บทที่ 232 ดูแลอย่างดี

บทที่ 232 ดูแลอย่างดี เบญญารีบก้มหัวลง ไม่กล้าสบตากับจิรภาส ใครก็ตามที่ได้สบตาเขามักรู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่ชัดเจน “ฉันคิดว่าเป็นเพราะช่วงนี้ช่องบลูไลท์ส่งคนมาติดต่อเธอ นมิดาเป็นศิลปินที่มีความสามารถของเค.เอฟ เพื่อที่จะตอบแทนการดูแลที่บริษัทมีให้เธอมาตลอดหลายปี เธอได้ปฏิเสธบลูไลท์มาตลอด แต่......พอเธอบินกลับมาไม่ทันไรแฟนคลับของจิดาภาก็โจมตีเธอบนอินเตอร์เน็ท” “ท่านประธานจิรภาส ฉันมาที่นี่วันนี้ในฐานะผู้จัดการของมนิดา เพื่อเรียกร้องให้ท่านให้ความยุติธรรม!” “คุณต้องการจะพูดอะไรกันแน่!” จิรภาสหมดความอดทนแล้ว “ฉันแค่ต้องการจะบอกว่าหากท่านประธานจะเป็นผู้จัดการให้ศิลปินคนใด อย่างน้อยก็ควรพิจารณานมิดาด้วยไม่ใช่หรือ?” “บลูไลท์ให้ข้อเสนอที่ไม่เลวเลยกับนมิดา ซึ่งก็ทำให้เธอหวั่นไหวไม่น้อย เมื่อสัปดาห์ที่แล้วเธอได้พบกับตัวแทนของบลูไลท์ที่โรงแรมในต่างประเทศแล้ว” “ฉันคิดว่าเค.เอฟไม่ควรจะทำให้นมิดาเสียใจจนย้ายไปจะดีกว่า......” “และก็ไม่ควรให้เธอถูกบีบ หรือกลั่นแกล้งจากนักแสดงห่วย ๆ ที่ไร้ชื่อเสียงหลังจากกลับมาจากต่างประเทศ......” จิรภาสปิดเอกสาร ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ใบหน้าเย็นชาอย่างที่สุดในขณะที่มองจดหมายเชิญนั้นเขาก็คิดถึงการคัดเลือกคนที่มีข้อกังขา เมื่อตอนที่เบญญาขอพบเขา เขาก็คาดหวังบางอย่าง จนเมื่อฟังจบถึงได้รู้สึกว่ามันน่าขัน นักแสดงที่ไร้ชื่อเสียง? ถูกบีบ? คนที่เธอกำลังพูดถึงไม่ใช่เจ้าสาวหมาดๆของเขาหรืออย่างไร! “ถ้าเอาตามที่คุณพูดมา ให้ผมเป็นผู้จัดการให้นมิดา แล้วคุณล่ะ?” จิรภาสขมวดคิ้วแล้วถามกลับ “คุณเป็นผู้ยิ่งใหญ่บนเส้นทางดวงดาวของศิลปินมาตลอด การเลิกทำอาชีพนี้......” “ฉัน......ฉันอยู่กับนมิดามาตลอดหลายปีนี้ ฉันหวังอย่างจริงใจว่าเธอจะพัฒนาไปได้ดียิ่งขึ้น ได้ในสิ่งที่เธอสมควรจะได้!” “ถ้าอย่างนั้น ตามที่คุณมอง ผมเป็นส่วนหนึ่งในสิ่งที่นมิดาควรจะได้ใช่ไหม?” “ใช่!” จิรภาสเงียบไป จ้องไปที่เบญญา พูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบ “คุณไม่สมควรเป็นผู้จัดการของเธอแม้แต่นิดเดียว” จากนั้นเขาก็ต่อสายภายในพร้อมพูด “ให้นมิดาเข้ามาจัดการผู้จัดการของเธอ” เบญญาสับสนไปหมด นี่มันเกิดอะไรขึ้น? นมิดาได้ยินสิ่งที่เธอพูดทั้งหมดอย่างนั้นหรือ? เธอหันหลังกลับไปมองด้วยความงุนงง และหวังว่าคนที่หันไปเจอจะไม่ใช่นมิดา หากแต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาที นมิดาที่มีโค้ทขนสัตว์พาดอยู่บนไหล่ก็เดินเข้ามาในห้องทำงาน หลังจากที่ทักทายจิรภาสแล้วก็เดินมาด้านหน้าของเบญญา สะบัดมือตบหน้าเธอ “ฉันไปพบผู้ดูแลของบลูไลท์ตั้งแต่เมื่อไร!” “บลูไลท์เสนออะไรให้ฉัน ทำไมฉันถึงไม่เคยรู้เรื่อง!” “เบญญา ฉันแค่อารมณ์ร้อน แต่ฉันไม่ได้โง่” “เธอคงไม่คิดว่าเธอจะทำอะไรพลาดไปใช่ไหม? ฉันจะบอกเธอให้ เป็นนมิดา อยู่ในสถานะตอนนี้ มีตั้งกี่คนที่แก่งแย่งอยากเป็นผู้จัดการให้ฉัน แต่เธอยอมยกตำแหน่งนี้ให้ง่าย ๆ ไม่ดูถูกฉันไปหน่อยเหรอ?” เบญญากระวนกระวายจนพูดไม่ออกและสั่นไปทั้งร่าง...... นมิดาไม่ได้ให้ความสนใจเธออีก และหันไปพูดกับจิรภาส “ขอบคุณท่านประธานจิรภาสที่ให้ฉันเข้ามาจัดการ ส่วนคน ฉันจะพาออกไป” “คุณกลับไปก่อน ให้เธออยู่ที่นี่ ผมยังมีบางอย่างจะพูด” จิรภาสบอกนมิดาด้วยน้ำเสียงเป็นทางการ ไม่ได้มีความอบอุ่นสักกี่มากน้อย นมิดายังมีเรื่องที่อยากถาม แต่เมื่อได้ยินจิรภาสพูดเช่นนั้นก็ได้แต่ออกจากห้องทำงานไป ในตอนนี้เบญญาได้ทรุดตัวลง ก้มหน้าลงแล้วเริ่มร้องไห้อย่างไม่รู้จะทำอย่างไรดี จากคำพูดของจิรภาส นอกจากจิดาภาแล้วหญิงสาวคนอื่นเขาก็หาได้ใส่ใจไม่ “คุณอาจจะไม่รู้ว่าทำผิดตรงไหน......เงยหน้า!” จิรภาสจ้องเธอ ตะคอกเสียงดัง “ในวงการนี้ไม่มีใครกล้าทำให้ผมโกรธ” “ท่าน......ท่านประธาน ฉันผิดไปแล้ว......” “ผิดไปแล้วเหรอ? งั้น คุณลองพูดถึงจิดาภาสักครั้งสิ” เบญญาเบิกตากว้าง สมองก็นึกย้อนกลับไปถึงสิ่งที่พูดออกไป นักแสดงห่วย ๆ ที่ไร้ชื่อเสียง!” “อยู่ต่อหน้าผม พูดคำพูดเหล่านั้น คุณคิดว่าผมจะปล่อยคุณรอดไปง่ายๆงั้นเหรอ?” “ฉัน......” “ผมไม่รู้ว่าบลูไลท์ให้ข้อเสนออะไรแก่คุณที่ทำให้คุณกล้าแทงข้างหลังผม วันนี้เรื่องนี้ยังไม่ถือว่าจบ ถึงแม้ว่าคุณจะไม่เหมาะสมแต่หลังจากออกจากห้องนี้ไปคุณยังเป็นผู้จัดการของนมิดาอยู่” เบญญาเบิกตากว้างพร้อมส่ายหน้า “ไม่เอา ท่านประธาน นมิดาต้องฆ่าฉันแน่......” “คุณไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ! จุดจบของคุณได้ถูกกำหนดไว้ตั้งแต่คุณเปิดปากเรียกชื่อจิดาภาแล้ว” เมื่อนมิดากลับมาถึงห้องพัก คิดไปคิดมาก็รู้สึกว่าจิรภาสน่าจะจัดผู้จัดการคนใหม่ให้กับเธอ จากวิธีการทำงานของจิรภาสเบญญาจะต้องถูกไล่ออกจากเค.เอฟอย่างแน่นอน แต่หลังจากนั้นสิบนาที เบญญาก็เดินมาหาเธอแบบไร้จิตวิญญาณ “ทำไมยังไม่ไปอีก?” เบญญามองที่เธออย่างตื่นกลัว ไม่มีท่าทียโสโอหังเหมือนปกติ คุกเข่าอ้อนวอนนมิดาขอให้เธอยกโทษให้ “ท่านประธานไม่ไล่ฉันออก เขาบอกให้ฉันทำงานกับคุณต่อไป” เบญญาตอบอย่างขมขื่น นมิดาเปลี่ยนสีหน้าทันที นี่หมายความว่าอะไร? เธออดทนอดกลั้นกับลูกเล่นของเบญญา เข้าพบจิรภาสบอกเรื่องดังกล่าวก็เพื่อให้จิรภาสรู้ว่าเบญญาไม่เหมาะจะเป็นผู้จัดการของเธออีกต่อไป ดังนั้นเธอจึงเหมาะสมที่จะเป็นศิลปินที่จิรภาสจะดูแลด้วยตนเอง เธอถึงขนาดไม่ใส่ใจว่าต้องใช้ผู้จัดการร่วมกันกับจิดาภา! หากแต่...... จิรภาสก็ยังให้เบญญากลับมาอยู่กับเธองั้นเหรอ? เขาไม่ได้ต้องการที่จะสร้างความทรมานแก่เบญญาด้วยตัวเอง แต่ต้องการที่จะเตือนเธอไม่ให้คิดเพ้อฝันไปเอง สิ่งที่จิดาภามี เธอไม่อาจมี หญิงสาวคนนั้นมีอะไรพิเศษกันแน่? …… ข่าวภายในของเค.เอฟไม่เคยรั่วไหล แต่ถ้าอยากรู้ก็ไม่ยากอะไร จิดาภารู้เรื่องที่เกิดขึ้นในห้องทำงานของจิรภาสอย่างรวดเร็วจากจาริณี เธอฟังคำเตือนของจิราณีแล้วก็คิดว่ามนิดาและผู้จัดการของเธอน่าจะเข้าไปหาจิรภาส แต่ไม่คิดว่าพวกเธอจะใช้วิธีนี้ในการกดดันเขา แล้วเพราะอะไรจิรภาสถึงให้เบญญาเป็นผู้จัดการมนิดาต่อไป? จิดาภาเอียงคอคิด เธอรู้สึกว่าจิรภาสที่เธอรู้จักไม่น่าจะใช้วิธีนี้จัดการ เธอสวมชุดนอนสีขาว อุ่นน้ำแกงสำหรับจิรภาสไปก็คิดไป ประตูถูกดันเปิดโดยชายหนุ่ม เขาถอดเสื้อโค้ทออกเดินตามกลิ่นหอมเข้าไปในครัว แล้วกอดจิดาภาจากด้านหลัง “หอมจัง......” “รออีกแป๊บก็กินได้แล้ว” จิดาพาพูดไปยิ้มไป “ผมหมายถึงคุณต่างหาก......” จิรภาสกดจุมพิตลงที่แก้มของเธอหนึ่งครั้ง จิดาภาปิดแก๊ส หมุนตัวกลับมาถามจิรภาส “ทำไมถึงไม่ไล่เบญญาออก? ปกติคุณไม่เคยเก็บคนแบบนี้ไว้” “เธอต้องได้รับโทษแบบเดียวกับสิ่งที่เธอพูดไว้ในวันนี้” “งั้นเหรอ? แต่นมิดาไม่น่าจะยกโทษให้เธอ”