “รับทราบค่ะ!” หลังจากที่ทั้งสองคนทานมื้อค่ำกันอย่างชื่นมื่นแล้วนั้น จึงออกมาจากร้านอาหารร้านนั้นทางประตูด้านข้าง แล้วกลับไปพร้อมๆกัน จิรภาสใช้เสื้อโค้ทของเขาคลุมจิดาภาเอาไว้ ทั้งสองคนร่วมสัมผัสค่ำคืนแห่งความเงียบสงัดนี้ไปด้วยกัน “คุณยุ่งขนาดนี้ ฉันยังให้คุณออกมาทานข้าวเป็นเพื่อนอีก ฉันเอาแต่ใจตัวเองเกินไปหรือเปล่าคะ?” “ผมชอบความเอาแต่ใจตัวเองของคุณครับ เพราะเป็นแบบนี้ถึงเป็นการแสดงให้เห็นว่า ผมเป็นคนที่สำคัญที่สุดสำหรับคุณ” จิดาภายิ้ม เขาเข้าใจเธอ เวลาเช่นนี้ มีเพียงความต้องการที่อยากจะอยู่ด้วยกันกับเขา อีกทั้งเขาเองก็ไม่เคยหวงหรือเสียดายที่จะได้แสดงความรู้สึกที่แท้จริงต่อเธอ ความรู้สึกซึ้งใจเช่นนี้ได้ฝังลึกอยู่ในหัวใจเธอไปแล้ว