ตอนที่ 69 อิจฉาริษยาแก่งแย่งชิงดี（1）

ตอนที่ 69 อิจฉาริษยาแก่งแย่งชิงดี（1） นายท่านโจ๋วรักษาสภาหยดเลือดด้วยความร้อนที่ฝ่ามือเพราะเกรงว่าเลือดจะแข็งตัว ยามที่ซินเหยาออกไป เขาก็รีบออกจากห้องโถงเมื่อออกมาก็พบกับใบหน้าของโจ๋วเส้าฉีอันซีดขาวจากการบาดเจ็บสาหัส “เส้าฉี” “ท่านพ่อมีอะไรจะสั่งข้าหรือไม่?” “อาการของเจ้า...อืม มันไม่...ไม่เป็นไรหนักใช่ไหม?” นายท่านโจ๋วใช้มืออีกข้างตบไปที่หลังของโจ๋วเสาฉี “อั้กกก!” ทันใดนั้นโจ๋วเส้าฉัก็กระอักเลือดออกมา “มีแล้ว! มีแล้ว!” นายท่านโจ๋วดีอกดีใจรีบยื่นฝ่ามืออีกข้างรองรับหยดเลือดของโจ๋วเส้าฉีจากนั้นก็เหาะหนีออกไปอย่างลึกลับ “เกิดอะไรขึ้นกับท่านพ่อ?” โจ๋วเส้าฉีรู้สึกไม่สบายใจ “ท่านพ่ออาจจะเห็นว่าเจ้าบาดเจ็บสาหัส เลยตั้งใจจะขับเลือดที่คั่งในตัวเจ้าออกมา น้องรอง ท่านพ่อหวังดีนะ” โจ๋วเส้ากวางพูดออกมาอย่างอิจฉาริษยา โจ๋วปี้หลัวเดินออกมาจากหลังจวนและเห็นว่านายท่านโจ๋วกำลังรีบเหาะออกไปก็ตกใจ “ท่านปู่ ท่านเป็นอะไรหรือไม่?” นายท่านโจ๋วเห็นโจ๋วปี้หลัวจึงพูดออกมาว่า “ปี้หลัว! เจ้ามาพอดี รีบตามข้ามาเร็ว!” “ท่านปู่จะไปไหนคะ” “ไม่ต้องพูดมาก ตามข้ามาก็พอ!” “อ่า” นายท่านโจ๋วรีบกำฝ่ามือและเหาะไปโดยไว ระหว่างทางคนรอบๆจวนอ๋องโจ๋วที่เห็นอาการแปลกๆของนายท่านโจ๋วล้วนแต่ตกตะลึง โจ๋วปี้หลัวที่สงสัยตามหลังนายท่านโจ๋วไป ไม่นานทั้งสองก็มาถึงห้องครัว นายท่านโจ๋วตะโกนเรียกเสียงดัง “เร็ว! ไปเอาน้ำมา!” “ท่านปู่ ท่านจะเอามาทำอะไร? เจ้าพระ ทำไมฝ่ามือท่านถึงมาเลือด?” “ไม่ใช่ว่าเจ้าอยากรู้ว่าซินเหยาเป็นน้องสาวแท้ๆของเจ้ามาตลอดไม่ใช่หรือ?” “ใช่ค่ะ!” “ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็รีบไปตักน้ำมาให้ข้า เร็วๆ” “ท่านปู่ ท่านหมายความว่า...นี่คือเลือด เลือดของซินเหยากับของท่านพ่อหรือคะ?” “หยุดพล่ามได้แล้ว ยังไม่รีบไปอีก” “ค่ะ ค่ะ” โจ๋วปี้หลัวเมื่อได้ยินนายท่านโจ๋วต้องการพิสูจน์สายเลือดบริสุทธิ์ ก็ดีใจจนแทบบ้าตื่นเตนขึ้นมา “ครั้งนี้ก็จะสามารถพิสูจน์ได้แล้วว่าซินเหยานั้นเป็นนางมารร้าย!” “หึ” “ห่านที่อยากจะกลายเป็นหงษ์หรือ?” “ห่านก็คือห่าน! ความจริงก็คือความจริง หลอกกันไม่ได้หรอก!” ใจที่ชั่วร้ายของโจ๋วปี้หลัวกำลังคิดวางแผน พอเปิดโปงตัวตนที่แท้จริงของซินเหยาแล้วจะทำให้นางอับอายขายขี้หน้าอย่างไรดี... นายท่านโจ๋วพูดด้วยความโมโห “เร็วหน่อย! มัวชักช้าอึดอัดอยู่ได้!” “ค่ะ ท่านปู่” โจ๋วปี้หลัวรีบหาชามกระเบื้องสะอาดจากนั้นใช้กระบวยตักน้ำเข้าไปในชาม “หลบไป!” นายท่านโจ๋วรีบนำหยดเลือดที่ฝ่ามือทั้งสองข้างลงไปในชามพร้อมกับความร้อนที่กลั่นออกมาจากกำลังภายใน “ติ๊ง!” “ติ๊ง!” เสียงหยดของเลือดอันแผ่วเบาที่หยดลงไปในน้ำพร้อมกัน “หึ ครั้งนี้เจ้าจะหนีไปไหนอีก” “ครั้งที่แล้วที่เจ้าหนีไป ถึงแม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าเจ้าโกงด้วยวิธีใด แต่มั่นใจได้เลยว่าเจ้าจะเป็นมารร้ายของคระกูลโจ๋ว!” “เจ้ามารร้ายจงเปิดเผยตัวตนของเจ้าออกมาไม่จพเป็นต้องซ่อนตัวอีกต่อไป!” โจ๋วปี้หลัวแอบคิดอยู่ในใจ ใจนางแทบจะควบคุมความดีใจไม่อยู่ ครั้งนี้ นายท่านโจ๋วพิสูจน์สายเลือดบริสทุธิ์ด้วยตัวเองต้องไม่พลาดเป็นอันขาดและจะไม่มีใครมาขัดขวางได้ “หึหึ รอดูได้เลย” มุมปากของโจ๋วปี้หลัวเริ่มเผยยิ้มชั่วร้ายออกมา “เงียบหน่อยได้ไหม!” “นายท่านโจ๋วเองก็ตื่นเต้นเช่นกัน ใจจริงเขานั้นไม่อยากที่จะสงสัยสายเลือดในตัวซินเหยา ทว่าสำหรับจวนอ๋องโจ๋วนั้นสายเลือดเป็นเรื่องที่สำคัญมาก ถ้าหากว่าซินเหยานั้นไม่ใช่สายเลือดที่แท้จริงของตระกูลโจ๋วแล้วละก็..... ถึงแม้ว่าโอกาสเป็นไปได้มันจะมีเพียงน้อยนิดแต่ก็ต้องทำทุกอย่างให้ชัดเจน! ถ้าหากว่าซินเหยาไม่ใช่สายเลือดตระกูลโจ๋วจริงๆนางก็ไม่มีเจ้าสมบัติที่จะใช้กระบี่หลี่ฮัวอีกต่อไป! เพียงแค่ไม่กี่วินาทีเท่านั้นความจริงก็จะปรากฏออกมา.... หนึ่ง สอง สาม สี่ เวลาแต่ละวินาทีที่ผ่านไปแต่กลับดูช้ากว่าปกติ ท่ามกลางน้ำใสหยดเลือดทั้งสองไม้แม้แต่จะเปลี่ยนแปลง โจ๋วปี้หลัวอุทานออกมา “ท่านปู่ ท่านปู่ หยดเลือดทั้งสองไม่ยอมรวมตัวกัน ซินเหยานางคนชั่วไม่ใช่สายเลือดตระกูลโจ๋วของเรานะคะ” “นางคือมางมารร้าย” “นางเป็นเมล็ดพันธุ์แห่งความชั่วช้า” นายท่านโจ๋วขมวดคิ้วแน่น “ซินเหยาไม่ใช่สายเลือดของตระกูลโจ๋วจริงๆหรือ?” ทันใดนั้นเลือดทั้งสองที่ลอยอยู่ในชามที่ดูเหมือนจะผลักไสกลับดึงดูดเข้าหากันและรวมกันเป็นหนึ่ง...