ตอนที่ 238 วุ่นวายจนพังไม่เป็นท่า

ตอนที่ 238 วุ่นวายจนพังไม่เป็นท่า บนเครื่องมีด้วยกันห้าคน มีเพียงจู๋ตเท่านั้นที่ยังไม่ปริปากพูดอะไรตั้งแต่ขึ้นมาบนเครื่อง เขามองข้ามทิพย์ไป ทำเหมือนกับว่าการที่ผู้หญิงร้องไห้คือเรื่องปกติ “ปัง” เมีกระสุนลอยมา เฉียดผ่านด้านข้างของเครื่องไป เพ็ญนีติ์ตกใจจนหน้าเปลี่ยนสี “คุณปุริมครับ ทำยังไงดี?” คนขับเริ่มที่จะเครียดขึ้นมาแล้ว เครื่องลอยอยู่กลางอากาศ ถ้ าหากเกิดอะไรขึ้นคงไม่ใช่เรื่องตลกแน่ “ขับต่อไป อย่าไปสนมัน แต่ต้องระวัง ตัวเครื่องจะสั่นไม่ได้ ขับไปข้างหน้าให้มั่นคง” ปุริมยังคงจ้องเขม็งไปยังทางข้างหน้า ทำเหมือนกับว่าไม่มีเครื่องบินอีกลำกำลังขับตามมา “ครับ” คนขับตอบรับเสียงหนัก เพ็ญนีติ์หันกลับไปมอง ระยะห่างของอีกลำที่ตามมาด้านหลังยิ่งขับยิ่งใกล้พวกเขามากขึ้นทุกที ตกลงณภัทรจะเอายังไงกันแน่? “ปัง” กระสุนลอยมาโดนด้าข้างของเครื่องให้แล้ว เป็นความรู้สึกที่เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายมาก แต่ว่า ชายสามคนภายในตัวเครื่องกลับไม่ได้รู้สึกสะทกสะท้านแต่อย่างใด ราวกับไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆไปแล้ว เนื่องจากเครื่องบินของณภัทรมีขนาดเล็ก ในเวลานี้เขาจึงพยายามขับตามสุดชีวิต ความเร็วของเครื่องเร็วจนน่าตกใจ เพ็ญนีติ์เห็นอีกลำขับตามมาด้วยความเร็ว คงอธิบายได้แล้วว่าณภัทรขับตามมาด้วยความเร็วสูงแค่ไหน เขาไม่อยากมีชีวิตอยู่หรือไง? “คุณปุริมครับ เขาใกล้จะตามทันแล้ว” “ให้ผมขับ” ปุริมพูดพร้อมปลดเข็มขัดออก จากนั้นก็สวมหมวกนิรภัยสำหรับคนขับ ดูท่าแล้วเขาคงต้องขับเอง “คุณปุริม ระวังด้วยนะครับ” คนขับมอบหน้าที่ให้ปุริมขับต่อ เพราะว่าเขาขับถึงระดับความเร็วสูงสุดแล้ว แต่เครื่องบินอีกลำข้างหลังยังคงตามมาอย่างเร็วเหมือนกัน ปุริมเพิ่งจะนั่งลงตรงคนขับ ณภัทรก็ตามมาทันเสียแล้ว มองจากหน้าต่างเครื่องออกไป เพ็ญนีติ์มองเห็นณภัทรที่กำลังขับเครื่องบินอีกลำอยู่ ตอนนี้ณภัทรถึงกับขับเครื่องบินเอง “ณภัทรเปิดหน้าต่างออก เพราะว่าไม่ได้บินอยู่สูงเท่าไหร่ ขนาดที่ว่าเพ็ญนีติ์เห็นเสื้อผ้าของเขาถูกลมตีจนเลิกขึ้น “ขวัญทิพย์ ลงจากเครื่องมาหาฉันเดี๋ยวนี้” เสียงนั้นดังชัดเจนในท้องฟ้ายามกลางคืน ราวกับสามารถเสียดแทงทะลุเข้ามาในหัวใจได้ ในเมื่อไม่รัก ในเมื่อเห็นทิพย์เป็นแค่เหยื่อ แล้วทำไมต้องตามมาด้วย? เพ็ญนีติ์ไม่เข้าใจเลย ในณะที่ทิพย์กลับทำเหมือนไม่ได้ยินอะไรซะอย่างนั้น ยังคงนั่งนิ่งๆเงียบๆ “ขวัญทิพย์ แล้วแต่เธอจะเชื่อไม่เชื่อ แต่ถ้าเธอไม่ลงจากเครื่อง พรุ่งนี้ฉันจะไปบ้านเธอ นำตัวพ่อแม่เธอ....” ในที่สุดมุมปากของทิพย์ก็ขยับ ทันทีที่ณภัทรพูดถึงพ่อแม่ของเธอ เธอก็มีปฏิกิริยาตอบกลับบ้างแล้ว “ได้ งั้นฉันจะโทรสั่งให้คนไปจัดการ.....” พูดไม่ทันขาดคำ เขาก็จะฆ่าคนอีกแล้ว อีกทั้งยังจะฆ่าพ่อแม่ทิพย์อีก “หึๆ...” เสียงหัวเราะต่ำๆของหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างหลังดังขึ้น เสียงหัวเราะนั่นช่างโดดเดี่ยวราวกับไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ ณภัทรยกเครื่องขยายเสียงขึ้นมา แล้วก็ต่อสายหาใครสักคน แล้วยังจงใจให้ทิพย์ได้ยินเรื่องที่เขาพูด แต่ละคำพูด มันเป็นการข่มขู่ชัดๆ ทิพย์ปลดสายเข็มขัดออก เพ็ญนีติ์ก็ปลดเข็มขัดออกอย่างมีน้ำโหเหมือนกัน เธออยากช่วยทิพย์ แต่ว่า ทันทีที่เธอขยับมือ ปุริมก็พูดขึ้น “นั่งลง อย่ายุ่งกับเธอ มันเป็นเรื่องของทิพย์กับณภัทร อย่าเข้าไปยุ่ง” “ปุริม คุณมันเลือดเย็น” “ถ้าทิพย์ไป พวกเราจะตายกันหมด ดังนั้น ให้เธอเลือกเองเถอะ” เสียงของปุริมดังขึ้นเบาๆ เบาขนาดที่มีเพียงเพ็ญนีติ์ที่อยู่ข้างหลังเขาเท่านั้นที่ได้ยิน เพ็ญนีติ์ชะงัก แล้วก็รู้ได้ทันทีว่าทำไมณภัทรถึงไม่สั่งให้คนยิงเครื่องบินลำนี้สักทีอูข่าน ที่แท้ ก็เพราะทิพย์นี่เอง” ติ๊ง ในหัวเกิดสับสบวุ่นวาย เพราะงั้นก็แปลว่าในใจของณภัทรก็มีทิพย์อยู่น่ะสิ แต่ว่า การที่ทิพย์ต้องตกเป็นเหยื่อในกำมือของเขาก็ยังเป็นความจริงอยู่วันยังค่ำ เธอสับสนสุดๆ สุดท้ายก็ไม่ได้ลุกขึ้น ไม่ใช่ว่ากลัวตาย แต่เธอจะให้คนบนเครื่องที่เหลือตายไปกับเธอไม่ได้ ทิพย์เปิดหน้าต่างออก ลมพัดเข้ามาระลอกใหญ่ จนผมของเพ็ญนีติ์และทิพย์เสียทรง ทำให้เธอที่บอบบางเหมือนจะปลิวได้ง่ายแค่พริบตา เธออยู่อยู่ตรงหน้าต่าง มองตรงไปยังผู้ชายที่กำลังขับเครื่องบินอีกลำอยู่ ส่งเสียงตะโกนใส่ณภัทรว่า “ณภัทร ฉันจะคืนชีวิตที่ครั้งหนึ่งคุณเคยช่วยฉันไว้ หึๆ ตอนนี้ฉันจะคืนมันให้คุณ.....” เธอพูดทั้งๆที่กำสิ่งของบางอย่างไว้ในมือแล้วยกขึ้น จากนั้นก็แทงเข้าที่อกจังๆ เลือด ไหลออกมาอย่างรวดเร็ว จนเพ็ญนีติ์ตกตะลึง “ทิพย์ ทำไมเธอโง่อย่างนี้ ให้ตายเถอะ เลือด ออกเต็มไปหมดแล้ว......” สิ่งที่อยู่ในมือทิพย์คือลิ่มอันเล็กๆที่เพ็ญนีติ์เคยให้ไว้ เธอพกเพื่อป้องกันตัวเองตลอด แต่ไม่คิดว่าจะป้องกันตัวเองได้สำเร็จ แถมเวลานี้ กลับกลายเป็นเครื่องมือที่ทิพย์ใช้ทำร้ายตัวเองไปซะแล้ว “ทิพย์.....” ณภัทรจะบ้าแล้ว ถึงกับลืมขับเครื่องบินเลยทีเดียว ชั่วครู่ เครื่องบินลำนั้นก็พุ่งดิ่งลงไปทันที ผ่านไปเพียงสองวินาที บางทีสติของเขาอาจกลับมาแล้ว หรืออาจจะอยากมองเห็นทิพย์อีกสักครั้ง ไม่นานณภัทรก็กลับมาทรงตัวเครื่องบินได้ เขาขับไปขนาบข้างกับอีกลำช้าๆ