บทที่ 231 จัดการอย่างเด็ดขาดทันที

บทที่ 231 จัดการอย่างเด็ดขาดทันที จิรภาสเพิ่งเจอสถานการณ์ที่คะแนนโหวตเฟ้อเป็นครั้งแรก หลังจากที่รีบออกคำสั่งให้จัดการแล้วก็โทรติดต่อจิดาภา “ผมส่งคนไปจัดการแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วง” “ฉันไม่ได้เป็นห่วงตัวเอง แต่เป็นห่วงคุณมากกว่า” จิดาภาพูดเสียงเบา “ตอนนี้นมิดาสามารถไปจากเค.เอฟเมื่อไรก็ได้ หากเป็นเพราะว่าคุณเป็นผู้จัดการของฉันแล้วทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ฉันกลัวคุณจะลำบาก ท่านประธานจิรภาสผู้มีวิสัยทัศน์มาเป็นผู้จัดการให้ศิลปินที่เพิ่งเซ็นสัญญาใหม่ ถ้าเป็นฉัน ฉันก็คงคิดหนัก” หลังจากฟังจบ จิรภาสยิ้มแล้วพูดว่า “แล้วถ้าคุณเป็นเธอ คุณจะทำยังไงให้ผมลำบาก?” “อืม......ให้คุณเป็นผู้จัดการของเธอ!” “คุณนาย ผมขอทำความเข้าใจเรื่องที่คุณกำลังหึงอยู่ได้ไหม?” จิรภาสยิ้มจนเกิดรอยลึกที่หางตา น้ำเสียงของเขาเปลี่ยนเป็นจริงจัง “เค.เอฟมีศิลปินที่มีทั้งความสามารถ ทั้งพรสวรรค์มากมายในมือ แค่พวกเขามีศักยภาพบริษัทก็สามารถให้ข้อเสนอที่เหมาะสมที่สุดกับพวกเขา ผมว่าถ้าเราสามารถดูแลเธอได้ก็สามารถดูแลคนอื่นได้ ทั้งหมดขึ้นอยู่กับความสามารถ แต่ถ้าเธอคิดว่ามีชื่อเสียงแล้วจะข่มขู่ แทงข้างหลังบริษัท เช่นนั้นบริษัทก็ไม่อยากได้เธอเหมือนกัน” จิรภาสพูดประโยคนั้นด้วยน้ำเสียงมั่นใจ เขาเป็นคนพูดจริงทำจริง ถ้าหากนมิดาอยากเปลี่ยนความคิดของจิรภาส ก็ลองดู “แล้วช่องบลูไลท์ล่ะ? ถ้านมิดาย้ายไปช่องบลูไลท์ เค.เอฟน่าจะได้รับผลกระทบ......” “แล้วเค.เอฟมีแค่เธอเป็นศิลปินคนเดียวเหรอ?” “งั้นคุณก็กำลังปั้นให้ฉันเป็นนมิดาคนที่สองอยู่งั้นสิ?” จิดาภาถามกลับด้วยความไม่มั่นใจ “ผมไม่สามารถเป็นผู้จัดการผูกขาดที่ดูแลเธอได้” จิดาภาทำเสียงรับรู้และหัวเราะออกมาหนึ่งครั้ง จากนั้นก็เปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นแล้วจึงวางสาย ถึงแม้ว่าเธอจะมีความหวั่นไหวตามประสาผู้หญิงอยู่ในใจ แต่ทุกครั้งที่จิรภาสปลอบเธอด้วยความจริงใจก็ทำให้เธอรู้ว่าในใจของเขาไม่มีใครสำคัญไปกว่าเธอ แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว ในขณะที่จิรภาสคุยโทรศัพท์กับจิดาภา ตฤณก็ติดต่อหัวหน้าของสื่อออนไลน์ที่มีชื่อเสียงทันทีเพื่อขอให้ลบกระทู้ผลโหวตและห้ามตีพิมพ์ ตฤณจัดการได้อย่างรวดเร็ว หัวหน้าสื่อออนไลน์ก็สั่งให้ลบกระทู้อย่างรวดเร็วเช่นกัน เบญญานั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ค้นหากระทู้ของตัวเองอย่างไรก็ไม่เจอ แม้กระทั่งชื่อไม่ระบุตัวตนที่เหมือนกันกับเธอก็ไม่พบ มีเพียงแต่จดหมายแจ้งเตือนจากผู้ดูแลเว็บไซต์ การจัดการของเค.เอฟช่างละเอียดรอบคอบ เรื่องคะแนนที่แตกต่างในการโหวตราวกับไม่เคยเกิดขึ้น เบญญาไม่กล้าโพสต์เรื่องนี้อีกรอบ ถ้าหากเค.เอฟค้นพบตัวตนจริงของเธอขึ้นมา เธอเสร็จแน่ ๆ เธอหยิบภาพแคปและรูปภาพที่เตรียมไว้ก่อนหน้านี้ให้นมิดา “นี่คือคนที่โหวตออนไลน์ แต่ก็โดนลบทิ้งไปอย่างรวดเร็ว......” เบญญาพยายามอย่างยิ่งที่จะทำให้ตัวเองดูโกรธจัด นมิดามองคอมเม้นท์เหล่านั้นแล้วรู้สึกโมโหเป็นอย่างมาก “แฟน ๆ ของจิดาภากำลังกวนน้ำให้ขุ่น ถ้าพวกเรายังไม่จัดการอะไรอีก ฉันกลัวว่าเธอ......” เบญญาพูดออกมาแค่ครึ่งเดียวก็ดึงมือถือกลับ “เธอเชื่อในท่านประธานจิรภาสขนาดนี้ อยู่กับเค.เอฟก็เพื่อเขา แต่ตอนนี้ใจของเขาอยู่ที่จิดาภา” “งั้นก็บอกหน่อยสิว่าฉันควรจะทำอย่างไร” “แน่นอนว่าต้องทำให้คนของเค.เอฟรู้เรื่อง เธอถึงจะเป็นศิลปินเบอร์หนึ่งของเค.เอฟ!” ผู้จัดการพูดต่อ “ท่านประธานจิรภาสคิดอะไรอยู่ถึงไปเป็นผู้จัดการให้จิดาภา ถ้าเขาอยากเป็นผู้จัดการก็ควรเป็นผู้จัดการของเธอถึงจะถูก!” “ช่วงนี้ไม่ใช่ว่าจิดาภามีความสัมพันธ์อันดีกับจาริณีเหรอ? ก็ให้พวกเธอใช้ผู้จัดการคนเดียวกันก็ดีแล้วนี่!” นมิดาตื่นตระหนกกับความเห็นนี้ “เพราะงั้นตอนนี้เธอเลยอยากให้ฉันไปขอร้องให้ท่านประธานจิรภาสมาเป็นผู้จัดการฉันเหรอ?” “ไม่ใช่ไปขอร้องเขา! แค่ไปแสดงความคิดเห็นตามปกติของเธอ” เบญญาเห็นท่าทางนมิดาคล้อยตามก็พูดต่อ “ไม่อย่างนั้น ให้ฉันไปแทน ลองดูท่าทีของท่านประธานจิรภาส ถ้าเกิดสำเร็จความสัมพันธ์ของพวกเธอจะยิ่งใกล้กันมากขึ้น ดีมั้ย?” นมิดาฟังแล้วก็ยิ่งรู้สึกคล้อยตาม ถ้าจิรภาสไม่ยื่นมือเข้ามายุ่งเรื่องศิลปิน เธอก็ไม่มีเหตุผลที่จะทำแบบนี้ แต่ตอนนี้จิรภาสจะมาเป็นผู้จัดการ ยังไงเธอก็เหมาะสมกว่าจิดาภาแน่นอน! คิดได้อย่างนี้แล้วเธอก็ตกลงกับข้อเสนอของเบญญาที่จะเข้าไปลองดูท่าทีก่อน เธอไม่อยากทำลายบรรยากาศภายในเค.เอฟ แต่จิดาภาทำให้เธอรู้สึกไม่ปลอดภัย เธอไม่สามารถนั่งรอชะตากรรมอยู่เฉย ๆ ได้ เบญญารู้ว่าเรื่องผลโหวตจะทำให้จิรภาสตื่นตระหนกได้อย่างแน่นอน เขามองออกว่าเรื่องนี้ทำให้เกิดการต่อสู้ ดังนั้นนอกจากปกป้องจิดาภา ปิดเรื่องนี้ให้เงียบสนิท เบญญาก็ไม่จะเอาเรื่องนี้มาเขียนบทความอีกแน่ เพราะแฟน ๆ เชื่อเรื่องของจิดาภาและจิรภาสอย่างสนิทใจ เรื่องนี้ก็จะเป็นที่สนใจต่อไปได้อีกไม่นาน เบญญาต้องการให้นมิดารู้ว่าจิดาภาเป็นหอกข้างแคร่ แค่นั้น ตามแผนการ เบญญาต้องไปหา Rick บอกว่านมิดามีเรื่องต้องการให้เธอเป็นตัวแทนแจ้งกับจิรภาส หลังจากที่ Rick ต่อสายภายในเพื่อถามจิรภาสแล้วก็ให้เบญญาตามเลขาขึ้นไปบนตึก จากนั้นก็หันไปมองนมิดาที่นั่งอยู่บนโซฟา เทียบกับเมื่อไม่กี่ปีก่อน เธอดูมีออร่าสว่างไสวเปล่งประกายยิ่งกว่าเดิม นมิดาที่สวมแว่นกันแดดอยู่พูดขึ้น “ฉันอยากขึ้นไปฟังว่าเธอจะพูดอะไรบ้าง” Rick ไม่ปฏิเสธและพานมิดาขึ้นลิฟท์ไปพร้อมกันหลังจากที่เบญญาขึ้นไปแล้ว เบญญาเดินตามเลขาเข้าไปในห้องทำงานของจิรภาส เธอก้มหัวอยู่ตลอด ไม่กล้าที่จะมองหน้าจิรภาส เธอรู้ว่าสิ่งที่เธอทำตอนนี้มีความเสี่ยงสูง หากถูกจิรภาสรู้ โอกาสที่เธอรอคอยจะหลุดลอยไปตลอดกาลแต่เธอก้าวมาจนถึงจุดนี้แล้ว ไม่มีโอกาสให้หันหลังกลับ เบญญาพยายามปรับลมหายใจเพื่อสงบสติตัวเอง แล้วเริ่มพูดกับจริภาสอย่างตะกุกตะกัก “ท่านประธานจิรภาส......” “ว่ามา” จิรภาสเงยหน้ามองเธอหนึ่งครั้ง แล้วก็หลุบลงมองเอกสารที่อยู่ใกล้มือ แขนเสื้อเชิ้ตสีฟ้าถูกดึงม้วนไว้ที่ต้นแขน สามารถมองเห็นเส้นกล้ามเนื้อบนผิวสีทองแดงที่เผยออกมา หลังจากคบหากับจิดาภา ความคุ้นเคยในการแต่งตัวของเขาก็เปลี่ยนไปมากเนื่องจากชุดของเขาทุกชุดต้องเป็นชุดสั่งตัดเพื่อให้เข้ากับจิดาภา ถึงแม้สีและรูปแบบจะมีความแตกต่าง เมื่อต่างคนต่างใส่อาจไม่สะดุดตา แต่เมื่อได้ยืนเคียงข้างกันก็จะมีความเหมาะสมเข้ากันได้ดีเป็นอย่างยิ่ง ความผูกพันอันอบอุ่นทำให้เขารู้สึกสงบนิ่งในการทำงาน ในวงการที่มีแต่การวางแผนหักเหลี่ยมซึ่งกันและกัน ความสามารถที่จะรักษาให้จิตใจสงบนิ่งจำเป็นอย่างยิ่ง “เมื่อวานนมิดาบินกลับมาถึงแล้วคุยกับฉันนานมาก” เบญญาใช้นมิดาเป็นข้ออ้างเพื่อที่จะเข้าเรื่องที่ต้องการพูดอย่างค่อยเป็นค่อยไป “ฉันเห็นว่าเธอดูทุกข์ใจ หลังจากที่เธอรู้ว่าคุณเป็นผู้จัดการให้จิดาภาเธอก็เศร้าเสียใจเป็นอย่างมาก” จิรภาสวางเอกสาร สายตาแสดงถึงความเย็นชาแล้วถามกลับ “ผมเป็นผู้จัดการให้จิดาภาแล้วเธอเศร้าใจงั้นเหรอ?”