บทที่ 13 เรื่องอันตรายในศพ

บทที่ 13 เรื่องอันตรายในศพ งานศพของคุณพ่อทยากร อยากได้วางภาพถ่ายไว้ที่ห้องโถง ผ้าพันคอสีดำเรียงรายไปด้วยดอกไม้สีขาว แล้วดูเหมือนเคร่งขรึม รินรดาคุกเข่าไว้ทางด้านขวาของรูปถ่าย เเล้วส่วนสศิชาเเม่เลี้ยงอธิชาอยู่ข้างซ้าย ระหว่างทั้งสองฝ่ายดูเหมือนมีความตึงเครียด ส่วนรินรดาในตอนนี้พยายามห้ามอารมณ์ของตัวเองไว้ เพื่อไม่ให้ในเวลาเเบบนี้จะขัดเเย้งกับสองเเม่ลูกนั้น เเล้วทำลายบรรยากาศเคร่งขรึมของงานศพพ่อพัง ความเเค้นฝังไว้ในใจ ต้องรองานศพของพ่อจบลง ถึงจะเริ่มแผนการแก้แค้นของตัวเองเป็นขั้นเป็นตอน มีญาติเเละเพื่อนหุ้นส่วนทางธุรกิจของพ่อมาเเสดงความเสียใจ ทยากรถือว่าเป็นคนที่มีชื่อเสียง อธิชาสองเเม่ลูกนั้นเเสดงเหมือนปกติ เเล้วเมื่อมีญาติๆเพื่อนๆมาก็ทำเหมือนร้องห่มร้องไห้ เเล้วเช็ดน้ำตาอย่างจงใจ เหมือนเเค่เเสดงเเหละ ญาติเเละเพื่อนเมื่อไหว้รูปถ่ายของทยากรเสร็จ จากนั้นก็หันไปที่เเม่เลี้ยงอธิชาสองเเม่ลูกนั้น ในใบหน้านั้นเเสดงออกเหมือนความโศกเศร้า เเล้วพูดคำปลอบใจหลายคำ เเล้วฝ่ายรินรดาเหมือนจะเงียบมาก ไม่มีใครมาปลอบใจเธอเลย บางครั้งสายตาของตัวเองก็ดูเหมือนถูกเหยียดหยาม สำหรับในใจของรินรดาเตรียมพร้อมไว้นานเเล้ว ข้อเท็จจริงได้ถูกบิดเบือนโดยเจตนามานานโดยสองเเม่ลูกนั้น เเล้วไม่รู้ว่าญาติเเล้วเพื่อนจะได้ยินบทเเบบไหนกัน งานศพของพ่อดำเนินไปทั้งเช้าเเล้ว ต่อไปก็ค่อยๆสงบลงเเล้ว ในเวลานี้ในห้องโถงทั้งหมด เหลือเเค่อธิชาสองเเม่ลูก รินรดาเเละธีรโรจน์อีกสี่คน ในเวลาเเบบนี้มีคนเดินเข้ามา พูดกับธีรโรจน์: “คุณธีรโรจน์ คุณออกมาสักครู่ คนข้างนอกมีคนมาหาคุณ” ธีรโรจน์มีความสงสัย ในเวลาเเบบนี้จะมีใครมาหาตัวเองกัน? มีเรื่องอะไร? เขาหันไปมองรินรดาเเล้วพูด: “คุณหนูครับ ผมออกไปสักครู่ เเล้วจะรีบกลับมาทันที!” “อืม” รินรดาพยักหน้า ธีรโรจน์เพิ่งเดินไป สีหน้าของอธิชาเเละสศิชาก็เปลี่ยนไปทันที เเล้วจากนั้นในห้องโถงก็มีชายสองคนโผล่เข้ามาทางประตู อธิชาส่งสายตาให้ชายสองคนนั้น เเล้วชายสองคนนั้นก็ดินทิศทางที่รินรดาที่กำลังคุกเข่าในบนพื้น ดวงตาที่เปล่งประกายด้วยความต้องการทางเพศ รินรดารู้สึกไม่ดี อยากลุกขึ้นมาเเต่ก็สายไปเเล้ว เธอไม่อยากนึกภาพว่าสองแม่ลูกโหดร้ายนั้นจะทนไม่ไหว จนต้องลงมือทำร้ายเธอในห้องโถงของพ่อ “เธอ พวกเธอจะทำอะไรกันเเน่?” รินรดาลุกขึ้นมา เเล้วถอยหลังไป เเล้วอาจเป็นเพราะว่าคุกเข่าเป็นเวลานานเกิน เเล้วลุกขึ้นทันที บวกอีกความรู้สึกที่ตึกเครียด และยังเธอรู้สึกเวียนหัว “คุณรินรดา อย่าโทษเราผมสองคน พวกผมก็เอาเงินของเขา เเล้วทำงานให้เขา!” เเล้วชายคนหนึ่งที่มีรอยเเผลเป็นบนใบหน้าเเล้วยิ้มให้กับรินรดาโดยต้องความต้องการทางเพศ รินรดารู้อยู่ว่าในที่เขาพูดนั้นเป็นใคร เเล้วมันก็คือคนข้างหน้าอธิชาเเละสศิชา เเล้วทั้งโกรธเเละเกลียดมองไปที่สองเเม่ลูกนั้น ในบนใบหน้าของอธิชาเเละสศิชายังยิ้มเเย้มอยู่ ตราบใดที่มีการล้างสิ่งกีดขวางสุดท้ายของรินรดา จากนั้นสองเเม่ลูกนั้นก็สามารถอยู่ที่สูงแล้วไม่มีใครมารบกวนได้เเล้ว “อีกระหรี่ เธอกล้าเเน่มากไม่ใช่เหรอ? “พวกเธอ พวกเธอ ถึงฉันจะเป็นผีฉันก็ไม่ให้อภัยพวกเธอหรอก!” รินรดารู้สึกว่าตัวเองหนีไม่รอดแน่นอน จึงพุ่งเข้าไปชนผนังที่อยู่ข้างๆ แม้ว่าตัวเองจะต้องตาย ก็จะไม่ให้สองคนนั้นเหยียดหยามร่างกายเธอ “อยากตายเหรอ? มันไม่ง่ายหรอก! ยังไม่ได้ให้พวกเราเล่นสนุกเมามันเลย!” ที่เป็นรอยแผลเป็นบนหน้านั้นก็มือไวมาก เพื่อกันเวลานี้รินรดาฆ่าตัวตาย ก็ได้รีบวิ่งขึ้นไปเอาคีมงัดแขนเธอไว้ “ไอ้บ้า! ไอ้คนจังไร! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ช่วยด้วย“ แรงที่มีของรินรดาไม่เพียงพอที่จะต่อต้าน เพื่อหลุดพ้นจากคีมของใบหน้าที่เป็นแผล แต่เธอก็ยังคงพยายามต่อต้าน และได้ร้องขอความช่วยเหลือ ผู้ชายแข็งแกร่งอีกคนได้ยินเสียงร้องขอของเธอ จึงได้รีบวิ่งขึ้นมาเอามือปิดปากเธอ ทั้งสองคนร่วมมือกันอยากจะนำเธอเข้ามาในห้องโถง " จะทำอะไร ก็รีบลงมือทำ! ทำให้มันเนียนๆสะอาดๆหน่อย หลังจากเรื่องทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันจะให้เงินพวกแกห้าล้านบาท!" อธิชาพูดด้วยเสียงเบา สศิชาพูดด้วยเสียงเบา:" นายสองพี่น้องเนี่ยยังได้เล่นผู้หญิงระดับนี้ แถมเสร็จแล้วยังจะได้เงินตั้งห้าล้าน เรื่องดีๆแบบนี้จะไปหาได้ที่ไหนกันอีก?" พวกผมรับรองว่าจะทำให้มันดี! วางใจเถอะ!” คนที่มีรอยเเผลเป็นบนใบหน้าได้ยินว่าห้าล้าน เเล้วยังสามารถเล่นฉากเเบบนี้ได้ ทันใดนั้นสีหน้าของเขาก็ดูตื่นเต้นขึ้นมา “อ้าพวกคุณจะต้องไม่ตายดีเเน่!” รินรดายังคงดิ้นรนอยู่เหมือนเดิม ใช้แรงทั้งหมดที่มี ตอนนั้นทั้งรีบทั้งโกรธ อารมณ์มันโผล่ขึ้นมาบนหัวทีเดียว ทันใดนั้นก็ได้สลบไป พ่ามๆ-- ในขนาดนั้นนอกประตูได้มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น จากเดิมอธิชากับสศีชาที่หวาดกลัวอยู่นั้น เพราะหลังจากได้ยินเสียงเคาะประตูดังขึ้นแล้ว ใบหน้าถึงกับอึ้งไปหมดเลย