已经是第一章了
บทที่ 11 คุณต้องเชื่อใจผม
บทที่ 11 คุณต้องเชื่อใจผม
เมื่อมองดูการปรากฏตัวลูกสาวสศิชาของตัวเอง อธิชาก็ได้สติจากสถานการณ์ที่วุ่นวายขึ้นมาทันที
“โถๆๆ สศิชาเอ๋ย ลูกมาสักทีเนาะ เเม่เกือบโดนนางโสเภณีนี่เเกล้งล่ะ! พ่อเธอเพิ่งจะเสียไป เธอก็อยากเหยียบสองเเม่ลูกไว้ที่ใต้ขาอีก!”
สศิชาเดินหน้าไปสองก้าว อยู่ในระหว่างกลางของเเม่เเล้วรินรดาไว้ เเล้วจ้องมองรินรดาด้วยสายตาอย่างเฉียบเเหลมคมเเล้วพูดว่า: “เเม้ว่าพ่อจากไปเเล้ว ทั้งหมดก็ฟังพินัยกรรมพูดเถอะ ถ้าอยากหนีไป? มันไม่หรอก!”
ในตอนที่พูดคุยอยู่ เธอโยนสายตาให้คนที่ยืนอยู่ข้างไวทิน
ไวทินเข้าใจ เเล้วเดินไปข้างหน้าสองก้าว เเล้วมองรินรดาด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
คุณรินรดาครับ ฉันได้บอกคุณเกี่ยวกับหลักการของการเเบ่งพินัยกรรมก่อนหน้านี้เเล้ว ในเมื่อตอนนี้ผู้ถ่ายทอดสมบัติได้เสียชีวิตไปเเล้ว เเล้วผลทางกฎหมายของพินัยกรรมจะมีผลทันทีเพื่อให้ บริษัท และอสังหาริมทรัพย์ ทั้งหมดในชื่อของผู้ถ่ายทอดสมบัติเป็นแม่เลี้ยงของคุณอธิชาแล้วน้องสายของเธอสศิชา!”
คำพูดของไวทิน จะทำให้รินรดาโกรธจะตายเเล้วล่ะ เธอชี้พวกเขาเเล้วพูดอย่างโมโหว่า: “พวกเธอคือพวเธอ ทำให้พ่อตาย! ความรู้สึกนึกคิดปลอมแปลง! พวกเธอไม่กลัวว่าจะถูกลงโทษหรือไง?!”
อธิชาที่ได้สติมา ด้วยใบหน้าท่าทางดุเดือดเเล้วตะโกนใส่รินรดาว่า: “อีตอเเหล! ปากของเธอให้มีคำพูดที่สะอาดหน่อย! เมื่อกี้ฉันไม่ได้จัดการเเกหนักๆ เพียงเเค่ไว้หน้าให้เเกเองเเหละ เชื่อมั้ยว่าตอนนี้ฉันจะทำลายเเก?”
สำหรับการกล่าวโทษของรินรดา สศิชาก็ดูสุขุมมากขึ้นในเวลานี้ เเล้วมองดูรินรดาอย่างดูถูกเหยียบหยาม จากนั้นก็หันไปมองที่ไวทินเเล้วพูดว่า: “ไวทินค่ะ หลังจากทราบหลักการสืบทอดความต้องการของพ่อแล้ว เธอชอบพูดใส่ร้ายเเล้วไม่เลิกยุ่งหนูกับคุณเเม่เเล้วยังทำร้ายอีก ฉันจะฟ้องเธอได้ใช่มั้ยค่ะ?”
“ใช่ครับ สามารถให้เธอขอโทษต่อหน้าได้ครับ จากนั้นให้ชดเชยความเสียหายทางจิต! สายตาวูบวาบของไวทิน
สศิชาหันไปมองที่รินรดา ทำท่าทียิ้มหรือไม่ยิ้มเเล้วพูดว่า: “ได้ยินชัดเจนยัง? ถ้าเเกยังจะใส่ร้ายป้ายสีอีก งั้นก็รอรับจดหมายทนายความของฉันเถอะ!"
“พวกเเกทำชั่วมาก ต้องไม่ตายดีเเน่!”
ตอนที่รินรดาพูดอยู่ ก็จะลุกไปตบสศิชาเเล้ว อารมณ์ของเธอในตอนนี้ควบคุมไม่ค่อยได้สักเท่าไหร่ โกรธจนสุดขีดเเล้ว
ผู้ช่วยธีรโรจน์ที่ยืนอยู่ข้างหลังของเธอนั้น ก็รีบเอื้อมมือจับเธอไว้อย่างรวดเร็ว
“คุณหนูค่ะ ตอนนี้คุณต้องใจเย็นๆก่อนนะคะ ท่านทยากรเพิ่งจะเสียชีวิต นอกจากนี้ยังขายหน้าของตระกูลบวรพลทั้งหมดอีกด้วย”
ในความเป็นจริงผู้ช่วยธีรโรจน์ ในแง่ลึกก็กลัวว่ารินรดาจะเสียเปรียบในเวลานี้ แล้วทุกอย่างมันต้องไปทีละขั้นตอน
รินรดาถูกคำพูดของผู้ดูเเลธีรโรจน์ได้สติกลับมา เธอรู้ว่าแม้ว่าเธอจะฉีกสองแม่ลูกสาวด้วยมือในเวลานี้ ตัวเองก็ยังไม่สามารถใช้คำพูดที่มีประโยชน์ และไม่สามารถแก้ปัญหาใด ๆ ได้อีก
คิดเเล้วคิดอีกฟังข้อเสนอของธีรโรจน์ดีกว่า เเต่ก่อนต้องจัดการงานศพของพ่อก่อน จากนั้นค่อยจัดการทีละเรื่องๆ
แม้ว่าในกระบวนการจัดการกับงานศพของพ่อเธอ เเล้วยังหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ต้องร่วมมือกับสองเเม่ลูกนี้อีก แต่เธอก็ถูกยับยั้งให้มากที่สุด ผู้ช่วยธีรโรจน์งานศพของพ่อก็ช่วยประสานงานของเธอให้ดีขึ้น
ความอ่อนเพลียและการสูญเสียของหัวใจ รินรดาเพิ่งกลับถึงที่พักของตัวเอง จากนั้นโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
รินรดามองที่หมายเลขโทรศัพท์ผู้โทร ใช่ล่ะ เป็นเบอร์ของผู้ชายคนนั้น
เธอลังเลเเป๊บนึง เเล้วค่อยรับสาย
“หนูน้อยเอ๋ย ไม่ฟังคำพูดของผมเลยน่ะ รู้สึกกระสับกระส่ายหน่อยนึงใช่มั้ยล่ะ? "
เสียงผู้ชายที่อยู่โทรศัพท์ มีความตำหนิเล็กน้อยเเล้วยังมีความเป็นห่วง
“ร้องไห้พ่อฉันเสียเเล้ว”
ถึงเเม้ว่ารินรดาจะไม่สามารถพูดความรู้สึกลึกๆกับพ่อของเธอได้ เเต่คำสารภาพของการตายของพ่อเธอยังคงมีบทบาทบางอย่างในใจของเธอ
เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงร้องไห้กับชายแปลกหน้าในทันใด
“ผมเดาได้ตั้งเเต่เเรกเเล้วว่า สองเเม่ลูกนั้นจะไม่ยอมให้เธอได้รับการสืบทอดมรดกของพ่อเธอง่ายๆหรอก และเธอก็อย่าวิตกกังวลมากเกินไปหรอก"
การถอนหายใจของผู้ชายบนโทรศัพท์ และความรู้เกี่ยวกับสภาพความรู้สึก ทำให้รินรดาสับสนมากขึ้นอีก
“คุณ คุณเป็นใครกันเเน่? ทำไมคุณถึงรู้หมด?” รินรดาถามอีกครั้งด้วยถือโทรศัพท์ไว้
นี้ไม่สำคัญหรอก สิ่งที่สำคัญคือผมเคยสัญญากับคุณเเล้วว่าจะช่วยคุณ เเล้วจะช่วยเธอสิ่งที่หายไปกับตัวเธอทั้งหมดกลับคืนมา!” ผู้ชายพูดเเบบจริงจังอีก
“เเล้วคุณจะช่วยฉันอย่างไงล่ะ รินรดาได้ถามกลับ
“ไม่ต้องรีบ หลังๆเธอก็สามารถเจอฝีมือของผมได้เเล้ว ผมจะทำให้เขาเจ็บปวดจนสงสัยชีวิตของตัวเอง!”
เสียงชายนั้นต่ำ แต่การแสดงออกของเขาเหมือนดุร้าย
已经是最新一章了
加载中
