ตอนที่ 51 ผู้หญิงของนายอยู่นี่

ตอนที่ 51 ผู้หญิงของนายอยู่นี่ รุ่งเช้าของวันต่อมา ในสำนักงานประธานของเตนัทลอว์เฟิร์ม เตชิตนำกองเอกสารหนาๆที่อยู่บนโต๊ะส่งให้กับทนายดรณ์“เรื่องฟ้องร้องคดีนี้ยกให้คุณรับผิดชอบก็แล้วกัน” ทนายดรณ์ชะงักไปครู่หนึ่ง หลบตาแล้วชำเลืองมอง คือคดีหย่าร้างของนัชชา,คดีฟ้องร้องนี้ในตอนแรกจนถึงตอนนี้ มันเป็นคดีของเตชิตที่เป็นคนรับผิดชอบทั้งหมด เขาก็คอยช่วยเหลือ ไหงตอนนี้ส่งให้เขาแบบกะทันหันซะงั้น...... ทนายดรณ์มองไปที่ประธานของตนเอง ไม่กล้าตอบรับคำแบบลวกๆ ก็ปฎิเสธแบบมีมารยาท,“ ประธาน ตอนนี้ข้อมูลในด้านต่างๆเกือบจะสมบรูณ์แล้ว ส่งให้ผมหรอ” “ ไม่ต้องหว่ง”เตซิตยกมือและขัดจังหวะเขา รู้ว่าในใจเขาคิดอะไร,“คุณเพียงแค่ลงมือทำไป，ไม่ต้องเป็นกังวล” พูดถึงในส่วนนี้,ทนายดรณ์ก็ไม่ได้พูดอะไรอีกพร้อมทั้งนำเอกสารพวกนั้นออกไป. ในห้องทำงานที่เงียบงัน ทิวทัศน์ที่พระอาทิตย์กำลังจะลับขอบฟ้าสีสีนดึงดูดสายตา เตชิตมองไปยังโต๊ะที่ว่างเปล่า แต่ใจไม่ได้อยู่ที่นี่ วันนี้ตอนเช้าที่เขาออกมา เธอก็ยังนอนอยู่ ห้องนอนที่ยุ่งเหยิงเป็นระเบียบ บนร่างของเธอที่มีรอยสีเขียวในหลายๆแห่ง เกือบจะไม่มีที่ไหนเลยที่จะไม่มี บนใบหน้าที่ยังหลงเหลือคราบน้ำตาเป็นหลักฐานได้ดีว่าเมื่อคืนเขาเลวทรามมากแค่ไหน เขาก็ไม่อยากเหมือนกัน เขามีความอดทนมากที่ต้องการจะให้เธอ แต่เธอต้องการหรือเปล่า ? ความอดทดของเขาอยู่ในสายตาของเธอ,แม้กระทั่งสู้ไม่ได้กับคำพูดของแม่เมียเก่า เรื่องของดวิษคงจะไม่ยอมให้จบอย่างแน่นอน สถานการณ์ที่ดูน่าสบายอกสบายใจแบบนี้ก็คือสิ่งที่เขาใช้ลงโทษเธอ ภายหลังจากการลงโทษ เขาก็ยังคิดวิธีทางให้เดวิษฟ้องร้องขึ้นศาล. หย่าร้าง ทรัพย์สิน ตระกูลฤทธิเดชก็เข้าใจสิ่งที่เขาทำไปทั้งหมด หลังจากได้แบไพ่ที่อยู่ในมือให้กับจรรยา ฝ่ายนั้นที่ได้คลิปไปคงไม่เลิกราครามืออย่างแน่นอน ในเมื่อดวิษรู้แล้วเขากับนัชชามีความเกี่ยวข้องกัน ก่อนในทางฝั่งนั้นจะทำอะไร เขาเอาหลักฐานทั้งหมดส่งให้ทนายดรณ์ไปซะเลย เตซิตไม่ค่อยสูบบุหรี่ในห้องทำงาน แต่ณครั้งนี้เขาอยากสูบบุหรี่จึงอดไม่ได้ ควันสีขาวหม่นก็พ่นออกจากลำคอริมฝีปาก เขารู้สึกนึกเยอะเย้ยในความโดดเดี่ยวของตนเอง เขากับเธอยังต้องหลีกเลี่ยงความสงสัยของกันและกัน ตรัณเคาะประตูแล้วเดินเข้าไปในห้องทำงานเพื่อรวบรวมข้อมูลรายการงานของวันนี้ เขาได้กลิ่นของบุหรี่เลยรู้สึกแปลกใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรแล้วก็มองไปที่ประธานของตน ก็คิดเรื่องของเมื่อวานขึ้นมาที่นัชชาโทรหาเขาแล้วก็ถอนหายใจออกมา พูดกันว่าเขาเป็นคนที่ไม่มีหัวใจแต่ที่จริงเขาเป็นคนจริงใจและจริงจังในเรื่องความรู้สึกมาก เตชิตที่เป็นแบบนี้ไม่รู้ว่าคุณนัชชาจะรู้ไหม …… เรื่องฟ้องร้องคดีที่เปลี่ยนเป็นทนายดรณ์รับหน้าที่นี้ไปแทน นัชชาก็พึ่งจะรู้เรื่องเมื่อบ่ายนี้เอง เธอกับนภันต์พึ่งจะทำงานกันเสร็จ ทนายดรณ์ก็ตามเธอให้เข้าไปพบที่ห้องรับรองแขก “ถ้าภายหลังถ้าเกิดปัญหาขึ้น คุณนัชชาสามารถมาหาผมได้ทันที。”ท่าทีของทนายดรณ์ก็ดีมาก ดีจนนัชชาก็ไม่รู้ว่าทำไม เธอเงียบไปชั่วชณะ ก็ทนไม่ได้ที่จะถามออกไป “เตชิตเขาได้พูดถึงเหตุผลเรื่องการแลกเปลี่ยนไหม？” อธิบายตามเหตุผล ถ้าทนายดรณ์มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ ควจจะเป็นเธอที่เขาจะแจ้งให้รู้ก่อนใคร แต่เตชิตไม่ได้ทำแบบนี้ คาดว่าคงรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่ไม่จำเป็นที่จะต้องทำ ถึงอย่างไรตอนเธออยู่ต่อหน้าเขาตั้งแต่ไหนแต่ไรก็ไม่มีสิทธิที่คุยกันเลย “ ท่านประธานเตชิตช่วงนี้ยุ่งนิดหน่อย คาดว่าจะยังจัดหาเวลาไม่ได้ แต่ว่าคุณนัชชาวางใจได้ครับ เรื่องฟ้องคดีเราเตรียมพร้อมไว้เรียบร้อยแล้ว ไม่มีผลกระทบใดๆแน่นอน”ทนายดรณ์คิดว่าเธอไม่ค่อยสบายใจ นัชชารีบปัดมือปิดซ่อนความในใจที่รู้สึกอ้างว้างหดหู่เอาไว้ “ส่งให้คุณจัดการแล้วฉันก็เบาใจมากค่ะ ไม่มีอะไรให้ต้องกังวลใจ หลังจากนี้ก็รบกวนคุณแล้วนะคะ ทนายดรณ์” “เปล่าครับ ก็เพื่อนร่วมงานทั้งนั้น เป็นเรื่องที่ควรทำครับ” นัชชาหัวเราะออกมาก ออกมาจากห้องรับรองแขกรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็ค่อยๆหายไป มองดูรอบๆห้องกับโต๊ะทำงานที่ดูหรูหรา เธอมึนงงเล็กน้อย เขานำเรื่องการฟ้องคดีมอบให้ทนายดรณ์รับผิดชอบต่อ ดูท่าเขาคงจะตัดสินใจแน่ๆแล้วว่าหลังจากนี้เขาจะไม่มาดูแลเรื่องของเธอด้วยตัวเขาเองแล้ว เรื่องที่เมื่อวานเกิดขึ้น นัชชายังลืมไม่ได้ เขาพูดออกมาแบบนั้น เธอก็เคยคิดถึงเรื่องที่จะเกิดขึ้น เห็นได้ชัดหลังจากการตัดสินใจแล้ว มันจะเกิดอะไรขึ้น แต่เธอก็ยังรู้สึกเย็นที่หัวใจ ผู้ชายคนนั้นเป็นคนมีเหตุผลลึกซึ้งยากที่จะเข้าใจ เธอไม่สามารถคาดคะเนความคิดของเขาได้เลยแม้แต่น้อย ในตอนนี้ที่เขาทำแบบนี้ คือต้องการที่จะกำหนดขอบเขตของเธอใช่ไหม มือทั้งสองที่อยู่ข้างตัวของเธอก็กำแน่นขึ้นเรื่อยๆ เธอคิด สำหรับเขาแล้ว เธอก็ไม่สำคัญเลย …… สงครามเย็นที่ไม่รู้ว่ามาได้ไงก็เริ่มต้นขึ้น กวันนัชชาก็ยังกลับไปที่ไวโรจน์วิลล่า เธอคิดว่าคนสองคนเวลาเจอหน้ากันจะทำให้รู้สึกงุ่มง่าม แต่คิดไม่ถึงว่าหลังจากเช้าในวันนั้นเขาก็ไม่เคยมาเลย. คฤหาสน์ที่ใหญ่มากขนาดนี้ ตอนนี้เหลือเธออยู่เพียงคนเดียว ห้องที่ดูทันสมัยหรูหราก็ปรากฏให้เห็นเพียงความว่างเปล่า ถ้าไม่ใช่เพราะที่รักษาความปลอดภัยของคฤหาสน์ดีมาก ตอนนี้คาดว่าเธอคงนอนไม่หลับซะแล้ว. โทรศัพท์ที่วางเรียงกันไว้เรียบร้อย ต่างฝ่ายต่างก็ไม่ได้ติดต่อใคร วันหนึ่งก็กลับไปอยู่ในสถานะเดิม ใช่ ราวกับว่าเป็นแค่คนแปลกหน้าของกันและกัน. ในใจของนัชชามีแต่ความกลัดกลุ้มที่อัดแน่นอยู่ในนั้น,มักจะรู้สึกว่าเหมือนมีก้อนหินทับอยู่ที่อกของเธอ รู้สึกเป็นทุกข์ ไม่ราบรื่น สุดท้ายทนไม่ไหว เลิกงานก็ไปหาประธานธนัทดื่มเหล้ากัน. คุยกันไปคุยกันมาพูดถึงเรื่องนี้ ประธานธนัทพูดว่าเตชิตก็ดีและตอนได้ยินมีผู้หญิงคนอื่นมารับโทรศัพท์ก็เปลี่ยนจุดยืนมาเป็นด่าเขาตรงว่าเป็นผู้ชายที่เลวมาก. ดื่มเหล้ากันมาสามรอบ ทั้งสองก็เริ่มจะมึนหัวนิดหน่อย ความสามารถในการดื่มเหล้าของนัชชาก็ไม่ได้ดีขนาดนั้น การเดินก็เริ่มที่จะโซเซไปมา. เข้าห้องน้ำเสร็จ เธอก็ไปจ่ายเงินเรียบร้อย ตอนที่เธอรูดบัตรเสร็จกลับจะหมุนตัวกลับ ตอนนั้นเธอก็มึนหัวจนเซไปชนกับคนที่อยู่ข้างหลัง “อ๊ะ！”นัชชาก็ลูบหน้าผากของตัวเองไปมา และก็งอเอวโค้งนิดๆ“ขอ、ขอโทษนะคะ，คือว่าไม่ได้ตั้งใจค่ะ……” พูดจบเธอก็เดินอ้อมออกมา ก็มีเสียงผู้ชายแก่ๆเรียกชื่อของเธอ “นัชชา？” เสียงนี้ รู้สึกคุ้นๆ เธอเงยหน้าขึ้น ยังไม่ทันที่จะเห็นตัวของผู้ชายคนนั้นชัดๆ ประธานธนัทก็โผเข้ามาอย่างกะทันหัน“มันนั่นเอง！ไอ้คน เป็นมันนั่นเอง！” นัชชา，“……” พนักงาน，“……” แขกคนอื่น，“……” ธนัทเริ่มสีหน้าเปลี่ยน ตาก็มองไปที่ผู้ญิงที่ผิงอยู่ที่แขนของตนเอง ผลักออกโดยที่ไม่มีความเกรงใจเลยแม้แต่น้อย “คุณผู้หญิง，คุณทักผิดคนแล้วหล่ะครับ。”. ประธานธนัทหรี่ตาไปมา ชี้ที่เขา “ไม่นะ ไม่ได้ทักผิด ก็นายนั่นแหล่ะ” ธนัทก็ไม่สนใจเธอ มองไปทางนัชชา“คุณดื่มเหล้าหรอ？” “ก็ดื่มนิดหน่อย。”ในที่สุดนัชชาก็มองใบหน้าของผู้ชายคนนี้ได้ชัด เขาก็คือผู้ถือหุ่นรายใหญ่อีกคนของเตนัทลอวเฟิร์ม，และก็เป็นทนายที่เก่งคนนึงอีกด้วย，เป็นเพื่อนคนนึงของเตซิต ธนัท นึกถึงธนัทก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงคิดถึงเตชิต ใบหน้าของนัชชาก็เริ่มเศร้าลง ประคองประธานธนัทเตรียมที่จะออกจากร้าน“ขอโทษด้วยนะคุณธนัท，ประธานธนัทดื่มเยอะไป，ฉันจะพาเธอกลับแล้ว” ธนัทก็รีบไปขวางทางที่เธอเดินไว้ มองไปข้างหลังก็เธอ ก็ว่างเปล่า“เธอมาด้วยตนเองหรอ？”นัชชาพยักหัว，“ใช่ค่ะ。” “เดี๋ยวผมไปส่งคุณกลับเอง。 “ไม่เป็นไรค่ะ จะไปรบกวนให้ลำบากคุณได้ไง，ฉันกลับเองก็ได้ค่ะ ……อา ประธานธนัท ประธานธนัท？”นัชชายังพูดไม่ทันจบ ธนัทก็ออกไปเอารถแล้ว。 นัชชาก็อึ้งอยู่กับที่ว่าและ จริงๆเป็นเพือนกัน นิสัยทีไม่ฟังใครนี่ก็เหมือนกัน ไม่คาดคิดมาก่อนเลยว่าธนัทที่เดินออกไปประตู ก็โทรไปหาเตชิต “ผู้หญิงของนายดื่มหนักอยู่ที่day off คลับ，จะมารับไหม？”