บทที่13 พวกเรามาพนันกัน

บทที่13 พวกเรามาพนันกัน ดวงตาของเผยลี่เชินเผลอสั่นเล็กน้อย เขาไม่เคยคิดเลยด้วยซ้ำว่าอยู่ๆเผยอี้จะพูดเรื่องโครงการพัฒนาที่ดินที่หนานไห่ขึ้นมา เขาลูบมุมปากตัวเองเบาๆ ทำตัวราวกับไม่ได้ใส่ใจ “ถ้าจะว่าฉันเก่ง แน่นอนว่าถ้าเปรียบกับนายฉันเก่งกว่ามาก” “แต่ว่า โครงการนี้พ่อเป็นคนให้นายจัดการ ฉันแค่รู้สึกว่าโปรเจคเล็กๆนี้ ไม่ต้องถึงขั้นให้ฉันเข้าไปดูหรอกนะว่าไหม?” แค่เพียงไม่กี่คำของเผยลี่เชิน ก็ทำเอาเผยอี้โกรธเสียจนถึงที่สุด “เผยลี่เชิน! พี่ไม่ต้องมาทำเป็นไม่สนใจ! ผมไม่เชื่อหรอก โครงการนี้ผมยกให้พี่ และพี่ต้องทำให้มันสำเร็จตามกำหนด!” เผยซื่อจะขึ้นอยู่กับใครไม่มีใครรู้ เรื่องโครงการที่หนานไห่เป็นโปรเจคที่เป็นปัญหาถกเถียงมาจนถึงตอนนี้ ใครรับมาก็รังแต่จะโชคร้าย กับการที่พ่อของพวกเขาโยนเรื่องนี้ให้เผยอี้จัดการก็ทำเอาเผยอี้ไม่พอใจมาตั้งแต่แรก “ถ้างั้นทำไมไม่ลองพนันกันล่ะ?” เผยลี่เชินยกยิ้มมุมปากก่อนจะว่าต่อ “ฉันจะรับโครงการนี้เอง และถ้ามันเสร็จตามกำหนดเวลา...” เผยลี่เชินค่อยๆพูดอย่างต่อเนื่อง ว่าเข้าเรื่องสัญญาให้เผยอี้ไปตัดสินใจเอาเอง เผยอี้ที่เคยรู้สึกโกรธ แต่เมื่อได้ยินว่าอีกคนจะพนันกับเขาก็ทำให้อดรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้ “แน่นอน ถ้าพี่ทำมันได้ผมจะรับเงื่อนไขของพี่” “แต่ถ้าไม่ล่ะก็...” เผยอี้กวาดตาไปที่ไป๋เสว่เอ๋อร์ที่อยู่ในอ้อมกอดของเผยลี่เชิน ฟันขบกันเบาๆ “พี่ห้ามมายุ่งกับไป๋เสว่เอ๋อร์อีก” ไป๋เสว่เอ๋อร์อดจะหน้าบึ้งขมวดคิ้วมุ่นไม่ได้ เรื่องพวกนี้มันเป็นการสู้กันของสองพี่น้องตระกูลเผย แล้วทำไมจะต้องมาลากเธอเข้าไปเกี่ยวด้วย? “ได้สิ ฉันรับปาก” เผยลี่เชินตกปากรับคำเสียรวดเร็ว ก่อนจะก้มลงมองไปยังหญิงสาวในอ้อมแขนตนเอง แล้วตั้งใจพูดกับอีกคนต่อหน้าเผยอี้ที่กำลังมองอยู่ “อาหารเช้าอยู่บนโต๊ะ ไปกินตอนร้อนๆเถอะ” การกระทำของชายหนุ่มเจ้าของอ้อมแขนทำเอาเธอใจสั่น แต่ก็ได้ไม่นาน เธอก็เข้าใจเมื่อเห็นสายตาเผยอี้ที่มองตามมา บนโต๊ะอาหารตอนนี้เธอเลยไม่พูดอะไรออกมาสักคำ เผยอี้แอบกำมือแน่น เส้นเอ็นที่แขนราวกับจำระเบิดออกมาเสียได้ แต่ก่อนที่เขากับไป๋เสว่เอ๋อร์คบกัน เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้เชื่อฟังใครขนาดนี้ ทำไมวันนี้กับเผยลี่เชิน เธอกลับ... เผยลี่เชินหยิบแก้วกาแฟขึ้นดื่ม แอบถอนหายใจเบาๆอย่างโล่งอก เห็นเผยอี้มองตามไป๋เสว่เอ๋อร์ไป เขาก็ขยับตัวเล็กน้อยบดบังสายตาที่ทอดตามอีกคนไม่เลิกนั่น “ทำไม? ไม่ได้กินข้าวเช้ามารึไง? จะมาร่วมด้วยว่างั้น?” ความหมายแฝงในน้ำเสียงของเผยลี่เชินมันชัดเจนมากๆอย่างที่คนอย่างเผยอี้ต้องดูออกอย่างแน่นอน สีหน้าของเผยอี้เริ่มจะเปลี่ยนสีอีกครั้ง เขาไม่ได้พูดอะไรต่อตอบกลับก็รีบเดินออกไป เผยลี่เชินถือแก้วในมือเดินตามไป เดินไปจนถึงปากประตู เผยอี้ที่กำลังเปิดประตูขึ้นรถก็อดไม่ได้ที่จะประชดเยาะเย้ยตอกกลับมา “ช่างน่าแปลกใจจริงๆ วันนี้พี่ชายออกมาส่งผมได้” ทันทีที่เขาว่าจบก็เงยหน้ามองเผยลี่เชินอีกครั้ง ถึงได้เห็นสายตาที่แสนเย็นชามองกลับมา นัยน์ตาแบบเดิมที่ช่างอ่านออกยากเสียเหลือเกิน “ฉันรู้ว่านายไม่พอใจที่ฉันเข้าใกล้ไป๋เสว่เอ๋อร์ แต่ว่าเผยอี้ ฉันมีเรื่องที่จะเตือนนายอย่างนึง คนที่ส่งไป๋เสว่เอ๋อร์มาให้ฉันไม่ใช่ใครเลย แต่เป็นคนของนาย” ดวงตาของเผยลี่เชินสั่นไหวเล็กน้อย “นายก็น่าจะรู้ เมื่อวานตอนกลางคืนไป๋เสว่เอ๋อร์โดนคนวางยา แต่คนวางยาไม่ใช่ใครเธอก็คือยอดรักของนายจินจิงจิง” เผยอี้หน้าเปลี่ยนแทบจะทันที ก่อนจะปฏิเสธเสียงดังลั่น “เป็นไปไม่ได้!” “อยากให้ฉันเปิดกล้องวงจรปิดให้ดูไหมล่ะ? เมื่อวานตอนที่ไป๋เสว่เอ๋อร์อยู่กับจ้าวหยางหลิน จินจิงจิงสั่งเหล้าและใส่ยานั่นให้พนักงานเข้าไปเสิร์ฟ ถ้าฉันไปไม่ทันนายคิดไหมว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น?” เผยอี้แทบจะหาเสียงตัวเองไม่เจอ ร่างกายที่ไม่มีที่จับยึดทำเอาแทบจะล้มลง “ท ทำไม ทำไมเธอถึงกล้าทำมัน!” เผยอี้กำหมัดแน่น เขาว่าเขาบอกกับจินจิงจิงถึงสถานะของเธอไปอย่างชัดเจนแล้ว ไม่คิดเลยว่าเธอจะกล้าถึงขนาดวางยาไป๋เสว่เอ๋อร์ เผยลี่เชินจริงๆไม่ได้สนใจเผยอี้สักนิด แต่ก็ขยับเท้าเข้าไปอีกก้าว เว้นระยะช่องว่างให้ใกล้อีกนิด เขาสูงกว่าเผยอี้แค่ครึ่งศีรษะ ตอนนี้ถ้ามองจากเขาลงไปก็ดูจะเหมือนเป็นการข่มอีกคนไปในตัวไม่น้อย “ฉันขอเตือนนายนะเผยอี้ ดูแลคนของนายดีๆ ฝากไปบอกจินจิงจิงไม่ว่าเธอจะมีเครื่องระวังหรือจะฉลาดขนาดไหนฉันไม่สน ครั้งนี้ถือว่าเห็นแก่นายฉันจะไม่ทำอะไร แต่ถ้าคราวหน้ายังจะมายุ่งกับคนของฉัน เราได้คิดบัญชีทั้งเรื่องเก่าและเรื่องใหม่แน่!” หัวใจของเผยอี้เหมือนถูกบีบแน่น ท่าทีของเผยลี่เชินเหมือนกับโดนจัดการโดยสมบูรณ์ เขาทั้งรู้สึกประหลาดใจและหงุดหงิด ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเผยลี่เชินปกป้องผู้หญิง! “หึ!” เผยอี้หลุดเสียงขำ “ดูเหมือนต่อมรับรสของพี่นี่จะพิเศษจริงนะครับ กับการที่ดูจะให้ความสำคัญกับแฟนเก่าที่ผมไม่เอาแล้วนั่น !” เขาแสดงออกกลับไปอย่างใจเย็น แม้ในใจจะเผาไหม้เสียจนร้อนขึ้นไปยังสมอง ว่าจบเขาก็เอี้ยวตัวขึ้นรถไป ปิดประตูดัง “ปึง” และรีบขับออกไป เผยลี่เชินมองตามรถของเผยอี้จนสุดสายตา ก่อนจะหันตัวกลับเข้าสู่คฤหาสน์ตัวเอง ทันทีที่เข้ามาก็เห็นหญิงสาวนั่งอยู่ตรงโต๊ะอาหาร แสงอาทิตย์ส่องเข้ามาผ่านหน้าต่างตกกระทบตรงคนที่นั่งอยู่ให้เห็นสีผมและสีผิวที่โดนแสงสะท้อนเสียจนเป็นสีทองอ่อนๆน่าเชยชมนั่น เงินที่หายไปช่างคุ้มค่ากับสิ่งที่ได้มา ทุกอย่าง ทุกการกระทำ ทุกการเคลื่อนไหว ไป๋เสว่เอ๋อร์ที่รู้สึกเหมือนเป็นเป้าสายตาก็เงยหน้าขึ้นมา ทันทีที่ทำอย่างที่คิดก็เห็นเผยลี่เชินที่กำลังท้าวแขนกับโต๊ะข้างหน้ามองเธออยู่ ท่าทางของเขาดูผ่อนคลายลง มองมาทางเธอย่างเฉยเมย สายตาที่เคยเย็นชามันน้อยลงเสียจนแทบไม่เห็นในนัยน์ตานั้น หญิงสาววางช้อนซุปในมือลง เหลือบตามองไปก่อนจะสบเข้ากับตาอีกคนอย่างไม่คิดที่จะกลัว “ประธานเผย คุณไม่จำเป็นต้องทำอย่างนี้ การเปิดศึกของคุณกับเผยอี้ฉันไม่ได้สนใจมัน เพราะฉะนั้นอย่าคิดที่จะเอาฉันไปเกี่ยวข้อง” ตอนนี้แค่เธอจะปกป้องตัวเองก็ว่ายากแล้ว ทั้งยังไป๋ซื่อที่กำลังตกอยู่ในสภาวะเสี่ยง เธอต้องทำทุกอย่างด้วยความระมัดระวังและแน่นอนว่าเธอไม่มีเวลาว่างมากพอที่จะมาจัดการเรื่องอื่น ยิ่งเป็นเรื่องพวกนี้ ไม่ว่าจะเป็นเผยลี่เชินหรือว่าเผยอี้ ตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องของเธอและเธอจะไม่เอาตัวเองไปเสี่ยง เธอจะไม่ยอมกลายเป็นเหยื่อของการต่อสู้เพื่ออำนาจของพวกเขาหรอก ดวงตาของเผยลี่เชินส่อแววประหลาดใจเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ยกยิ้มมุมปากของเขาขึ้น หญิงสาวตรงหน้าลุกขึ้นจากโต๊ะอาหาร ก่อนจะก้าวเข้าไปหาชายหนุ่ม “มันขึ้นอยู่กับความสามารถของคุณ คุณอยากจะจัดการเผยอี้ มันเป็นเรื่องง่ายจะตาย ไม่จำเป็นที่จะต้องใช้ฉันเพื่อให้เผยอี้คลั่ง แล้วหลังจากนั้นคุณก็จัดการกับโครงการให้เรียบร้อย เพราะยังไงความสัมพันธ์ของเราสองคนก็ไม่ได้ปกติเท่าไหร่” คำพูดของหญิงสาวตรงมาก และมันทำให้เขาประหลาดใจ “ดูเหมือนเธอจะไม่โง่เกินไป” ไป๋เสว่เอ๋อร์ที่มองฉากที่เขาเล่นนี้ออก แสดงให้เห็นว่าเธอพอจะมีความสามารถในการทำธุรกิจขึ้นมาบ้าง เพราะอย่างเผยอี้ที่อยู่กับเผยซื่อมาตั้งหลายปี ยังเทียบไม่ได้กับเด็กน้อยจากตระกูลไป๋ที่เข้าใจและจัดการกับเรื่องอย่างมีสตินึกคิด คนในบริษัททั้งหมดต่างรับรู้ว่าโครงการที่หนานไห่มันเกิดปัญหาที่จะต้องรีบเร่งจัดการและทำให้จบโดยเร็ว แต่จะมีสักกี่คนที่จะรู้จุดประสงค์ว่าทำไมท่านพ่อเผยถึงส่งงานนี้ให้กับเผยอี้ดูแลกัน? ทุกคนเห็นว่าเขา เผยลี่เชิน เป็นหน้าตาเป็นตาให้แก่เผยซื่อ แต่เรื่องราวหลังฉากที่ซับซ้อนเขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพ่อของเขาเก็บเงื่อนงำอะไรไว้บ้าง ท่านพ่อเผยดูเหมือนจะให้โครงการแสนยากนี้แก่เผยอี้ แต่มันเป็นเหมือนการทดสอบของหมอนั่น ถ้าเผยอี้เขาทำได้จริงๆ แน่นอนว่าท่านพ่อต้องปฏิบัติกับน้องชายต่างสายเลือดเขาต่างไปจากเดิมแน่ๆ โครงการนี้มันเป็นสิ่งที่เผยอี้จะสามารถพิสูจน์ตัวเอง แต่ดูเหมือนเขาก็ดูเหมือนจะโง่มากที่ปล่อยผ่านมันไป แต่อย่างไรความโง่ของเผยอี้ก็ยังคงเป็นความหวังของเขา รวมไปถึงความฉลาดอย่างไม่คาดคิดของไป๋เสว่เอ๋อร์นี่ด้วยที่เขานึกไม่ถึง เขาก้าวไปข้างหน้า ยืดแขนของเขาโอบรอบเอวอีกคนกดเข้าหาตัว “ไป๋เสว่เอ๋อร์ ความฉลาดของเธอต้องอยู่ให้ถูกที่นะ”