บทที่217 เกิดขึ้นโดยไม่คาดคิด

บทที่217 เกิดขึ้นโดยไม่คาดคิด จริงๆแล้วพวกเธอไม่เพียงแต่มีทักษะการแสดงที่ดีเพียงเท่านั้น การร้องเพลงของพวกเธอก็เก่งมากๆด้วยเช่นกัน ในขณะนั้นที่ออฟฟิศของประธานบริษัทเค.เอฟ จิรภาสกำลังนั่งมองไปยังภาพตรงหน้าจอ เขาแทบจะละสายตาไปไหนไม่ได้เลย ภรรยาของเขาแน่นอนว่าเธอเป็นคนเก่งรอบด้าน แต่นี่นับว่าเป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเธอร้องเพลงแบบนี้ ตัวเขาเองก็ถูกเพลงนี้ดึงดูดไปเลยเช่นกัน “ท่านประธานครับ จะคุยกับคุณRickเรื่องให้คุณจิดาภาออกเพลงดูไหมครับ?” “ไม่!” จิรภาสยังไม่ได้ได้คิดก็รีบปฏิเสธขึ้นเสียก่อนแล้ว “คืนนี้เป็นกรณีพิเศษเพียงเท่านั้น ต่อไป เธอจะร้องให้ผมฟังได้แค่คนเดียวเท่านั้น!” ตฤณถึงกับพูดไม่ออก จิรภาสกดต่อสายออกหาRick “เริ่มได้เลย” Rickตอบรับทันที “ได้ครับ ท่านประธาน” จิรภาสนั่งพิงโซฟา สายตายังคงจดจ้องมองไปยังใบหน้าของจิดาภาผ่านทางหน้าจอ เขามองอย่างไรก็ชอบ ใบหน้าของเขาปรากฏรอยยิ้ม หรือบางที เขาจะลองพิจารณาให้เธอออกเพลงเป็นที่ระลึกไว้ซักเพลงหนึ่งดี การร้องเพลงร่วมกันของพวกเธอทำให้พิธีมอบรางวัลนี้ได้รับกระแสตอบรับดีที่สุดเลยก็ว่าได้ เพียงแต่ตอนที่พวกเธอกำลังขอบคุณคนดูอยู่นั้น มีร่างๆหนึ่งที่จู่ๆก็พุ่งขึ้นมาบนเวที แล้วชนจิดาภาตกบันไดด้านล่างไป.... เนื่องจากจิดาภากำลังเตรียมจะลงจากเวที บวกกับเธอสวมใส่รองเท้าส้นสูงส้นเล็ก เนื่องจากไม่ทันได้ระวังเมื่อถูกคนผลักลงไปเช่นนั้นจึงทำให้เธอตกลงไปตรงขั้นบันไดด้านล่างของเวทีในทันที จาริณีที่กำลังจะดึงเธอไว้ กลับดึงไว้ได้เพียงอากาศเพียงเท่านั้น ทั้งงานแตกตื่นกันไปหมด ผู้ชายคนที่พุ่งขึ้นไปบนเวทีนั้นรีบวิ่งหายไปในกลุ่มแฟนคลับทันที ดูราวกับว่าเขาจะคุ้นเคยกับงานในเช่นนี้เป็นอย่างดี บอร์ดี้การ์ดเองก็วิ่งตามเขาไปด้วยเช่นกัน “คุณจิดาภา!” จาริณีพยุงจิดาภาขึ้น แล้วเอ่ยเรียกชื่อเธอเบาๆ “คุณจิดาภา เป็นอย่างไรบ้างคะ?” จิดาภาคลายความตกใจลงไปบ้างเล็กน้อย เธอลืมตาขึ้นมาแล้วมองไปยังจาริณี “ฉันไม่เป็นไรค่ะ....” จาริณีรีบพยุงเธอขึ้นมา พร้อมกับทางทีมงานคนอื่นๆก็พากันประคอง เธอขึ้นมานั่งบนเก้าอี้ “ไปเรียกรถพยาบาลมาเดี๋ยวนี้เลยค่ะ!” จาริณีตะโกนบอกทางทีมงาน เนื่องจากเธอสังเกตเห็นว่าหลังจากที่จิดาภาล้มลงไปแล้วนั้น เธอก็ดึงกระโปรงตัวเองไว้ตลอด ราวกับกำลังจะซ่อนอะไรไว้ “อย่าเลยค่ะ....จับตัวคนมาให้ได้แล้วก็พอ ฉันไม่เป็นไรค่ะ” จิดาภาดึงมือจาริณีไว้แล้วเอ่ยกับเธอ เธอกังวลว่าฉากเมื่อครู่นี้จิรภาสคงจะได้เห็นมันแล้ว “ไม่เป็นอะไรหรือ?” จาริณีหันกลับไปมองบนเวทีนั้น แล้วหันกลับมามองที่แขนของจิดาภา “วางใจเถอะนะ นักข่าวเยอะแบบนี้ คลิปคงจะถูกอัพลงไปแล้วล่ะ” นั่นเท่ากับว่า จิรภาสของเธอคงจะรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นที่งาน จิดาภาเม้มปาก “บนเวทีมีพรม ที่ฉันสะดุดล้มก็คงไม่ได้แรง...” ผู้กำกับที่รับผิดชอบควบคุมงานเดินเข้ามาเสียก่อน “เตรียมรถไว้เรียบร้อยแล้วครับ ไปโรงพยาบาลได้เลยนะครับ” จิดาภาส่ายหน้า “ฉันไม่เป็นอะไรจริงๆค่ะ เมื่อครู่นี้รู้สึกปวดอยู่บ้าง แต่ตอนนี้ดีขึ้นมากแล้ว” ความรู้สึกเจ็บแบบนั้นไม่ได้รุนแรงเหมือนเมื่อซักครู่แล้ว “ถ้าอย่างนั้นก็ได้ครับ ถ้าหากคุณต้องการอะไร บอกพวกเราได้ตลอดเลยนะครับ” ผู้กำกับและพิธีกรเจรจากันอยู่ซักพัก แล้วจัดให้ทางทีมงานอยู่คอยรับใช้จิดาภาไว้สองคน พิธีกรกลับขึ้นมาบนเวทีอีกครั้ง เพื่อดำเนินการมอบรางวัลในช่วงหลังต่อ แต่เหตุการณ์เมื่อครู่ที่เกิดขึ้นนั้นได้ถูกนักข่าวถ่ายรูปและโพสต์ลงบนอินเตอร์เน็ตเป็นที่เรียบร้อยแล้ว... ทางด้านหนึ่ง คนที่ชนให้จิดาภาตกเวทีนั้นถูกบอร์ดี้การ์ดจับตัวได้แล้ว เขาเป็นผู้ชายวัยรุ่นผิวคล้ำ เขาก้มหน้าอยู่ตลอด การแสดงออกดูเหยียดหยามเธอเป็นอย่างมาก “เขาบอกว่าเป็นแฟนคลับของเธอ พอได้เจอเธอแล้วอารมณ์ตื่นเต้นของเขามากเกินไปหน่อยจึงพุ่งขึ้นไปบนเวทีแบบนั้น” พี่นัฎนำเรื่องที่เขาบอกเล่าให้กับจิดาภาฟัง “เขายังเด็กอยู่ เพราะฉะนั้นผู้รับผิดชอบของการ์ดดั่งสอนเขาไปยกหนึ่งแล้ว ก็ปล่อยตัวเขาไปแล้ว” จาริณีถอนหายใจ “เป็นไปไม่ได้....” จะมีแฟนคลับแบบนี้ได้อย่างไร ที่เอาชีวิตของไอดอลตัวเองมาล้อเล่นแบบนี้ ความคิดของจิดาภาและจาริณีเหมือนกัน เธอคิดว่าคนที่จะทำเรื่องแบบนี้ได้นั้น “ช่องบลูไลท์.....” “เพียงแต่ตอนนี้พวกเราไม่มีหลักฐาน” จิดาภาเอ่ยอย่างนิ่งเงียบ “ถ้าอย่างนั้นก็คงต้องรอค่ะ” เมื่อพี่นัฎเห็นอาการของเธอเช่นนี้แล้วนั้น ก็รู้ในทันทีว่าในใจของเธอกำลังเตรียมการอะไรไว้ แน่นอนว่าไม่มีทางปล่อยคนๆนั้นไปอย่างง่ายๆ จาริณีมองเวลา “การมอบรางวัลใกล้จะสิ้นสุดลงแล้ว ให้พี่นัฎไปส่งคุณกลับก่อนดีกว่าค่ะ” จิดาภาส่ายหน้าปฏิเสธ “ฉันอยากดูคุณได้รับรางวัลให้หมดก่อนค่ะ เดินไปด้วยกันกับคุณ” เธอทนความเจ็บปวดไว้ แล้วลุกขึ้นตามแรงพยุงของพี่นัฎ “ฉันไปหาที่นั่งรอดูคุณนะคะ” ตอนนี้เธอต้องอาศัยความช่วยเหลือจากคนอื่น ถึงจะยืนขึ้นมาได้ อีกทั้งยังรู้สึกเจ็บที่ข้อเท้าด้วย จาริณีรู้สึกสงสารกับสภาพร่างกายของเธอ "คุณนี่นะช่างโง่เสียจริงๆ..." "ไม่ใช่ว่าฉันโง่หรอกค่ะ" เธอรู้ว่าหากเธอกลับบ้านไปในสภาพเช่นนี้ สามีที่คอยเอาใจใส่ดูแลเธออยู่ที่บ้านคนนั้นจะต้องพาเธอไปส่งห้องผู้ป่วยอย่างแน่นอน แล้วให้เธอตรวจสอบอย่างละเอียดตั้งแต่หัวจรดเท้า ทั้งยังจะตัดงานเธอออกไปอีกด้วย เธอไม่อยากต้องมาเป็นภาระของเขา และก็ไม่อยากทำให้เขาต้องกังวลด้วยเช่นกัน "คุณจิรภาสจะกังวลเอาน่ะค่ะ" จาริณีกระจ่างขึ้นมาทันที ว่าในใจของจิดาภานั้น ไม่มีเรื่องอะไรเทียบกับเรื่องของจิรภาสได้อีกแล้ว "เธอเป็นแบบนี้ตลอดเลยหรือ?" จาริณีเอ่ยถามพี่นัฎ พี่นัฎจึงพยักหน้าเป็นกันตอบกลับ "ฉันชินแล้วล่ะค่ะ" จาริณีและพี่นัฎมองสบตากัน ความรู้สึกของทั้งคู่นี้ทำให้พวกเธอรู้สึกอิจฉาเหลือเกิน หลังจากที่จิดาภาเดินกลับมายังที่นั่งแล้วนั้น คนรอบๆข้างเธอต่างก็เอ่ยถามเธอด้วยความเป็นห่วงว่าเธอเป็นอย่างไรบ้าง มีเพียงแค่จันวิภาเท่านั้นที่เธอมีสีหน้าและท่าทางที่แตกต่างออกไป แม้กระทั่งราวกับมีรอยยิ้มที่ประสบความสำเร็จกับอะไรบางอย่างปรากฏขึ้น จิดาภาที่สายตาเฉียบแหลมรับรู้ได้ถึงจุดนี้ บางทีจันวิภาอาจจะไม่เข้าใจถึงสไตล์ในการจัดการเรื่องต่างๆของเธอ เพียงแค่คนที่มาหาเรื่องเธอ ทางที่ดีที่สุดควรจะสามารถสำนึกตัวขึ้นมาได้ แม้ว่าจะเป็นช่องบลูไลท์ที่คอยสนับสนุนเธออยู่ จิดาภาก็ไม่ปล่อยไปง่ายๆอย่างแน่นอน ........ Rickที่กำลังเตรียมจะส่งร่างข่าวไปนั้น จึงเห็นคลิปที่นักข่าวโพสต์ลงไปแล้ว! จิดาภาถูก แฟนคลับที่อ้างตัวว่าคลั่งไคล้เธอมาก ผลักตกจากเวที! Rickแทบจะยังไม่ทันได้คิดอะไรเลย จึงรีบวิ่งเข้าไปยังออฟฟิศของจิรภาสเลยทันที เมื่อเข้าไปยังด้านใน จึงเห็นตฤณส่งสายตามายังเขา แล้วตามด้วยความรู้สึกที่แสนจะเยือกเย็นอบอวลเต็มไปทั่วทั้งออฟฟิศ ทั้งหมดนี้มาจากจิรภาสนั่นเอง สายตาของเขานั้นช่างเยือกเย็นเสียจนแทบจะทำให้คนขาดอากาศหายใจ "ท่านประธานครับ ร่างข่าวนั้นยังจะให้ผมส่งไปเลยอยู่ไหมครับ?" "ส่ง...." จิรภาสดึงเสื้อคลุมที่แขวนลงจากไม้แขวนเสื้อ แล้วเดินเข้าไปในลิฟต์ส่วนตัวของเขา เวลานี้เอง ทั้งRickและตฤณต่างพากันรักษาระยะห่างจากคนตรงหน้าเอาไว้ จิรภาสในตอนนี้ช่างน่ากลัวเสียเหลือเกิน ทั่วทั้งร่างกายเขาเต็มไปด้วยความโกรธและความโมโห จิดาภาคงกลัวว่าเขาจะกังวล ดังนั้นจึงพูดออกมาว่าตัวเองไม่เป็นอะไร เขารู้ว่าจิดาภาไม่อยากเห็นเขาโมโห เพราะฉะนั้นเขาจึงพยายามอดทนไว้เพื่อเธอ เขาเข้าใจจิดาภาดี เพียงแค่ได้เห็นแววตาของเธอ ก็สามารถเข้าใจว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ตอนนี้เธอกำลังต้องการเขาอย่างแน่นอน นิ้วมือของจิรภาสกำแน่นภายใต้เสื้อสูทของเขา ทางที่ดีอย่าให้เขารู้ว่าคนที่คิดเล่นวิธีแบบนี้นั้นคือใคร ล้ำเส้นเขาเข้ามาแบบนี้ เขาก็ไม่อนุญาตให้ใครได้เหยียบเข้ามาได้ทั้งนั้น ภายนอกงานค่อนข้างวุ่นวาย งานประกาศรางวัลก็ได้จัดให้มีการพักเบรคไปสิบห้านาที จาริณีที่กำลังจะเตรียมจะเข้าไปเติมเครื่องสำอางที่ห้องแต่งหน้า ก็ได้ยินห้องข้างๆที่กำลังคุยกันเรื่องที่จิดาภาถูกชนล้มอยู่ "ใครทำกันแน่?" "ใครทำมันสำคัญรึไง?ผลออกมาทำให้พวกเราพอใจก็พอแล้วนี่"