已经是第一章了
บทที่4 ไปหาเผยลี่เชิน
บทที่4 ไปหาเผยลี่เชิน
“ประธานไป๋ ตอนนี้พวกเราจะทำยังไงกันดีคะ นักข่าวเรียงสายโทรเข้ามาจนสายจะระเบิดอยู่แล้ว”
ไป๋เสว่เอ๋อร์คิ้วขมวดพันกันยุ่ง เสียงที่เอ่ยตอบออกมาแทบจะไม่ได้ยินก่อนจะโยนแท็บเล็ตทิ้งไปข้างตัว “ฉันรู้เรื่องนี้แล้ว เธอก็ไปจัดการติดต่อกับสื่อที่สนิทกับเราให้ระงับข่าวนี้ไปก่อน โดยเฉพาะพวกบริษัทการตลาดที่มีสื่อในอินเทอร์เน็ต...”
“แต่ท่านประธาน... คือบริษัท... บริษัทไม่รู้จะเอาเงินจากตรงไหนแล้วนี่สิคะ”
เสียงสั่นๆของเลขาทำเอาไป๋เสว่อเอ๋อร์หน้าสั่นราวกับถูกสาดด้วยน้ำเย็นจัด
บรรยากาศเปลี่ยนเป็นหดหู่โดยฉับพลัน เธอนิ่งเงียบไปสักพัก ก่อนจะเปิดปากออกมาอีกครั้งนึง “งั้นตอนนี้เธอช่วยฉันหาวิธีติดต่อเลขาของเผยลี่เซินที บอกเขาแค่ว่าฉันมีเรื่องจะคุยกับประธานเผย จัดการจองห้องอาหารไว้ด้วย”
“ท่านประธานเผยเหรอคะ?” เลขาส้งเค้นเสียงอย่างยากลำบาก “ประธานไป๋... เรื่องของคุณกับคุณชายรองของตระกูลเผยพึ่งจะถูกนักข่าวตีข่าวใส่วันนี้ แล้วตอนนี้เรายังจะติดต่อประธานเผยแบบนี้มันจะดีเหรอคะ?”
ไม่ต้องบอกไป๋เสว่เอ๋อร์ก็รู้ว่าเลขาของเธอกำลังกังวลเรื่องอะไร แต่ว่าตอนนี้ก็ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วเช่นกัน ตอนนี้ถ้าเปรียบเผยลี่เซินเป็นการพนัน ต่อให้โอกาสมีเพียงแค่หนึ่งในพันเธอก็พร้อมลงพนันนั่นล่ะ
“ไม่เป็นไรหรอก เธอแค่ไปทำตามที่ฉันบอกนั่นแหละ”
“เข้าใจแล้วค่ะ” เลขาส้งตอบกลับแต่ก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยทิ้งท้ายไว้ “ห้างสรรพสินค้าก็เหมือนสนามรบ ตระกูลเผยที่รักษาชื่อเสียงของตนให้คงอยู่มาจนถึงทุกวันนี้ แน่นอนว่าพวกเขาก็มีวิธีจัดการของพวกเขา การที่พวกเราจะเอาเนื้อออกมาจากปากของสัตว์ร้ายแน่นอนว่ามันเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องง่าย”
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันรู้”
ว่าจบก็จัดการวางสาย ไป๋เสว่เอ๋อร์นอนนิ่งอยู่บนเตียงอย่างเหม่อลอย ผ่านไปไม่รู้กี่สิบนาที โทรศัพท์ได้รับข้อความจากเลขาตัวเองว่าจัดการนัดเวลากับเผยซื่อเรียบร้อย ให้เธอออกไปอีกทีตอนสี่โมงเย็น
ไป๋เสว่เอ๋อร์เปลี่ยนชุดเป็นชุดที่สง่างามกว่าเดิม เปลี่ยนกลับไปสู่อดีตอันรุ่งโรจน์สมกับเป็นคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลไป๋ ตั้งแต่เครื่องแต่งหน้าจนถึงเครื่องประดับ มองตั้งแต่หัวจรดเท้ายังไม่เห็นข้อบกพร่องจากผู้หญิงคนนี้เลยสักนิด
ไม่นานก็มาถึงสำนักงานใหญ่ของบริษัทเผยซื่อ เลขาของเผยลี่เซินเหมือนมารอเธอที่ทางเข้าอยู่ก่อนแล้ว “คุณหนูไป๋ ประธานเผยตอนนี้ติดประชุมอยู่ ไม่รู้ว่าจะเสร็จกี่โมง อย่างไรรบกวนรอที่ห้องรับแขกก่อนนะคะ ถ้ามีอะไรต้องการเพิ่มเติมติดต่อดิฉันได้ตลอดเลย ”
“โอเค รบกวนด้วยนะ”
เลขาของเผยลี่เซินหาน้ำชามาให้ เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่ได้ขออะไรเพิ่มเติมก็ขอตัวออกไป
……
ผ่านไปกว่าสามชั่วโมงในที่สุดประตูห้องรับแขกก็ถูกเปิดขึ้น
ไป๋เสว่เอ๋อร์รีบเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว ดีหน่อยที่เป็นเผยลี่เชินเดินใกล้เข้ามา
ทันทีที่สบตากับนัยน์ตาสีเข้มนั่น ร่างบางก็ขยับอย่างอยู่ไม่สุขเพียงชั่วครู่
เผยลี่เซินหัวเราะเบาๆก่อนจะนั่งลงบนโซฟาด้านข้าง “ตอนแรกผมก็คิดว่าคุณหนูไป๋จะจากไปแบบไม่ร่ำลา และหลังจากนี้จะไม่ได้เจอกันแล้วเสียอีก”
คนถูกกล่าวถึงเผลอหน้าแดงเมื่อคิดไปถึงเรื่องเมื่อคืน ไป๋เสว่อเอ๋อร์มองเฉไฉออกไปอย่างเกร็งๆก่อนจะรีบๆเอ่ยธุระของเธอออกมา เพราะเธอก็ไม่ได้อยากจะถ่วงเวลาสาวความยืดให้มากความ “ประธานเผย ฉันต้องการเงินสักก้อน”
เผยลี่เซินขยับขาขึ้นมาไขว่ห้าง “ได้ไหมนะ?”
เธอสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะตัดสินใจพูดออกไป “ประธานเผย คุณคงรู้แล้วเกี่ยวกับพวกความเห็นบนเน็ตวันนี้ ฉันคงไม่ต้องพูดมากเกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นของตระกูลไป๋ แต่ก่อนเพราะว่าความสัมพันธ์ของฉันกับเผยอี้ เผยซื่อคอยให้การสนับสนุนธนาคารเลยตกลงเรื่องการเลื่อนชำระหนี้ แต่ในตอนนี้ข่าวนี้กระจายไปทั่วในอินเทอร์เน็ต เรื่องนี้มันจะทำให้ทั้งฉันและไป๋ซื่อเหมือนถูกจ่อมีดรอเชือดตอนนี้ฉันต้องการเงินมากจริงๆ... แล้วเมื่อคืน...คุณก็รับปากว่าจะช่วยฉันแล้ว”
ว่าถึงตรงนี้เธอก็หยุด ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปสบตากับผู้ชายตรงหน้า “ประธานเผย คุณคงจะไม่คืนคำหรอกใช่ไหม?”
เผยลี่เซินไม่ได้พูดอะไรออกมา นัยน์ตาสะท้อนเงาของหญิงตรงหน้าที่หน้าเริ่มจะสีซีดลงเรื่อยๆ ใบหน้าของชายหนุ่มยังไร้การคาดเดา
การแสดงออกของเผยลี่เซินทำเอาไป๋เสว่เอ๋อร์ใจสั่น ความสับสนวุ่นวายกำลังเทเข้ามา
已经是最新一章了
加载中
